ตอนที่ 6 คำอธิบายแก่ผู้เล่น
ตอนที่ 6 คำอธิบายแก่ผู้เล่น
ไมเคิลเดินไปที่แผงขายคลาสแล้วพบว่า มีคนมาก่นอหน้าเขาสองสามคน เขาจึงเดินไปต่อแถวอย่างใจเย็น
ระหว่างที่ไมเคิลยืนรออยู่ในแถว เขาหันไปหาแงทเพื่อที่จะถามข้อมูลต่างๆเพิ่มเกี่ยวกับการแข่งขันแกรนเกมส์นี้
“เออนี่ แงท” ไมเคิลเริ่มพูด “นอกจากคลาสและทักษะแล้ว ผู้เล่นยังมีความสามารถอะไรอื่นๆบ้างไหม”?
“คุณสมบัติน่ะ” แงทบอก “และก่อนที่เจ้าจะถามว่ามันคืออะไร เจ้าลองถามผู้คุมของเกมนี้ก่อนแล้วค่อยมาถามข้าอีกครั้งจะง่ายกว่า”
ไมเคิลเอียงหัวไปด้านข้างขณะที่ฟังแงทพูดแบบนั้น ทำไมถึงถามต่อไม่ได้กัน? ไมเคิลสงสัย แต่เขาก็ไม่ถามอะไรแล้วมานั่งทำสมาธิแล้วนึกถึงคุณสมบัติของเขา
ไมเคิลประหลาดใจมากที่อยู่ๆก็มีหน้าอินเทอร์เฟสโผล่ขึ้นมาในใจเขา
ชื่อผู้เล่น : ไมเคิล
เลเวล: 1 แรงค์: 0. หลอดเลือดปัจจุบัน: 100%.
ค่าพลังงาน: 100%. มานา: 100%. พลังจิต: 100%.
สายพันธ์: มนุษย์ ชีวิตที่เหลืออยู่: 3.
คลาส: 0 จาก 3. นิสัย: เป็นเพื่อนกับโครงกระดูก
ทักษะ: ไม่มี. ความสามารถ: 0 จาก 0.
คุณสมบัติ
ความแข็งแกร่ง: 0 พื้นฐานร่างกาย: 0 ความคล่องแคล่ว: 0
ประสาทสัมผัส: 0 จิตใจ: 0 เวทย์มนต์: 0 และ ค่าบริสุทธ์: 0
ทุกทักษะและความสามารถถูกควบคุมได้โดยหนึ่งในเจ็ดคุณสมบัติ ในทางกลับกัน สิ่งเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นตัวกำหนดทั้งทักษะของเจ้าและจำนวนความสามารถที่เจ้าสามารถเรียนรู้ได้ คุณสมบัติในทุกแรงค์สามารถเลื่อนขั้นระดับทักษะของเจ้าขึ้นได้ 10 ระดับ และจะได้รับความสามารถเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง
ความแข็งแกร่งเป็นคุณสมบัติที่มีอิทธิพลต่อความสามารถของผู้เล่นด้วยอาวุธหนักและกลางเป็นหลัก แต่ละระดับที่เจ้าเพิ่มไปในค่าความแข็งแกร่ง จะช่วยเพิ่มความสามารถในการเก็บสิ่งของเพิ่มขึ้น: +10 กก. ความคล่องแคล่วงนั้นจะทำให้ความสามารถของผู้เล่นด้วยอาวุธเบาและเพิ่มการหลบเลี่ยงการต่อสู้ขึ้น แต่ละการเพิ่มระดับในค่าความคล่องแคล่วงนั้น ยังช่วยเพิ่มความเร็วของเจ้า: +1
ประสาทสัมผัสมีผลต่อความแม่นยำของผู้เล่นที่ใช้อาวุธระยะไกล ซึ่งจะเพิ่มความสามารถในการคาดเดาการเคลื่อนไหวคู่ต่อสู้และสัมผัสถึงความรู้สึกแปลกๆ รอบตัว พื้นฐานทางร่างกายนั้นช่วยให้ผู้เล่นเพิ่มความต้านทานความเสียหายทางกายภาพได้ ในขณะที่จิตใจจะเกี่ยวกับความสามารถของผู้เล่นด้วยทักษะและความสามารถเกี่ยวกับพลังจิต เวทย์มนตร์คือการใช้คาถาต่างๆ และค่าบริสุทธ์คือความแข็งแกร่งของธาตุแสง ความมืด เงา เวทมนตร์คาถา และพลังชีวิตของผู้เล่น
ไมเคิลถอนหายใจ ขณะที่พยายามซึมซับข้อมูลเล็ๆน้อยๆ ที่ตัวเกมบอกกับเขา ที่น่าแปลกใจก็คือ แม้จะเป็นศัพท์เฉพาะแต่ไมเคิลก็เข้าใจความหมายนั้นทั้งหมด
“มันก็เหมือนกับคำแนะนำการเล่นเกมทั่วไป” ไมเคิลคิดในใจ
หลังจากที่ทำความเข้าใจเขาก็หันไปที่แงทอีกครั้ง “แงท” ไมเคิลพูดช้าๆ “ถ้าข้าเข้าใจถูกต้อง คุณสมบัติจะจำกัดการเติบโตของทักษะ ถูกไหม?”
“ถูกต้องแล้ว” แงทตอบกลับมา
ไมเคิลขมวดคิ้วสงสัย “แม้ว่าคลาสของข้าจะปลดล็อคทักษะใหม่ แต่ถ้าข้าไม่มีคุณสมบัติเริ่มต้นของทักษะนั้น มันก็ไม่มีประโยชน์น่ะสิ!”
แงทหัวเราะคิกคักใส่เขา “คลาสพื้นฐานทั้งหมดจะมาพร้อมกับคุณสมบัติที่เอาไว้ใช้กับทักษะของคลาสนั้นไว้อย่างน้อย1ขั้นอยู่แล้ว”
ไมเคิลลูบคาง ความกังวลของไมเคิลค่อยๆน้อยลง เขากลัวว่าถ้าเขาเลือกคลาสที่ไม่มีคุณสมบัติสำหรับทักษะของคลาสนั้นจะทำให้เขาไม่สามารถใช้ทักษะของคลาสนั้นได้ “แล้วคุณสมบัติผู้ของเล่นทุกคนเริ่มต้นจาก 0 ใช่ไหม”? ไมเคิลถามแงทอีกครั้ง
“ใช่ เจ้าพูดถูก” แงทหันมาตอบเขา
มันยุติธรรมกับผู้เล่นทุกคนมาก “นอกจากคุณสมบัติจากคลาสที่ได้มาแล้ว ข้าจะเพิ่มคุณสมบัติได้ด้วยวิธีไหนบ้าง”? ไมเคิลถาม
“เมื่อเจ้าเลวลเพิ่มขึ้นไงล่ะ เจ้าจะได้รับแต้มคุณสมบัติหนึ่งแต้มเพื่อเอาไปอัปเกรดในช่องคุณสมบัติที่เจ้าต้องการ” แงทตอบ
ไมเคิลตกใจ “แค่หนึ่งอันงั้นหรือ?”
แงท พงกหัว
“ฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ไมเคิลคิดในใจ
นั่นหมายความว่าเขาจะต้องคิดอย่างถี่ถ้วนและวางแผนที่จะเพิ่มแต้มคุณสมบัติของเขา เขาจะทำพลาดในเรื่องแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด “แล้วมีวิธีอื่นในการได้แต้มคุณสมบัติเพิ่มเติมหรือไม่”? ไมเคิลถาม
“อัญมณีเพิ่มคุณสมบัติน่ะ เจ้าสามารถหามันได้ในดันเจี้ยน และที่อื่นๆ ในจักรวรรดิค้ำฟ้า” แงทตอบ “แต่อย่าพึ่งไปหามันเลย” แงทเตือน “เพราะมันหายากมากๆ”
ฮืม “แล้ว 'ชีวิตที่เหลืออยู่' นี้คืออะไร? มันหมายความว่าอะไร??”
แงทจ้องมองไปที่ไมเคิล “ก็อย่างที่เจ้าพูดนั่นแหละเจ้ามนุษย์ เจ้ามีโอกาสเพียงแค่สามครั้งในการทำภารกิจ”
ข้าไม่ชอบคำว่า 'เพียงแค่' มันบอกเป็นนัยว่าดันเจี้ยนนี้เป็นอันตรายอย่างมาก “แล้วถ้าข้าตาย ข้าจะมาเกิดใหม่ใช่ไหม?”
แงทพงกหัว "ใช่แล้วล่ะ แต่อย่างที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้ เจ้าคงไม่ชอบประสบการณ์ที่ทรมานแสนสาหัสมากๆใช่ไหมล่ะ”?
“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ข้าตายไปสามครั้ง” ไมเคิลถาม
“ถ้าเป็นอย่างนั้นเจ้าก็จะตายถาวร” แงทตอบ“และวิญญาณของเจ้าจะเป็นของอาจารย์คนนั้น อาจารย์คนนั้นจะเอาวิญญาณของเจ้าไปทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ เขาอาจเลือกที่จะคืนชีพจิตวิญญาณของเจ้าอีกครั้งในฐานะโครงกระดูกก็ได้” สายตาของแงทเป็นประกาย “หรือไม่ เขาก็จะมอบจิตวิญญาณนั้นให้กับคนที่เขาถูกใจ”
ไมเคิลสะดุ้ง เมื่อเห็นประกายระยิบระยับในสายตาของแงท เขาไม่ได้ถามต่อว่าคนที่อาจารย์คนนั้นถูกใจจะเอาจิตวิญญาณที่ได้มาไปทำอะไรต่อ แต่มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีอย่างแน่นอน
ไมเคิลมองผู้สมัครที่อยู่ข้างหน้าและข้างหลังเขาในแถว บางคนดูตื่นเต้น บางคนประหม่า และบางคนก็ดูหวาดกลัว “คิดว่าจะมีคนรอดมาจากดันเจี้ยนสักกี่คนในที่นี้บ้าง?” ไมเคิลถามแงท เพราะเท่าที่เห็นคงไม่น่ามีคนที่คิดแบบนั้นเยอะ
“ไม่น่าเกินครึ่งล่ะมั้ง” แงทพูด “ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ในอนาคตคนเหล่านี้จะได้รับการดูแลอย่างดีจากคนรับใช้ของอาจารย์คนนั้น”
ไมเคิลกลืนน้ำลายอึกใหญ่ โอกาสของเขาที่จะมีชีวิตรอดในโลกใหม่นี้ดูเหมือนจะน้อยมาก และเขาก็สงสัยอีกครั้งว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่แห่งนี้ได้ แต่ไม่มีเวลาคิดอะไรต่อแล้ว ไมเคิลมาถึงหน้าแผงแล้ว
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ถึงเวลาที่จะเริ่มเล่นเกม แล้วเริ่มป็นผู้เล่นแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะต้องไม่ตายอย่างเปล่าประโยชน์
“เขาเอาชนะและรอดไปจากดันเจี้ยนนี้” ไมเคิลสัญญากับตัวเอง
