147-148
7/10
Ep.147
หลังจากเข้าใจสถานการณ์แล้ว ซูเฉินก็ฆ่าชายสามคนที่เหลือ หันหลังเดินกลับขึ้นไปบนรถพร้อมกับทุกคน
“เสี่ยวจือ เดินทางต่อได้” ซูเฉินสั่ง
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] เร่งความเร็ว เคลื่อนไปตามเส้นทาง
ส่วนชายหน้าแดงร่างใหญ่ ซูเฉินไม่ฆ่าเขา แต่ปล่อยชีวิตสุนัขเช่นนั้นไป
มิใช่ว่าเขาใจอ่อน แต่ในวันสิ้นโลก การตาบอดนั้นโหดร้ายยิ่งกว่าความตาย
นี่คือบทลงโทษที่คิดใช้ผู้หญิงมาล่อลวง และบังอาจใช้สายตาลามกมองคนของเขา
หลังจากนั้น การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่ว่าจะมนุษย์หรือซอมบี้ ล้วนไม่พบเจอ
ผ่านไปอีกสองชั่วโมง [รถศึกอัจฉริยะ] ก็มาถึงตีนเขา
นี่คือเทือกเขาเฟิงหลวน เมื่อเทียบกับเทือกเขาฮวงเจ๋อแล้ว แนวทิวเขาของที่นี่ไม่สูงมากนัก แต่พวกมันเชื่อมต่อกัน และไม่มีเส้นถนนสำหรับยานพาหนะ
ซูเฉินเหลือบมองไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง และพบว่ามีจุดสีแดงจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง อย่างน้อยก็หลายร้อยตัว
เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไป ว่าเทือกเขาเฟิงหลวนคืออาณาเขตของหมูป่ากระหายเลือด จุดสีแดงไม่ต้องบอกก็รู้ ย่อมเป็นตัวแทนของหมูป่ากระหายเลือด
และที่อยู่ของหมูป่ากระหายเลือด ย่อมเป็นสถานที่ตั้งของหินต้นกำเนิดพลังงานเลเวล 3
“ลงจากรถเถอะ” ซูเฉินบอกทุกคน และเป็นคนแรกที่ก้าวออกมา
[รถศึกอัจฉริยะ] ไม่สามารถเดินทางในเทือกเขาเฟิงหลวนได้ หากต้องการไปยังรังของหมูป่ากระหายเลือด ก็ได้แต่ละทิ้งรถแล้วเดินเท้าเท่านั้น
รอจนกระทั่งทุกคนลงจากรถ ซูเฉินก็เปลี่ยน [รถศึกอัจฉริยะ] ให้อยู่ในรูปแบบเล็กที่สุด ใส่มันลงในถุงเก็บของ
เฝ้ามองมายังฉากนี้ ทุกคนต่างอ้าปากตาค้าง
[รถศึกอัจฉริยะ] ที่ตอนแรกยาวกว่า 20 เมตร ในชั่วพริบตาเดียว ขนาดของมันกลับย่อส่วนลงเท่าโมเดลรถ เป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก
“เสี่ยวจือสามารถเพิ่มลดขนาดได้ ทุกคนไม่ต้องตกใจขนาดนั้น” ซูเฉินหัวเราะ
หลังจากได้รับคำอธิบาย และย้อนนึกไปถึงสิ่งมหัศจรรย์อีกหลายอย่างที่ซูเฉินมีในครอบครอง ทุกคนก็คลายความสงสัยลง
“ซูเฉิน พวกเรากำลังจะไปที่รังของหมูป่ากระหายเลือดใช่ไหม” หยางหลิงเทียนทอดถอนหายใจ ระบายความอึ้งทึ่ง เอ่ยปากถาม
ซูเฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “หมูป่ากระหายเลือดอยู่ห่างออกไปจากตรงจุดนี้ราวๆ 8 ไมล์ ไปถึงเมื่อไหร่ก็ทำตามข้อตกลงเดิมของพวกเรา”
ความหมายก็คือ พวกคุณทุกคนรับหน้าที่ขุดหินพลังงาน ส่วนเรื่องล่าสังหาร ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง
ทุกคนต่างพยักหน้ารับทราบ ไม่มีใครโต้แย้งอะไร
ซูเฉินเริ่มเดินไปข้างหน้า คนอื่นๆปลุกปลอมขวัญกำลังใจ ไล่ตามไปติดๆ
ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง ซูเฉินและคนอื่นๆก็มาถึงเนินเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง
ตรงข้ามกับพวกเขา ใต้ภูเขาห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร ปรากฏฝูงสัตว์กลายพันธุ์หลายร้อยตัวที่มีรูปร่างเหมือนหมูป่ากำลังรวมตัวกันอยู่
พวกมันแต่ละตัวมีความยาวอย่างน้อยสามเมตร ยาวสุดอยู่ที่ห้าเมตร
ทุกตัวถูกปกคลุมด้วยชั้นขนสีน้ำตาล หากสังเกตดีๆจะพบว่าขนแต่ละเส้นลุกชัน และแหลมเหมือนเข็มเหล็ก
นอกจากนี้ในปากของพวกมันยังมีเขี้ยวใหญ่สองข้าง ยกสูงชี้ฟ้า ยาวกว่าครึ่งเมตร ดูไปไม่ต่างจากงาช้าง
คุณลองจินตนาการเอาเถอะ ว่าถ้าถูกเชี้ยวนั่นแทงเข้า จุดจบคงน่าสังเวชอย่างไม่ต้องสงสัย
เมื่อซูเฉินถอนสายตากลับมา เขาก็มองไปทางหยางหลิงเทียน เอ่ยถามว่า “ฝูงหมูป่ากระหายเลือดพวกนี้ไม่ออกไปล่าเหยื่อหรอครับ หรือว่าพวกมันชอบออกล่าตอนกลางคืน?”
หยางหลิงเทียนอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “พวกมันไม่ออกไปล่าเหยื่อหรอก เพราะที่นี่มีหินต้นกำเนิดพลังงานจำนวนมาก พวกมันสามารถเติมเต็มความหิวด้วยการกินหินต้นกำเนิดพลังงานได้”
“เห~ ไอ้พวกนี้มันฟุ้งเฟ้อไม่เลวเลย” ซูเฉินเดาะลิ้น
หมูป่ากระหายเลือดแต่ละตัวมีขนาดใหญ่มาก แถมในฝูงยังมีจำนวนนับร้อยๆตัว เช่นนั้นวันนึง จะมีหินต้นกำเนิดพลังงานกี่ก้อนกันที่ถูกผลาญไป?
“ทุกคนรออยู่ที่นี่ ฉันจะไปฆ่ามัน” ซูเฉินกล่าว เตรียมลงมือ
“ซูเฉิน ให้ฉันไปกับคุณด้วยดีกว่าไหม” หวู่หยางเสนอขึ้นทันที
ตอนนี้เขาเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 แล้ว ดังนั้นไม่น่าจะถ่วงแข้งถ่วงขา สามารถร่วมกันต่อสู้กับซูเฉินได้
“เอาไว้คราวหน้านะครับ” ซูเฉินปฏิเสธ
หากสัตว์กลายพันธุ์ถูกหวู่หยางฆ่า พวกมันจะไม่ดรอปเศษชิ้นส่วน ปัจจุบันซูเฉินต้องการชิ้นส่วนอย่างเร่งด่วน ดังนั้นย่อมไม่ปล่อยให้หวู่หยางช่วยเหลือ
8/10
Ep.148
ซูเฉินกับ [นักรบจักรกล] ก้าวสู่สนามรบ มุ่งหน้าเข้าสังหารฝูงหมูป่ากระหายเลือด
เมื่อเห็นมนุษย์ตรงเข้ามา หมูป่ากระหายเลือดทุกตนดีใจจนเนื้อเต้น ส่งเสียงคำรามดังสะท้อนขึ้นไปถึงฟากฟ้า
ในสายตาของพวกมัน ซูเฉินมิใช่แค่มนุษย์ แต่ยังมีสถานะเป็นอาหารแสนอร่อยอีกด้วย
พวกมันกินหินต้นกำเนิดพลังงานจนเบื่อจะแย่อยู่แล้ว ทุกตัวต้องการรสชาติแปลกใหม่มากระแทกปาก
ทันใดนั้นเอง คู่นัยน์ตาสีแดงเลือดพลันสั่นไหวไปด้วยร่องรอยของความบ้าคลั่ง
ของอร่อยเช่นนี้ ตัวใดว่องไวกว่า ตัวนั้นได้จับจอง!
ฉุกคิดได้ถึงเรื่องนี้ หมูป่ากระหายเลือดทั้งฝูง รีบวิ่งแข่งกันเข้าหาซูเฉิน
สำหรับ [นักรบจักรกล] ที่ทั้งตัวเป็นก้อนเหล็ก กินไม่ได้ ถูกพวกมันเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง
“ดูเหมือนฉันจะเป็นที่นิยมมาก”
ซูเฉินปาดจมูก เฝ้ารอจังหวะจนกระทั่งหมูป่ากระหายเลือดอยู่ห่างจากเขาเพียงช่วงแขน ตวัดคมดาบดังชิ้ง! ตัดกวาดออกไปในคราวเดียว
เคียวสีเทาขนาดใหญ่ฉีกอากาศ พริบตานั้นหมูกระหายเลือดสิบตัวจบชีวิตลงทันที
หมูกระหายเลือดตัวอื่นๆที่ตามมาติดๆ ทั้งหมดชะงักฝีเท้า คล้ายกับว่าตกใจกลัวคมดาบของซูเฉิน สายตาในตอนนี้ไม่ได้มีแต่ความตะกละ แต่มองไปยังซูเฉินอย่างระมัดระวัง
หากเป็นซอมบี้ เมื่อเห็นสหายถูกฆ่า พวกมันจะยิ่งดาหน้าเข้ามาหาซูเฉิน คลุ้มคลั่งยิ่งกว่าเดิม
อย่างไรก็ตาม พวกสัตว์กลายพันธุ์อย่างน้อยก็พอมีสติปัญญา เมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่ง สัญชาตญาณของพวกมันจะร้องเตือนโดยอัตโนมัติ
แต่หมูป่ากระหายเลือดไม่โจมตีแล้วไง? ซูเฉินก็ไม่ปล่อยพวกมันไปอยู่ดี!
เขากระชับ [ดาบเสริมมนตรา] ในมือ ผันตัวเป็นฝ่ายบุก ก้าวสังหารไปเบื้องหน้า
ใบมีดสายลมขนาดใหญ่พุ่งออกจากใบดาบ แห่งหนใดที่มันกวาดผ่าน หมูป่ากระหายเลือดราวกับแผ่นกระดาษบาง ถูกผ่าครึ่งทันที
ซูเฉินไล่ฟันไล่สับอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หมูป่ากระหายเลือดนับร้อยตัวจบชีวิตลงภายใต้คมดาบเขา
บรรยากาศโดยรอบ ไม่นานก็เริ่มโชยไปด้วยกลิ่นฉุนของเลือด
ในเวลานี้ ฝูงหมูป่ากระหายเลือดถูกซูเฉินข่มจนขวัญกระเจิดกระเจิง
นี่มันอาหารบ้าอะไรกัน?
จากการกระทำ มองยังไงก็เป็นเทพสังหารชัดๆ!
โฮฮฮฮ!
ทันใดนั้นเอง เสียงคำรามสนั่นดังสะท้อนเข้ามาจากเบื้องหลังฝูงหมูป่ากระหายเลือด เมื่อเสียงคำรามหยุดลง หมูป่ากระหายเลือดทุกตัวคล้ายได้รับคำสั่ง หันหลังและล่าถอยทันที
“บัดซบ!” ซูเฉินอดไม่ได้ต้องสบถออกมา
ถ้าหมูป่ากระหายเลือดหนีไป แล้วเขาจะดรอปชิ้นส่วนจากที่ไหน?
“เสี่ยวตี๋ ไปฆ่าพวกมันให้ฉัน อย่าปล่อยให้รอดไปได้แม้แต่ตัวเดียว!” ซูเฉินตะโกน เปิดใช้งาน [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] กุม [ดาบเสริมมนตรา] ในมือ ไล่ตามไปเช่นกัน
เมื่อเห็นซูเฉินที่เปรียบดั่งเทพล่าสังหารไล่ตามมา หมูป่ากระหายเลือดก็ตื่นตระหนก พวกมันวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย กระจัดกระจายไปทุกทิศทาง
“จะหนีไปไหน!”
เพื่อที่จะสังหารหมูป่ากระหายเลือดให้เร็วที่สุด ซูเฉินร่ายเวทย์สายฟ้า อัดฉีดเข้าไปใน [ดาบเสริมมนตรา]
จังหวะที่ฟาดฟันในแนวนอน สวรรค์และปฐพีแปรเปลี่ยนสีไป
บังเกิดเสียงเปรี้ยง! ของฟ้าผ่า จุดสายฟ้านับพันนับหมื่นเชื่อมต่อกันและกัน
ภายใต้อำนาจทำลายล้างของตาข่ายสายฟ้า หมูป่ากระหายเลือดนับร้อยตัวถูกย่างจนไหม้เกรียม
ส่วนหมูป่ากระหายเลือดที่ยังโชคดีรอดไปได้ พวกมันกรีดร้องโอดโอยด้วยความตกใจ
ช่วงเวลานี้ ไม่สนแล้วว่าจะเป็นพวกเดียวกันหรือไม่ ผู้ใดขวางทางข้า มันผู้นั้นคือศัตร!
เมื่อในสมองมีแต่ความคิดนี้ หมูป่ากระหายเลือดก็วิ่งชนกันเอง ตัวไหนวิ่งช้าถูกชนล้ม โดนย่ำตายคาที่ กลายเป็นหินรองเท้าให้ตัวอื่นเหยียบย่างสู่หนทางรอด
มองไปยังหมูป่ากระหายเลือดที่ตายไปหลายสิบตัว ทั้งยังตายด้วยน้ำมือของพวกเดียวกัน ซูเฉินก็ตะลึงงัน บังเกิดความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยตรงหน้าอกเขา
หากฉันฆ่าอย่างน้อยยังมีโอกาสดรอปชิ้นส่วน แต่นี่พวกแกฆ่ากันเอง แล้วบิดาจะได้อะไร?
ซูเฉินโกรธมาก ปรับฟังก์ชั่นของ [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] รีดเร้นความว่องไวจนถึงขุดสุด เปลี่ยนตนเองเป็นสายลมวูบหนึ่ง
“ตายซะ!”
คมดาบฟาดฟัน บังเกิดเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า หมูป่ากระหายเลือด 70-80 ตัวตายลงทันที
จวบจนปัจจุบัน มีหมูกระหายเลือดรอดชีวิตอยู่ไม่ถึง 20 ตัวเท่านั้น แต่ถึงจะน้อย ซูเฉินก็ไม่คิดที่จะปล่ยพวกมันไป
