Ep.912 - สังหารพรายทารกครวญ
4/4
Ep.912 - สังหารพรายทารกครวญ
ความสามารถก่อนวิวัฒนาการของพรายทารก เสียงร้องบรรเลงของมันสามารถขับกล่อมให้ผู้คนหลับไหล ส่วนเสียงร่ำไห้สามารถกระตุ้นผู้คนให้บ้าดีเดือด สูญสิ้นสติและกลายเป็นบ้า
แต่ตอนนี้ ความสามารถของมันเพิ่มขึ้น สิ่งมีชีวิตที่ตกอยู่ภายใต้เสียงร่ำไห้ ไม่อาละวาดคลั่ง จู่โจมสะเปะสะปะอีกต่อไป หากแต่สามารถสั่งการให้ทั้งหมดโจมตีเป็นจุดเดียวได้ คุณสมบัตินี้ถือว่ามีประโยชน์มากๆ
ต่อให้เขมือบฟ้าทรงพลัง แต่ทฤษฏีมดกัดช้างใช่จะไม่ได้ผล ในกรณีที่ต้องรับมือกับฝูงสัตว์ร้ายจำนวนมากในคราเดียว น่ากลัวว่ามันคงไม่สามารถทานทนการกัดแทะได้
ยังไม่พอ สัตว์ร้ายที่ถูกเรียกมาเหล่านี้ น่าหวาดหวั่นเกินจินตนาการ จำนวนของพวกมัน เหนือความคาดหมายของผู้คน
“แบบนี้มัน … อย่าบอกนะว่ากองทัพสัตว์ร้าย?”
“พวกเราถูกล้อมแล้ว!”
“จะทำยังไงดี!?”
ผู้ใช้พลังภายในตัวเขมือบฟ้าเริ่มตื่นตระหนก กลุ่มเดียวที่ท่าทีไม่เปลี่ยนแปลง มีเฉพาะเหล่าผู้ใช้พลังที่นั่งอยู่หน้าแผงควบคุม คนเหล่านี้ล้วนมาจากกลุ่มเฟิงหลี ทุกคนรู้จักฉินเฟิงดี รู้จักกว่าคนอื่นๆ ทั้งหมดทราบว่าต่อให้วิกฤตกว่านี้สักหมื่นก้าว (หมายถึงหลายเท่า) พวกเขาก็ยังสามารถเปิดช่องว่างมิติเพื่อหลบหนีได้
“ท่านประธาน โปรดสั่งการด้วย” ผู้ใช้อบิลิตี้คนหนึ่งถาม
“ล่าถอยขึ้นไปในระดับผิวทะเล พวกเราจะตอบโต้มันที่นั่น”
“น้อมรับคำสั่ง!”
มือปืนพรมนิ้วลงบนปุ่มแผงควบคุม โล่พลังงานผุดขึ้นปกคลุมรอบตัวเขมือบฟ้า ปกป้องการโจมตีจากเหล่าสัตว์ร้าย อย่างไรก็ตาม แม้นี่จะเป็นโล่ที่ทรงพลังที่สุด แต่เกรงว่ามันจะไม่สามารถรองรับการโจมตีจากสัตว์ร้ายทั้งกองทัพในคราวเดียวได้
จากนั้น เขมือบฟ้าเริ่มลอยลำขึ้น แต่ในสายตาของพรายทารกครวญ กลับมองว่าผู้ที่มายั่วยุมัน กำลังคิดหลบหนี!
“แอ๊!!”
พรายทารกร้องไห้อีกครั้ง ดวงตาของสัตว์ร้ายยิ่งเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ยังไม่พอ ภายในกองทัพ สัตว์ร้ายบางตัวเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้น ความแข็งแกร่งเพิ่มพูน สะบัดครีบปลาเพิ่มความเร็ว แหวกว่ายไล่ตามเขมือบฟ้า
ณ ขณะนี้ กระทั่งตงหยาง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วน เขาก็ไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป
แต่ในวินาทีต่อมา ฉินเฟิงพลันถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีเงิน โผล่พรวดไปอยู่กลางทะเล
ภาพของฉินเฟิง ฉายขึ้นบนจอภาพของเขมือบฟ้าทันที
ท่ามกลางทะเลลึก โล่ปราณกำลังภายในของฉินเฟิงหนายิ่งกว่าโล่พลังงานของเขมือบฟ้า แต่เมื่อเทียบกับสัตว์ทะเลยักษ์นับไม่ถ้วน ตัวเขาเล็กจ้อยเกินไปจริงๆ ขอแค่อีกฝ่ายสูดน้ำทะเลเข้าปาก ก็สามารถดูดกลืนเขาได้แล้ว ตกเป็นอาหารชนิดไม่พอติดซี่ฟันของพวกมันด้วยซ้ำ
“เขาออกไปทำไมกัน? ไม่กลัวตายเลยหรือ?” เฮ่อเหลียนหมิงเจี่ย มองฉินเฟิงบนจอภาพ ก่อนหันศีรษะไปมองไป๋หลี เกิดความสงสัยว่าฉินเฟิงแข็งแกร่งขนาดไหนกัน ทำไมถึงกล้าออกไป
และไม่นาน เฮ่อเหลียนก็ได้รู้เหตุผลว่าทำไม
ในน้ำทะเล มีดกษัตริย์ครามปรากฏขึ้นในมือฉินเฟิง พริบตานั้นน้ำทะเลรอบๆบังเกิดฟองอากาศและระลอกคลื่นจำนวนมหาศาล นี่คือคุณสมบัติของมีดกษัตริย์คราม ที่ทำให้น้ำเกิดการสั่นสะเทือน ตามมาติดๆด้วยวิญญาณนับไม่ถ้วนถูกปลดปล่อย
มีดของฉินเฟิงกวาดไปยังร่างของสัตว์ทะเลเหล่านั้น เก็บเกี่ยวชีวิตของฝูงศัตรูในลมหายใจเดียว
“เทคนิคโลกแห่งความตาย!”
นี่คืออบิลิตี้เขตแดนใหม่ที่ฉินเฟิงครูพักลักจำมาจากมารกระดูก กลิ่นอายแห่งความมืดแผ่ขยาย ปนเปื้อนสัตว์ร้ายเหล่านั้น กัดกร่อนเนื้อหนังจนเน่าเฟะ แต่สิ่งเหล่านี้ถูกชะล้างออกไปโดยแรงดันของน้ำทะเลอย่างรวดเร็ว เหลือทิ้งไว้เพียงโครงกระดูก กลายสภาพเป็นหุ่นเชิดแห่งความตาย
ความสามารถของพรายทารกไม่มีผลต่อหุ่นเชิด พวกมันหันหน้าเข้าหาสัตว์ร้ายตนอื่นๆ แม้กลุ่มหุ่นเชิดแห่งความตายจะมีจำนวนไม่มากนัก และไม่ช้าก็ถูกกลืนหายไปในกองทัพสัตว์ร้าย แต่มีดกษัตริย์ครามของฉินเฟิงเหวี่ยงสะบัดตลอดเวลา หนึ่งคอยกลืนกินจิตวิญญาณสัตว์ร้าย สองแพร่เชื้อให้ซากศพ ทำให้ยังคงสามารถต่อสู้ในลักษณะนี้ได้อย่างต่อเนื่องไม่ติดขัด
เขมือบฟ้าค่อยๆลอยลำสูงขึ้น จนมาถึงระดับเหนือน้ำทะเล ภาพของฉินเฟิงที่พวกเขาเห็นค่อยๆเล็กลง เล็กลงเรื่อยๆ จนกระทั่งจมอยู่ภายใต้กระแสกองทัพสัตว์ร้าย แต่แล้วในวินาทีต่อมา ทักษะหมื่นวิญญาณสะบั้นถูกใช้ออก ณ บริเวณนั้นฟุ้งไปด้วยหมอกเลือด
น้ำทะเลถูกย้อมเป็นสีแดง แต่สักพักเปลี่ยนเป็นสีดำเข้มอีกครั้ง เลือดที่ลอยตัวติดเชื้อเน่าเหม็น กลิ่นอายแห่งความมืดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง
“แอ๊ แอ๊!” พรายทารกครวญยิ่งมายิ่งโกรธเกรี้ยว สั่งกองทัพสัตว์ร้ายโจมตีเขมือบฟ้า
แต่ขณะเดียวกัน มีเงาร่างหนึ่งว่ายตามขึ้นไปติดๆ
สัมผัสได้ถึงแรงดันน้ำทะเลที่เบาบางลง ฉินเฟิงรู้ได้ทันทีว่าเขาเกือบจะถึงผิวทะเลแล้ว แม้ยังไม่หลุดจากน้ำทะเลอย่างสมบูรณ์ แต่ความต้านทานลดลงก็น่าจะเพียงพอให้ใช้ในสิ่งที่ต้องการ
ทักษะก้าวทะลวงมิติ!
ฉินเฟิงระเบิดวิชาตัวเบาในพริบตา ความเร็วพุ่งทะยานสูงขึ้น น้ำทะเลถูกแยกออกเป็นสองสาย โผล่มาอีกทีฉินเฟิงอยู่ห่างจากพรายทารกครวญไม่ถึงร้อยเมตร
ชั่วเวลานี้ พรายทารกถึงค่อยสามารถมองเห็นฉินเฟิงได้อย่างชัดเจน เจ้าสิ่งมีชีวิตเล็กจ้อยนี่เพิ่งจมอยู่ใต้กองทัพสัตว์ทะเลมิใช่หรือ? ทำไมตอนนี้มาโผล่ในสายตาของมันได้?
“แอ๊!”
แต่ทันใดนั้นเอง พรายทารกจู่ๆก็ร้องไห้ออกมา ในที่นี้หมายถึงร้องไห้จริงๆ ร่างใหญ่โตของมันขดตัว ว่ายถอยหลังอย่างรวดเร็ว
--มันจดจำเจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้ได้!
ครั้งก่อนในตอนช่วงชิงทรายธารเวลา ฉินเฟิงสังหารปีศาจขุนเขา ประทับความทรงจำอันเลวร้ายที่มิอาจลบเลือนลงในใจพรายทารกครวญ ทั้งยังตรงเข้าขโมยทรายธารเวลาจำนวนมากไปจากมือมัน
ยังไม่หมด ด้วยสัญชาตญาณของพรายทารกครวญ มันสามารถรู้สึกได้ ว่ากลิ่นอายของฉินเฟิง ทรงพลังยิ่งกว่าคราวก่อนมาก!
หากความแข็งแกร่งของฉินเฟิงเท่ากับคราวก่อนที่เจอกัน พรายทารกคงอ้าปากงับ เรียกเลือดจากฉินเฟิงทันที สังหารเขาให้มันจบๆไป
แต่ตอนนี้ ความคิดเดียวที่ผุดขึ้นมาในสมอง คือหนี!
แต่พรายทารกต้องการหลบหนียังไง ฉินเฟิงคงไม่สามารถมอบความปรารถนาที่อีกฝ่ายต้องการได้
ร่างของฉินเฟิงระเบิดความเร็วอันน่าตกใจออกมาอีกครั้ง
“ทักษะก้าวทะลวง!”
“ทักษะก้าวทะลวง!!”
วิชาตัวเบาถูกใช้ติดต่อกันสามครั้ง ที่ฉินเฟิงทำได้เพราะครอบครองร่างกายอันทรงพลัง หากเป็นคนอื่นคงไม่อาจแบกรับไหว!
ร่างของฉินเฟิง ประชิดถึงเบื้องหลังพรายทารกในชั่วพริบตา ง้างสุดแขนตัดเฉือนลงในมีดเดียว ส่วนหางปลาของพรายทารกครวญ เกิดรอยตัดเป็นปากแผลยาวกว่า 3 เมตร เกือบถูกผ่าออกเป็นสองซีก
สัตว์ร้ายที่ถูกเสียงร้องไห้กระตุ้น เริ่มโจมตีฉินเฟิงอย่างบ้าคลั่ง หมายพันธนาการฝีเท้าของฉินเฟิง
แต่ด้วยความแข็งแกร่งของฉินเฟิงในปัจจุบัน แม้อยู่ในน้ำทะเล ยังสามารถใช้กำลังภายในช่วยเคลื่อนไหว สัตว์ร้ายเหล่านั้นพยายามโจมตีเขา แต่ฉินเฟิงซ่อนตัวอยู่ด้านหลังพรายทารก ใช้ออกด้วยทักษะหมื่นภูติ ไม่มีตัวใดรู้ว่าร่างไหนคือร่างที่แท้จริงของฉินเฟิง
ผลสุดท้าย บาดแผลบนร่างของพรายทารกยิ่งมายิ่งมากขึ้น ขณะที่มันไม่สามารถทำอะไรฉินเฟิงได้เลย
“ลา ลา ลา ลา ลา ลา!”
พรายทารกไม่มีทางเลือกอื่น ตัดสินใจร้องบรรเลงออกมา ดวงตาสีแดงเลือดของสัตว์ร้ายที่กำลังคลั่งค่อยๆจางลง สุดท้ายหลับตา หลับใหลในท้องทะเล
เมื่อบทบรรเลงนี้กระทบถึงฉินเฟิง พวกมันก็ถูกปิดกั้นด้วยโล่ปราณกำลังภายใน แม้ไม่มีโล่ปราณกำลังภายใน ด้วยพลังสมาธิระดับเทวะของฉินเฟิง เสียงบรรเลงนี้มีผลต่อเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงแสร้งทำท่าหลับตาลง ผ่อนคลายกล้ามเนื้อบนร่างกาย ปล่อยตัวให้ลอยนิ่งอยู่ในน้ำทะเล
พรายทารกครวญมีสถานะเป็นครึ่งคนครึ่งเงือก ยามแหวกว่ายรวดเร็วเป็นอย่างมาก แม้ได้รับบาดแผลมากมายตามร่างกาย แต่หากไม่นับการโจมตีแรกของฉินเฟิง ที่เหลือไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงอะไร
ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณน้ำทะเลที่คอยปกป้อง เมื่อเห็นฉากนี้ มันที่กำลังวิ่งหนีหันขวับกลับมาทันที เดิมอยากแหวกว่ายไปไกลสุดขอบฟ้า แต่เมื่อเห็นฉินเฟิงในสภาพง่วงเหงาหาวนอน มันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายตัดสินใจวกกลับมา อ้าปากกว้าง เตรียมกัดฉินเฟิง
ฟันอันแหลมคมของพรายทารก กระทั่งสัตว์ร้ายทะเลที่มีพลังป้องกันมากที่สุดอย่างเต่าก็ยังถูกเลาะออกได้ ดังนั้นหากเป็นโล่ปราณเล็กๆ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
เพียงแต่ว่าในวินาทีต่อมา รังสีอันเยียบเย็นของใบมีดสะท้อนวาบ ศีรษะของพรายทารกครวญ ถูกรังสีนี้กรีดผ่าน ตัดออกเป็นสองซีก!
ฉินเฟิงลืมตาขึ้น มองพรายทารกที่ตกอยู่ในสภาพหัวแยก เหยียดมือออกไป แก่นอบิลิตี้ขนาดเท่าฟุตบอลลอยเข้าหามือเขา
