ตอนที่ 120 ความโกรธแค้นของผู้อาวุโสใหญ่

ตอนที่ 120 ความโกรธแค้นของผู้อาวุโสใหญ่

“ช่างกล้า! เด็กน้อยเจ้ากล้าใส่ร้ายตระกูลหวังของข้า เจ้ามีหลักฐานอะไร? ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าสังหารคนของข้าโดยไม่มีสาเหตุ เจ้าคิดจะก่อสงครามเหรอ? ข้าทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว!”

ในระยะไกลมีใครบางคนตะโกนเสียงดัง เขายืนอยู่ที่ขอบฟ้า ก้อนเมฆปั่นป่วนด้วยพลังแห่งความโกลาหล เห็นได้ชัดว่านี่เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดจากตระกูลหวัง!

เขาไม่กล้ามาที่นี่ด้วยตัวเองเพราะเมิ่งเทียนเจิ้งอยู่ที่นี่ เขาเพียงต้องการหักล้างคำพูดของสือฮ่าวและแสดงท่าทีโกรธเคืองออกมาเท่านั้น

เมื่อสือฮ่าวได้ยินสิ่งนี้คิ้วของเขาก็ชี้ขึ้นเป็นเส้นตรง เขาเกือบได้รับอันตราย แต่อีกฝ่ายกลับโทษเขาแทน

“พวกเจ้านับว่าไร้ยางอายอย่างแท้จริง” สือฮ่าวตะโกน

“พวกเจ้ากล้าทำแต่ไม่กล้ารับ ซ้ำยังโยนความผิดมาให้เรา ยังมียางอายเหลืออยู่หรือเปล่า!”เฉาอวี่เซิ่งตะโกนตามไป

“บังอาจ ตระกูลหวังของพวกเราสามารถให้เจ้าใส่ร้ายได้หรือ!” อีกด้านหนึ่งมีคนตะโกน

ในความเป็นจริงตระกูลหวังก็โกรธแค้นไม่น้อย แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนที่ทำร้ายสือฮ่าว แต่ในท้ายที่สุดสือฮ่าวก็ไม่ตาย แต่ยังได้รับโชควาสนาแทน

ไม่ว่าจะเป็นสระสายฟ้าหรือแสงลึกลับ ทั้งสองทำให้ดวงตาของ ตระกูลหวังเป็นสีแดงก่ำด้วยความอิจฉา พวกเขาช่วยให้อีกฝ่ายบรรลุเป้าหมายโดยไม่ได้รับผลประโยชน์ตอบแทน สิ่งนี้ทำให้พวกเขาเดือดดาลและไม่พอใจ

สิ่งที่ทำให้พวกเขาโกรธแค้นมากที่สุดก็คือวิญญาณสายฟ้า 3 สีที่พวกเขาฟูมฟักเลี้ยงดูมาได้ตกเป็นของสือฮ่าว

นี่เป็นหนึ่งในไพ่ลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลหวัง หากพวกมันได้รับการเลี้ยงดูอย่างถูกต้อง พวกมันจะกลายเป็นเทพสงครามสามตัวที่ไม่มีใครเทียบได้

น่าเสียดายที่หลังจากล้มเหลวในการทำร้ายฮวง เขาก็เก็บมันไปแทนและกลายเป็นอาวุธของเขา ในอนาคตพวกมันจะถูกใช้เพื่อจัดการกับตระกูลหวัง ดังนั้นพวกเขาจะไม่รู้สึกขุ่นเคืองได้อย่างไร?

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้มาจากมุมมองของพวกเขา พวกเขาไม่ได้คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่าพวกเขาตั้งใจจะสังหารสือฮ่าวตั้งแต่แรก

“พวกเจ้าจะไร้เหตุผลมากเกินไปแล้ว ใครเป็นคนบังอาจกันแน่?” ผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้ง พูดขึ้นด้วยใบหน้าเย็นชา ยิ่งไปกว่านั้นเขาเอื้อมมือใหญ่คว้าไปที่ขอบฟ้า

“อ๊ะไม่!” มีทั้งหมดสามคนที่อยู่หลังก้อนเมฆนั้น พวกเขาหันหลังกลับเพื่อและพยายามหลบหนีไปด้วยความหวาดกลัว

เมิ่งเทียนเจิ้งคือใคร? เขาเป็นคนที่อยู่ในระดับเดียวกับเซียนอมตะหวัง ไม่มีใครเทียบเขาได้ภายใต้ท้องฟ้าแห่งนี้?

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลังจาก 'หักล้าง' ไม่กี่ประโยคพวกเขาจะทำให้ผู้อาวุโสใหญ่ไม่พอใจอย่างมาก

มือใหญ่ปกคลุมท้องฟ้าไปหมด มีคนจำนวนมากในในเมืองจักรพรรดิถึงกับแทบหยุดหายใจเพราะแรงกดดันหนักหน่วง ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากล้มลงบนพื้นอย่างอ่อนแรงตัวสั่นด้วยความกลัว

เมื่อผู้อาวุโสใหญ่ลงมือไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้

ไม่ทราบว่ามีผู้ฝึกฝนกี่คนที่สั่นเทาด้วยความกลัว ในที่สุดพวกเขาก็ล้มลงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

ปู!

ทั้งสามคนถูกมือใหญ่ตบจนร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆ เหลือเพียงวิญญาณดั้งเดิมที่ไม่สามารถหลบหนีต่อไปได้

นี่ยังคงเป็นผลมาจากการที่ผู้อาวุโสใหญ่แสดงความเมตตา มิฉะนั้นด้วยพลังเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะระเบิดร่างพวกเขาเป็นละอองเลือด จนวิญญาณดั้งเดิมสลายหายไป

“ขังพวกเขาไว้ในคุกแห่งความตาย หลังจากนั้นส่งพวกเขาไปแนวหน้าให้สังหารศัตรูเพื่อชดใช้ความผิด!” ผู้อาวุโสใหญ่สั่ง ทันใดนั้นก็มีใครบางคนรีบนำวิญญาณดั้งเดิมของทั้ง 3 คนไป

“เมิ่งเทียนเจิ้งเจ้ากลั่นแกล้งผู้อื่นอย่างไร้เหตุผลมากเกินไปแล้ว!” ในระยะไกลมีใครบางคนส่งเสียงคำรามออกมา เสียงดังมาจากวังตระกูลหวังที่อยู่ใจกลางเมืองจักรพรรดิ์ แม้ว่าจะมีระยะห่างมากมายมหาศาล แต่เสียงก็ยังคงส่งผ่านมาได้อย่างชัดเจน

“รังแกคนอื่นอย่างไร้เหตุผล? ตระกูลหวังทุกคนมีความคิดเช่นนี้ด้วยหรือเปล่า? ถ้าอย่างนั้นข้าก็ต้องลงมือจัดการบางอย่างแล้ว!” การแสดงออกของผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้งดูเย็นชาอย่างยิ่ง

ผู้อาวุโสใหญ่เห็นสือฮ่าวเดินตามวิธีการ 'สร้างร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์' ตามรอยเส้นทางอันยิ่งใหญ่ที่เขาคิดค้นขึ้น ความสำเร็จในอนาคตของสือฮ่าวจึงเปรียบเสมือนความสำเร็จของเขาเอง ดังนั้นเขาต้องนำความยุติธรรมกลับคืนมาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ฮ่อง!

มือขนาดใหญ่เคลื่อนไหวอย่างน่ากลัว ผู้อาวุโสใหญ่ลงมือต่อหน้าทุกคนมือข้างนั้นบดขยี้ท้องฟ้ามุ่งไปทางตระกูลหวัง

เปง!

ระหว่างทางมีร่างร่างหนึ่งหล่นลงกับพื้นพร้อมกับประกายเลือดสีแดงสดกระจายไปทั่วฟ้า

“สหายเต๋าได้โปรดระงับความโกรธของเจ้าไว้ก่อน!” ในเวลานี้เสียงอันแก่ชราดังมาจากแท่นบูชาบรรพบุรุษ ยิ่งไปกว่านั้นริ้วแสงแห่งสวรรค์ห้าสีขยายออกไปตลอดทางที่เกิดเสียงดังออกมา

มีรถศึกโบราณอยู่บนเส้นทางห้าสีนั้น รถศึกซึ่งถูกลากโดยสัตว์ร้ายโบราณควบคุมโดยผู้แข็งแกร่ง 2 คน เมื่อพวกเขามาถึงพวกเขารีบลงจากรถด้วยความเคารพอย่างยิ่งต่อผู้อาวุโสใหญ่ แล้วเชิญผู้อาวุโสใหญ่ขึ้นรถศึกด้วยความนอบน้อม

“สหายเต๋าขอให้พวกเราได้คุยกันสักเล็กน้อย ข้าจะทำให้ท่านได้รับความเป็นธรรมแน่นอนโปรดอย่าลงมือด้วยตัวเองอีกเลย” เสียงเร่งเร้านี้ดังมาจากทิศทางของแท่นบูชาบรรพบุรุษ

“ดี! ข้าจะไว้หน้าเจ้าก่อน” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าว เขาขึ้นรถศึกหายไปอย่างรวดเร็วตามเส้นทางแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสี

ก่อนออกเดินทางเขาคืนสระสายฟ้าให้สือฮ่าว ยิ่งไปกว่านั้นเขาบอกว่าเขาใช้ตราประทับไว้แล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าแสงสีแดงจะหลุดรอดออกมา

อย่างไรก็ตามภายในเมืองจักรพรรดิ์แห่งนี้ทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวลว่าคนอื่นจะขโมยสิ่งของไปได้ ไม่มีผู้ใดคิดสั้นเช่นนั้น

หลังจากเกิดเรื่องมากมายพายุก็สงบลงชั่วคราว

หลายคนรู้ว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงหากตระกูลหวังไม่ได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

เมื่อผู้อาวุโสใหญ่จากไปทุกคนก็ปล่อยลมหายใจอย่างโล่งอก มิฉะนั้นมันก็เหมือนกับว่าภูเขาลูกยักษ์กำลังบดขยี้ลงมาทำให้ทุกคนตัวสั่นด้วยความกลัว

ยิ่งไปกว่านั้นนี่ยังคงเป็นผลมาจากการที่ผู้อาวุโสใหญ่ยับยั้งพลังของเขา ถ้าเขาปล่อยให้มันกระจายไปตามที่พอใจ ทุกคนก็จะต้องคลานอยู่บนพื้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ระดับผู้สูงสุดเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจจินตนาการถึง

ตอนนี้ไม่ใช่แค่กลุ่มผู้อาวุโสที่วิ่งเข้าหาสือฮ่าวอย่างมีชีวิตชีวา เฉาอวี่เซิ่ง,กระต่ายหยกจันทราและคนอื่นๆ ต่างก็ร้องออกมาและล้อมรอบๆตัวเขาไว้

“ให้ข้าดูว่าสระสายฟ้านี้เป็นแบบไหน?!” มดเขาสวรรค์ก็ตะโกนเช่นกัน

กลุ่มคนที่ล้อมรอบสือฮ่าวต้องการเป็นคนแรกที่ตรวจสอบสระสายฟ้าอันแปลกประหลาดนี้

แดง!

ผู้อาวุโสคนหนึ่งหมดความอดทนโดยไม่รู้ตัว เขาพยายามทำลายสระสายฟ้านี้เพื่อนำชิ้นส่วนเล็กๆไป อย่างไรก็ตามในที่สุดแขนของเขาก็ได้รับความเจ็บปวดมากมายมหาศาล ช่องว่างระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ของเขาถึงกับฉีกแยกออกจากกัน แต่สระสายฟ้าก็ยังไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

ยิ่งไปกว่านั้นเกิดริ้วสายฟ้าอันทรงพลังพุ่งออกมาทำให้ร่างกายของเขาไหม้เป็นสีดำ ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆต่างกระโดดหลบเป็นพัลวัน

ชายชราเช็ดขี้เถ้าสีดำที่ปกคลุมใบหน้าของเขา แต่เขาก็ไม่ได้อารมณ์เสียแต่กลับหัวเราะเบาๆและพูดว่า“สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ท้าทายสวรรค์จริงๆให้ข้าค้นคว้าอีกสักหน่อยเถอะ!”

ในเวลานี้สือฮ่าวก็กำลังศึกษามันอย่างละเอียดและพิถีพิถัน เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนี้? มันถูกแกะสลักจากหินจริงๆหรือ? มันดูโบราณจริงๆ

“เดี๋ยวก่อนทำไมข้ารู้สึกเหมือนมีอะไรว่ายน้ำอยู่ในสระ” ทันใดนั้นผู้อาวุโสคนหนึ่งก็ร้องออกมาอย่างประหลาดใจ

เสือฮ่าวถือสระสายฟ้าโดยไม่ต้องขยับและรักษาตำแหน่งนั้นไว้เช่นนั้น เขามองเข้าไปในสระน้ำอย่างระมัดระวัง นอกเหนือจาก ของเหลวสายฟ้าที่ส่องประกายแล้ว เขาดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่าง

“ดูเหมือนจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ข้างในจริงๆ!” มีอีกคนพูดขึ้นด้วยสีหน้ามึนงง

“สวรรค์ดูเหมือนว่าข้าจะได้เห็นมังกรที่แท้จริงหลายตัวว่ายอยู่ข้างใน!” มีคนร้องออกมาด้วยความตกใจ

“เฮ้เฮ้เฮ้ ผู้อาวุโสอย่าเบียดเสียดกันแบบนี้ให้เราดูด้วย!”เฉาอวี่เซิ่งตะโกน

“ข้าจะเชิญทุกคนดื่มสุราศักดิ์สิทธิ์ผสมกับของเหลวสายฟ้าในนี้คนละหนึ่งถ้วยจากนั้นมานั่งค้นคว้ากันอย่างช้าๆ” สือฮ่าวกล้ํากลืนต่อความเจ็บปวดใจและกัดฟันพูดออกมา

จริงเหรอ? เจ้ากำลังเชิญเราให้ดื่มของเหลวสายฟ้าหนึ่งถ้วยจริงๆหรือ?” เหล่าผู้แข็งแกร่งหนุ่มสาวรู้สึกเหมือนว่าคอของพวกเขาเริ่มแห้งเสียงของพวกเขายังสั่นเล็กน้อย

ของเหลวสายฟ้านี่คืออะไร? ของหายากแบบนี้ใครจะเอามาแบ่งปันผู้อื่นใด้?

“ถูกต้องอย่างไรก็ตามมีคนจำนวนมากเกินไปที่นี่ ข้าสามารถผสมมันลงไปในสุราชั้นดีเพื่อให้ทุกคนได้ลิ้มลอง” สือฮ่าวกล่าว