ตอนที่แล้วบทที่ 11 : ดึงดูดหัวใจผู้คนและจิตใจ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 13 : ไปที่ห้องโถงย่อย

บทที่ 12 : จุนหลินเถียนและซูซีหยุนมาเยือน


“ท่านลุงเหอ  นี่เป็นพระคุณอย่างยิ่งของท่าน”

ซูฉียิ้มและดวงตาเล็กๆของเขากลายเป็นพระจันทร์เสี้ยว ซึ่งดูน่ารักมาก

ซูหลี่ไม่ได้พูด  เขาเดินตามไปอย่างเงียบๆเท่านั้น  แต่ในใจของเขามีความสุขมาก  การเลือกการออกแบบสวนของท่านแม่ของพวกเขานั้นดูรื่นรมย์มาก  บ้านเรือนดูหรูหราและมีเอกลักษณ์  สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยทิวทัศน์อันเขียวขจี  แต่ดูมีสไตล์มาก  บรรยากาศของสวนกว้างเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“ท่านลุงเหอ  ที่นี่เป็นของซินเอ๋อร์ใช่ไหม?”

ซูซินพิงแขนของซูจื่อโม่และถาม

“ซินเอ๋อร์มีท่านป้าฉินเหออยู่แล้ว  ลุงจึงไม่ได้มองหาคนอื่นให้”

“อึมม!”  ซูซินพยักหัวของนาง  ไม่มีความผิดหวังในสายตาของนาง  โดยส่วนใหญ่แล้ว  นางได้รับการดูแลจากแม่ของนางเอง  ยิ่งไปกว่านั้นมือสังหารอีก 12 คนที่คอยปกป้องนางอย่างลับๆไม่ใช่หรือ?

“อา หยุนถิง  เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่ข้าขอให้ท่านทำ?”

“เจ้า!  เจ้าเพียงแค่ก้าวเข้าสู่แคว้นห่าวเยว่แต่เจ้ากำลังคิดถึงสิ่งนั้นแล้ว  อย่าเพิ่งไปสนใจให้เหนื่อยเลย!”

เหอหยุนถิงรู้จักตัวตนที่แท้จริงของซูจื่อโม่  พวกเขาจึงสามารถพูดแบบนี้ได้โดยไม่มีต้องกักเก็บ  เขารู้ดีว่าเมื่อซูจื่อโม่เข้ามาอยู่ที่นี่  จะเกิดพายุมากมาย

“หลังอาหารค่ำ  ข้าจะรายงานให้ท่านทราบทีละสิ่ง”

“ได้!  ข้าก็เหนื่อยเหมือนกัน”

สิ่งที่เหอหยุนถิงพูดนั้นถูกต้อง  นางมีเวลาอีกมากที่จะเล่นกับคนเหล่านั้น

หมิงเย่เสวียนเป็นสวนที่ตกแต่งอย่างมีเอกลักษณ์ที่สุด ตั้งอยู่ในกลางของคฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่  หลังจากเข้าไปในสวนสายตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยสีสันของฤดูใบไม้ผลิ  ต้นไม้สีเขียวมีลักษณะเฉพาะของ  ไม่มีการตกแต่งที่หรูหรามากเกินไป  มีกังหันน้ำอยู่ติดกับกำแพงและถนนถูกปกคลุมไปด้วยหินสีน้ำเงิน  บลูสโตนแกะสลักเป็นลวดลายหญ้าแบบตะวันตก  ด้านข้างของหินมีเถาวัลย์เรียงรายอยู่  มองขึ้นไปข้างหน้ามีเส้นทางอีกด้านหนึ่ง  อย่างไรก็ตาม  ทั้งสองฝั่งทางเดินถูกปลูกด้วยดอกไม้แปลกตาที่มีขนาดแตกต่างกัน  นอกจากนี้ยังมีศาลาซ่อนอยู่ ซึ่งทำให้ดูเหมือนสวรรค์

“หยุนถิง  ท่านมีค่าพอที่จะเป็นมือขวาของข้า  หมิงเย่เสวียนได้รับการตกแต่งอย่างสวยงาม”

“มันไม่ใช่ว่าข้าตกแต่งอย่างดี  แต่เป็นท่านที่ออกแบบมันได้ดี  มีหลายสิ่งหลายอย่างที่นี่รักษาแบบเดิมไว้  เช่นต้นไม้เหล่านี้  ถ้าพวกเขาไม่อยู่ที่นี่ทิวทัศนืก็จะไม่น่าดึงดูดขนาดนั้น”

เหอหยุนถิงมองไปที่แม่  บุตรชายสองคนและบุตรสาวของนาง  คราวนี้ ซูจื่อโม่ต้องอยู่ภายใต้ความมุ่งมั่นอย่างยิ่ง!  เหนือสิ่งอื่นใด  พ่อของบุตรชายและบุตรสาวของนางก็อยู่ในแคว้นนี้ด้วย  ส่วนเขาเป็นใครนั้น  เขาไม่รู้ชัดแจ้ง  ซูจื่อโม่ไม่เคยพูดถึงพ่อของลูกๆเลย

“นี่  โมโม่  น้องสาวของท่าน  ซูซีเหนียน  จะแต่งงานกับแม่ทัพหวังในวันพรุ่งนี้เพื่อเป็นนางบำเรอเคียงข้างเขา  นี่คือความจริงของตระกูลซู  พี่ชายของท่านอยู่ในตระกูลหวังเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้  แต่ข้ากลัวว่าเขาจะหยุดชีวิตแต่งงานนี้ไม่ได้”

ในความเป็นจริง  เขาเข้าใจว่าทำไมซูจื่อโม่ถึงมาถึงบ้านเร็วกว่าที่คาดไว้ 2 วัน  นางกำลังสอบถามข่าวเกี่ยวกับตระกูลซู  นางต้องรู้เรื่องนี้มานานแล้ว

ทันทีที่ซูจื่อโม่ได้ยิน  ดวงตาของนางก็เปล่งประกายเย็นชา  “ข้าจะแก้ปัญหานี้เป็นการส่วนตัว”

น้ำเสียงเย็นชาของนางมีร่องรอยของความเกลียดชัง  นางกลับมาก่อนหน้า2วันเพราะเรื่องนี้

เมื่อพวกเขานั่งลงนายประตูก็รีบเข้ามา

“ทาสคนนี้ขอคารวะนายท่าน นายน้อย  นายน้อยคนที่สองและคุณหนู  ท่านพ่อบ้านขอรับ”

"มีเรื่องอันใด?"

ซูจื่อโม่ถามอย่างเย็นชา

“ขอเรียนแจ้งขอรับนายท่าน    องค์ชายสามและคุณหนูสามแห่งตระกูลซูขอเข้าเยี่ยมขอรับ”

ซูจื่อโม่ยกชาขึ้นจิบเบา ๆ ดวงตาของนางก็เหลือบมอง  นางมองไปที่คนเฝ้าประตู  ก้นของนางยังไม่อุ่นจากการนั่งเลยด้วยซ้ำ  แต่สุนัขสองตัวนั้นมาเยือนที่ประตูของนางแล้ว?

“ให้พวกเขาไปที่ห้องโถงย่อยและรอ  ข้าจะไป”

หลังจากนั้นไม่นาน  ซูจื่อโม่ก็ตอบกลับอย่างแผ่วเบา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด