ตอนที่ 466 ครั้งนี้ คือรักแท้
ท่าทีของกงเซลีดูไม่น่าพอใจนัก
เขาลุกขึ้นและหัวเราะเยาะ “เราต้องไปดูเธอด้วยตัวเองสิ จะได้รู้ว่าเธอสวยจริงไหม นายบอกใช่ไหมว่าเธอเหมือนเทพธิดา หากเธอกลายเป็นเพียงคนหน้าตาดีธรรมดา ๆ ก็ไม่นับว่าเป็นแบบนั้นหรอก”
“แน่นอน ว่าเราต้องไปดูด้วยตาของเราเอง” หยางเชาชิงลุกขึ้นและยิ้ม
“เดี๋ยวได้เห็นก็จะรู้เองแหละ แต่นี่เป็นผู้หญิงที่เพื่อนของนายสนใจ เพราะงั้นนายอย่ามาแย่งฉันล่ะไ
เฉินโย่วอยู่ใกล้ ๆ ตรงนั้นเช่นกัน
กงเซลีหันไปมองเธอทันที เมื่อหยางเชาชิงพูดราวกับว่าจะทำให้เป็นประเด็น เขาพูดทันทีว่า “ฉันไม่สนใจผู้หญิงโดยไม่รู้ภูมิหลังก่อนหรอก อย่าคิดว่าทุกคนจะเหมือนนายสิ”
“จุ๊ จุ๊” หยางเชาชิงรู้ว่าเขากำลังทำอะไรและพูดติดตลก “ถ้านายไม่สนใจผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า งั้นนายจะสนใจใคร? คนที่อยู่ข้าง ๆ นายนั่นไหมล่ะ?”
“อะแฮ่ม”
เฉินโย่วซึ่งเงียบอยู่ตลอดเวลาได้จ้องหยางเชาชิงตาเป็นประกายและยืนขึ้นอย่างช้า ๆ
เธอยิ้มอย่างสง่า “ฉันจะไปกับนายด้วย ฉันก็อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงเหมือนกัน”
เฉินโย่วรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย หยางเชาชิงและกงเซลีไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นได้เลย
ในบรรดาสี่คนนั้นเธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว
ดังนั้นเธอจึงได้รับการปรนเปรอมากที่สุดเสมอ
และเป็นคนที่ทุกคนจับตามอง
แต่ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังคุยเรื่องผู้หญิงคนใหม่ จู่ ๆ เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหยางเชาชิงเรียกเธอว่าเทพธิดาตัวน้อย ราวกับว่าเธอมีความงดงามที่เป็นอมตะจริง ๆ
เธออยากจะดูสิว่าผู้หญิงคนนั้นจะสวยแค่ไหน
เฉินโย่วค่อนข้างมั่นใจในรูปลักษณ์ของเธอ
เธอไม่คิดว่า “เทพธิดา” จะสวยมากเพียงใด
ที่จริงเธออยากจะเปรียบเทียบตัวเองกับผู้หญิงคนนั้น
เมื่ออยู่ใกล้ ๆ เธอ หยางเชาชิงและกงเซลีจะรู้ว่ารูปลักษณ์ของหญิงสาวคนอื่นนั้นช่างเรียบเฉย
หยางเชาชิงไม่รู้ว่าเฉินโย่วรู้เรื่องนี้อยู่ในใจและพยักหน้า
“เอาล่ะ โย่วโย่วมาด้วยกันสิ ไม่อย่างนี้นเธออาจจะเบื่อได้ เธอจะได้ใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับแฟนใหม่ของฉันไง”
เฉินโย่วตะลึง “แฟนใหม่? นายยังไม่รู้จักเธอเลย และนายคิดว่าเธอเป็นแฟนนายแล้วเหรอ?”
หยางเชาชิงเหล่ตามองด้วยความปรารถนาความรักในดวงตาของเขา
“ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้คือรักแท้ ถ้าหน้าตาเธอสวยเหมือนสาวในอุดมคติของฉัน ฉันจะเลิกมองผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ฉันจะจริงใจกับเธอ”
เฉินโย่วพูดไม่ออก
กงเซลีก็ไม่รู้จะพูดอะไรเช่นกัน
ผู้ชายคนนี้น่าทึ่งมาก
“อะแฮ่ม เอ่อ...” เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะออกจากห้องส่วนตัว บริกรจำได้ว่าเฉียวเมียนเมียนต้องการให้เขาถ่ายทอดข้อความ เขาเดินไปหาหยางเชาชิงทันทีและพูดว่า “คุณชายหยางครับ คุณผู้หญิงท่านั้นต้องการให้ผมส่งข้อความถึงคุณ”
“โอ้?” หยางเชาชิงหยุดเดินและลูบคางของเขา
“แฟนฉันฝากนายมาว่ายังไง? เธอมีความสุขและตื่นเต้นมากเพราะดอกไม้ที่ฉันให้เธองั้นเหรอ? เธอต้องการพบฉันตอนนี้เลยใช่ไหม”
บริการตอบว่า “...ไม่ใช่ครับ”
“ไม่งั้นเหรอ? แล้วอะไรล่ะ”
“ที่คุณผู้หญิงฝากมาคือ... ‘คุณคือคุณหยางที่สามใช่ไหม’”
พวกเขาสองสามคนตะลึง
