ตอนที่40 สเกลตัน เซนทูเรียน

ตอนที่40 สเกลตัน เซนทูเรียน

ชั้นสองทั้งหมดสภาพแวดล้อมนั้นเหมือนกับห้องที่ดูยุ่งเหยิง ผุพังเต็มไปหมด เจ้าอ้วนเฉียนเพ่งเล็งสายตามองไปให้ทั่ว

จนสุดท้ายเขาก็พบกับรอยแตกที่มีความกว้างประมาณ 1 เมตรได้ เขารีบย่องไปยังรูนี้แต่ก็ทำไม่สำเร็จ เพราะมันมีโครงกระดูกถือหอกขวางทางเข้าอยู่ 2ตัว

เจ้าอ้วนเฉียนหยิบเศษกระดูกส่วนขาที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาและโยนใส่โครงกระดูกถือหอก

โยน!

-50 พลังชีวิต

มันเป็นความเสียหายที่เหมาะสมดี เพราะเขาไม่ค่อยใช้สกิลนี้เลย

โครงกระดูกถือหอกรีบหันหน้าและเดินเข้ามาหาเจ้าอ้วนเฉียนทันที (แต่จริงๆแล้วมันเชื่องช้า)

เจ้าอ้วนเฉียนปัดป้องการโจมตีนี้ได้อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นก็ใช้คอมโบโจมตี

-120 พลังชีวิต

-110 พลังชีวิต

-100 พลังชีวิต

ตัวเลขสามตัวโผล่ขึ้นมาบนหัวโครงกระดูกถือหอก ซึ่งดาเมจเพียงเท่านี้ก็ทำให้พลังชีวิตของศัตรูลดลงไปถึงครึ่งนึง

เมื่อเห็นเช่นนั้นเจ้าอ้วนเฉียนก็แอบหัวเราะเบาๆแล้วก็ท้าทายตนเองอีกครั้ง โดยการหยิบเศษขาโครงกระดูกอีกข้างบนพื้นขึ้นมาโยนใส่ โครงกระดูกถือหอกอีกตัวที่ยืนอยู่ใกล้กัน

เนื่องจากเขามีความไวที่สูงมาก จึงไม่ใช่ปัญหาอะไรถ้าหากต่อสู้กับศัตรูสองตัวพร้อมกัน

ในไม่ช้าเขาก็จัดการกับศัตรูที่ขวางทางได้ทั้งหมด ซึ่งแน่นอนแหล่ะว่าไม่มีไอเท็มภารกิจ ‘สเกลตั้น สปาร์ค’ ดรอปลงมา

“ที่นี่มันคงไม่มีอะไรจริงๆแหล่ะ” เจ้าอ้วนเฉียนครุ่นคิดอยู่พักนึง ‘ที่ชั้น1 มีโครงกระดูกถือดาบเลเวล 11 ส่วนที่ชั้น2 มีโครงกระดูกถือหอกเลเวล 15 ถ้าหากเขาไปที่ชั้นต่อไปหล่ะ? โครงกระดูกขี่ม้างั้นหรอ? แต่ที่แน่ๆน่าจะเป็นเลเวล 19 ไม่ก็ 20 ขึ้นแน่เลย’

“แต่มันก็ไม่น่าจะมีอะไรนะ ขนาดบอสเหยาเลเวล 20 ยังจัดการมาแล้ว ... กับอีแค่มอนสเตอร์ธรรมดาคงไม่เท่าไหร่หรอกมั้ง”

ด้วยเหตุผลนี้เจ้าอ้วนเฉียนจึงเดินเข้าไปในรูแตกเพื่อไปที่ชั้นต่อไปทันที

“อ้าว? เกิดอะไรขึ้น มันไม่ใช่ทางเข้างั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนสงสัยเล็กน้อย เพราะเมื่อเขาเดินเข้าไปที่รอยแตก เขายังอยู่ที่เดิม “หรือว่าที่นี่มันมีแค่ 2 ชั้นกันนะ? ไม่ได้สิ แล้วอย่างงี้จะเสร็จภารกิจได้ยังไง?”

ระหว่างที่เจ้าอ้วนเฉียนบ่นอยู่นั้นเขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆบางอย่าง

แกร๊กๆ ๆ

เขารีบหันไปมองทันที

แล้วเขาก็พบเข้ากับโครงกระดูกที่มีขนาดใหญ่ผิดปกติโผล่ออกมา

เกราะที่ผุพังกับหอกที่ส่องแสง

ชื่อ : สเกลตัน เซนทูเรียน

เลเวล : 20

พลังโจมตี : 110 ถึง 135

พลังป้องกันกายภาพ : 75

พลังชีวิต : 850

สกิล : เทิร์ส

หมายเหตุ : นักรบที่เสียชีวิตในสนามรบ จิตวิญญานแห่งการต่อสู้ยังคงอยู่แต่ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าใครคือมิตรใครคือศัตรู ขอแค่ได้ต่อสู้อีกครั้งก็พอ

“ว้าว ไอตัวแบบนี้สิ น่าจะมีหวังขึ้นมา!” เจ้าอ้วนเฉียนอุทาน พร้อมกับหยิบซี่โครงบนพื้นขึ้นมาแล้วโยนใส่ สเกลตัน เซนทูเรียน

-30 พลังชีวิต

ฟู่!!

สเกลตัน เซนทูเรียน หันมามองเจ้าอ้วนเฉียนพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อแสดงถึงความยั๊ว

มันหันหอกด้วยสองมืออย่างมั่น พร้อมกับหันทิศทางมายังเจ้าอ้วนเฉียน ทำให้เห็นเลยว่าส่วนแหลมของหอกนี่มันส่องแสงสีเขียวออกมา

เทิร์ส!

ทันใดนั้นเจ้าสเกลตัน เซนทูเรียนก็ใช้สกิล แล้วก็มีแสงสีเขียวปกคลุมไปทั่วหอกตั้งแต่ปลายแหลมยันด้ามจับ

เจ้าอ้วนเฉียนกำลังตะลึงอยู่จึงหลบไม่พบ เขาโดนโจมตีเข้าที่หน้าอกเต็มๆ

-209 พลังชีวิต

‘เวรเอ้ย! เกือบตายแหนะ’ เจ้าอ้วนเฉียนอุทานในใจพร้อมกับควักยาแดงฟื้นฟูพลังชีวิตขึ้นมาดื่มทันที

คอมโบโจมตี!

ในขณะที่สกิล เทิร์ส ของศัตรูนั้นกำลังคูลดาวน์อยู่ เจ้าอ้วนเฉียนพุ่งออกไปอย่างกล้าหาญและใช้คอมโบโจมตีควบคู่กับสกิล ‘งูรัดตัว’ แล้วก็ตามด้วยมีดเขี้ยวพิษ

“ว้าว!”

เจ้าอ้วนเฉียนรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยที่ทำให้พลังชีวิตของ สเกลตัน เซนทูเรียนลดฮวบลงมาได้

โครงกระดูกที่สีขาวเปื้อนดำ ในตอนนี้มันได้กลายเป็นสีเขียวแสดงอาการให้เห็นว่ามันติดพิษแล้ว

เจ้าอ้วนเฉียนค่อยๆเดินอย่างระมัดระวังทุกย่างก้าว ไม่ให้ดึงดูดพวกโครงกระดูกถือหอกตัวอื่นๆ

เมื่อถึงเวลาที่สภาวะพิษหมด กระดูกสีเขียวของสเกลตัน เซนทูเรียนก็ค่อยๆกลับมาเป็นสีปกติ ในขณะที่พลังชีวิตของมันลดลงไปเกือบถึง 50 %

เจ้าอ้วนเฉียนใช้คอมโบโจมตีอีกครั้งแล้วก็โจมตีปกติอีกไม่กี่ครั้ง จนทำให้พลังชีวิตของสเกลตันเซนทูเรียนลดลงอีก 10%

จนในเวลานี้คูลดาวน์สกิลของมีดเขี้ยวพิษก็กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง เจ้าอ้วนเฉียนจึงใช้งานมันทันที

เจ้าอ้วนเฉียนค่อนข้างจะรู้สึกดีที่ได้ทำคอมโบแล้วก็วางพิษ หลังจากนั้นก็ได้ยืนมองตัวเลขมากมายโผล่ขึ้นมาบนหัวของศัตรู

มันเป็นการฆ่าบอสที่น่ารังเกียจมากที่สุด แต่ทำไงได้ นี่มันคือวิถีของโจร!

ระหว่างที่รอพิษทำความเสียหาย เจ้าอ้วนเฉียนก็หันไปโจมตีโครงกระดูกถือหอกอีกสองตัวที่อยู่ข้างๆ เนื่องจากว่ามันเดินเข้ามาเกะกะ

จนเมื่อฆ่าโครงกระดูกทั้งสองที่ว่านั้นเสร็จ พลังชีวิตของ สเกลตัน เซนทูเรียนก็ลดลงเหลือต่ำกว่า 10% แล้วในขณะนี้

เจ้าอ้วนเฉียนยืนมองและลังเลอยู่พักนึงว่าจะใช้มีดแทงเข้าไปที่จุดไหนของศัตรูดี! ราวกับว่าเป็นสัตว์นักล่าที่กำลังสนุกกับการล่าเหยื่ออยู่