ตอนที่ 53 ประเมิน
นกฮูกคาบจดหมายขณะที่มันบินเข้าไปในโรงเตี๊ยมใจหินอย่างช้าๆ
มันร่อนลงบนบาร์ที่ด้านหลังของเคาน์เตอร์ และวางจดหมายไว้ที่ด้านบนของบาร์
โจชัวหยิบจดหมายขึ้นมาและเริ่มอ่าน
ห้าวันผ่านไปนับตั้งแต่เปิดตัว“โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” และความสามารถที่น่ากลัวของภาพยนตร์เรื่องนี้ในการขายบัตรก็ค่อยๆเป็นที่ประจักษ์
วันแรกเงินปันผลจากโรงละครไวเซนาสเช่ที่มอบให้โจชัวยังสามารถเติมลงในหีบขนาดใหญ่สองใบได้ วันที่สองเซอร์ไวเซนาสเช่ต้องหาห้องพิเศษเพื่อเก็บกองเหรียญทองขนาดเกือบเท่าภูเขา
ในวันที่สามนักเขียนบทละครที่ไม่ค่อยเข้าใจธุรกิจก็ฉลาดขึ้น ในที่สุดเขาก็เปิดบัญชีเงินฝากให้โจชัว
ศูนย์รับฝากเงินเป็นตัวตั้งต้นของระบบธนาคารของโลกนี้ ภายใต้การปฏิวัติอุตสาหกรรมอันมหัศจรรย์ของนอร์แลนด์มันได้กระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างสมบูรณ์ ในขณะที่นายทุนที่กล้าหาญเพียงไม่กี่คนพบว่าพวกเขามีเงินมากจนไม่สามารถเก็บไว้ที่บ้านได้อีกต่อไป การรับฝากเงินนั้นเกิดจากความจำเป็นโดยธรรมชาติ
สำหรับเงินที่เขาได้รับในห้าวันนี้โจชัวไม่มีเวลานับ แต่เขาลงทุนทั้งหมดในโรงเตี๊ยมใจหินนี้ และยังพัฒนาเกม Hearthstone ด้วย(จะเรียกว่าใจหินเลยแล้วกัน)
ด้วยการสนับสนุนทางการเงินของโจชัว ภายในห้าวันสั้น ๆเมลิน่าได้ทำการปรับปรุงโรงเตี๊ยมจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
อันที่จริงชั้นแรกของอาคารนี้ได้รับการปรับปรุงมานานแล้ว การตกแต่งเป็นโรงเตี๊ยมก็ดูเข้ากันได้ดี ดังนั้นเมลิน่าจึงต้องจัดการกับการจัดหาสุรา โต๊ะ และห้องครัวที่อยู่ด้านหลังเท่านั้น
โจชัวอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์โรงเตี๊ยมที่สามารถรองรับลูกค้าได้อย่างน้อยสองร้อยคน
น่าเสียดายที่โรงเตี๊ยมว่างเปล่าไม่มีผู้มาเยี่ยมเยียนแม้แต่คนเดียว และนี่เป็นสถานการณ์ที่ดำเนินมาตลอดสองวัน
ในความเป็นจริงแล้วคนแคระจะไปมุงโรงเตี๊ยมเพื่อดื่มเบียร์และกินอาหารปิ้งย่างในนอร์แลนด์ แต่ชีวิตของพวกเขาชัดเจนมากดังนั้นพวกเขาจึงผ่านถนนเพียงไม่กี่แห่งในการเดินทางประจำวันของพวกเขา
และแทบไม่มีคนแคระเดินผ่านถนนสายนี้เลย
แต่โจชัวไม่รีบร้อน และยังไม่มีแผนที่จะทำการโปรโมตใด ๆ ในตอนนี้ เมื่อเวอร์ชันอาร์เคด ‘ใจหิน’ เสร็จสมบูรณ์ โจชัวไม่กลัวที่จะไม่มีลูกค้า
ฉากอาร์เคดยอดนิยมในช่วงต้นทศวรรษ 2000 ที่ย้อนกลับมาบนโลกยังคงสดใหม่ในใจของโจชัว
โจชัวเหลือบมองจดหมายที่นกฮูกนำมา
‘วิธีการได้รับผลึกออริจินั่มคุณภาพสูงจำนวนมาก รูนที่เหมาะสมที่สุดคือทั้งบัญญัติและน้ำในขณะที่ ไฟ กับแสงศักดิ์อยู่ในอันดับสอง… สมาคมเพื่อนนกฮูก173'
ชื่อของจดหมายฉบับนี้เขียนโดยโจชัว โครงสร้างกฎและกลไกลอจิกของ ‘ใจหิน’ ในปัจจุบันเกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่คือรอให้ซิริทำงานศิลปะดั้งเดิมชุดแรกให้เสร็จก่อนที่โจชัวจะแก้ไข
เหตุผลที่การผลิตดำเนินไปอย่างรวดเร็วเพราะโจชัวก็จำได้ว่าเขายังคงเป็นจอมเวทย์ และวิธีการทั่วไปของผู้วิเศษในการเพิ่มพลังเวทย์ของพวกเขาคือการทำสมาธิ
ในขณะที่ทำสมาธิ จิตใจของโจชัวเร็วกว่าปกติประมาณสองถึงสามเท่า และเมื่อเขาเขียนโค้ดประมาณร้อยบรรทัดเสร็จเขาก็พบว่าเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วินาทีเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
ในปัจจุบันอุปสรรคเดียวที่ทำให้เกิดเกมไพ่คือคุณภาพของผลึกออริจินั่ม เพื่อให้อุปกรณ์เวทย์ล้ำยุคใช้งานเกมนี้ได้ โจชัวจำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากผลึกคุณภาพสูง และต้นแบบที่สร้างโดยไฮร์แลนด์ก็ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของโจชัวได้อีกต่อไป
ในความเป็นจริงเขาสามารถชดเชยการขาดคุณภาพด้วยปริมาณ และบางทีข้อมูลส่วนใหญ่ก็คืองานศิลปะดั้งเดิมไฮร์แลนด์ใช้อักษรรูนของ“เทพดอกไม้แห่งสายน้ำและการรักษา, เวนเจิร์ด” มากกว่าสามสิบรูนเพื่อเก็บไว้ในผลึก ดังนั้นการจัดเก็บงานศิลปะดั้งเดิมของไฮร์แลนด์จึงไม่ใช่ข้อมูล แต่ ... มันเป็นรูปแบบหนึ่งของเวทมนตร์
สิ่งที่สร้างโดยอักษรรูนนั้นเป็นเวทมนตร์เอง และโจชัวก็มีความเข้าใจพวกมันดี
“เจ้าสามารถตรวจสอบกับคนแคระได้ พวกเขามีผลึกดิบจำนวนมากอยู่ในมือ”
นี่เป็นคำตอบเดียวที่เชื่อถือได้จากเพื่อนทางจดหมายนกฮูก นอร์แลนด์มีแหล่งผลึกออริจินั่มจำนวนมากอยู่ข้างใต้และคนงานเหมืองส่วนใหญ่เป็นคนแคระ
ดูเหมือนว่าโจชัวควรจะหาโอกาสติดต่อกับเผ่าพันธุ์นี้
โจชัวเขียนข้อความขอบคุณบนจดหมาย และส่งมอบให้นกฮูก จากนั้นก็คว้าจดหมายและออกจากโรงเตี๊ยม
ขณะที่นกฮูกบินออกจากโรงเตี๊ยม มันก็ต้อนรับแขกคนแรกของมันตั้งแต่มันเปิดประตู
“ยินดีต้อนรับ เชิญนั่งได้ตามสบาย”
เมลิน่าออกไปข้างนอก ในขณะที่อินอร์อยู่ที่โรงเรียนโจชัวจึงได้เป็นผู้ดูแลโรงเตี๊ยมในวันนี้
โจชัวรู้สึกประหลาดใจกับแขกคนแรกที่มา มันเป็นเด็กสาวที่ให้อารมณ์ที่พิเศษมาก
โจชัวเคยเห็นนางมาก่อน นางอยู่เคียงข้างชายที่กำลังทะเลาะกับเซอร์ไวส์เซนาสเช่ในตอนนั้น แม้ว่านางจะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ก็มีบรรยากาศที่น่าดึงดูดมากแผ่ออกมาจากนาง
“เจ้าต้องการอะไร?” โจชัวถาม
ไม่มีกฎหมายใดในโลกนี้ที่ห้ามมิให้ผู้เยาว์ดื่มแอลกอฮอล์
นางกวาดสายตาไปทั่วโรงเตี๊ยมที่ค่อนข้างร้าง ก่อนจะมองไปที่โจชัวในที่สุด
“ขอโทษนะเจ้าใช่โจชัวหรือเปล่า?”
"ใช่นั่นชื่อข้าเอง"
ตอนนี้ชื่อของโจชัวนั้นโด่งดังในนอร์แลนด์แล้ว แม้เขาจะยังไม่โด่งดังเท่าอินอร์ที่เล่นบทเบลล์ แต่จากข้อมูลของเซอร์ไวเซนาสเช่พบ หลายคนที่มาเยี่ยมชมโรงละครไวเซนาสเช่ถามถึงโจชัว
โจชัวให้เซอร์ไวเซนาสเช่ตอบแบบคลุมเครือว่าเขาไม่ต้องการเจอใคร ดังนั้นเซอร์ไวเซนาสเช่จึงเก็บข้อมูลส่วนตัวของเขาไว้เป็นความลับ พวกเขารู้จักเขาจากชื่อที่ปรากฏซ้ำกันเพียงสิบวินาทีในเครดิตท้ายเรื่อง "โฉมงามกับเจ้าชายอสูร"
แต่สำหรับหญิงสาวที่มาหาโจชัวโดยตรง นี่เป็นครั้งแรก
เห็นได้ชัดว่านางได้ตรวจสอบภูมิหลังของโจชัวอย่างรอบคอบ และเมื่อเร็ว ๆ นี้เขารู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังเฝ้าติดตามเขาอยู่ แต่มันทำจากระยะไกล และเขาไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนของบุคคลที่เฝ้าติดตามเขาได้
“เจ้าเป็นเพื่อนของเซอร์ไวเซนาสเช่หรือไม่?” โจชัวประทับใจนางตั้งแต่ครั้งนั้นที่เขาเห็นนางในโรงละคร
“จะ…จะว่าแบบนั้นก็ได้”
ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของแกลโลลี่ก็แข็งกระด้างไปชั่วขณะ แต่ในไม่ช้านางก็หายจากการนั่นและกลับมาสง่างามเช่นเคย
แม้ว่าวันนี้นางจะเปลี่ยนเป็นชุดและทรงผมที่เรียบง่าย แต่ถึงอย่างนั้นรูปลักษณ์ของแกลโลลี่ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักและก็เพียงพอแล้วสำหรับหลาย ๆ คนในโลกนี้ที่จะจดจำตัวตนของนางว่าคือ ‘ดอกไม้แห่งฟารัคซี่’
แกลโลลี่ภูมิใจในตัวตนของนางมาโดยตลอด ผู้หญิงทุกคนจะภูมิใจที่มีคนชื่นชมมากมาย และตัวตนนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดาของนาง แต่น่าเสียดายที่…มันดูเหมือนจะไม่ส่งผลใด ๆ ต่อโจชัวเลย
“ข้าขอแนะนำตัวเอง ข้าเป็นนักแสดงในคณะละครชื่อแกลโลลี่ วอน โดนัล”
เจ้าควรรู้ได้แล้ว! แกลโลลี่สันนิษฐานว่าโจชัวอาจไม่เคยเห็นนางแสดงมาก่อน แต่ใครก็ตามในธุรกิจโรงภาพยนตร์คงเคยได้ยินชื่อดอกไม้แห่งฟารัคซี่,แกลโลลี่ วอน โนัล
“โจชัวพร้อมให้บริการเจ้า ข้ามีตัวตนมากมาย แต่ตอนนี้ข้าเป็นผู้เผยแพร่วัฒนธรรม มีอะไรที่เจ้าต้องการถึงมาที่นี่ คุณหนูแกลโลลี่”
ปฏิกิริยาที่สงบของโจชัวทำให้แกลโลลี่เงียบไปสองสามวินาที แต่นางก็ปรับท่าทีได้อย่างรวดเร็ว
“ข้าอยากมีส่วนร่วมในภาพยนตร์เรื่องต่อไปของโจชัว…”
แกลโลลี่ระบุจุดประสงค์ของนางที่มาที่นี่ ตอนนี้ละครเวทีสำหรับแกลโลลี่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความน่าเบื่อหน่าย นางอยากลองวิธีการแสดงแบบใหม่ ... หรือมากกว่านั้นความภาคภูมิใจของนางในฐานะผู้หญิง หมายความว่านางต้องพยายามเอาชนะเบลล์คนนั้นให้ได้!
“อ่าข้าเข้าใจแล้ว แน่นอน แน่นอน แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าต้องผ่านการประเมินของข้าก่อน”
โจชัวกำลังจะสร้างภาพยนตร์เรื่องต่อไปอย่างแน่นอน และตอนนี้เขาแทบจะไม่มีนักแสดงคนใดอยู่ภายใต้โรงละครของไวเซนาสเช่ รวมกับเขาด้วยมีประมาณสองถึงสามคนเท่านั้น
สำหรับนักแสดงที่มีประสบการณ์อย่างนาง มันคงเป็นเรื่องโง่ถ้าโจชัวไม่คว้านางไว้ แถมนางคือดอกไม้แห่งฟารัคชี่ในตำนาน จะหาข้อเสนอดีๆแบบนี้ไม่ได้จากที่ไหนอีกแล้ว!
แต่ก่อนอื่นโจชัวต้องทดสอบว่านางมีคุณสมบัติที่จะแสดงในภาพยนตร์เรื่องต่อไปหรือไม่
“ไม่ว่าการประเมินจะเป็นอย่างไร ตราบใดที่เกี่ยวข้องกับการแสดง ข้าเชื่อว่าข้าจะผ่านอย่างแน่นอน”
นอกเหนือจากรูปร่างหน้าตาของนางแล้ว แกลโลลี่ยังภูมิใจในทักษะการแสดงของนางมากที่สุด และในเรื่องนี้นางมีความมั่นใจเต็มที่
“อืม…ดีมาก ถ้างั้นการทดสอบครั้งแรกคือ…เจ้าสาบานได้ไหม?”
โจชัวมองไปที่หญิงสาวที่สง่างามและสุภาพตรงหน้าเขา และถาม
เมื่อได้ยินคำถามแกลโลลี่ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่นางเอียงหัวเล็กน้อย ราวกับว่านางกำลังถามว่าเขาหมายถึงอะไร
“ข้าถามว่าเจ้าสาบานได้ไหม?” โจชัวพูดซ้ำ
