ตอนที่ 9 เจ้าไม่มีค่าพอจะอยู่ที่นี่

ตอนที่ 9 เจ้าไม่มีค่าพอจะอยู่ที่นี่

ถึงแม้องครักษ์เหล่านั้นจะมองไปที่เซียวอี้อย่างไม่พอใจ มันก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปทำร้ายเขา

ผู้ที่มีฐานะสูงกว่าย่อมสามารถทำลายผู้ที่ต่ำต้อยกว่า! เว้นแต่พวกเขาจะมีความกล้าหาญพอที่จะทรยศต่อตระกูลฟาง

"คนสวย เข้าไปกันเถอะ" เซียวอี้เก็บมีดไว้ที่เอวของฟางหลิงหยานก่อนจะเผยรอยยิ้ม

ฟางหลิงหยานกลืนน้ำลายเล็กน้อยขณะที่เผยใบหน้าซีดเผือด น้ำเสียงของนางเองยังสั่นกลัวเช่นกัน "ต... ตกลง เข้าไปกันเถอะ"

นางไม่คาดคิดว่าเซียวอี้จะกระทำการรุนแรงเช่นนี้ มันแทบไม่เหมือนกับเซียวอี้คนที่นางเคยหลอกล่อมาก่อน

พวกเขาเดินเข้าไปยังหอฉิงฟางเหลาโดยที่องครักษ์ไม่กล้ามาขวางอีก แน่นอนว่าแววตาของบรรดาองครักษ์นั้นเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

"มันคิดว่าตนเองสูงใหญ่มาจากไหน?"

"นั่นสิ หากมันแต่งกับลูกสาวคนอื่นยังพอจะเข้าใจ แต่นี้แต่งกับฟางหลิงหยาน นางแทบจะไม่ถูกมองว่าเป็นคุณหนูด้วยซ้ำ!?"

"ฮึ่ม ข้าจะต้องหาโอกาสคืนมีดนี้ให้มันแน่!" หยางเฉินกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว

เขาเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นลึกซึ้ง และยังมีฝีมือที่สุดในบรรดาองครักษ์ ตอนนี้เขากลับถูกแทงโดยเซียวอี้ มันนับว่าเสียหน้าอย่างมาก มันน่าเศร้าตรงที่เขาไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้กลับ

สำหรับเซียวอี้ เมื่อตอนที่เขาลงมือ มันไม่ใช่แค่การแทงแบบปกติ

มีดเล่มนั้นได้ถูกเซียวอี้แอบโคจรพลังหมื่นพิษเข้าไปด้วย แต่แค่ยังไม่ได้สั่งให้พิษทำงานตอนนี้

หอฉิงฟางเหลาได้ปิดทำการเพราะการตายของฟางเฉินหลี่ในวันนี้

ขณะเดียวกัน ได้มีโต๊ะกลมชุดหนึ่งที่เต็มไปด้วยอาหารชั้นเลิศและเหล้าชั้นดีตั้งอยู่ตรงกลางห้องโถง ชายหนุ่มสวมชุดคลุมสีฟ้ากำลังหยิบอาหารเข้าปากอย่างพิถีพิถัน

ตรงข้ามกับเขามีสตรีแต่งหน้าจัดนั่งอยู่ นางอายุราวสามสิบปี

ในดวงตาของสตรี นางกำลังมองไปที่ชายหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อ

"แม่นางหลิน เจ้าทราบหรือไม่ถึงผลที่ปฏิเสธคำขอค่าชดเชยจากตระกูลฟาง?" ฟางเฉินกังเงยหน้าขึ้นมองขณะเอ่ยถามหลินฉิงเหว่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก

หลินฉิงเหว่ยยิ้มแห้งพร้อมกล่าว "คุณชาย... เราไม่ได้ปฏิเสธว่าจะไม่ให้ แต่พวกเราไม่สามารถให้ได้ต่างหาก"

"การที่คุณชายเฉินหลี่เกิดอุบัติเหตุในหอฉิงฟางเหลานั้นก็นับว่าเศร้าสลดพอแล้ว แต่คุณชายฟางยังต้องการให้พวกเราจ่ายค่าทำขวัญเป็นศิลาต้นกำเนิดสามร้อยก้อน อีกทั้งยังต้องมอบศิลาต้นกำเนิดยี่สิบก้อนให้ครอบครัวคุณชายหลี่ทุกปี เงื่อนไขดังกล่าวนั้นหนักหนาเกินไปจริง ๆ "

"หนัก?" ฟางเฉินกังกล่าวเย้ยหยัน "น้องชายผู้สง่าเฉินหลี่ของข้าตายในหอนางโลมของเจ้า เจ้ายังกล้าบอกว่าค่าเสียหายมันหนักเกินไปอีกหรือ? วันนี้หากเจ้าไม่จ่ายค่าชดเชยมา เช่นนั้นข้าจะยึดทุกอย่างให้หมด สำหรับชีวิตเจ้า ข้าจะฝังลงไปพร้อมกับน้องเฉินหลี่เสีย!"

ดวงตาหลินฉิงเหว่ยเปลี่ยนเป็นเย็นเยือกเล็กน้อย อีกทั้งยังไร้ซึ่งความกลัวภายในนั้น

นางตะคอกกลับขึ้นทันใด "ในเมืองยวิ๋นโจว ท่านไม่สามารถจะทำอะไรตามใจได้!"

ฟางเฉินกังยิ้มเย้ยหยัน "หลินฉิงเหว่ย ข้าทราบว่าเจ้ามีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลเป่ย แต่ตระกูลเป่ยก็ช่วยเจ้าไม่ได้วันนี้ ข้าแนะนำให้เจ้าทำตามข้อเสนอ!"

หลินฉิงเหว่ยยืนขึ้นพร้อมกล่าว "ชะตากรรมของข้า ฉิงเหว่ยขึ้นอยู่กับสวรรค์แล้ว หากคุณชายฟางยังยืนกรานจะทำเช่นนั้นก็เข้ามาได้เลย"

"เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้างั้นหรือ?" ฟางเฉินยืนขึ้นพร้อมเผยแววตาเคร่งเครียด

แต่เดิมเขาคิดว่าการข่มขู่เช่นนั้นจะต้องทำให้นางยอมได้แน่ ใครจะคาดคิดว่าหลิงฉิงเหว่ยกลับมีทัศนคติเช่นนี้

ทันใดนั้นเซียวอี้และฟางหลิงหยานได้เดินเข้ามา

ใบหน้าฟางหลิงหยานเย็นเยือกอย่างมาก

นางทราบแล้วว่าเหตุใดฟางหรูฉีไม่ต้องการให้ตนมาที่นี่

พวกเขาคิดจะใช้การตายของพี่ใหญ่เพื่อผลประโยชน์! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือศิลาต้นกำเนิดที่พวกเขาได้ มันไม่มีทางส่งมาถึงมือเราและท่านแม่แน่นอน

เมื่อฟางเฉินกังได้ยินเสียงฝีเท้า เขาขมวดคิ้วแน่นก่อนจะหันไปมอง

เมื่อเห็นฟางหลิงหยานและเซียวอี้ ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปทันที "ใครให้เจ้าเข้ามา?"

เซียวอี้ตอบกลับอย่างเย้ยหยัน "ทำไม? หอฉิงฟางเหลาเป็นของตระกูลฟางคนเดียวหรือไง? เจ้าสิเป็นนายใหญ่ของตระกูลฟาง แต่กลับมาข่มขู่อยู่ในเขตผู้อื่น!"

ฟางเฉินกังเปิดตากว้าง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์ "เซียวอี้ เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับข้าหรือ?"

เซียวอี้กลอกตามอง เขาส่ายหัวและเผยรอยยิ้ม "ทั้งเจ้าและพ่อของเจ้านี้ไม่ต่างอะไรกันเลย ชอบพูดจายโสโอหัง อีกทั้งยังไรสติปัญญา ข้าสามารถออกมาจากคุกใต้ดิน และเดินผ่านพ่อของเจ้ามาที่นี่ได้ เจ้าคิดว่าข้ามีใครคอยหนุนหลังอยู่?"

ฟางเฉินกังขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมเผยท่าทีสงสัย "เช่นนั้นข้าก็อยากจะทราบว่าเจ้าพึ่งพาใครอยู่?"

เซียวอี้หัวเราะอย่างสนุกสนานก่อนจะกล่าว "มันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าเป็นปู่ของเจ้า ใครในตระกูลฟางจะใหญ่ไปกว่าเขาอีก? เจ้าจะกลับไปถามเขาดูเองก็ได้หากไม่เชื่อ ฮ่า ฮ่า!"

"ท่านปู่งั้นหรือ? เป็นไปได้ยังไง ท่านปู่คิดยังไงถึงมาปกป้องเจ้า!" ฟางเฉินกังบ่นพึมพำอย่างไม่น่าเชื่อ

เซียวอี้โค้งมุมปากก่อนจะกล่าว "ก็แล้วแต่เจ้าจะเชื่อหรือไม่ ตาเฒ่านั้นบอกให้พวกเรามาจัดการเรื่องที่นี่ เจ้ากลับไปได้แล้ว!"

ท่าทีฟางเฉินกังเปลี่ยนไปทันทีก่อนจะกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว "เป็นไปไม่ได้! ท่านปู่จะไม่เข้ามาแทรกแซงเรื่องของตระกูลแน่หากไม่ใช่เรื่องใหญ่โต ท่านปู่อาจจะไม่ทราบด้วยซ้ำว่าเฉินหลี่ตายแล้ว ดังนั้นจะมาบอกให้เจ้าจัดการเรื่องนี้ได้ยังไง"

"เจ้านี้ช่างโง่เง่าอย่างแท้จริง!" เซียวอี้กล่าวขบขัน "เมื่อพวกเราทราบกันหมดแล้ว เหตุใดตาเฒ่านั้นจะไม่ทราบเรื่อง เจ้ามีปัญหากับหูตาของตาเฒ่านั้นหรือ?"

หัวใจฟางหลิงหยานเต้นอย่างตื่นตระหนก เซียวอี้กล้าใช้ชื่อท่านปู่มาข่มขู่เขา อีกทั้งยังดูจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ ...หากฟางเฉินกังกลับไปถามท่านปู่จริง ความจะไม่แตกหรือ?

แต่ฟางหลิงหยานไม่คาดคิดว่าฟางเฉินกังเองก็จะตกตะลึงไปด้วย หลังจากเผยท่าทีมืดดำบนใบหน้า เขากัดฟันแน่นก่อนจะเอ่ยขึ้น "ตกลง เช่นนั้นข้าขอดูหน่อยว่าเจ้าจะจัดการยังไง"

"ไม่ ไม่ เจ้าไม่มีค่าพอจะอยู่ที่นี่" เซียวอี้กล่าวอย่างรังเกียจ

ผู้ที่ตายคือพี่เขยของเซียวอี้ ที่เขามาก็เพื่อจะหาสาเหตุและผลประโยชน์บางอย่าง ดังนั้นจึงไม่ต้องการจะแบ่งปันมันกับคนอื่นของตระกูลฟาง

"เจ้า!" ฟางเฉินกังไม่เคยถูกดูถูกเช่นนี้มาก่อน เขาชี้ไปที่หน้าของเซียวอี้ด้วยอารมณ์โกรธจัด วิญญาณต้นกำเนิดของเขาได้ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังอย่างเกรี้ยวกราด!

มันเป็นรูปร่างของอสรพิษสีดำ ดวงตาของมันส่องประกายรูปสามเหลี่ยม มันปรากฏเป็นเงาอยู่เหนือศีรษะฟางเฉินกัง

เซียวอี้มองไปยังอสรพิษทมิฬนั่นด้วยความประหลาดใจ

ฟางเฉินกังนึกว่าเขากลัวจึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวเย้ยหยัน "เซียวอี้ แม้เจ้าจะใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกท่านปู่ได้ เจ้าก็ไม่อาจเปลี่ยนความจริงที่ตนเองเป็นเศษสวะได้หรอก!"

เซียวอี้กลอกตามอง "ข้าก็แค่สงสัยว่าเหตุใดวิญญาณต้นกำเนิดของเจ้าถึงไม่ใช่แมวก็เท่านั้น เป็นไปได้หรือไม่ว่าเจ้าไม่ได้เป็นลูกในไส้ของฟางหรูฉี?"

ฟางเฉินกังใบหน้ามืดดำเมื่อได้ยิน "พอได้แล้วเจ้าเศษสวะ เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิญญาณต้นกำเนิดนั้นไม่ต้องมาจากบิดาอย่างเดียว วิญญาณของข้าคือนาคาทมิฬ เป็นจิตวิญญาณต้นกำเนิดระดับสี่! มันยอดเยี่ยมกว่าใครในตระกูลฟาง! "

"โอ้ แล้วมันทำให้เจ้ากล้าตีข้าหรือไม่ล่ะ?" เซียวอี้ยังคงกล่าวเย้ยหยัน

ใบหน้าฟางเฉินกังบิดเบี้ยว เราควรจะลงมือดีหรือไม่? หากลงมือ เช่นนั้นเราจะต้องเผชิญกับอะไรในอนาคต หากเราตีมันตอนนี้ มันอาจจะเอาเรื่องไปบอกท่านปู่ และเป็นเราเองที่อาจจะโดนลงโทษ!

"หากเจ้าไม่กล้า เช่นนั้นก็รีบไสหัวไป ตาเฒ่านั้นกำลังรอพวกเรากลับไปรายงานอยู่!" เซียวอี้กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

ฟางเฉินกังโกรธจนกัดฟันแน่น แต่คำกล่าวของเซียวอี้ก็ทำให้เขารู้สึกกลัวจนหายใจไม่ออก

เขาหายใจเข้าออกอย่างหนักสองครั้งก่อนจะเก็บวิญญาณต้นกำเนิดเข้าร่าง จากนั้นได้เดินไปอยู่ตรงหน้าเซียวอี้ "เซียวอี้ จากนี้ไปเจ้าจะนอนหลับอย่างไม่สงบสุขแน่นอน เตรียมตัวไว้เถอะ!"