ตอนที่ 18 ล้อกันเล่นรึเปล่าครับพี่?

เฉียวเมียนเมียนนิ่งเงียบไป

หล่อนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเฉียวเฉินจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

“อะ...อะไรนะครับ?” เฉียวเฉินตกใจอีกครั้ง “คุณเป็นพี่เขยผมเหรอครับ?”

เขามองไปที่เฉียวเมียนเมียน ท่าทีเขาดังเด็กน้อยที่หลงทาง

“พี่ครับ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พี่เขยน่ะคือพี่ซูเจ๋อไม่ใช่เหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”

เหมาเยซื่อแสดงออกทางสีหน้าเล็กน้อย เมื่อได้ยินเขาพูดถึงซูเจ๋อ ท่าทีเขาดูเคร่งขรึมและดูน่าเกรงขามขึ้น

เฉียวเฉินรีบขดตัวกลับทันที

เฉียวเมียนเมียนเห็นท่าทีตกใจกลัวของน้องชาย หล่อนรีบหันไปจ้องเหมาเยซื่อในทันที

“ทำไมคุณต้องทำให้เขากลัวด้วย เขาป่วยอยู่นะ”

ตอนนี้ เฉียวเฉิน เริ่มกลัวเหมาเยซื่อน้อยลง เมื่อเห็นว่าหล่อนเอ่ยปากปกป้องน้องชาย

เหมาเยซื่อจึงพูดขึ้น “เขาคงเป็นเด็กที่ขี้อายใช่ไหม?”

“คุณนั่นแหละน่ากลัวเกินไป” โดยธรรมชาติที่หล่อนต้องคอยปกป้องน้องชาย ทำให้เฉียวเมียนเมียนตอนนี้กลายเป็นคนกล้าหาญอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หล่อนกลับมาพูดกับเขา

“เฉินเฉินไม่ใช่คนขี้อายแบบนี้หรอก”

บนเตียงคนป่วยของโรงพยาบาล เฉียวเฉินเพิ่งจะตกใจ

เขามองไปยังเฉียวเมียนเมียน จากนั้นก็หันไปมองเหมาเยซื่อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ สำหรับเขาแล้วมันยังยากที่จะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า

“พี่ครับ เขาคือพี่เขยจริง ๆ ใช่ไหมครับ?”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกถึงรังสีจ้า ที่พุ่งมาจากคำถามของเฉียวเฉิน

เธอเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพยักหน้าแล้วตอบเขา “ใช่แล้วล่ะ”

เฉียวเฉินตะลึงในคำตอบของเธอ ก่อนจะเอ่ยถามต่อ

“ถ้าอย่างนั้น พี่กับพี่ซู...”

เหมาเยซื่อหันไปจ้องเขาด้วยสายตาเคร่งอีกครั้ง

เฉียวเฉินหยุดกลางประโยค และไม่กล้าเปิดปากพูดต่อ

เฉียวเมียนเมียนมองอย่างสงบแล้วอธิบายว่า “เขากับฉัน เลิกกันแล้ว”

เฉียวเฉินผงะ ก่อนเอ่ยปากถามขึ้น “ทำไมล่ะครับ?”

เขาจ้องมองไปยังเหมาเยซื่อ ทันใดนั้นก็คิดเดาถึงเหตุผลที่อาจจะเป็นไปได้ ทำให้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดใจขึ้น

เพราะพี่เขยคนนี้ เห็นได้ชัดว่าแตกต่างกับซูเจ๋อ

เขาทั้งหล่อกว่าซูเจ๋อ และให้ออร่าที่น่านับถือมากกว่าซูเจ๋อ แต่มันไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ หากจะเอาเรื่องเช่นนี้มาตัดสินซูเจ๋อ

แต่หากจะเปรียบเทียบผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ากับซูเจ๋อ ความแตกต่างก็ช่างชัดเจนจริง ๆ

คนหนึ่งเป็นคุณชายในบ้านที่ร่ำรวย ขณะที่อีกคนดูน่าเกรงขามดั่งองค์รัชทายาท ไม่มีช่องว่างให้เข้าใกล้ได้เลย

เฉียวเฉินจึงสงสัยว่าพี่สาวของเขาจะหลอกลวง เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยกับการกระทำที่ไม่ซื่อสัตย์เช่นนี้

แต่เฉียวเมียนเมียนเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา ถ้าเธอทำแบบนั้นจริง ๆ เขาจะทำอย่างไรดีล่ะ?

เฉียวเฉินกำลังครุ่นคิดไปต่าง ๆ นานา และสงสัยว่าตนเองจะสามารถยกโทษให้พี่สาวของเขาได้หรือไม่ เฉียวเมียนเมียนก็พูดขึ้นด้วยเสียงเย็นเรียบ ๆ “เขาคบหากับเฉียวอันซิน”

เฉียวเฉินนิ่งเงียบไปเพียงครู่ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจและโกรธ “เขาหักหลัง? ตอนนี้เขายังอยู่กับเฉียวอันซินรึเปล่า? พวกเขาทำพี่แบบนี้ได้ยังไงกัน...”

เฉียวเมียนเมียนไม่แสดงทีท่าอะไร “ไม่ว่าจะเป็นยังไง ตอนนี้เขากับฉันจบกันแล้วล่ะ”

“ใช่แล้ว พี่สาวของคุณกับเขาเลิกกันแล้ว คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอในตอนนี้คือผม” เหมาเยซื่อก้าวสองสามก้าวไปยืนข้าง ๆ พร้อมกับวางมือบนไหล่ของเจ้าหล่อนเบา ๆ

เฉียวเมียนเมียนยังคงยืนนิ่งเงียบ ๆ

และเฉียวเฉินก็นิ่งเงียบไปด้วยอีกคน