ตอนที่41 ดาร์คสโนว์

ตอนที่41 ดาร์คสโนว์

แต่ระหว่างที่เจ้าอ้วนเฉียนกำลังยืนเล็งตำแหน่งอยู่นั้น เขาก็เห็นเส้นสีแดงบางอย่างที่กำลังเล็งมาหาบอส ซึ่งมันไม่ใช่ของเขาแน่นอน

เจ้าอ้วนเฉียนสัมผัสได้เลยว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียว

อย่างไรก็ตามบุคคลที่ว่านั้นยังคงซ่อนตัวอยู่ และรออย่างใจเย็น เพื่อหาจังหวะเข้ามาขโมยบอสของเจ้าอ้วนเฉียน

ตู้ม! ตู้ม!

เสียงดังกึกก้องขึ้นมาสองเสียง เสียงแรกเป็นของบุคคลนิรนามที่โจมตีใส่บอส แต่อีกเสียงเป็นของเจ้าอ้วนเฉียนที่โจมตีใส่ผู้เล่น

-164 พลังชีวิต

ตัวเลขสีแดงลอยขึ้นมาบนหัวทันที จนบุคคลนิรนามนั้นตกใจกับค่าพลังโจมตีที่สูงเช่นนี้ ซึ่งมันรุณแรงมากจนค่าพลังชีวิตทั้งหมดหายไปมากกว่าครึ่ง

บุคคลนิรนามรีบยกขวดยาพลังชีวิตขึ้นมากินและรีบล่าถอยกลับไป และพยายามที่จะใช้มอนสเตอร์โครงกระดูกถือหอกพวกนี้เพื่อขวางเจ้าอ้วนเฉียนเอาไว้ระหว่างที่หลบหนี

แต่ด้วยความที่เจ้าอ้วนเฉียนมีประสบการณ์มากกว่า อ่านแผนการของศัตรูออกทันที เขาจึงไม่ตามไปตรงๆ แต่รีบอ้อมไปดักอีกทาง

จนสุดท้ายบุคคลนิรนามนี้ก็กลายเป็นคนที่ถูกมอนสเตอร์โครงกระดูกถือหอกล้อมเอาไว้แทน

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!” บุคคลนิรนามนี้เป็นผู้หญิง รูปร่างของเธอค่อนข้างจะเรียวและหุ่นดีมาก เธอสวมใส่เสื้อผ้าหนังปกติที่ยิ่งทำให้เกิดความวาบหวิวมากขึ้น

แต่ใบหน้าของเธอนั้นดูเป็นกังวลอย่างมากเมื่อเห็นเจ้าอ้วนเฉียนยืนอยู่ตรงหน้า

“อยากให้ผมหยุดทั้งๆที่คุณต้องการมาขโมยบอสของผมงั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนพูดและใช้มีดเขี้ยวพิษปาดเข้าไปที่ต้นแขน ตามด้วยคอมโบโจมตีทันที

หลังจากที่ทำดาเมจกับเธอได้แล้ว เจ้าอ้วนเฉียนก็ถอยออกมาตั้งหลักและใช้สกิลตรวจสอบ

ชื่อ : ดาร์คสโนว์

อาชีพ : นักเวทย์ฝึกหัด

เลเวล : 10

“อะไรของนายเนี่ย!!? ฉันบอกให้หยุดไม่ใช่หรือไง!” ดาร์คสโนว์ตัวเขียวและพูดด้วยความโมโห “ยาแก้พิษ!”

แม้ว่าการวางพิษใส่มอนสเตอร์จะทำความเสียหายได้มาก แต่สำหรับการวางพิษใส่ผู้เล่นนั้นจะไม่ค่อยรุณแรงสักเท่าไหร่ สิ่งที่น่ากลัวคือความน่ารำคาญ ถ้าหากหายาถอนพิษไม่ได้ก็อาจจะตายได้

ถึงอย่างไรก็ตามผู้เล่นในเกมนี้สามารถซื้อยาแก้พิษมาติดตัวไว้ในยามฉุกเฉินได้ แต่ถึงอย่างงั้นเจ้าอ้วนเฉียนสามารถวางพิษได้เป็นชั่วโมง

ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ดาร์คสโนว์จะเป็นกังวลเอามาก เพราะเธอไม่มียาถอนพิษนั่นเอง

“เอายาแก้พิษมาให้ฉัน!” ดาร์คสโนว์รู้สึกกดดันมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อค่าพลังชีวิตของเธอลดลงเรื่อยๆ

“อยากได้ยาถอนพิษงั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนทำท่าแกล้งหายาแต่สุดท้ายก็พูดกวนประสาท “อ้อลืมไป ผมไม่มียาถอนพิษ!”

“แก...” ดาร์คสโนว์พูดทั้งน้ำตาเมื่อพลังชีวิตของเธอลดลงอย่างต่อเนื่อง

สาเหตุที่เธอกังวลเอามากนั้นเพราะเธอไม่มียาถอนพิษและยาแดงฟื้นฟูพลังชีวิตขวดใหญ่ เธอมีเพียงแค่ยาฟื้นฟูพลังชีวิตขวดเล็กเท่านั้น

และการกินยาฟื้นฟูพลังชีวิตเข้าไปนั้นจะมีการคูลดาวน์ มันไม่สามารถกินได้อย่างต่อเนื่อง

แล้วด้วยความที่ขวดยาฟื้นฟูพลังชีวิตขวดเล็กมันฟื้นฟูพลังชีวิตได้น้อยกว่าความเสียหายที่พิษทำ จึงทำให้เธอเครียดหนักมาก

“ไม่ต้องกังวลไปหน่า เธอไม่ตายหรอก” เจ้าอ้วนเฉียนพูดอย่างสุขุมเยือกเย็น และเดินกลับไปหาสเกลตัน เซนทูเรียน

“เอ้อจริงๆด้วย มันหยุดแล้ว ฉันหายติดพิษแล้ว!” ดาร์คสโนว์ในตอนนี้เหลือค่าพลังชีวิตเพียงแค่ 10% เท่านั้น

“เดินเข้ามากันแบบนี้มันหมายความว่ายังไง?” วินาทีที่ดาร็คสโนว์ดีใจ เธอก็เห็นว่าพวกโครงกระดูกถือหอกเข้ามาถึงตัวเธอเรียนร้อยแล้ว

อ๊า!!

ในเวลาเดียวกันเจ้าอ้วนเฉียนก็ได้ฆ่าสเกลตัน เซนทูเรียนเรียบร้อยแล้ว

“ว้าว รวยดีเหมือนกันนะเนี่ย แต่ไหนหล่ะของภารกิจ?”

แม้ว่าเจ้าอ้วนเฉียนจะฆ่าสเกลตัน เซนทูเรียนได้แล้ว แต่มันก็ยังไม่มีของภารกิจ ‘สเกลตัล สปาร์ค’ ดรอปลงมา

‘ดูเหมือนว่าไอตัวนี้มันยังกระจอกเกินไป ต้องไปหาตัวที่มันเก่งกว่านี้’ เจ้าอ้วนเฉียนคิดในใจ

แต่ระหว่างที่เขาคิดก็มีการแจ้งเตือนจากระบบเด้งขึ้นมา

ติ๊ง

แจ้งเตือนจากระบบ : ผู้เล่น ดาร์คสโนว์ต้องการเป็นเพื่อนกับคุณ ยอมรับหรือไม่?

เจ้าอ้วนเฉียนยิ้มมุมปากแล้วก็ยอมรับทันที

[ไอเวรอ้วน ทั้งหมดนี่มันเป็นความผิดขางแก แกทำให้ฉันตาย ฉันเสียเลเวลไป 1 หน่วย! ฉันต้องมาเสียเวลาฟาร์มใหม่อีกครั้ง ชิ... ในตอนนี้รางวัลสำหรับผู้เล่นคนแรกที่เปลี่ยนอาชีพสำหรับฉันมันคงเป็นเรื่องเพ้อฝันแล้ว!!]

เจ้าอ้วนเฉียนถึงกับหมดคำพูด [มันเป็นความผิดของผมได้ยังไง? คุณตายเพราะมอนสเตอร์ไม่ใช่ผมสักหน่อย!]

[ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ถ้าหากนายไม่วางพิษใส่ฉัน ฉันคงจะไม่เสียพลังชีวิตไปมากขนาดนั้นหรอก แกต้องรับผิดชอบ!!]

[ผมยังเด็กอยู่เลย ยังไม่อยากแต่งงานตอนนี้!] เจ้าอ้วนเฉียนกวนประสาทเล็กน้อย

[ไปตายส้ะไออ้วน! … เอ๊ะเด๊ยวนะ นายชื่อถังเงินงั้นหรอ?]

[ใช่ อ้าวไม่รู้งั้นหรอ?]

[โอ้ ๆ นายคือคนที่เคยมีชื่ออันดับหนึ่งหนิ เอาล่ะถ้างั้นนายต้องพาฉันไปฟาร์มด้วย ถือว่าเป็นการไถ่โทษ]

[อันดับอะไรงั้นหรอ?]