229-230
9/10
Ep.229
ซอมบี้ตัวเตี้ยที่อยู่ไกลออกไป เห็นลูกน้องของมันถูกสังหาร ตายลงอย่างน่าสังเวช ก็หวาดกลัวถึงขีดสุด ขณะเดียวกันความโกรธก็ได้มาถึงจุดเดือดแล้ว!
“บัดซบ! ในโลกนี้มีรถฐานทัพที่ทรงพลังขนาดนั้นได้อย่างไร?”
แม้หวู่หยางและคนอื่นๆจะแข็งแกร่งมาก แต่มนุษย์เหล่านั้นไม่ได้อยู่ในสายตามัน
ในทางกลับกัน เป็นพลังทำลายล้างของ [รถศึกอัจฉริยะ] ที่ยิ่งใหญ่เกินไป นี่เป็นครั้งแรกเลยที่มันเห็นรถฐานทัพที่ครอบครองอำนาจทำลายมหาศาล อาจกล่าวได้ว่าพลิกโฉมความรู้ความเข้าใจของมันโดยสิ้นเชิง
ในเวลาเดียวกัน มันฉุกคิดได้ถึงเรื่องหนึ่ง ว่าอีกฝ่ายคงหมายใช้รถฐานทัพถล่มโจมตีตั้งแต่แรกแล้ว อีหรอบนี้ ต่อให้กองกำลังซอมบี้ของมันจะมีขนาดใหญ่ แต่สุดท้ายได้แต่รอเวลาถูกกวาดล้างเท่านั้น
“ช่างเป็นมนุษย์ที่ชั่วร้ายอะไรเช่นนี้” ซอมบี้ตัวเตี้ยโกรธจนควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ มันกระจ่างแล้ว ว่าตอนแรกซูเฉินจงใจยั่วโมโห ล่อให้ซอมบี้ออกจากเมือง จะได้เก็บกวาดในคราวเดียว
และมันทนไม่ไหวหรอกที่จะมองดูพรรคพวกของตัวเองถูกล้มตายลงแบบนี้
หากปล่อยให้กองกำลังล่มสลาย ตัวมันจะไม่กลายเป็นผู้บัญชาการที่ขลาดเขลาหรอกหรือ?
คล้ายว่าสามารถตัดสินใจได้แล้ว ซอมบี้ตัวเตี้ยหันหลังตะโกนเข้าไปในเมือง
“กองกำลังเวทมนต์จงออกมา!”
ไม่นานเกินรอ ซอมบี้นับร้อยก็กรีฑาทัพมายังหน้าประตูเมือง หยุดยืนอยู่เบื้องหลังซอมบี้ตัวเตี้ย เฝ้ารอคำสั่ง
ซอมบี้ตัวเตี้ยกวาดมองทุกตนในกองกำลังนี้ จากนั้น เหยียดมือชี้ไปทางซูเฉินและพวกหวู่หยาง เอ่ยบัญชา “กำจัดมนุษย์พวกนั้นซะ!”
“ก๊าซซซ!”
ซอมบี้นับร้อยตัวร้องคำรามเป็นเสียงเดียว จากนั้นค่อยๆก้าวออกจากเมืองไปอย่างช้าๆ
ทุกฝีก้าวของมันเป็นระเบียบและสม่ำเสมอ เรียงแถวสสวยงาม เฉกเช่นเดียวกับกองกำลังที่ได้รับการฝึกปรือมาอย่างเข้มงวด
ซูเฉินสังเกตได้ถึงความเคลื่อนไหวทางฝั่งประตูเมือง เมื่อเห็นซอมบี้ 100 ตัวนี้ เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
หานคุนเคยบอกว่า มีซอมบี้กลายพันธุ์จำนวนมากในเมืองอี้เถียน มีแนวโน้มว่าน่าจะเป็นกลุ่มตรงหน้าเขา
กองกำลังซอมบี้กลายพันธุ์ คงจะเป็นไพ่ตายของซอมบี้ตัวเตี้ย
ส่วนเหตุผลที่ไม่ถูกเรียกออกมาตอนแรก อาจเพราะต้องการเก็บงำกำลังรบเอาไว้ แล้วตอนนี้คือช่วงเวลาสำคัญที่ต้องเรียกใช้เพื่อพลิกสถานการณ์
เมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้นับร้อยตัวที่สามารถร่ายเวทมนต์ได้ ซูเฉินไม่กล้าที่จะประมาท
เพราะหากพวกมันยิงเวทย์ออกมาพร้อมกัน พลังทำลายล้างอาจเหนือกว่าเวทย์เลเวล 4 หรือเทียบได้เลยกับลมหายใจมังกรของมังกรเพลิงทมิฬ
เมื่อต้องเผชิญกับการจู่โจมเช่นนี้ ตัวเขาเองสามารถรอดได้ก็จริง
เพราะถึงอย่างไรเขามี [กายาเทพอสูรนิรันดร์] อยู่ในครอบครอง บวกกับเทคนิคอีกมากมาย ทำให้สามารถเพิกเฉยต่อการโจมตีหมู่ที่กำลังจะมาถึงได้
อย่างไรก็ตาม [รถศึกอัจฉริยะ] น่ะไม่ ปัจจุบันพลังป้องกันของมันอยู่แค่เลเวล 3 เท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานการโจมตีที่กำลังจะมาถึง
ยิ่งเป็นหวู่หยางและคนอื่นๆ คงไม่ต้องกล่าวถึง
สรุปก็คือ ซูเฉินจะปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นไม่ได้! สองเท้าสาดประกายรังสีแสงสีม่วง [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] ถูกเปิดใช้งาน ทะยานดั่งสายลมกรรโชก มุ่งเข้าหาฝูงซอมบี้กลายพันธุ์ทันที
เขาจะต้องฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์ทั้งหมดก่อนที่พวกมันจะลงมือ
ซอมบี้ตัวเตี้ยตรงหน้าประตูเมือง เมื่อเห็นซูเฉินวิ่งเข้ามาคนเดียว
ตอนแรกมันตกใจ แต่สักพักก็ฉีกยิ้มด้วยความสุข
มันมองออกแล้ว เห็นได้ชัดว่าซูเฉินน่าจะมีสองอาชีพหลักคือผู้วิวัฒนาการและปรมาจารย์มนตรา
แต่สุดท้ายก็ยังมีความแข็งแกร่งแค่เลเวล 3 หากถูกซอมบี้กลายพันธุ์โจมตีพร้อมกัน ก็มีโอกาสสูงที่จะตาย
และมันไม่ควรพลาดโอกาสทองที่อาจเกิดขึ้นครั้งเดียวในชีวิตนี้
เฝ้ามองซูเฉินที่กำลังพุ่งพรวดเข้าหาฝูงซอมบี้กลายพันธุ์ ซอมบี้ตัวเตี้ยร้องตะโกน “ลงมือเดี๋ยวนี้! ทั้งหมดฆ่ามนุษย์คนนั้นซะ!”
กองกำลังซอมบี้กลายพันธุ์ได้รับคำสั่ง ทุกตนหยุดฝีเท้า เริ่มร่ายเวทมนต์อย่างรวดเร็ว
หอกน้ำแข็ง , บอลไฟ , ใบมีดสายลม , พายุสายฟ้า และเวทย์ธาตุอื่นๆถูกเรียกออกมาทีละธาตุ
เมื่อเวทย์เหล่านั้นถูกร่ายจนก่อตัวกันเต็มที่ ทั้งหมดก็ถูกยิงเข้าใส่ซูเฉินที่กำลังพุ่งมาด้วยความเร็วสูง
เผชิญหน้ากับการโจมตี้ด้วยเวทมนต์นับร้อย ซูเฉินหาหวั่นเกรงไม่
ทางหนึ่งสั่งการปลดปล่อยอำนาจพลังจิต ทางหนึ่งเรียก [เกล็ดแขนทองคำ] ออกมา ทะยานไปข้างหน้าไม่มีหยุดพัก
10/10
Ep.230
เวทย์นับร้อยโถมเข้าใส่ซูเฉินอย่างท่วมท้น สีสันจากแต่ละธาตุดูงดงามตระการตามาบรรจบกัน ราวกับดาวตกที่ร่วงหล่นก็มิปาน
คลื่นความผันผวนของพลังเวทย์อันน่าสะพรึงแผ่ออกมาจากพวกมัน แม้จะอยู่ในระยะไกล แต่ก็น่าหวาดหวั่นจับใจ
“ซูเฉิน …”
มองไปยังร่างของซูเฉินที่กำลังถูกสรรพเวทย์โถมกลืน หัวใจทั้งดวงของตันหลินหล่นไปที่ตาตุ่ม
คนอื่นก็มีสีหน้าน่าเกลียดพอๆกัน หยางเฉียนเริ่มร้องไห้ออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ที่แท้ก็เป็นแค่คนโง่เง่าคนหนึ่ง!” ซอมบี้ตัวเตี้ยระเบิดเสียงหัวเราะอย่างมิอาจควบคุมได้
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีด้วยเวทมนต์นับร้อย เกรงว่าแม้แต่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 ก็ยังต้องหลีกทางให้
ขณะที่ซูเฉินเป็นแค่เลเวล 3 แต่ดันเลือกเอาหัวโหม่งเหล็กแข็งแช่นนี้ มันไม่ต่างอะไรเลยกับการรนหาที่ตาย
ซอมบี้ตัวเตี้ยยังรู้สึกว่าซูเฉินเป็นคนโง่ไร้สมอง
บรึ้มมมมมมม!!!
ในพริบตา เวทย์ทั้งหมดโถมลงถึงพื้น เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงโดยมีซูเฉินเป็นจุดศูนย์กลาง
ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เศษหินเศษดินปลิวว่อนไปทั่ว บังเกิดสายลมกรรโชกแรง สวรรค์และปฐพีเปลี่ยนสีไป
ฝุ่นฟุ้งลอยขึ้นฟ้า ร่างของซูเฉิมจมอยู่ใต้คลื่นเวทย์มนต์อย่างสมบูรณ์
“นี่แหละคือจุดจบของพวกที่แสร้งแสดงว่าตนเข้มแข็ง!” ซอมบี้ตัวเตี้ยถ่มน้ำลาย ด่าคืนคำเดิมที่ซูเฉินเคยว่ามัน
ในความคิดมัน ซูเฉินคงถูกระเบิดกลายเป็นผงไปแล้ว ตายชนิดที่ว่าไม่สามารถตายได้อีก
เพียงแต่ว่า เมื่อมันชำเลืองมองไปยังตำแหน่งที่ซูเฉินเคยยืนอยู่ หนังตาต้องกระตุกขึ้นทันใด
“เป็นไปได้ยังไงกัน? ทำไมแกถึงยังมีชีวิตอยู่?” ซอมบี้ตัวเตี้ยสั่นสะท้านด้วยความตะลึง สีหน้ามันราวกับเห็นผี
ในสายตามัน ร่างสูงหล่อค่อยๆก้าวออกมาจากท่ามกลางฝุ่นผงอย่างช้าๆ
จะเป็นใครอื่นไปได้อีก? นอกเสียจากซูเฉินที่มันคิดว่าตายไปเรียบร้อยแล้ว
มันสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าซูเฉินไม่เพียงมีชีวิตอยู่เท่านั้น แต่ร่างกายของเขายังไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลย แถมเวลานี้ยังผุดรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมายตรงมุมปากเขา
ถูกระดมโจมตีด้วยเวทย์นับร้อย แต่ยังคงเหมือนเดิมกระนั้นหรือ?
จักต้องครอบครองร่างกายที่แข็งแกร่งทนทานเช่นใดกันถึงสามารถทำแบบนี้ได้?
ชายหนุ่มตรงหน้าผู้นี้ ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่?
ซอมบี้ตัวเตี้ยไม่กล้าจินตนาการต่อ โดยไม่รู้ตัว กระดูกสันหลังของมันเย็นวาบ สั่นสะท้านไปทั้งตัว
อีกด้านหนึ่ง ตันหลินเมื่อเห็นว่าซูเฉินยังไม่ตาย ก็ร่ำไห้ด้วยความปิติยินดี กระโดดกอดหยางเฉียนแน่น
หวู่หยางสูดหายใจลึก หัวใจเขาเต้นแรงไม่หยุด
ตั้งแต่ออกจากสถานชุมชนเทียนหนาน เขาพบว่าซูเฉินกำลังสร้างปาฏิหาริย์ไปทีละขั้น ทีละตอน
เริ่มจากอาศัยกำลังเพียงคนเดียวสะกดข่มเมืองจิงกังทั้งเมืองจนไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหว ต่อมา คว้าลมหายใจมังกรของมังกรเพลิงทมิฬด้วยมือเปล่า
จนวันนี้ เขาสามารถทานรับสรรพเวทย์นับร้อยโดยลำพังโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วถึงความแข็งแกร่งของซูเฉิน
หวู่หยางกระทั่งเกิดความคิดว่า ซูเฉินได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของคำว่าอยู่ยงคงกระพัน
ในโลกใบนี้ คงไม่มีอะไรอีกแล้วที่ซูเฉินทำไม่ได้ และคงไม่มีใครทำร้ายซูเฉินได้เช่นกัน
…
“เอาล่ะ ฉันเห็นไพ่ตายของแกแล้ว งั้นคราวนี้ถึงตาแกดูไพ่ตายของฉันบ้าง!”
ซูเฉินจับจ้องซอมบี้ตัวเตี้ยที่กำลังสั่นงันงกด้วยความเย็นชา มุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย [ดาบเสริมมนตรา] ตัดกวาดออกไป
เห็นแค่เพียงกระแสสีฟ้าม้วนเป็นเกลียวคลื่น ตกลงกลางฝูงซอมบี้กลายพันธุ์ ระเบิดอำนาจทำลายแผ่ซ่านไปทั่ว
ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องระงม ซอมบี้กลายพันธุ์นับร้อยกลายเป็นศพไหม้เกรียม ผลพวงนี้กวาดกลืนมาถึงซอมบี้ตัวเตี้ยด้วยเช่นกัน ตัวมันแม้มีเลเวล 3 และยังไม่ตาย แต่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส
ร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผลที่เกิดจากสายฟ้า สีหน้าดูตกตะลึงถึงขีดสุด
ณ เวลานี้ มันกำลังนอนหอบอยู่กับพื้น คู่ดวงตาที่เหล่มองไปยังซูเฉิน แสดงถึงความหวาดกลัวอันลึกล้ำ
ตัวมันไม่เคยเห็นเวทย์สายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้มาก่อน
นอกจากนี้ เวทย์สายฟ้าเมื่อครู่ ดูเหมือนจะเป็นการผสานเอาพลังของผู้วิวัฒนาการรวมเข้ามาด้วย
พลังสองสายที่แตกต่างกัน แต่กลับสามารถผสานกันได้อย่างลงตัว ทำให้ซอมบี้ตัวเตี้ยรู้สึกเหลือเชื่อนัก
