ตอนที่ 467 เมียนเมียน นี่เพื่อนของเธอเหรอ?
หยางเชาชิงดูสับสน “เธอเรียกฉันว่าหยางที่สามงั้นเหรอ”
“ใช่ครับ...”
“บ้าน่า!” หยางเชาชิงเหงื่อแตกทันที ดูเหมือนเขาจะสะดุ้ง “นั่นพี่สาวของฉันเหรอ!”
แต่พี่สาวของเขาไม่ได้เสียงดีขนาดนี้นี่
พี่สาวของเขาเสียงไฟเราะและอ่อนโยนขนาดนี้เลยเหรอ?
ทำไมเขาไม่เคยรู้มาก่อน
เหตุใดหยางเชาชิงถึงคิดทันทีว่าเป็นพี่สาวของเขา
เพราะมีเพียงไม่กี่คนที่จะเรียกเขาว่าหยางที่สาม นอกจากย่า แม่และเฉินโย่วแล้ว ผู้หญิงคนเดียวที่เรียกเขาว่าหยางที่สามคือพี่สาวของเขา
บริกรไม่เคยเห็นพี่สาวคนโตของตระกูลหยาง แต่เขาเดาว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คุณหนูหยางคนโตของครองครัวหยางอย่างแน่นอน ไม่ใช่เสน่ห์ของเธอและไม่ใช่อายุของเธอด้วย
“คุณชายหยางครับ เธอยังเด็กมาก ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็นคุณหนูหยางคนแรกครับ”
“ไม่ใช่พี่สาวฉันงั้นเหรอ?” หยางเชาชิงสับสนมากยิ่งขึ้นในตอนนี้
“แล้วจะเป็นใครได้ล่ะ”
ในตอนนี้แม้แต่กงเซลีและเฉินโย่วก็เริ่มสงสัยเช่นกัน
....
บริการพาพวกเขาออกจากห้องส่วนตัว
หลังจากเคาะประตูแล้ว พวกเขาได้ยินเสียงของหญิงสาวน่ารักดังมาจากข้างใน
“เชิญค่ะ.”
ดนตรีกำลังเล่นอยู่ในห้อง
ดังนั้นเสียงของเธอจึงไม่ชัดเจนมากนัก
ทว่าหยางเชาชิงเริ่มมีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วสิ
เขารู้สึกว่า...เสียงนี้ช่างคุ้นเคยเล็กน้อย เขาเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน
เมื่อบริกรผลักเปิดประตู เขาเป็นคนแรกที่เข้าไป เขาตัวแข็งทื่อ ในขณะที่เขาเห็นเฉียวเมียนเมียน
“พี่สะใภ้?!”
กงเซลีและเฉินโย่วก็ตกใจเช่นกัน
ไม่กี่วินาทีต่อมาเฉินโย่วหันไปทางเฉียวเมียนเมียนด้วยสีหน้าแปลก ๆ เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “งั้นก็เป็นเธอเองสินะ”
ท่าทางของเฉินโย่วเย็นชาลงเล็กน้อย ขณะที่เธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้านอาหาร
กงเซลีจ้องมองเข้าไปที่ดวงตาที่สดใสของเฉียวเมียนเมียน ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในตัวของเขาอีกครั้ง
“ใช่ค่ะ ฉันเอง”
เจียงหลัวลี่ยืนขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจทันทีที่เธอเห็นเฉินโย่ว
“เมืองหยุนเฉิงเล็กเกินไปหรือเปล่าเนี้ย ฉันเพียงแค่ออกมาร้องเพลง แต่ดันมาเจอคนที่ฉันเกลียดที่สุดซะได้ ถ้ารู้อย่างนี้ ฉันคงไม่มาที่นี่หรอก”
เจียงหลัวลี่มีบางอย่างกับเฉินโย่ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเรื่องที่เกิดในร้านอาหารนั้น
หลังจากเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเซินโย่วและเหมาเยซื่อ จากเฉียวเมยีนเมียนแล้ว เธอยิ่งรู้สึกรำคาญเฉินโย่ว
แล้วถ้าผู้หญิงคนนี้รู้จักเจ้าชายสุดหล่อมานานแล้วล่ะ?
เขาอาจจะเป็นคู่หมั้นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ
ถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจริง ๆ เธอควรจะรู้จักรักษาระยะห่างจากเขาบ้าง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนที่ดี แต่ก็ควรมีระยะหว่าง เพราะอีกฝ่ายก็แต่งงานแล้ว
และถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องละทิ้งความตั้งใจใด ๆ ที่เคยมี
อย่างน้อย ๆ ก็ควรเก็บมันไว้ทั้งหมดในใจและไม่แสดงออกมาเลย
แต่ในวันนั้นที่ร้านอาหาร เธอบอกได้เลยว่าเฉินโย่วสนใจเจ้าชายสุดหล่อของเธอ
สิ่งที่เธอรู้สึกต่อเจ้าชายสุดหล่อ เป็นมากกว่าสิ่งที่เพื่อนทำ
คู่แข่งทางความรักของเพื่อนรัก ก็เป็นศัตรูของเธอด้วยเช่นกัน!
เฉินโย่วเป็นคุณหนูที่ร่ำรวย มีภูมิหลังที่ดีและเธอได้รับการปรนเปรอและยกย่องมาตลอดชีวิต
ยิ่งไปกว่านั้น หยางเชาชิงและกลุ่มคนอื่น ๆ ก็ดูแลเธอเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องรู้สึกเสียใจกับอะไรทั้งนั้น
ดวงตาของเธอเย็นชา ขณะที่เธอกำหมัดแน่น เธอหายใจเข้าลึก ๆ และหันไปหาเฉียวเมียนเมียน “เมียนเมียน นี่เพื่อนของเธอเหรอ? ฉันไม่คิดว่าฉันเคยทำอะไรให้เธอขุ่นเคืองมาก่อนนะ เธอไม่เสียสติหน่อยเหรอ”
