ตอนที่ 5 ของขวัญจากอาจารย์
ตอนที่ 5 ของขวัญจากอาจารย์
ห้องที่อยู่ถัดไปนั้นใหญ่พอๆกับห้องแรก แต่ไม่เหมือนกัน มันไม่มีเครื่องเรือน มันเป็นแผงลอยเรียงรายเกือบทั้งห้อง แต่ละแผงเต็มไปด้วยสิ่งของที่ถูกจัดเตรียมไว้ร่างโครงกระดูกที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า
ก่อนที่ไมเคิลจะเดินเข้าไปในห้องต่อไปเพื่อสำรวจความลึกของห้องนี้ เขาก็ถูกโครงกระดูกอีกตัวหยุดไว้ที่ประตู
“หยุดก่อน” ร่างนั้นสั่ง โครงกระดูกที่ห้ามไมเคิลไว้ สวมเสื้อผ้าเล็กน้อยแต่มันเป็นเสื้อผ้าที่มีแต่สีแดง แม้แต่ไม้เท้าของเขาเองก็ยังเป็นสีแดงเข้ม
เมื่อไมเคิลหันไปเขาก็กวักมือเรียก “มานี่เจ้ามนุษย์”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไมเคิลจึงเดินเข้าไปหาเขา
“ยื่นมือออกมา” เขาสั่ง
ไมเคิลจ้องไปที่เขา เขายืนทำท่าขัดขืนเล็กน้อย
“ยื่นมือไปสิ” แงทพูดขึ้น “ผู้ดูแลประตูหมายถึงให้เอาโทเค็นที่ได้จาอาจารย์ไปให้เขา เพื่อใช้ในการซื้อขายหินเลื่อนคลาสและอื่นๆจากผู้ขาย”
ไมเคิลเหลือบมองไปที่แผงขายของ พลางนึกในใจว่าแผงแต่ละอันนี้มีไว้ทำไม ไมเคิลยื่นมือออกมา แล้วผู้ดูแลประตูก็ยื่นเศษแก้วสีดำสามชิ้นวางไว้บนฝ่ามือของเขา
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไมเคิลจ้องมองเศษแก้วเล็กๆที่เขาถืออยู่ ดูเหมือนมันจะทำมาจากหินออบซิเดียนและมีตราประทับอยู่เป็นเหมือนรูปอีกา เขานำมันมาส่องดูใกล้ๆ เขาเห็นว่ารายละเอียดตรงตัวอีกานั้นงดงามมาก เหมือนกับมีช่างสลักที่มีฝีมือสูงมาสลักไว้
“จะจ้องอะไรนักหนา!” โครงกระดูกในเสื้อสีแดงตวาดออกมา “ไปได้แล้วเจ้ากำลังยืนขวางคนอื่นๆในแถวของเจ้าอยู่”
ไมเคิลกำโทเค็นไว้ที่มือและจ้องไปที่ผู้ดูแลประตูก่อนที่จะออกไปอยู่หน้าแผงลอยต่างๆ
แผงลอยแรกที่เขาแวะเข้าไปนั้นเต็มไปด้วยชุดเกราะ ขา แขน ถุงมือ หมวก และเกราะอก แต่ละชิ้นดูเหมือนจะประกอบขึ้นจากเหล็กและดูเหมือนจะทำมาไม่ดี แต่อย่างน้อยก็พอช่วยป้องกันได้ในสายตาของเขา ไมเคิลเงยหน้ามองคนขายของแผงลอย ดวงตาสีแดงแวววาวของพ่อค้าคนนั้นดูสดใสด้วยความตื่นเต้น
“เอ่อ ท่านลูกค้า” พ่อค้าพูด “มีอะไรให้ช่วยไหมครับท่าน”
เขาผายมือบริเวณชุดเกราะต่างๆแล้วพูดว่า “ข้าจะแลกมันได้อ่างไร”?
“ไม่ยากเลยๆ” พ่อค้าพูดพลางถูมือเข้าหากัน “1 โทเค็นที่เจ้าได้มาจากอาจารย์นั้นท่านสามารถเลือกเกราะชิ้นไหนก็ได้”
“แค่ชิ้นเดียวเท่านั้นหรือ?” ไมเคิลถามด้วยความงง “ไม่ใช่ได้ทั้งหมดหรอกหรือ?”
พ่อค้าในสภาพโครงกระดูกหัวเราะคิกคัก "ไม่ไม่ไม่ ไม่ได้หรอกท่าน ถ้าเป็นแบบนั้นท่านก็ต้องใช้โทเค็นที่มากขึ้น”
เขารีบดึงมือของเขากลับมา แล้วมานั่นคิดว่าเขามีเพียงสามโทเค็น เขาไม่ควรจะใช้หมดในการเลือกชุดเกราะ เขาหันไปมองที่แผงอื่นๆ มันยังมีอาวุธ โล่ ม้วนคัมภีร์ เครื่องราง และเครื่องประดับอยู่อีก
เมื่อเดินออกจากร้านขายชุดเกราะ เขามุ่งหน้าไปยังแผงขายอาวุธของพ่อค้าอาวุธ แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อแงทพูดขึ้น “เจ้ามนุษย์ เจ้าจะซื้ออะไรไม่ได้ถ้าเจ้ายังไม่เลือกคลาสของเจ้า”
“ทำไมล่ะ?” ไมเคิลถามอย่างงุนงง
“ไอเทมแต่ละอย่างมีข้อกำหนดเบื้องต้นของทักษะอยู่ แม้ว่าเจ้าจะยังสวมใส่ไอเท็มโดยไม่มีทักษะที่จำเป็นได้ แต่เจ้าจะไม่ได้รับเอฟเฟคใดๆของไอเท็มชิ้นนั้น และเจ้าจะไม่สามารถฝึกฝนทักษะนั้นได้ เจ้าต้องเลือกคลาสก่อนเพื่อกำหนดทักษะที่เจ้าจะสามารถฝึกฝนได้”
ไมเคิลพยักหน้า เขาไม่ต้องถามแงทว่าทักษะคืออะไร ในฐานะที่เขาเข้าใจภาษาของเกมได้ เขาเลยถามว่า
“แล้วข้าจะได้ทักษะเท่าไหร่การเลือกคลาสของข้าล่ะ?”
“คลาสนั้นมีสามระดับ: พื้นฐาน ขั้นสูง และระดับมาสเตอร์” แงทพูด “คลาสพื้นฐานจะทำให้เจ้าเข้าถึงทักษะเริ่มต้นสามอย่าง”
คิ้วของไมเคิลเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ จำนวนทักษะนั้นดูน้อยมาก “แค่สามเท่านั้นหรอ?” ไมเคิลรู้สึกเซ็งๆ “เจ้าบอกว่าทักษะเริ่มต้น แสดงว่าข้าสามารถพัฒนาให้มันสูงขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปใช่ไหม?
“ใช่แล้ว” แงทตอบ “เจ้าจะสามารถเพิ่มสามทักษะเพิ่มเติมในคลาสของเจ้าได้ ด้วยคัมภีร์ทักษะ”
“แบบนี้นี่เอง” ไมเคิลพูด เขาคิดว่าหินคลาสจะใช้ได้เฉพาะผู้เล่นตามเส้นทางการพัฒนาที่เฉพาะเจาะจงไปทางใดทางหนึ่ง ซึ่งเขาไม่ต้องการที่จะเป็นแบบนั้น “แล้วคลาสอื่นๆสามารถเพิ่มทักษะพื้นฐานได้หรือไม่”?
“แน่นอน” แงทยืนยัน “แต่สำหรับคลาสหลักของเจ้า ในตอนนี้เจ้าเลือกได้แค่คลาสหลักเท่านั้น”
“ฮืม” ไมเคิลลูบคาง เมื่อนึกถึงคำพูดของอาจารย์คนนั้นตอนที่พูดอยู่ในห้อง “แสดงว่าข้าสามารถมีได้สามคลาสใช่ไหม”?
“ถูกต้องแล้ว เจ้ามนุษย์” แงพูด “ผู้เล่นทุกคนจะมีคลาสหลัก คลาสรอง และคลาสติดตัวได้”
“เรียกข้าไมเคิลเถอะ” ไมเคิลพูดแบบนี้เพราะเขารู้สึกแปลกๆ
“ได้สิ” ค้างคาวโครงกระดูกตอบ
ไมเคิลหลับตาลงอย่างครุ่นคิด เมื่อเห็นว่าเขาจะเข้าสู่ดันเจี้ยนด้วยคลาสเดียวได้อย่างไร โดยที่ไม่ต้องใช้คลาสรองและคลาสติดตัวเลย และไมเคิลก็หยุดคิดเรื่องนี้ เขาตัดสินใจที่จะทำความเข้าใจด้วยตัวเองทีหลัง เมื่อเขารู้จักกับการแข่งขันมากขึ้นกว่านี้
สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือไมเคิลจะมีสามทักษะเท่านั้นเมื่อเขาเข้าไปในดันเจี้ยน นอกจากนี้เขาต้องเลือกคลาสหลักก่อนที่จะเลือกซื้อสินค้าตามแผงได้ เหมือนกับที่แงทได้บอกไว้ก่อนหน้านี้
ไมเคิลลืมตาขึ้น “ผู้ขายคลาสอยู่ที่ไหน”?
