179 - มรดกปรากฏ 2

179 - มรดกปรากฏ 2

“มันเป็นการแข่งขันระหว่างผู้คนในอาณาจักรเดียวกันหรือต่อสู้ข้ามอาณาจักร ?” เย่ฟ่านถามด้วยความสนใจ

“เจ้าคิดว่าเจ้ามีร่างกายศักดิ์สิทธิ์? เจ้ากำลังพูดถึงการต่อสู้ของอาณาจักรใดกันแน่……” ศิษย์ของยอดเขาดวงดาวด้านล่างมีท่าทีเยาะเย้ย

“ในกรณีนั้น ทำไมเราไม่ฝึกซ้อมกันสักสองสามรอบในฐานะผู้ฝึกตนในดินแดนเดียวกันล่ะ?” เย่ฟ่านหัวเราะจากนั้นก็กล่าวต่อไปว่า

“ข้ายินดีต้อนรับผู้ฝึกตนทุกคนในอาณาจักรกงล้อแห่งทะเล ถ้าพวกเจ้ามีความสามารถก็มาประลองกับข้าได้”

ด้านล่างภูเขาศิษย์ของยอดเขาดวงดาวส่วนใหญ่อยู่ในอาณาจักรกงล้อแห่งทะเล พวกเขาเพียงมาที่นี่เพื่อมองหาโอกาสที่จะจัดการกับเย่ฟ่านดังนั้นพวกเขาจึงแลกเปลี่ยนสายตากันอย่างรวดเร็ว

ผู้ฝึกตนหลายคนของอาณาจักรกงล้อแห่งทะเลแสดงออกถึงความเป็นมิตรในขณะที่พวกเขาก้าวไปข้างหน้า

“พวกเราทุกคนเป็นผู้ฝึกฝนของอาณาจักรกงล้อแห่งทะเลมาฝึกฝนด้วยกันเถอะ”

หนึ่งชั่วยามต่อมาข่าวก็มาถึงยอดเขาดวงดาว ลูกศิษย์ของพวกเขาสิบคนถูกทุบตีที่หน้าจนดำคล้ำและถูกกักตัวไว้ที่ยอดเขารกร้างเพื่อให้ทำหน้าที่ซ่อมแซมภูเขาที่นั่น

ศิษย์หลายคนตื่นตระหนกและมีคนสองสามคนบินไปยังยอดเขารกร้างทันที บางคนถึงกับต้องการบุกเข้าไปกวาดล้างที่นั่น แต่พวกเขาถูกหยุดอยู่หน้าหุบเขาโดยเย่ฟ่าน

“พวกเจ้าสองสามคนต้องการช่วยสร้างยอดเขารกร้างเช่นกันหรือไม่?”

“เจ้าหนูน้อยคนนี้มาจากไหน ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ เขายังกล้าที่จะกักขังศิษย์ของยอดเขาดวงดาวของเราด้วย”

“เจ้าไม่รู้เหรอ ครึ่งเดือนก่อนหน้านั้นเขาทำร้ายผู้คนในยอดเขาดวงดาวของเราอย่างรุนแรงหลายคน หลังจากนั้นเขาใช้เกาทัณฑ์ปีศาจเพื่อข่มขู่ศิษย์สิบคนของยอดเขาดวงดาวของเรา ทำให้แม้แต่ผู้อาวุโสก็ยังแตกตื่นตกใจ”

“ก่อนการแข่งขันของยอดเขาหลัก ยอดเขารกร้างจะจัดการแข่งขันเล็กๆต้อนรับผู้ฝึกฝนทุกคนในขอบเขตกงล้อแห่งทะเลเพื่อฝึกฝน”

เสียงเล็กๆดังมาจากยอดเขารกร้าง เย่ฟ่านมีใบหน้าที่ไร้เดียงสายังคงตะโกนต่อไปว่า

“อย่างไรก็ตาม เจ้าต้องมาทีละคน”

บนยอดเขาศิษย์สิบคนของยอดเขาดวงดาวที่ถูกคุมขังเริ่มสาปแช่งในใจ เจ้าสาระเลวน้อยคนนี้เริ่ม 'ตกปลา' อีกครั้ง

อย่างไรก็ตามไม่มีใครก้าวไปข้างหน้า ด้วยตัวอย่างที่ชัดเจนของสิ่งที่จะเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าพวกเขา คนเหล่านี้รู้ว่าเย่ฟ่านมีกลอุบายบางอย่าง

น่าจะเป็นสมบัติโบราณเช่นเกาทัณฑ์รกร้างที่ทำให้เขาแข็งแกร่งถึงขนาดนี้

เหล่าศิษย์แห่งยอดเขาดวงดาวยังคงบินเข้ามาที่นี่อย่างต่อเนื่อง พวกเขาอยากจะดูว่าจริงๆว่าคนประเภทไหนกล้าที่จะกักขังศิษย์ของยอดเขาดวงดาว

ในหมู่คนมากมายมีหญิงสาวชุดขาวที่งดงามอย่างยิ่งยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขา สีหน้าของนางนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะแสดงออกมาด้วยความตกตะลึง นั่นคือหลี่เสี่ยวม่าน

ในตอนนี้เย่ฟ่านไม่ได้สนใจนางเลย เขากำลังเคลื่อนขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็วเพราะตรวจสอบได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

เมล็ดโพธิ์ในอกของเขาสั่นเล็กน้อยและรู้สึกอบอุ่นเล็กขึ้นมา ความรู้สึกแปลกๆปรากฏขึ้นในใจของเขาอย่างรวดเร็ว

“นี่อาจเป็นสัญญาณว่าวิชาลึกลับจะปรากฏขึ้นในไม่ช้านี้!” เย่ฟ่านทะยานขึ้นสู่ยอดเขาด้วยความตื่นเต้น

ที่ปลายยอดเขารกร้างพื้นที่ว่างเปล่าปรากฏขึ้น มันช่างสงบสุขอย่างยิ่ง พืชพรรณเบ่งบานในคราวหนึ่งและเหี่ยวเฉาไปในเวลาแทบจะพร้อมกัน ใบไม้สีเขียวชอุ่มก็เหี่ยวเฉาและงอกขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่อง

เก้าก้าวสู่สวรรค์ถูกปกคลุมไปด้วยหมอก วังหยกประดับด้วยเพชรพลอยเริ่มโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าในอากาศโดยไม่คาดคิด

หลี่รุ่ยหยูนั่งอยู่ที่นั่นขณะที่เขาจ้องมองที่เก้าก้าวสู่สวรรค์โดยไม่กระพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว

บนยอดเขารกร้างเก้าก้าวสู่สวรรค์ยังคงขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นเก้าแท่นที่ส่องแสงแวววาว รอบๆของมันมีหมอกหมุนวนทำให้มีความเป็นมงคลและศักดิ์สิทธิ์

หลี่รุ่ยหยูค่อยๆปีนขึ้นไปบนชั้นบันไดอย่างช้าๆ ในตอนนี้เขาถูกดึงดูดด้วยวังสีทองที่อยู่ด้านบนของชั้นเก้า

ยอดเขารกร้างมันรกร้างว่างเปล่าอย่างแท้จริง ทุกสิ่งทุกอย่างดูเงียบสงบราวกับว่าส่วนหนึ่งของโลกกำลังพัฒนา เต๋าและเส้นทางดูเหมือนจะผสมผสานกัน

เย่ฟ่านยืนอยู่บนยอดเขารกร้างไร้การเคลื่อนไหวดวงตาของเขาดูวาววับด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าเขากำลังรอคอยช่วงเวลาอันสำคัญอย่างยิ่ง

โลกดูเหมือนจะมีร่องรอยลึกลับปรากฏขึ้น ก่อตัวเป็นกฎและระเบียบที่ลึกซึ้ง ทำให้เกิดเส้นและลวดลายของเต๋าที่ลึกลับ

เย่ฟ่านไม่ใช่หลี่รุ่ยหยู เขาเพิ่งมาที่นี่ได้ครึ่งเดือนเขาจึงไม่รู้ถึงแก่นแท้หรือรากเหง้าของภูเขา มันยากเกินไปที่เขาจะซึมซับเข้าสู่บรรยากาศแปลกๆที่เกิดขึ้นในตอนนี้

อย่างไรก็ตามเขามีเมล็ดโพธิ์อยู่ในอกของเขา มันคือรูปแบบหนึ่งของเต๋าผู้ยิ่งใหญ่และวิวัฒนาการของมันนั้นเป็นไปตามธรรมชาติซึ่งสามารถสัมผัสได้ถึงความลึกลับที่เกิดขึ้นในตอนนี้

ต้นโพธิ์เป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งความรู้แจ้งที่เขียนไว้ในตำนาน เป็นที่รู้กันว่าเป็นต้นไม้แห่งปัญญา มันสามารถปลดปล่อยความสงบทำให้ผู้คนสามารถรู้แจ้งในเต๋าได้อย่างลึกซึ้ง

เย่ฟ่านได้รับความช่วยเหลือจากเมล็ดโพธิ์เข้าสู่สภาวะเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและเต๋า ซึ่งมันเป็นสภาวะที่ทำให้เขาได้รับความรู้แจ้งจากปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่ด้วย

“ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ที่ดูเหมือนมีข้อบกพร่อง ความสมบูรณ์ยิ่งใหญ่ที่ดูเหมือนว่างเปล่า สติปัญญาอันยิ่งใหญ่ที่ดูเหมือนโง่เขลา……”

เสียงลึกลับดังก้อง หลี่รุ่ยหยูนิ่งเฉยต่อหน้าพระราชวัง เขาเงียบสงบราวกับก้อนหินขณะที่พยายามฟังเสียงที่ลึกลับของสวรรค์และปฐพี

ยอดรกร้างซึ่งตกต่ำลงเป็นเวลาห้าร้อยปีกลับปรากฏวิชาลึกลับขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อประตูของเต๋าเปิดออกกว้างความจริงที่สดใสและหลากหลายก็พรั่งพรูออกมาราวกับน้ำตกขนาดใหญ่

เย่ฟ่านอยู่ในความสงบ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับยอดเขารกร้าง ทุกสิ่งที่หลี่รุ่ยหยูกำลังประสบอยู่เขาก็กำลังจะผ่านไปเช่นกัน

เมล็ดโพธิ์ในหน้าอกของเขาร้อนเล็กน้อย ในขั้นต้นไม่มีมรดกจากสวรรค์ แต่เป็นญาณวิเศษดั้งเดิมของยอดเขารกร้าง

วิชาลึกลับทั้งเก้าไม่ใช่วิชาการฝึกฝน แต่เป็นทักษะลับที่สามารถรวมเข้ากับญาณวิเศษได้และมอบพลังที่หยั่งรู้ทุกประเภท

มรดกญาณวิเศษของยอดเขารกร้างเป็นรากฐานของเส้นเลือดนี้ เฉพาะการฝึกฝนด้วยวิชานี้เท่านั้นความแข็งแกร่งของบุคคลถึงจะพัฒนาขึ้นไปในระดับผู้ที่ได้ฝึกฝนวิชาลับของตระกูลโบราณ

หนึ่งในเก้าวิชาลึกลับ หากใครมีโอกาสได้ฝึกฝนพวกมันจะทำให้พลังต่อสู้ของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นนับสิบเท่า มันเป็นสิ่งที่ทำให้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์และตระกูลขุนนางโบราณต่อสู้กันจนดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ

รากฐานของยอดเขารกร้างคือญาณวิเศษและมีความพิเศษเฉพาะตัว ไม่น่าแปลกใจที่มันถือเป็นหนึ่งในมรดกที่แข็งแกร่งที่สุดในนิกายไท่ซวน

ในอดีตยอดฝีมือสูงสุดของยอดเขานี้เคยต่อสู้กับผู้อาวุโสใหญ่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงจนตายไปด้วยกัน เพียงเท่านี้ก็สามารถพิสูจน์ได้ถึงความแข็งแกร่งของมรดกแล้ว

แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับคัมภีร์เต๋าแต่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมอย่างถึงที่สุด ในตอนนี้เย่ฟ่านได้รับผลประโยชน์มากมายและเขายังคงจมอยู่ในสมาธิเพื่อให้ได้รับมากกว่าที่ควรจะเป็น

แน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุดคือทักษะลับทั้งเก้า เขาต้องการที่จะได้รับมันและเมื่อผสมผสานกับคัมภีร์แห่งความว่างเปล่าของตระกูลจี้

ในอนาคตญาณวิเศษพวกนี้มันจะทำให้เขากลายเป็นยอดฝีมือของแดนรกร้างตะวันออกอย่างแท้จริง!

ความสามารถในการต่อสู้ที่ทวีคูณนั้นไม่เพียงแต่นำไปใช้กับร่างกายเท่านั้น แต่ยังสามารถใช้เพื่อปรับปรุงญาณวิเศษของตัวเองเมื่อเปิดใช้งาน

ในสายตาของเย่ฟ่านทักษะลับทั้งเก้านั้นช่างลึกซึ้งอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ วิชานี้ที่ยอดเขารกร้างซึ่งกำลังจะปรากฏขึ้นไม่ว่าจะอย่างไรเขาต้องได้รับมันมา!

ทันใดนั้นเสียงของเต๋าที่อธิบายไม่ได้ก็ดังขึ้นในจิตวิญญาณของเขา มันดูลึกลับและลึกซึ้งเป็นพิเศษ สิ่งนี้แตกต่างจากญาณวิเศษทั่วไปเพราะว่ามันเรียบง่ายและเต็มไปด้วยมนต์ขลัง

เย่ฟ่านสามารถสัมผัสได้ว่าเมล็ดโพธิ์ในอกของเขาร้อนขึ้นและสั่นสะเทือนเล็กน้อย เขาเดาได้ว่าน่าจะเป็นหนึ่งในเก้าทักษะลับที่กำลังปรากฏขึ้น

เขาไม่ได้ใส่ใจกับมรดกญาณวิเศษดั้งเดิมของยอดเขารกร้างสิ่งที่เขาต้องการคือความรู้แจ้งของวิชาลับทั้งเก้าซึ่งมันจะทำให้เขาสามารถเดินทางไปต่อในอาณาจักรตำหนักเต๋าได้

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เย่ฟ่านได้ฟังถูกสลักลงไปในหม้อทองแดงที่เขาหลอมขึ้น แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังใช้มันไม่ได้แต่หนึ่งในเก้าทักษะลับนี้ก็จะคงอยู่กับเขาชั่วนิรันดร์