ตอนที่ 218 ศพและอสูรเผ่าหนูทั้งสาม

ตอนที่ 218 ศพและอสูรเผ่าหนูทั้งสาม

ณ ดินแดนที่มีแต่ความแห้งแล้ง ทะเลทราย ผืนดินแตกระแหง และต้นไม้ตายเน่าเปื่อย ซากศพกับโครงกระดูกแสงแดดที่สาดเผาพื้นดินเหมือนไฟนรก

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงฝีเท้าของหญิงสาววิ่งหอบหายใจ ตัวของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลเสื้อผ้าที่ทั้งเก่าและฉีกขาด ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ด้านหลังตามมาด้วยอสูรหนูสามตัว พวกมันมีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์และขนาดตัวเท่ากับเด็ก 10 ขวบในบางครั้งพวกมันก็วิ่งสีขาเพื่อความรวดเร็ว แต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวล้มลงพวกมันก็วิ่งมาล้อมเธอไว้และยืนสองขาไม่ต่างจากคนปกติ

“อย่า ๆ เจ้าพวกปีศาจ... อ๊า! ได้โปรดใครก็ได้...ช่วยด้วย ฮือออๆ” หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับร้องไห้ด้วยความกลัวจนไม่สามารถจับใจความได้ หญิงสาวใช้มือทั้งสองคานถอยหลังด้วยความกลัว เธอไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่สะดุดกับอะไรล้ม ถ้าเธอไม่ลมบางทีอาจจะหนีไปได้อีกสักสองสามนาที

“มนุษย์เพศเมียทำเอาพวกเราเหนื่อยเลย จี๊ด ๆ อย่างนี้ต้องจัดการให้สาสมที่ลงแรงไป จี๊ด ๆ”

“แน่นอน แต่อย่าให้เละเกินไปเราอาจจะเอาไปหรอกขายให้ตัวอื่น ๆ ได้ จี๊ด ๆ”

“จี๊ด ๆ แต่ข้าว่านางคือแม่พันธุ์ชั้นดี หลังจากออกลูกซีกสองสามคอกก็จัดการกินเนื้อต่อได้”

ทั้งสามตัวมองด้วยความหื่นกระหาย แต่มากกว่านั้นพวกมันเช็ดน้ำลายที่ไหลออกมาจากปาก มันทั้งสามตัวล้อมรอบหญิงสาวค่อย ๆ เดินเข้าไปหา

“จี๊ด ๆ มาให้ข้าจัดการซะ” ในขณะที่หญิงสาวเผลอ อสูรหนูตัวที่อยู่ด้านหลังกระโจนเข้าหาเธอ

“อ๊า!!!” หญิงสาวร้องออกมากลิ้งตัวหลบ

ทำให้อสูรหนูกระโดดพลาดหน้าทิ่มลงดิน หญิงสาวรู้ว่ายากที่ตัวเองจะรอดเธอจึงเค้นพลังทั้งหมดสร้างบอลไฟยิงใส่เข้าไปที่ตัวของอสูรหนูที่ล้มกับพื้น

บึม!

“อ๊ากก...บัดซบ” เพลิงเข้าเต็มตัวของอสูรหนูมันร้องด้วยความเจ็บรีบกลิ้งตัวไปกับพื้นเพื่อดับไฟ อสูรอีกตัวเห็นดังนั้นก็วิ่งเข้ามาหาเธอ

“อย่าเข้ามานะ!” หญิงสาวรีบชี้มือไปที่อสูรหนูเพื่อข่มขู่พวกมัน

“ฮ่า ๆ เสร็จข้าแหละ” แต่ในตอนนั้นเองอสูรหนูอีกตัวก็วิ่งเข้ามาด้านหลังจับตัวเธอไว้อย่างแน่นหนา

อสูรหนูที่โดนบอลไฟไปนั้นลูกขึ้นมาด้วยความโมโห ที่ตัวของมันมีรอยไหมดำเกรียมโชคดีที่มันใส่เกาะจึงไม่เป็นอะไรมาก

“จับมันไว้ ข้าจะฆ่ามันเอง” มันโกรธจัดจึงจัดการกระโจนเข้าหาเธอและใช้กรงเล็บกะซวกท้องเธอเหวอะหวะ

“อ๊าาา!!!!” หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บปวดดิ้นไปมาไม่ยอมหยุด เธอพยายามทุบไปที่ตัวของอสูรหนูอย่างสุดกำลัง ทั้งสองกลิ้งไปมา เลือดของหญิงสาวสาดกระจายไปตามพื้นจนแดงฉานราวกับมีใครเอากลีบดอกกุหลาบมาโรยตามพื้น

อสูรหนูนั่งคร่อมร่างของหญิงสาวและกัดไปที่คออย่างแรง ร่างกายของเธอเริ่มหมดแรงลงช้า ๆ หญิงสาวไม่เหลือแรงจะดิ้นอีก หลังจากนั้นไม่ถึงหนึ่งนาทีเธอก็หมดลมหายใจไปพร้อมกับที่มีน้ำตาไหลออกมาหยดเป็นทางยาวลงไปรวมกับพื้นที่เลอะเลือดของเธอ

“จี๊ด ๆ บัดซบเจ้าฆ่านางทำไม” อสูรหนูอีกตัวที่จับหญิงสาวได้ในตอนแรกกระโจนเข้าต่อสู้กับอสูรหนูที่พึ่งกัดคอหญิงสาวจนตาย เลือดยังติดอยู่ที่ปากของมันอยู่

ทั้งสองสู้กันไปมาด้วยความโมโห ในขณะที่ทั้งสองตัวทะเลาะกันอยู่นั้น อสูรหนูอีกตัวที่ยืนอยู่ก็สังเกตเห็นว่ามีมือโผล่มาจากทราย และพอสังเกตดีจะเห็นว่ามีคนนอนอยู่โดยมีชั้นทรายบาง ๆ กบร่าง

“ข้าเจออีกศพ จี๊ด ๆ” อสูรหนูรีบใช้จังหวะขุดศพนั้นขึ้นมาก่อนที่อีกสองตัวจะสังเกตเห็นมันกะจะเอาไว้กินตัวเดียว

หลังจากอสูรหนูทั้งสองตัวทะเลาะกันไปสักพัก พวกมันก็หิวจึงหันมาจัดการชำแหละศพหญิงสาวและก็กินไปพร้อม ๆ กัน

“สุดยอดเนื้อมนุษย์เพศเมียคือที่สุด จี๊ดๆ”

“ไอ้เจ้านั้นมันจะขุดดินทำบ้าอะไร จี๊ด ๆ”

“ช่างมันเถอะพวกเรารีบกินและจัดการร่างมนุษย์นี้แล้วขนกลับไปที่รังกันเถอะ จี๊ด ๆ ๆ”

ในตอนนั้นเองที่อสูรหนูตัวที่ขุดอยู่ ก็ดึงร่างของชายหนุ่มที่สภาพเต็มไปด้วยบาดแผล แผลหลายแห่งเริ่มอักเสพจนเขียวค้ำแล้ว

“ศพมนุษย์จริง ๆ ด้วย จี๊ด ๆ น่าเสียดายที่เป็นตัวผู้ แอ๊ะนี่มัน...” อสูรหนูลูบไปที่ศีรษะเจอกับคริสตัลวิวัฒนาการของไนเรล

“คริสตัลวิวัฒนาการสีม่วง ฮ่า ๆ ข้าเจอศพของมนุษย์ระดับ 6 แถมรูปแบบคริสตัลยังแปลกประหลาดอีก จี๊ด ๆ”

แต่ดูเหมือนมันจะพูดเสียงดังเกินไปอีกสองตัวที่จัดการร่างของหญิงสาวอยู่นั้นก็ได้ยินเช่นกัน

“เจ้าว่าอะไรนะ ระดับ 6 ศพระดับ 6 ใช่ไหม ขอข้ากินหน่อย”

“ข้าด้วยข้ายังไม่เคยลิ้มลองเนื้อมนุษย์ที่ทรงพลังระดับนั้นมาก่อน”

ทั้งสองตัวรีบวิ่งตรงไปที่ร่างของชายหนุ่ม แต่อสูรหนูตัวที่ขุดร่างขึ้นมารีบเข้ามาขวางและขู่พวกที่เหลือ

“บัดซบ ถอยไปซะ พวกเจ้าไปกินเนื้อเน่านั้นของตัวเมียนั้นซะ จี๊ด ๆ”

“เจ้ากล้าหวงของกินกับข้าอย่างนั้นหรือ จี๊ด ๆ”

“พวกเรามีสอง เจ้าแค่หนึ่งจะทำอะไรได้ จี๊ด ๆ”

“งั้นก็ลองดูสิ จี๊ด ๆ”

ทั้งสามมองกันไปมาสุดท้ายก็ฟัดกันอีกครั้ง แต่หลังจากทะเลาะกันจนหมดแรง พวกมันก็ได้ข้อสรุปนั้นคือจะนำศพนี่ไปแบ่งกัน แต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาที่ดี เพราะดวงอาทิตย์ใกล้ตกแล้ว

ในยามค่ำคืนอันตรายมักจะมากกว่ากลางวันมากนัก พวกมันทั้งสามตัวจึงรีบหาซากไม้แห้งแถวนั้นมาสร้างเป็นเลื่อนอย่าง ๆ นำเอาซากของหญิงสาวที่ถูกกินไปส่วนหนึ่งใส่ไปพร้อมกับศพมนุษย์ที่พวกมันพึ่งขุดเจอตามความเข้าใจของพวกมันว่านี่คือ ศพ

ในจังหวะที่พวกมันสามตัวไม่ทันได้สังเกตเห็น ร่างของชายหนุ่มที่ว่างรวมไว้กับศพหญิงสาวก็เหมือนจะยังมีลมหายใจอยู่ แม้จะช้ามากก็ตามที จนแทบทำให้ไม่สามารถรับรู้ได้และคิดว่าชายหนุ่มตายไปแล้ว

ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่ยิ่งเวลาผ่านไปลมหายใจก็ยิ่งถี่มากขึ้นเรื่อย ๆ

…..

“เฮือกกกกกก!!!!!!!” ไนเรลตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ราวกับเขากลั้นหายใจมาเป็นชาติ เขาพยายามอ้าปากให้กว้างที่สุดสูดอากาศเข้าเพื่อที่จะหายใจ หลังจากทำแบบนี้อยู่สองสามครั้งในที่สุดก็ปรับลมหายใจได้

“ลูน่า...ลูน่าอยู่ไหน...” ไนเรลยังคงมึนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น สายตาของเขามองเห็นศพเละ ๆ ของหญิงสาวที่ถูกกองรวมไว้อยู่ด้านข้างใจเขาก็ราวกับตกลงไปอยู่ในนรก แต่พอสังเกตดี ๆ มันกลับไม่ใช่ลูน่าไนเรลก็รู้สึกโล่งใจ เขารีบตั้งสติและมองไปรอ ๆ

ตอนนี้ตัวของเขาถูกกองรวมไว้กับซากศพที่บนเลือนไม้ที่สร้างอย่างง่าย ๆ ด้วยเปลือกไม้หนา

ซึ่งกำลังถูกลากไปบนพื้นดินปนทรายโดยอสูรหนูตัวหนึ่งตัวที่เหมือนกับเด็ก 10 ขวบ โดยห่างไปข้างหน้าไม่มากยังมีอีกสองตัวอยู่ด้วย

พวกมันยังไม่รู้ว่าไนเรลได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว เพราะตอนนี้เสียงของสายลมนั้นที่พัดผ่านนั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก

เขารู้สึกเจ็บไปทั้งตัว แต่ที่มากกว่านั้นคือเขาไม่รู้สึกถึงเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการ ความสามารถทั้งหมดเขาก็หายไปด้วย

ไนเรลยกมือมาจับที่หน้าอกของตัวเองมันมีบางสิ่งที่เหมือนกับแผ่นเหล็กปกคุมเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการไว้

‘พลังงานไม่เพียงพอต่อการโจมตี เปิดใช้มาตรการ 0707 ปิดผนึกตัวทดลองหลัก’ ไนเรลนึกถึงคำพูดสุดท้ายที่ระบบกล่าว

“มันผนึกเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการเหมือนกับตอนที่อยู่ในกล่องแพนโดร่า” ไนเรลถึงกับขมวดคิ้วด้วยความหวาดหวั่น เขาพอจะเข้าใจเรื่องที่ความสามารถหายไปด้วยเช่นกัน

เมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการมอบความสามารถ [ดูดซับความสามารถ] ให้กับตัวเขา แต่ตอนนี้มันถูกระบบผนึกไว้เขาก็ไม่สามารถใช้ความสามารถ [ดูดซับความสามารถ] ได้อีก ความสามารถอื่น ๆ ก็ไม่สามารถใช้ได้ไปด้วย เพราะพวกมันถูกผนึกไปพร้อมกับเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการ

‘มันเหลือใบไม้ความสามารถกี่อย่างกัน’ ไนเรลหยุดคิดเรื่องนี้ไปก่อน ตอนนี้เขาต้องจัดการกับสถานะการตรงหน้าก่อน

พวกนี้คืออสูรหนู ดังนั้นพวกมันคงไม่ใจดีขนาดช่วยชีวิตเขาอย่างแน่นอน ไนเรลรู้ว่าพวกบัดซบนี้คงจะตามไล่ล่าหญิงสาวแล้วบังเอิญเจอเขานั้นทำให้ตัวเขามาอยู่ที่นี่

‘ยังดีที่พวกมันไม่ตัดสินใจกินฉันก่อน’ ไนเรลรู้สึกขนลุกเล็กน้อยและคิดภาพตัวเองโดนกินตอนหลับมันไม่ใช่เรื่องดีเลยแม้แต่น้อย

ตุบ!

ไนเรลโดดลงมาจากแผ่นไม้ที่ลากอยู่ มันรู้สึกเจ็บพอสมควรในตอนที่ขยับตัว แต่เขาก็ยังกัดฟันแน่นมองไปที่พวกเผ่าอสูรหนู

ทั้งสามได้รู้สึกได้ว่ามีอะไรหล่นลงจากเลื่อนไม้จึงหันกลับไปดู แต่เมื่อมองเห็นชายหนุ่มที่คิดว่าตายไปแล้วลุกขึ้นมาเดินก็รู้สึกแปลกใจ

“มันเปลี่ยนเป็นซอมบี้แล้วเหรอ จี๊ด ๆ”

“ไม่สิ! มนุษย์!...มันยังไม่ตาย จี๊ด ๆ”

“ฆ่ามันจี๊ด ๆ”

“จี๊ด!!!!!!!!!!!!!”

อสูรหนูทั้งสามตัวโจมตีเขา ด้วยความที่ตัวของพวกมันเล็กจึงทำให้เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว พวกมันวิ่งสลับกันไปมาเพื่อหลอกล่อไนเรลให้สับสนก่อนที่อีกตัวจะกระโดดขึ้นสูงคิดจะเล่นงานที่ศีรษะของเขา

“หึ” ไนเรลยื่นมือไปจับที่คอของมันไว้แน่น แม้ว่าไนเรลจะสูญเสียความสามารถทั้งหมดที่ได้จากเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการไปแล้ว แต่เขาก็ยังเป็นมนุษย์ชั้นสูงที่ก้าวผ่านระดับชีวิตมาและยังเป็นระดับสีม่วงอีกด้วย เขายังมีคริสตัลพลังงานที่หน้าผากอยู่

นั้นหมายความว่าร่างกายของเขานั้นทรงพลังไม่ต่ำกว่าสิ่งมีชีวิตระดับ 5 ขั้นต้นเลย ส่วนอสูรหนูพวกนี้มันก็แค่ระดับ 3 เท่านั้น

“อั๊ก!” ไนเรลคว้าจับไปที่คอของอสูรหนูตัวที่กระโดดเข้ามาเพียงบีบเบา ๆ เท่านั้นคอของมันก็หักดัง กร๊อบ!

อสูรหนูตัวนั้นเลือดไหลออกจากปาก ตาเหลือกและตายในทันที...

ทั้งสองตัวที่เหลือยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรก็ตกใจด้วยความกลัว แต่ก่อนที่มันจะมีความคิดที่จะหนีปากตรงนี้ก็โดนไนเรลโจมตีจนหมดสภาพ

อสูรหนูสองตัวหมดสภาพในการต่อสู้ ไนเรลยังไม่ได้ลงมือฆ่าพวกมัน เพราะเขาต้องการข้อมูล แต่ก่อนที่จทำอะไรต่อ เขาต้องเติมเต็มความหิวของตัวเองก่อน ไนเรลไม่สนใจจัดการลงมือกินเนื้ออสูรหนูตัวที่ตายลงไปก่อนหน้านี้ทันที

เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรกับการกินแบบนี้ ทั้งชีวิตก่อนและชีวิตนี้เขากินสิ่งที่น่าขยะแขยงมากกว่านี้มากนัก ทุกอย่างก็เพื่อไม่ให้ตาย ร่างกายของมนุษย์ชั้นสูงต้องการพลังงานแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดีกว่าไม่มี

อีกสองตัวที่ถูกจับไว้มันมองดูเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ที่โดนกินต่อหน้าตนเอง นี่เป็นครั้งแรกที่มันรู้สึกแบบเดียวกับที่พวกมันทำกับมนุษย์ ปกติแล้วพวกมันสามตัวจะคิดมนุษย์ต่อหน้าอีกคน จากนั้นก็ค่อยจัดการกินคนที่มองดู

‘มนุษย์นั้นจะไม่กินพวกเราต่อใช่ไหม’ ทั้งสองยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว มีตัวหนึ่งซึ่งเป็นตัวที่ฆ่าหญิงสาวมนุษย์มันพยายามหนีด้วยความกลัวตาย

“ยังคิดหนีอีก” ไนเรลหันกลับมาจับไปที่ขามันก่อนจะฟาดไปกับพื้นอย่างแรง

ปังง!!

“อ๊ากกก!!” อสูรหนูร้องด้วยความเจ็บ มันรู้สึกว่ากระดูกทั้งร่างหักไปแล้ว

อสูรหนูที่รอดอยู่ถึงกับสั่นกลัวหมอบกับพื้นไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง มันได้แต่ร่ำร้องในใจว่า ‘ปีศาจ ข้าขุดปีศาจขึ้นมา ข้าตายแน่ ๆ’