80 - ลิงทองอัคคี
80 - ลิงทองอัคคี
“ใช่แล้ว เมื่อเจดีย์รกร้างหายไปกลับไม่มีความโกลาหลเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม ก้อนทองเหลืองชิ้นนี้ทำให้เกิดความวุ่นวายภายในพื้นที่รกร้างทางตะวันออกทั้งหมด”
“เจดีย์รกร้างสามารถปราบปรามและฆ่าเซียนได้ แล้วก้อนทองเหลืองจะน่าประทับใจกว่านี้ได้อย่างไร?”
นักพรตอ้วนรู้สึกท้อแท้และหดหู่ในขณะที่เขากล่าวว่า
"ก้อนทองเหลือง เป็นสิ่งที่มาจากทวีปกลาง ปีที่มันหายไป ยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้ทั้งหมดจากแคว้นทางภาคกลางหลั่งไหลออกมายังไม่รู้จบ
พวกเขาต่อสู้กับยอดฝีมือจากดินแดนรกร้างตะวันออก ภูเขาทางตอนใต้ ทะเลทรายตะวันตก และที่ราบทางตอนเหนือ นั่นทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่ฟ่านก็สูดอากาศเย็นเข้าเข้าไปเต็มปอด
เขารู้ว่าแคว้นทางภาคกลางนั้นกว้างใหญ่ยิ่งกว่าดินแดนทางทิศตะวันออก นักพรตที่ขี่บนสายรุ้งลึกลับจะพบว่าเป็นการยากที่จะสำรวจทั่วทั้งบริเวณนั้น
หากใครต้องการเดินทางจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง พวกเขาจะต้องแกะสลัก ' จารึกเต๋าลงในภูเขาแม่น้ำเพื่อสร้างเป็นค่ายกลสวรรค์' ทำให้ประตูอุโมงค์มิติถูกสร้างขึ้น
มีข่าวลือว่าแคว้นทางภาคกลางมีสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจหลายแห่ง โดยมีวีรบุรุษผู้มีชื่อเสียงและฝีมือเป็นจำนวนมาก สถานที่แห่งนั้นเป็นดินแดนโบราณที่ลึกลับและเจริญรุ่งเรืองอย่างยิ่ง
“เมื่อยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้ของแคว้นภาคกลางปรากฏตัวขึ้น ผู้ใดในโลกจะสามารถต้านทานได้……”
“โดยธรรมชาติแล้ว จักรพรรดิอสูรองค์สุดท้ายที่รวมเผ่าพันธุ์ปีศาจแห่งดินแดนรกร้างตะวันออก ก่อให้เกิดปัญหาใหญ่แก่เผ่าพันธุ์มนุษย์แห่งดินแดนรกร้างตะวันออก!”
“ดูเหมือนว่าจักรพรรดิอสูรจะแข็งแกร่งจริงๆ สามารถสร้างความวุ่นวายได้ในทุกสถานที่”
นักพรตอ้วนดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีในขณะที่เขามองมาที่เย่ฟานและกล่าวว่า
“ไม่ต้องกล่าวว่าเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน เขาถูกเรียกว่ายอดฝีมือระดับหนึ่งแห่งดินแดนรกร้างตะวันออกไม่ว่ามนุษย์หรือปีศาจต่างก็ต้องเรียกเขาว่าจักรพรรดิเซียนโดยไม่มีข้อยกเว้น”
เย่ฟ่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า: “ทำไมเจ้าถึงแน่ใจว่าก้อนทองเหลืองมาจากแคว้นภาคกลาง? มันคืออะไรกันแน่?”
“ข้าสามารถยืนยันได้อย่างแน่นอนว่าว่าก้อนทองเหลืองมาจากแคว้นภาคกลาง” นักพรตอ้วนถอนหายใจในขณะที่เขาพูดต่อ
“ในตอนนั้นทุกอย่างยุ่งเหยิงและข่าวลือที่แพร่กระจายราวกับไฟป่าก็คือจักรพรรดิปีศาจได้ชิงเอาเจดีย์รกร้างไปเป็นวัตถุฝังศพของเขา
เมื่อถึงเวลาเจดีย์รกร้างก็หายไปจริงๆและหลายคนเชื่อว่ามันต้องเป็นฝีมือของเขาอย่างแน่นอน นอกจากนี้ยังมีข่าวลือที่ซ่อนอยู่อีกว่า เจดีย์รกร้างไม่ได้ถูกจักรพรรดิปีศาจขโมยไป
เขากำลังมองหาวัตถุฝังศพอยู่อย่างแน่นอน แต่แท้จริงแล้วเขาได้ขโมยวัตถุลึกลับของแคว้นภาคกลางไป ซึ่งมันก็คือก้อนทองเหลืองนี้ มีคนเพียงเล็กน้อยคนในดินแดนตะวันออกที่รู้เรื่องนี้”
“นี่คือข้อสรุปของเจ้า?” เย่ฟ่านมีสีหน้างุนงง
“สุสานจักรพรรดิอสูรไม่เคยปรากฏเจดีย์รกร้าง นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงอย่างแน่นอน ดังนั้นข้าจึงนึกถึงก้อนทองเหลืองนี้เป็นอย่างแรก”
เมื่อพูดเช่นนี้นักพรตอ้วนก็ตบตัวเองพร้อมกับคร่ำครวญว่า
“ข้าไม่เคยนึกภาพว่าหลังจากล่าสมบัติมาตลอดชีวิต ข้าจะถูกหลอกโดยก้อนทองเหลืองที่ดูธรรมดาและพลาดโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามีบางอย่างลึกลับเกี่ยวกับก้อนทองเหลือง ก็มันดูธรรมดาซะขนาดนั้น”
“ใช่ แม้ว่าจะใช้วิธีการทั้งหมดแล้วข้าก็ยังไม่รู้ถึงความลึกลับของมัน นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าพลาดโอกาสไป……”
เย่ฟ่านถอนหายใจอย่างตั้งใจขณะที่เขาพูดต่อ
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าข้ายอดเยี่ยมมาก ด้วยการโบกมือธรรมดาๆของข้า จริงๆแล้วข้ากลับโยนวัตถุที่มีระดับใกล้เคียงกับเจดีย์รกร้างราวกับว่ามันเป็นรองเท้าเก่า
น่าเสียดายที่ไม่มีใครเห็นมัน ข้าคิดว่า ณ จุดนั้นข้าคงดูเหมือนเป็นเซียนที่สืบเชื้อสายมาจากสวรรค์ คงเป็นภาพที่เต็มไปด้วยความองอาจกล้าหาญอย่างยิ่ง”
“เจ้าต้องการรนหาที่ตาย!”
นักพรตอ้วนที่ไร้ยางอายมีใบหน้าแดงก่ำด้วยความคับแค้น
แม้ว่าเย่ฟ่านจะรู้สึกว่านักพรตอ้วนนั้นขาดศีลธรรมอย่างแน่นอน แต่เขาไม่ใช่คนที่ชั่วร้ายดังนั้นเย่ฟ่านจึงกล่าวต่อไปว่า
“นักพรตได้โปรดใจเย็นๆ ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบันสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเจ้า ก็คือคิดหาวิธีที่จะได้รับก้อนทองเหลืองออกมา
ใครจะไปรู้บางทีเจดีย์รกร้างก็อาจจะอยู่ที่ก้นหลุมฝังศพหยินด้วย บางทีเจ้าอาจไม่ได้พลาดสมบัติล้ำค่าแต่สามารถได้รับพวกมันพร้อมกันสองอย่าง”
“เป็นไปไม่ได้ที่เจดีย์รกร้างจะอยู่ภายในสุสานหยิน!”
แม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้ แต่นักพรตอ้วนยังคงยอมแพ้ในการจัดการกับเย่ฟ่าน ในขณะที่เขาครุ่นคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวต่อไปของเขา
“ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ ข้าจะพยายามอีกครั้ง!”
นักพรตผู้อ้วนท้วนเดินไปยังบ่อน้ำลึกอีกครั้ง เขาไม่สามารถที่จะหลุดพ้นจากสิ่งล่อใจให้ได้มาซึ่งแร่ก้อนทองเหลืองที่ลึกลับ
“บูม!”
ทันใดนั้นภายในสระน้ำสีดำและเย็น ก็มีวังวนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น สัตว์ร้ายที่น่ากลัวกำลังลอยอยู่ในน้ำ เมื่อมันปรากฏ จะเห็นได้ว่าร่างกายของมันเป็นสีดำสนิทราวกับหล่อจากทองคำ
รูปร่างของมันแปลกมาก มันมีสามหัว หัวตรงกลางดูเหมือนอุรังอุตัง หัวที่อยู่ทางซ้ายและขวาของมันคือหัวนกและหัวงูตามลำดับ
ร่างกายของมันเหมือนกับม้าที่เกิดจากนรกซึ่งหลอมด้วยทองคำสีดำ ร่างกายของมันไม่มีขนแม้แต่เส้นเดียวทุกสิ่งทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยเกล็ดสีดำมันวาวซึ่งดูแข็งแกร่งเป็นพิเศษ
นี่คือสัตว์ร้ายขนาดมหึมาที่ยาวกว่าสิบวา มันคำรามในน้ำในขณะที่มันเปล่งเสียงตะโกนก็ทำให้เย่ฟ่านรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขากำลังสั่นคลอน
“สงบสติอารมณ์!” นักพรตอ้วนตะโกน “นี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในสถานที่ที่มีหยินสุดขีด เสียงคำรามของมันสามารถทำให้วิญญาณของบุคคลแตกสลายได้ มันเป็นสัตว์ร้ายที่มีเอกลักษณ์เฉพาะที่แข็งแกร่งมากที่รู้จักกันในชื่อลิงทองอัคคี……”
สัตว์ร้ายมีลำตัวเป็นประกายระยิบระยับด้วยแสงสีดำ ท่าทางของมันดุร้ายอย่างถึงที่สุด แม้ว่าจะมีสามหัวแต่ดูเหมือนว่ามีเพียงตัวตรงกลางเท่านั้นที่มีสติปัญญา
หัวนกซ้ายและหัวงูขวาแม้ว่าจะดูดุร้ายแต่เห็นได้ชัดว่าพวกมันอาศัยหัวอุรังอุตังเป็นผู้นำ ดังนั้นมันจึงถูกรู้จักในนามลิงทองอัคคี
อย่างไรก็ตาม มีตำนานเล่าว่าหัวนกและหัวงูยังสามารถรับรู้และมีสติปัญญาขึ้นมาได้ เมื่อลิงทองอัคคีก้าวมาถึงระดับที่สูงขึ้น
อสูรชนิดนี้ทรงพลังอย่างยิ่ง ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถต่อต้านกับมันได้ มีเพียงยอดฝีมือแห่งดินแดนเท่านั้นถึงจะมีโอกาสฆ่ามันได้สำเร็จ
เย่ฟ่านเคยอ่านบันทึกสัตว์อสูรชนิดนี้มาแล้ว เขารีบทำใจให้สงบลงและเดินพลังลมปราณเพื่อปกป้องหัวใจของเขาไว้ไม่ให้วิญญาณถูกทำลาย
“บูม!
ในขณะนั้นจู่ๆลิงทองอัคคีก็ลอยอยู่เหนือน้ำสีดำ ทำให้เกิดคลื่นสีดำที่ไม่มีที่สิ้นสุดขณะที่มันพุ่งเข้าหาผู้ฝึกฝนอ้วนและเย่ฟ่าน
“ชิ!”
นักพรตอ้วนมีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาวาดวงกลมด้วยมือเดียว
แสงแดดหลากสีสันถูกยิงออกมาราวกับดอกไม้ไฟถูกปล่อยตอนที่ประกายระยิบระยับนั้นจะกลายเป็น 'ตราประทับ' ขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้า
“ฆ่า!”
นักพรตอ้วนอุทานออกมาเบาๆขณะที่คำว่า 'ตราประทับ' ในอากาศพร่างพราว ราวกับว่ามันถูกแกะสลักจากหินหยกพร้อมกับกระแทกเข้าใส่ลิงทองอัคคีอย่างรุนแรง
"ปัง!"
ตราประทับกระแทกกับร่างกายของลิงทองอัคคีพร้อมกับเสียงคำรามอย่างรุนแรง ละอองหมอกสีดำอันเยือกเย็นในอากาศรวมตัวกันอย่างช้าๆราวกับว่าพวกมันต้องการจะเข้าไปในร่างของลิงทองอัคคี
“โฮก!”
ลิงทองอัคคีเขย่าร่างของมันอย่างดุร้ายในขณะที่หัวสองหัวที่หลับตาอยู่ก็มีปฏิกิริยาเกิดขึ้นในที่สุด
หัวนกก็อ้าปากออกขณะที่มันพ่นสายฟ้าที่ลุกโชติช่วง หัวงูส่งเสียงฟ่อขณะที่มันพ่นไฟสีดำออกมาพร้อมกัน พื้นที่ทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียงดูเหมือนจะถูกเผาผลาญอย่างรุนแรง
“สายฟ้าหยินและไฟมรณะ!”
นักพรตอ้วนตกใจและรีบดึงเย่ฟ่านถอยหนี หลังจากนั้นเขาก็พ่นโลหิตออกมาจากปากกลายเป็นเกราะกำบังขนาดใหญ่
"ปัง! ปัง ปัง!"
งูสายฟ้าบินไปรอบๆและไฟสีดำก็ลุกโชนขณะที่พวกมันพุ่งเข้าหาโล่ที่เป็นสีแดงเข้มราวกับเลือด มีลำแสงสีแดงโปร่งแสงส่องประกายวาววับออกไปด้านนอก
“ลิงทองอัคคี นี้ไม่ธรรมดาแน่นอน หัวนกซ้ายและหัวงูขวาดูเหมือนเคยมีสติปัญญามาก่อน แต่ดูเหมือนว่าระดับของมันจะตกลง!”
นักพรตอ้วนมีสีหน้าจริงจังหากทั้งสามหัวของลิงทองอัคคีมีสติสัมปชัญญะพร้อมกัน แม้ว่าตัวเขาจะแข็งแกร่งมากแต่ก็คงมีทางเลือกเดียวเท่านั้นคือหลบหนีออกจากที่นี่
