456 - ความขัดแย้งภายใน
456 - ความขัดแย้งภายใน
ไม่กี่วันหลังจากแม่ทัพใหญ่แห่งกองเรือจักรวรรดิเจิ้งฮั่วเอี๋ยน ได้รับจดหมายจากหน่วยงานคุ้มกันก่วงเซิ่ง
ทางตะวันออกเฉียงเหนือที่ห่างไกลผู้บัญชาการกองทัพพายุหลงเฟ่ยเฉิง และผู้ว่าการแคว้นคนใหม่ซุนปิงเฉินก็ได้รับจดหมายที่คล้ายกันซึ่งส่งมาจากหน่วยงานคุ้มกันสองแห่งจากแคว้นฮุย
ในจดหมายที่หลงเฟ่ยเฉิงได้รับ จุดเริ่มต้นเหมือนกับจดหมายของเจิ้งฮั่วเอี๋ยนทุกประการ พวกเขาล้วนเป็น 'เหตุการณ์สำคัญ' ที่จะเกิดขึ้นในอาณาจักรฮั่นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
แต่ในตอนท้ายจดหมายรวมถึงเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับกองทัพวายุในอีกสี่ปีข้างหน้า แม่ทัพอ้านเป่ยซือเถาฟ้องร้องหลงเฟ่ยเฉิง
อัครเสนาบดีหลินชิงเทียนอนุญาตให้หลงเฟ่ยเฉิงมาแก้ต่างที่เมืองหลวงของจักรวรรดิและ หลงเฟ่ยเฉิงก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุในเมืองหลวงของจักรวรรดิ
ภายหลังแม่ทัพอ้านเป่ย ซือเถาหันไปเข้าร่วมกับชาวชามาน ในระหว่างสงครามระหว่างกองทัพชามานและกองทัพวายุ ซือเทาได้เผาโกดังเสบียงที่ใหญ่ที่สุดสามแห่งของแคว้นไห่เฉิง หนิงหยวนและฉางตู
พวกเขาตัดทรัพยากรของกองทัพวายุและเส้นทางแห่งการล่าถอยเป็นเหตุให้กองทัพวายุล่มสลายลงภายในเวลาชั่วข้ามคืน...
จดหมายที่ซุนปิงเฉินได้รับนั้นเกือบจะเหมือนกัน ในตอนท้ายของจดหมายของเขา มีรายชื่อบุคคลจำนวนมากในอาณาจักร ฮั่น คนเหล่านั้นคือผู้ที่จะเข้าร่วมกับนิกายบัวขาวในแคว้นภาคใต้เพื่อก่อให้เกิดการจลาจล
บางคนได้รับแต่งตั้งจากราชสำนักส่วนกลาง บางคนเป็นเสนาบดีในท้องที่ บางคนเป็นโจรและกบฏ และบางคนถึงกับเป็นเจ้านิกายในพื้นที่...
จดหมายทั้งสองฉบับมาจาก 'เพื่อนเก่า' ของหลงเฟยเฉิงและซุนปิงเฉิน ด้านหลังตัวอักษรทั้งสองได้ลงชื่อแบบเดียวกันว่า - 'อย่าถามว่าข้าเป็นใคร โปรดเรียกข้าว่าผ้าพันคอแดง'
จดหมายเหล่านั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเอี้ยนลี่เฉียง นี่เป็นครั้งแรกที่เอี้ยนนำความรู้ที่เขาเรียนจากอนาคตไปใช้ให้เกิดประโยชน์
เขาเชื่อว่าบุคคลเช่นเจิ้งฮั่วเอี๋ยน หลงเฟ่ยเฉิงและซุนปิงเฉิน นั้นหายากมากในอาณาจักรฮั่น สติปัญญา ความสามารถ ยุทธวิธี และความยืดหยุ่นของพวกเขาเหนือจินตนาการ
หากพวกเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต พวกเขาจะหาวิธีแก้ไขโดยธรรมชาติเพื่อจะไม่ตกหลุมเดิมอีกครั้ง หากชะตากรรมของผู้ยิ่งใหญ่เหล่านั้นเปลี่ยนไป อนาคตของอาณาจักรฮั่น ก็จะเปลี่ยนไปเช่นกัน
นอกเหนือจากมหันตภัยสวรรค์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ซึ่งจะเกิดขึ้นแน่นอนในสี่ปีข้างหน้า เอี้ยนลี่เฉียงจะไม่สามารถควบคุมเหตุการณ์ใดๆได้อีกต่อไป ดังนั้นแม้ว่าเขาจะรู้อนาคตแต่ก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป
…
ในคืนเดียวกันหลงเฟยเฉิงได้รับจดหมายลึกลับ มีอย่างอื่นเกิดขึ้นทางตะวันตกของจักรวรรดิฮั่นที่ยิ่งใหญ่ ลึกลงไปในที่ราบกู่หลางอันกว้างใหญ่
ในกระโจมขนาดใหญ่แห่งหนึ่งริมทะเลสาบสีขาวที่ซึ่งชนเผ่าใบมีดดำแห่งชนเผ่าชาตูทั้งเจ็ดได้รวบรวมบุคคลสำคัญของชนเผ่ามาปรึกษาหารือกันที่โต๊ะขนาดใหญ่
สิ่งที่อยู่กลางโต๊ะคืออีกาสีดำที่มีดวงตาสีแดงเลือด มันเป็นน็อตตัวเดียวกันกับที่อยู่ในกองคาราวานชาตูที่ถูกเอี้ยนลี่เฉียงทำลายเมื่อสองสามวันก่อน
สำหรับคนธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับนกตัวนี้ อย่างไรก็ตาม นกตัวนี้ไม่ใช่นกธรรมดาสำหรับนักบวชเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่ทุ่มเทหัวใจและจิตวิญญาณในการเลี้ยงนกตัวนี้ให้เป็นนกจิตวิญญาณ
นักบวชเปลวเพลิงส่วนใหญ่ที่ฝึกฝนวิชาจะทำให้สักลายพวกนี้เชื่อมต่อกับวิญญาณของพวกเขา อีกาที่ดูธรรมดานั้นแท้จริงแล้วเป็นสัตว์จิตวิญญาณของนักบวชคนหนึ่งและมันมีพลังพิเศษ
…
"เจ้าคือใคร?! เราเป็นคาราวานชาตูที่ได้รับการคุ้มครองโดยกฎหมายอาณาจักรฮั่นของเจ้า ทำไมเจ้าถึงโจมตีเราถ้าเจ้าต้องการทรัพย์สิน ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในกระโจมนั้น!”
“หยุดเสแสร้งได้แล้ว เจ้ารู้ดีว่าข้าเป็นใคร คนของเจ้าที่อยู่ในเมืองผิงซีน่าจะตายกันหมดแล้ว เจ้ามีอะไรจะสั่งเสียหรือไม่”
นกจิตวิญญาณสีดำกำลังพูด และสิ่งที่ออกมาจากปากของนกคือการสนทนาครั้งสุดท้ายระหว่างเอี้ยนลี่เฉียงและนักบวชชาตูในเขตชานเมืองผิงซี
แม้ว่าคำพูดจะออกมาจากนก แต่ก็สามารถเลียนแบบเสียงของนักบวชและเอี้ยนลี่เฉียงได้โดยไม่มีผิดเพี้ยน
ผู้ที่ฟังก็สามารถแยกแยะบุคคลที่กำลังสนทนากันได้อย่างชัดเจน
ถ้าเอี้ยนอยู่ที่นี่ เขาคงตกใจมากที่นกตัวหนึ่งสามารถเปลี่ยนเป็นเครื่องบันทึกเสียงแบบที่เขาเคยเห็นในโลกเก่าได้ นี่เป็นนวัตกรรมที่ล้ำสมัยอย่างยิ่ง
“พญายมเอี้ยน เจ้ารู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่นี่”
“ในเมื่อเจ้าจะตายอยู่แล้วบอกเจ้าก็ไม่เป็นไร ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่เพราะข้าวางกับดักในเมือง
อย่าคิดว่าชาวชาตูทั้งหมดของเจ้าจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ถ้าพวกเจ้าทุกคนตายที่นี่หลินชิงเทียนอาจจะผิดหวัง แต่ใครบางคนในชนเผ่าชาตูทั้งเจ็ดจะมีความสุข!”
…
กลุ่มบุคคลที่มีชื่อเสียงจากเผ่าใบมีดดำตกตะลึงเมื่อนกจิตวิญญาณพูดซ้ำบทสนทนาทั้งหมดระหว่างเอี้ยนลี่เฉียงและนักบวชชาตูสองครั้งภายในกระโจมขนาดใหญ่
หลังจากที่นกพูดจบ กระโจมขนาดใหญ่ก็เงียบ ยกเว้นเสียงหายใจถี่และเสียงแตกของคบเพลิงที่จุดอยู่บนผนัง
ท่ามกลางความเงียบงันขุนนางผู้สูงวัยของเผ่าใบมีดดำก็ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยแววตาที่เย็นชาว่า
“หัวหน้าทั้งหลาย คำพูดนี้…เชื่อถือได้หรือไม่?”
หัวหน้าเผ่าใบมีดดำไม่ตอบ เขาชำเลืองมองไปยังมหาปุโรหิตแห่งเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ซึ่งยืนอยู่ด้านหน้า
มหาปุโรหิตมีอายุหนึ่งร้อยปีแล้ว รัศมีของเขามืดมนราวกับสัตว์อสูรจากขุมนรก รอยย่นบนใบหน้าของเขาลึกพอๆกับลำธารแต่ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา
“นี่คือนกจิตวิญญาณของนักบวชซาด้า และนอกจากนักบวชซาดาแล้ว ไม่มีใครสามารถควบคุมมันได้ นกจิตวิญญาณตัวนี้กลับมาด้วยความปรารถนาก่อนตายของนักบวชซาด้า
สิ่งที่พวกเจ้าเพิ่งได้ยินคือบทสนทนาระหว่างนักบวชซาด้ากับช่วงเวลาก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ไม่ต้องสงสัยในความน่าเชื่อถือของมัน…”
กลุ่มบุคคลที่มีชื่อเสียงจากเผ่าใบมีดดำ ปะทุขึ้นในกระโจมขนาดใหญ่ทันที...
“ไม่น่าแปลกใจที่เผ่าของเราประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ในครั้งนี้! กลุ่มของนักบวชซาด้าล้มเหลวในภารกิจของพวกเขา กองทหารทั้งหมดตกหลุมพรางของชาวฮั่นและถูกกวาดล้างจนหมด ปรากฎว่ามีคนในเจ็ดเผ่าชาตูของเราทรยศหักหลังพี่น้อง…”
"มันคือใคร? ตามหาตัวมันและเอามาแล่เนื้อซะ…”
“ใช่ ฆ่ามัน ฆ่ามัน…”
“ข้าจะตัดหัวผู้ให้ข้อมูลนั้นและเอามาทำจอกสุรา ข้าจะทำให้ครอบครัวของมันมาเป็นทาสที่ต่ำต้อยที่สุด…”
บุคคลอันทรงเกียรติของเผ่าใบมีดดำตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น บางคนถึงกับปลดดาบปลายแหลมที่เอวและกวัดแกว่งอยู่ในกระโจม
“อย่าเปิดเผยข้อมูลที่เราได้รู้ในวันนี้ออกไป หากข้อมูลนี้รั่วไหลแล้วเราจับได้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าว มันจะถูกลงโทษด้วยกฎของเผ่า!” หัวหน้าเผ่าใบมีดดำมองไปทั่วห้องแล้วคำรามออกมาอย่างเย็นชา
"ในบรรดาชนเผ่าชาตูทั้งเจ็ด มีเพียงไไม่กี่คนรวมทั้งพวกเจ้าเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับภารกิจของนักบวชซาด้า เหตุผลที่ข้ารวบรวมพวกเจ้าทั้งหมดที่นี่ในวันนี้คือการแจ้งให้เจ้าทราบว่าชนเผ่าใบมีดดำตกอยู่ในอันตรายแล้ว
ข้ากับมหาปุโรหิตคาดว่ามีคนในเผ่าชาตูทั้งเจ็ดสมรู้ร่วมคิดกับชาวฮั่น เป้าหมายคือทำให้ความแข็งแกร่งของเผ่าใบมีดดำ อ่อนแอลงในที่ชุมนุมชนเผ่าชาตูทั้ง หลังจากนั้นพวกเราจะถูกเขี่ยออกจากตำแหน่งผู้นำ…”
“ต้องเป็นเผ่าไม้ดำ!” มีคนตะโกนทันที
“ใช่ ต้องเป็นพวกนอกรีตจากเผ่าไม้ดำ พวกเราล่มสลายพวกเขาจะยึดทุ่งหญ้าของเราทันที นับตั้งแต่เราเข้ายึดที่ราบอันอุดมสมบูรณ์ที่สุดใกล้กับทะเลสาบขาว พวกเขาก็สร้างปัญหาให้เราตลอด…
“คงจะเป็นเผ่าไม้ดำ…:”
บุคคลระดับผู้นำของเผ่าใบมีดดำต่างเชื่อว่าเป็นฝีมือของเผ่า ไม้ดำ เผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาเผ่าทั้งเจ็ดของชาตูคือเผ่า ใบมีดดำ
ซึ่งพวกเขาเป็นผู้นำทุกชนเผ่ามาโดยตลอด อย่างไรก็ตามเผ่าทั้งเจ็ดของชาตูไม่ได้รวมกันเป็นหนึ่งเดียว เนื่องจากมีความขัดแย้งภายในและผลประโยชน์ที่แตกต่างกันระหว่างชนเผ่ามากมาย
ในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยาก เผ่าทั้งเจ็ดของชาตูจะรวมตัวกันเพื่อเอาชีวิตรอด แต่หลังจากความสงบสุขมานานหลายปี ความขัดแย้งระหว่างชนเผ่าก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น
ในฐานะที่เป็นเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดอันดับสอง เผ่าไม้ดำได้วางตัวเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดต่อเผ่าใบมีดดำเสมอเนื่องจากเหตุผลทางประวัติศาสตร์หลายประการ
