ตอนที่119 จุดยืนที่ชัดเจน

ตอนที่119 จุดยืนที่ชัดเจน

“ข้าเสนออาวุธชิ้นหนึ่งในอาณาจักรผู้สูงสุด!” อีกคนเสนอ.

นี่คืออาวุธวิเศษล้ำค่าที่ได้รับการขัดเกลาโดยผู้คนในระดับเมิ่งเทียนเจิ้งและเซียนอมตะหวังซึ่งได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถันตลอดชีวิตของพวกเขา

โดยส่วนใหญ่จะสร้างขึ้นเพียงชิ้นเดียว นี่คือ 'สมบัติแห่งชีวิต' ของผู้สูงสุด

อาวุธวิเศษชิ้นนี้ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบมิได้ เมื่อมันถูกใช้งานอย่างเต็มกำลังมันมันสามารถปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังเทียบเท่ากับผู้สูงสุดออกมาได้ ในโลกนี้มีอาวุธแบบนี้ไม่มากนัก

จากมุมมองของบางคน อาวุธวิเศษพวกนี้ยังมีค่ามากกว่าอาวุธเซียนเสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้นตราบใดที่สภาพแวดล้อมของโลกเปลี่ยนแปลงไป มันก็มีโอกาสที่จะพัฒนาเป็นอาวุธเซียนได้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่เหล่าผู้อาวุโสเสนอออกมานั้นท้าทายสวรรค์เพียงไร

“ผู้อาวุโสข้าไม่สามารถแลกเปลี่ยนสิ่งนี้ได้จริงๆ”สือฮ่าวส่ายหน้า ในความเป็นจริงสมบัติเหล่านั้นน่าหลงใหลมาก แต่ไม่มีทางที่เขาจะแลกเปลี่ยนกับสระสายฟ้าได้

เขายังคงต้องการค้นคว้าด้วยตัวเอง ต้นกำเนิดของสิ่งนี้พิเศษเกินไป

“ข้าต้องการเพียงชิ้นเล็กๆเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องใช้พวกมันทั้งหมด!” มีคนลดความต้องการลง

ในระยะไกลผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ต่างก็มึนงง ฮวงได้รับโชควาสนาครั้งใหญ่มากแค่ไหน? ผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่งกำลังให้ข้อเสนออย่างบ้าคลั่ง

เพียงแค่มูลค่าของสระสายฟ้าเพียงอย่างเดียวก็ไม่อาจจินตนาการได้แล้ว นับประสาอะไรกับของเหลวสายฟ้าและลำแสงสีแดงจากแท่นประหารเซียน

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา หลังจากผ่านบททดสอบแห่งสวรรค์ในอาณาจักรธรรมปลอมที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์ผลประโยชน์ที่ฮวงได้รับก็มีมากเกินไป!

“เรื่องนี้..ให้ข้าายืมมันศึกษาครึ่งปีแล้วทองคำเซียนชิ้นนี้จะเป็นของเจ้า!” ผู้อาวุโสอีกคนถอยหลังไปอีกก้าว

สือฮ่าวรู้สึกหนักใจจริงๆ แต่สุดท้ายก็ยังไม่สามารถตกลงกันได้

“ทุกคนข้ามีคำขอเดียว ถ้าพวกท่านเต็มใจที่จะช่วยข้า ข้าจะมอบสิ่งนี้ให้กับทุกคนทั้งหมด”

เมื่อพูดประโยคนี้ทุกคนก็ตะลึง เด็กคนนี้ลื่นยิ่งกว่าริ้วแสงสีแดงเมื่อครู่เสียอีก เขาจะส่งมันออกมาด้วยความยินดีได้อย่างไร?

ลืมเกี่ยวกับผู้อาวุโสไปซะ แม้กระทั่งคนหนุ่มสาวก็ยังไม่เชื่อเขา

“เจ้าต้องการความช่วยเหลืออะไร” ผู้อาวุโสถาม

“ข้าเป็นคนที่รักการกินเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ว่าจะกินเท่าไหร่ก็ไม่เคยอิ่ม” สือฮ่าวเริ่มอวดอ้างอย่างไร้ยางอาย

ทุกคนเริ่มสงสัย สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับความช่วยเหลือของทุกคน?

“ตระกูลหวังมีมังกรเก้าตัวในจำนวนนั้นห้าตัวอยู่ในเมืองจักรพรรดิ์แห่งนี้ ใครก็ตามที่สามารถเฉือนเนื้อมังกรมาให้ข้าได้ ข้าจะมอบสระสายฟ้าให้คนๆนั้น!” สือฮ่าวพูดตรงมาก!

ทุกคนกลายเป็นหินทันที

“มังกรทั้งห้าดูเหมือนจะดุร้ายมาก แต่กับพวกเราหลายคนที่นี่ถ้าพวกเราลงมือร่วมกัน ข้าไม่เชื่อว่าพวกเราจะไม่สามารถเอาเนื้อมังกรออกมาได้ ถ้าทุกคนตกลง ข้าจะมอบสระสายฟ้านี้ให้ตอนนี้เลย” สือฮ่าวกล่าวอย่างยั่วยวน

ฮวงต้องการฆ่ามังกรทั้งห้าของตระกูลหวัง และไม่ได้ซ่อนเจตนาไว้เลย เขากล่าวมันออกมาต่อหน้าทุกคน นี่เป็นเจตจำนงที่แท้จริงของเขา!

คราวนี้ตระกูลหวังทำเกินเลยไปไม่น้อย พวกเขาปล่อยวิญญาณสายฟ้าออกมาทำร้ายสือฮ่าว

สิ่งเหล่านี้เป็นสายพันธุ์หายากที่เคยปรากฏในตำนานเท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่นที่อยู่ในสถานการณ์นั้นพวกเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

แม้แต่สือฮ่าวเองก็เช่นกัน ถ้าไม่ได้เป็นเพราะประสาทสัมผัสอันเฉียบคมเขาอาจได้รับบาดเจ็บสาหัส

ตระกูลหวังพยายามทำร้ายเขาจนตายหลายครั้งโดยไม่ได้คำนึงถึงสถานการณ์ใหญ่ในภายภาคหน้าเลย  มีกองทหารต่างมิติจำนวนนับไม่ถ้วนยังอยู่นอกเมืองจักรพรรดิ์ แต่เพียงเพื่อความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวพวกเขาต้องการกำจัดสือฮ่าวให้ได้

ครั้งนี้สือฮ่าวโกรธแค้นมาก ตระกูลหวังต้องการทำร้ายเขาให้ตายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะกลัวว่าเขาจะเติบโตขึ้นและคุกคามต่อตระกูลของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ทุกวิธีที่มี

ตอนนี้เขาพูดต่อหน้าสาธารณะชนไม่ใช่ด้วยความหวังว่าจะมีคนไปฆ่ามังกรทั้งห้าจริงๆ แต่เป็นการประกาศจุดยืนเพื่อตบหน้าตระกูลหวังเท่านั้น

ในขั้นต้นนี่เป็นสิ่งที่ตระกูลหวังมักจะพยายามปกปิดดัง ดังนั้นเขาจึงต้องการเปิดเผยต่อหน้าให้ทุกคนรู้

เป็นเพราะไม่ใช่ทุกคนในเมืองจักรพรรดิ์ที่รู้ว่าวิญญาณสายฟ้าเป็นของตระกูลหวัง

พวกเขาส่วนใหญ่รู้สึกอิจฉาในโชคลาภของสือฮ่าวที่เขาสามารถปราบสิ่งมีชีวิตที่ท้าทายสวรรค์ประเภทนี้ได้

กลุ่มผู้อาวุโสถูกทิ้งให้อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดอย่างยิ่ง แม้ว่าพวกเขาจะดูหมิ่นตระกูลหวัง แต่จะให้พวกเขาไปฆ่ามังกรทั้งห้า พวกเขาไม่สามารถทำได้จริงๆ ต้องเข้าใจว่าตระกูลหวังมีขุมกำลังที่ยิ่งใหญ่

หากพวกเขาลงมือจะเป็นการประกาศสงครามกับตระกูลหวังจริงๆ

นี่คงไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ตระกูลหวังมีเซียนอมตะหวังเป็นบรรพบุรุษเป็นบุคคลที่ไม่มีใครเทียบได้นอกจากเมิ่งเทียนเจิ้ง

ซึ่งพวกเขาอยู่ห่างจากความเป็นอมตะเพียงครึ่งก้าว พลังเซียนของเขาในเก้าสวรรค์สิบพิภพนี้ ไม่มีผู้ใดสามารถต่อต้านได้

หากสภาพแวดล้อมของโลกนี้ไม่เปลี่ยนแปลงไปบุคคลผู้นี้ก็จะเป็นเซียนที่แท้จริงไปแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้นมีบางคนที่สงสัยว่าด้วยการโจมตีของอีกฝ่ายกำแพงอาณาจักรทั้งสองได้พังทลายไปนานแล้วและทั้งสองโลกกำลังรวมเข้าด้วยกัน

เมื่อถึงเวลานั้นสภาพแวดล้อมที่ดีอาจปรากฏขึ้น ในเวลานั้นเซียนอมตะหวังจะกลายเป็นผู้อมตะที่แท้จริง!

ไม่มีใครเต็มใจที่จะลงมือ  อีกอย่างเมืองจักรพรรดิ์แห่งนี้ไม่อนุญาตให้ผู้ใดสร้างความวุ่นวายอย่างแน่นอน

ท้ายที่สุดนอกเหนือจากมังกรห้าของตระกูลหวังแล้ว ยังมีกองทหารชั้นยอดอีกหนึ่งแสนคนที่มาด้วยเช่นกัน มันถูกส่งมาจากเซียนอมตะหวังเป็นการส่วนตัว ร่วมกับทหารของตระกูลหวังที่อยู่ในเมืองจักรพรรดิแห่งนี้ตั้งแต่เริ่มต้น นับเป็นความแข็งแกร่งที่ไม่อาจมองข้ามได้

“น้องชายตัวน้อยเจ้าต้องใจเย็นๆไม่อาจรีบร้อนในเรื่องนี้ได้”

“แน่นอนเรารู้ว่าเจ้าถูกพวกเขาทำร้าย แต่ก็ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่”

บางคนไม่ได้ปฏิเสธไปทั้งหมด แต่พวกเขาก็ทำอย่างระมัดระวัง ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เมืองจักรพรรดิ์แห่งนี้ก็ไม่อนุญาตให้เกิดความผิดปกติได้

อย่างไรก็ตามทุกคนรู้ว่าตระกูลหวังต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างแน่นอนไม่เช่นนั้นเรื่องนี้จะไม่สามารถจบลงได้ อย่างน้อยที่สุด เมิ่งเทียนเจิ้งก็ไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน

“ตระกูลหวังล้ำเส้นไปแล้วพยายามทำร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่า หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ช้าก็เร็วข้าต้องถูกพวกเขาฆ่าตายอย่างแน่นอน ทำไมพวกเขาถึงถูกลงโทษอย่างรุนแรงไม่ได้!” สือฮ่าวกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว

เขาแสดงเจตนาไว้ที่นี่ เขาต้องการคำอธิบายสำหรับเรื่องนี้ยิ่งต้องการการรับประกันไม่เช่นนั้นอันตรายที่ซ่อนอยู่ประเภทนี้ก็ไม่สามารถป้องกันได้ตลอดเวลา

“ถูกต้องตระกูลหวังไร้ยางอายเกินไป ลงมือครั้งแล้วครั้งเล่า ในความคิดของข้าพวกเขาควรจะถูกกวาดล้างออกไปให้หมด!”เจ้าอ้วนเฉาพยักหน้า เขายืนอยู่ข้างสือฮ่าวอยู่แล้วซึ่งเป็นศัตรูกับตระกูลหวังมานาน ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะสร้างเรื่องราวให้ใหญ่โตขึ้นไปอีก

“มังกรทั้งห้าของตระกูลหวังสาเหตุที่พวกเขามาที่เมืองจักรพรรดิ์  ไม่ใช่เพราะพวกเขาต้องการเสริมกำลัง แต่เป็นเพราะพวกเขาทำความผิดอย่างร้ายแรง! เป็นเพราะพวกเขาต้องการฆ่าฮวง พวกเขาจึงถูกเนรเทศมาที่นี่ ตอนนี้พวกเขาทำความผิดอีกครั้ง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!” กระต่ายหยกจันทราและมดเขาสวรรค์ต่างวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรง

“ ตระกูลหวังรังแกผู้อื่นอย่างไร้ความปราณี พยายามทำร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่า สหายเต๋าทุกท่านคิดว่าคนกลุ่มนี้จะกลายเป็นรากฐานที่สำคัญของการต่อสู้กับศัตรูนอกเมืองจักรพรรดิ์หรือไม่?

พวกเขากวัดแกว่งคมดาบใส่พวกเดียวกันอยู่ตลอด มิตรแบบนี้สามารถไว้ใจได้จริงๆหรือ หากพวกเขาทำในสิ่งที่รุนแรงขึ้นในช่วงเวลาที่สำคัญมันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่!” สือฮ่าวกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

เขาไม่กลัวที่จะกวนน้ำให้ขุ่นสร้างเรื่องให้ใหญ่กว่าเดิม

เขาต้องการที่จะเผาตระกูลหวังตั้งแต่หัวจรดเท้า เพียงแค่นี้ก็สามารถทำให้ศัตรูตกเลือดยางออกและให้ผลประโยชน์กับตัวเองมากขึ้นอย่างแท้จริง

เขาไม่ได้หวังว่ากรณีนี้จะถอนรากถอนโคนตระกูลหวังได้อย่างสมบูรณ์ นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้