ตอนที่ 11 แม่ ฉันอยากกลับบ้าน

ไม่มีอะไรต้องคิด ลงชื่อเข้าใช้เลย

[ติ๊ง ลงชื่อเข้าใจสำเร็จ ได้รับ 1,000,000,000 หยวน]

[เวลาในการลงชื่อเข้าใช้อีกครั้งคือ 23 ชั่วโมง 59 นาที 59 วินาที]

?

จบแล้วเหรอ?

เย่เทียนตกตะลึงและมองลงไปที่ข้อความที่ธนาคารส่งมา "ยอดคงเหลือในบัตรของคุณคือ 1,135,001,720หยวน...”

ตอนแรกมีเงินอยู่100ล้านแต่ก็ยังไม่ได้ใช้ ตอนนี้มีเงินเพิ่มมาอีกหนึ่งพันล้าน

ด้วยประสบการณ์การลงชื่อเข้าใช้สองครั้งก่อนหน้านี้จึงทำให้เย่เทียนยังคงค่อนข้างสงบ เขาวางโทรศัพท์และพูดกับผางเหว่ยที่กำลังมีความสุขอยู่ “ผางเหว่ย ถ้าฉันจะสนับสนุนโหยวเสี่ยวเหยาต้องทำยังไงบ้าง?”

ผางเหว่ยจริงจังเมื่อควรจริงจังและไม่เคยจริงจังเมื่อไม่ควรจริงจัง เขารีบยิ้มและพูด “พี่เย่ มีหลายวิธีที่จะดันเธอเป็นดาวเด่น ขึ้นอยู่กับว่าพี่ต้องการทำแบบไหนและจะใช้เงินเท่าไหร่”

เย่เทียนเหลือบมองโหยวฉินเสี่ยวเหยาที่ยืนอยู่อย่างกระสับกระส่ายและพูดว่า “ฉันนับเสี่ยวเหยาเป็นน้องสาวของฉัน นายว่าฉันต้องการให้เธออยู่ในตำแหน่งอะไร?”

ผางเหว่ยมองที่Fsp;ฉินเสี่ยวเหยาด้วยสายตาลึกล้ำ เขาประหลาดใจเล็กน้อยในใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะเก่งขนาดนี้ ถึงกับจับพี่ชายเย่ได้อยู่หมัดภายในคืนเดียว แบบนี้มันธรรมดาที่ไหน!?

“ฉันขอถามอะไรหน่อย พี่คิดว่าเสี่ยวเหยากำลังทำอะไรอยู่?”

เย่เทียนเตะผางเหว่ย ผางเหว่ยก็รีบพูดออกไป “พี่เย่ ถ้าพูดเรื่องดันดาราแล้วฉันคงไม่ใช่มืออาชีพแต่ฉันแนะนำเอเจนซี่ที่มีชื่อเสียงในวงการได้ พวกเขาปั้นดาวเด่นแนวหน้ามากมาย จะให้ฉันนัดพวกเขาให้พี่เลยไหม?”

เย่เทียนพยักหน้า เขาไปนั่งข้าโหยวฉินเสี่ยวเหยา “ไม่ต้องห่วงนะ ปล่อยให้ฉันจัดการเอง”

โหยวฉินเสี่ยวเหยาหน้าแดง “ขอบคุณค่ะ”

ผางเหว่ยออกไปคุยโทรศัพท์ “นี่...พี่ฉี นี่ฉันเองนะผางเหว่ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ พี่อยู่ไหนนะ? ออกมากินข้าวตอนเที่ยง? ฉันแค่จะแนะนำเพื่อนให้คุณรู้จักเท่านั้นเอง แล้วฉันจะรอนะ ให้ฉันส่งคนที่ไปรับที่สนามบินไหม? ไม่เหรอ? โอเค โอเค โอเค!”

“เรียบร้อย!”

ผางเหว่ยยิ้ม “พวกเขาอยู่ที่เมืองหลวงแต่พวกเขาจะมาบินไห่จิงทันที วันพรุ่งนี้เราจะกินข้าวเที่ยงด้วยกันกับเขา”

เย่เทียนพยักหน้า “เจอกันตอนเที่ยง ฉันจะกลับไปกับเสี่ยวเหยาก่อน”

“อย่าพูดนะว่าคุณไม่ว่าง ฉันจะโทรหาเหล่าฉินแล้วเรามาเล่นไพ่นกกระจอก มาสนุกด้วยกันเถอะ” ผางเหว่ยไม่ยอมให้เย่เทียนจากไปแบบนี้ เขาเข้าไปเกาะแขนเย่เทียนเอาไว้

เย่เทียนดูหมดหนทาง “เสี่ยวเหยา เธอรู้จักวิธีเล่นไพ่นกกระจอกไหม?”

“เอ่อ...ฉันรู้แค่นิดหน่อย”

“ไปตามเหล่าฉินมา”

“ได้!”

หลังจากนั้นไม่นานฉินเยี่ยนก็เดินเข้ามา “ไอ้คนแจกเงิน คราวนี้นายพร้อมจะเสียเงินล้านหยวนหรือยัง?”

“ผีน้อย ครั้งก่อนฉันแค่โชคดีเกินไปเท่านั้นแหละ วันนี้ฉันจะชนะและจะเอาแม้แต่กางเกงในของนาย” ผางเหว่ยพ่นลมหายใจ

“เย่เทียน”

“เหล่าฉิน”

ฉินเยี่ยนยิ้มจับมือทักทาย เขากับเย่เทียนกลายเป็นเพื่อนกันอย่างเป็นทางการแล้ว

เมื่อทุกคนมาแล้วก็ถึงเวลาเริ่มเล่น

ห้องไพ่นกกระจอกอยู่ที่ชั้นบนสุด

ฉินเยี่ยนยิ้มและพูดว่า “เย่เทียน ประจำนายเล่นตัวล่ะเท่าไหร่ล่ะ?”

เย่เทียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หนึ่งถึงสองหยวนแต่ไม่เกินห้า”

เล่นไพ่กับญาติในช่วงตรุษจีนมักจะเป็นการเดิมพันเล็กๆน้อยๆ

อ้วนเว่ยตกใจ “เยอะจัง?”

เทพอะไรอย่างนี้!

ฉินเยี่ยนเบิกตากว้างกลืนน้ำลาย

“ห๊ะ?” เย่เทียนตะลึงและพูดพึมพำ “หนึ่งถึงสองหยวนเยอะไปเหรอ?”

“ไม่เยอะ ไม่เยอะ”

“ฮ่าฮ่า ไม่เยอะเลย!”

ฉินเยี่ยนกับผางเหว่ยส่ายหัวอย่างรวดเร็ว พวกเขาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เย่เทียนไม่รู้เลยว่าพวกคนรวยรุ่นสองกลุ่มมีวิธีคิดเงินที่ต่างจากคนทั่วไป หนึ่งเหมาเท่ากับหนึ่งหมื่น และหนึ่งหยวนคือหนึ่งแสน...โดยปกติความบันเทิงเล็กน้อยของพวกเขาคือหนึ่งถึงสองเหมาซึ่งก็คือหนึ่งหมื่นสองหมื่นชนะหรือแพ้ก็ประมาณหนึ่งล้าน

เย่เทียนที่ไม่รู้อะไรจึงได้เพิ่มจำนวนเงินถึงสิบเท่าโดยไม่ได้ตั้งใจ

สมแล้วที่เป็นมหาเทพ แม้แต่การพักผ่อนและความบันเทิงก็ยังไม่ธรรมดา

ยังไงฉันก็ต้องชนะ!

ฉินเยี่ยนกลืนน้ำลาย ในบัตรของเขามีเงินแค่10ล้าน!

“เธอชนะเธอได้ เธอแพ้ฉันจ่าย”

เย่เทียนมองไปที่โหยวฉินเสี่ยวเหยาและพูดด้วยรอยยิ้ม

“เข้าใจแล้วพี่เย่” โหยวฉินเสี่ยวเหยายิ้มหวานและไม่ได้พูดอะไรแต่ในใจของเธอ “ถ้าชนะแค่หนึ่งหรือสองหยวน ฉันก็จะก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงได้ทันที”

อย่างไรก็ตาม....อีกไม่นานความจริงก็จะทำลายจินตนาการที่ไร้เดียงสาของโหยวฉินเสี่ยวเหยา

ในเกมแรกโหยวฉินเสี่ยวเหยาโชคดี ฉินเยี่ยนต้องกินแห้วเพราะพอเขานับ'ดอกไม้'มันเท่ากับ 8 หยวน

ฉินเยี่ยนถอนหายใจและขอรหัส QRจากโหยวฉินเสี่ยวเหยา และเธอก็กวาดไป 800,000...

เมื่อมองไปที่เงินเดิมพันหกหลักที่ปรากฏขึ้นในบัญชีธนาคารอย่างกะทันหัน ใบหน้าที่หวาดกลัวของโหยวฉินเสี่ยวเหยาเปลี่ยนเป็นสีเขียวและรีบแสดงโทรศัพท์กับเย่เทียน “พี่ชาย นี่...”

เย่เทียนตระหนักได้เมื่อมองไปที่มัน

ปรากฎว่า 1 หยวนหมายถึง 100,000

เย่เทียนยิ้มอย่างสงบโดยที่โบกมือให้เธอสงบลง

“ฉันสงบ สงบ... ฉันสงบสติอารมณ์ไม่ได้จริงๆพี่ชาย!”

ตอนนี้โหยวฉินเสี่ยวเหยาเหมือนนั่งบนเข็มหมุดและรูขุมขนทั่วร่างกายของเธอก็เปิดออก

800,000!

นี่มันความคิดบ้าอะไร?

เธอไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อน!

จำนวนขนาดนี้ก็มากเพียงพอแล้วที่จะสร้างบ้านที่บ้านเกิดของฉัน!

แม่...ช่วยฉันด้วย! ฉันอยากกลับบ้าน!

...

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและผ่านตอนเช้าไป

ในการคำนวณขั้นสุดท้ายโหยวฉินเสี่ยวเหยาชนะ 60 หยวน เย่เทียนชนะ 40 หยวน ฉินเยี่ยนกับผางเหว่ยเสีย 50 หยวน

“พี่เย่ เหล่าฉีใกล้จะมาแล้ว วันนี้เรามาพอแค่นี้ก่อนดีไหม?” ผางเหว่ยถามด้วยความลังเล

“ตกลง ไว้ว่างๆค่อยมาเล่นกันใหม่แล้วกัน ฉันไม่มีความสนใจในการเล่นไพ่นกกระจอกจริงๆ”

เย่เทียนลุกขึ้น “ไปพบกับเหล่าฉีกันเถอะ”

ทั้งกลุ่มก็ขับรถไปที่ร้านอาหารทันที

เมื่อขึ้นไปชั้นบนฉินเสี่ยวเหยาก็ค่อยๆดึงแขนเย่เทียนและพูดว่า “พี่ชาย ฉันจะโอนเงินหกล้านให้”

“ทำไมเธอถึงโอนเงินที่เธอชนะให้ฉันล่ะ?”

“ฉันรับไว้ไม่ได้” โหยวฉินเสี่ยวเหยาส่ายหัวซ้ำๆ น้ำเสียงของเธอหนักแน่น “พี่ชาย คุณช่วยฉันมามากแล้ว ฉันจะเอาเงินนี้ไปได้ยังไง”

“เธอไม่ต้องการมันจริงๆเหรอ?”

“ไม่เอาจริงๆ”

เมื่อดูโหยวฉินเสี่ยวเหยาที่ยืนกรานอยู่ เย่เทียนพยักหน้าและแอบให้เธอเพิ่ม 4 ล้านเป็น10ล้านและเธอก็คืนเงินให้เพื่อฉินเยี่ยนกับผางเหว่ยตามลำดับ

ผางเหว่ยมองไปที่บันทึกการโอน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป “พี่เย่ หมายความว่าอย่างไร?”

“พี่เย่…” ฉินเยี่ยนสับสนเล็กน้อย

เย่เทียนตบไหล่ทั้งสองแล้วยิ้ม “ไม่ต้องพูดหรอกพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน และนี่เป็นสิ่งที่เสี่ยวเหยาต้องการด้วย”

โหยวฉินเสี่ยวเหยาโค้งคำนับ “ตามคำกล่าวที่ว่าไว้ เป็นเพื่อนกับสุราแต่อย่าเป็นเพื่อนกับการพนัน ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถรับเงินจากพวกคุณได้”

ผางเหว่ยเต็มไปด้วยความสนใจ “จะอธิบายเรื่องนี้ยังไงดีล่ะ?”

“ฟังนะ นักดื่มต้องการให้คุณดื่มมากขึ้นเพราะกลัวว่าคุณดื่มไม่เพียงพอและนักพนันบนผิวเผินเขาอาจเป็นเพื่อนคุณแต่ความจริงแล้วเขาจะรั้งคุณไว้เพื่อเอาเงินของคุณ...” โหยวฉินเสี่ยวเหยาหน้าแดง

ฉินเยี่ยนปรบมือและยกนิ้วให้ “นักดื่มที่ดีอย่าหาเพื่อนที่เล่นพนัน! ฉันขอชื่นชมเธอเลยเสี่ยวเหยา!”

“เป็นเกียรติของฉันแล้ว” โหยวฉินเสี่ยวเหยาจับแขนของเย่เทียนอย่างระมัดระวัง “พี่เย่เป็นคนสอนฉัน”

“อย่าทาทองบนหน้าฉัน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องนี้” เย่เทียนหัวเราะ

“ผางหว่ย!”

ในขณะนั้นเองก็มีเสียงมาจากด้านหลังเย่เทียนและชายในชุดสูทตัวตรงก็เดินเข้ามา