TGDS ตอนที่ 9 : รสหวานของการแก้แค้น
เอริคและโมบี้พร้อมที่จะเริ่มต่อสู้กัน โมบี้ดึงดาบที่ขึ้นสนิมของเขาออกมาจากฝัก และตั้งท่าที่จะต่อสู้
พื้นที่ที่พวกเขาอยู่กันตอนนี้คือในป่าที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้มากมาย
ก่อนการต่อสู้จะเริ่มขึ้น โมบี้ตัดสินใจลองใช้ทักษะตรวจสอบของเขากับเอริค:
******
ชื่อ: เอริค ควินน์
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
ความสามารถ: ลม ระดับ 1
ระดับพลัง: 950
พลังชีวิต: 100/100
มานา: 27/27
ความแข็งแกร่ง: 32
ความคล่องตัว: 22
ความฉลาด: 27
ความอดทน: 14
พลังจิต: 0
******
โมบี้รู้สึกประหลาดใจกับจำนวนข้อมูลที่ทักษะตรวจสอบให้เขา มันไม่เพียงแต่ให้ความสามารถของฝ่ายตรงข้ามและระดับของมันเท่านั้น ทักษะตรวจสอบยังให้ค่าสถานะทั้งหมดกับเขาอีกด้วย
โมบี้สังเกตเห็นความแตกต่างเล็กน้อยขณะตรวจสอบข้อมูลที่ให้มากับเขา อย่างแรกคือข้อมูลของเอริคใช้มานาแทนพลังปีศาจ นี่น่าจะเป็นแหล่งพลังงานของพวกเขาสำหรับการใช้ความสามารถ อย่างที่สองความสามารถแต่ละอย่างมีระดับของมัน ซึ่งสอดคล้องกับระดับของการพัฒนาทักษะและการใช้งาน และอย่างสุดท้ายคือเขามีค่าพลังจิตเท่ากับ 0 แต้ม
"พลังจิตเป็นค่าสถานะที่สอดคล้องกับทักษะที่เกี่ยวข้องกับจิตใจเช่นการสะกดจิต นั่นเลยทำให้เขาไม่มีค่าสถานะของพลังจิตเลยไงล่ะ" เอวิเลียกล่าว
“แล้วฉันมีค่าพลังจิต 10 แต้มได้ยังไง ?” โมบี้ถามภายในใจ
"ปีศาจทุกตนต้องมีค่าพลังจิตอย่างน้อย 10 แต้มเนื่องจากนายเป็นผู้สืบทอดพลังของฉัน มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่นายจะมีแต้มค่าพลังจิตอยู่แล้ว" อวิเลียตอบ
"ก็ฟังดูสมเหตุสมผล" โมบี้ตอบ
ทันใดนั้นความคิดของเขาก็หยุดชะงักลง
"เพื่อนรัก นายพร้อมหรือยัง ? เราจะเริ่มต่อสู้ใน 5 วินาทีถ้านายพร้อมนะ" เอริคพูดในขณะที่ยังคงหัวเราะ
"แน่นอนฉันพร้อมแล้ว มันจะต้องสนุกมากแน่ ๆ!" โมบี้ตอบขณะที่เขานึกถึงความตื่นเต้นที่จะได้รับ
5
4
3
2
1!
โมบี้ตัดสินใจที่จะซ่อนพลังของตัวเองเพื่อรอให้ฝ่ายตรงข้ามลดการป้องกันลงก่อน
เอริคสร้าง ใบมีดสายลม 2 อัน โดยแต่ละอันอยู่บนมือแต่ละข้างแล้วเหวี่ยงใบมีดนั่นไปที่โมบี้
โมบี้พยายามหลบใบมีดทั้งสองอย่างดูเงอะงะ มันทิ้งบาดแผลตื้น ๆ ไว้บนร่างกายของเขา
-7 พลังชีวิต
พลังชีวิต: 93/100
เอริคยังคงโจมตีด้วยใบมีดสายลมของเขาต่อใส่ไปที่โมบี้
-3 พลังชีวิต
-6 พลังชีวิต
-9 พลังชีวิต
พลังชีวิต: 75/100
แม้ว่าโมบี้จะเห็นพลังชีวิตของเขาลดลงในทุก ๆ การโจมตีเหมือนเขานั้นอยู่ในเกม แต่ความเจ็บปวดนั้นก็ยังคงเป็นของจริง โมบี้หลบการโจมตีแต่ละครั้งในท่าทางที่ดูเหมือนว่าเขานั้นโดนโจมตีและบาดเจ็บอย่างหนัก นี่เป็นเพียงกลวิธีที่จะหลอกคู่ต่อสู้ของเขาให้คิดว่าเขานั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส และโจมตีเขาอย่างไม่สนใจ แต่ว่าในความเป็นจริงนั้นโมบี้หลบใบมีดสายลมแต่ละอันได้อย่างแม่นยำ โดยทำให้มันดดูเหมือนว่าเขาได้รับการโจมตีเต็ม ๆ นั่นทำให้บาดแผลตื้น ๆ ของเขาดูลึกขึ้น
โมบี้สัมผัสได้ว่าใบมีดสายลมเหล่านี้มีพลังมหาศาล ถ้าเขาถูกโจมตีที่หัวหนึ่งครั้ง เขาจะสูญเสียพลังชีวิตไปอย่างน้อยตั้ง 25 ต่อการโจมตี โชคดีที่โมบี้ใส่ 3 แต้มสถานะให้กับความคล่องตัว นั่นทำให้ร่างกายของเขาว่องไวมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าเขายังมีความคล่องตัวเพียงแค่ 10 แต้ม ตัวเขาคงจะไม่สามารถหลบใบมีดได้พ้นและตอนนี้เขาก็คงใกล้ตายเต็มทีแล้ว
โมบี้เริ่มหอบอย่างหนักในขณะที่กุมหัวใจด้วยความเจ็บปวด แน่นอนว่านี่เป็นเพียงเหยื่อล่อให้ฝ่ายตรงข้ามเข้ามาต่อสู้กับเขาในระยะประชิด ในการต่อสู้ระยะไกลนั้นโมบี้แทบจะไม่มีโอกาสชนะเลยเนื่องจากเขาไม่มีการทักษะการโจมตีระยะไกล นอกจากนี้เขายังไม่เร็วพอที่จะปิดช่องว่างในขณะที่หลบใบมีดทั้งหมดที่พุ่งมาที่เขา ดังนั้นการให้ทำเอริคพุ่งเขามาหาเขา จึงเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขาได้รับชัยชนะ
***************************
[มุมมองของเอริค]
เอริคเริ่มหัวเราะอยู่ในใจ
"มันยังอ่อนแอเหมือนเดิมจริง ๆ! ฉันจะไม่ใจร้อนและสนุกกับมันให้มากกว่านี้สักหน่อย"
แทนที่จะอยู่ไกล ๆ อย่างที่เขาได้เปรียบที่สุด เขาตัดสินใจที่จะเข้ามาใกล้ ๆ ด้วยตัวเอง เพราะดูเหมือนว่าคู่ต่อสู้ของเขานั้นกำลังจะหมดลมหายใจและได้รับบาดเจ็บสาหัส เอริคสร้างดาบลมขึ้นมาในมือและพุ่งไปยังโมบี้พร้อมกับยิ้มเยาะอย่างเป็นลาง
โมบี้คุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วแสร้งไอออกมาเป็นเลือด
ในที่สุดเอริคก็มาถึงตัวโมบี้ เขายกดาบลมของเขาขึ้นและฟันลงไปที่โมบี้ที่อยู่ในสภาพเจ็บปวดและเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดด้วยความเร็วอย่างมาก
“นี่จะเป็นการลงโทษสำหรับที่ทำให้ฉันต้องรอ!” เอริคแผดเสียงออกมาเหมือนเขากำลังคลั่ง
ก่อนที่ดาบลมของเอริคจะถึงศีรษะของเขา โมบี้ก็หายไปจากตรงนั้นทันที จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างมากที่ด้านหลังของศีรษะ การมองเห็นของเขาค่อย ๆ มืดลง ร่างกายของเขาสูญเสียการควบคุม ในที่สุดเขาก็กระแทกกับพื้นอย่างแรง เอริคหมดสติไปแล้ว
***************************
[มุมมองของโมบี้]
ทันทีที่เขาเห็นดาบลมฟันลงมาที่เขา เขาก็ใช้ทักษะ Demon Flash ทันทีเพื่อย้ายตัวเองไปอยู่ข้างหลังเอริคอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ใช้ Demon Slash โดยที่เสียบดาบกลับเข้าไปในฝักก่อนแล้วโจมตีที่ด้านหลังศีรษะของเขา นั่นทำให้เขาล้มลงไปทันที ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก ซึ่งทำให้เอริคไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้ได้ทัน ซึ่งมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคาดไม่ถึงว่าจะเกิดขึ้น
ทันทีที่โมบี้เห็นร่างไร้สติของเอริค เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเหมือนคนบ้าไม่ได้ เขารู้สึกมีความสุขมากเกิน มากกว่าที่เขาจะจำได้เคยมีมาทั้งชีวิต อย่างไรก็ตามเขากลับรู้สึกมีความสุขมากยิ่งขึ้นเมื่อนึกถึงวิธีการที่โหดร้ายทั้งหมดที่จะสามารถทรมานเอริคได้
โมบี้รีบวิ่งไปและเอาเชือกออกจากกระเป๋า จากนั้นเขาก็มัดมันแน่นรอบร่างที่ยังไม่ได้สติของเอริค
เวลานั้นเป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว ดังนั้นเขายังมีเวลาอีก 5 ชั่วโมง 30 นาทีในการทรมานเขา
โมบี้เริ่มรู้สึกหมดความอดทนและเริ่มตบหน้าเอริคเพื่อพยายามปลุกเขา เขาพยายามที่จะไม่ทำร้ายร่างกายอย่างหนักจนกว่าเขาจะตื่นขึ้นมา นี่เป็นเพราะเขาต้องการให้เขาตื่นขึ้นก่อน เพื่อจะได้รับความเจ็บปวดทั้งหมดที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขา
หลังจากตบไปประมาณ 5 นาทีแล้ว เขาก็ยังคงไม่ตื่น ดังนั้นโมบี้จึงล้มเลิกความคิดนั้น จากนั้นเขาก็นึกอะไรออกอย่างหนึ่ง แม่น้ำไง เขาสามารถทำให้เอริคจมน้ำสักเล็กน้อยในนั้นเพื่อจะปลุกเขา โมบี้ตบศีรษะตัวเองเบา ๆ ด้วยความโง่เขลาของเขาที่ไม่นึกถึงมันให้เร็วกว่านี้
โมบี้ลากร่างของเอริค ด้วยการดึงผมไปที่แม่น้ำ เขาจับหัวของเอริคและกดมันลงไปในน้ำ มันใช้เวลาไม่ถึง 10 วินาทีก่อนที่ร่างของเอริคจะเริ่มกลับมากระตุกในน้ำ
โมบี้ดึงหัวของเขาขึ้นจากน้ำและโยนมันลงไปบนพื้นทันที
เอริคกรีดร้องดังลั่น ขณะที่เขาเริ่มสำลักน้ำจำนวนมากออกมา
"ไอ้สารเลว! แกทำบ้าอะไรกับฉัน! เอริคคำรามด้วยความโกรธขณะที่เขาพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากเชือก
"ไม่ต้องพยายามหรอก แกไม่สามารถหลุดออกจากเชือกได้ มันเป็นเชือกเกรดกองทัพคุณภาพสูงดังนั้นมันจึงไม่ขาดง่ายขนาดนั้น และเมื่อมัดมือแกไว้แล้ว แกไม่มีทางใช้ความสามารถได้" โมบี้พูดขณะชกเข้าที่ใบหน้าของเอริค
"เฮ้ โมบี้เพื่อนรัก ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้ ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันซะอีก" เอริคพูดอย่างประหม่า
"เพื่อนเชี่ยไรล่ะ! ทุกวันแกทำร้ายฉันจนสลบ จนฉันเดินแทบไม่ได้! แกรีดไถเงินของฉัน ด้วยข้ออ้างปลอม ๆ ว่าพี่สาวของแกอยู่ในโรงพยาบาล แกใช้ประโยชน์จากความโง่และความอ่อนแอของฉันเพื่อสร้างปัญหาให้ฉันและทำให้มันเป็นไปตามแผนของแก" โมบี้พูดขณะที่เตะเอริคเข้าที่ท้องอย่างต่อเนื่อง
เอริคส่งเสียงร้องหลายครั้งและอาเจียนออกมาบนพื้น
"ขยะที่อ่อนแอและโง่เง่าอย่างแก ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันมั่นใจว่าระดับพลังของแกต่ำกว่าฉัน นี่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้! แกควรจะเป็นทาสของฉันและเป็นกระสอบทรายไปชั่วชีวิต !!” เอริคคำรามออกมาอย่างไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น
"แกแน่ใจเหรอ ทำไมไม่ดูอีกทีล่ะ" โมบี้กล่าวขณะยิ้ม
เอริคมองไปที่นาฬิกาของโมบี้อีกครั้ง
<890>
เอริคจ้องมองไปที่หมายเลขบนนาฬิกาอย่างไม่อยากจะไม่เชื่อ ไม่มีทางที่ใครบางคนจะซ่อนระดับพลังของตนได้ เขาแน่ใจว่าระดับพลังของ โมบี้อยู่ที่ 800 เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้
"บอกฉันมาไอ้สารเลว นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ไม่มีใครสามารถซ่อนพลังของตัวเองได้ มันเป็นไปไม่ได้!" เอริคกรีดร้องแทบบ้า
"ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นไปไม่ได้อย่างที่แกคิดนะ" โมบี้กล่าวโดยไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองได้
ในตอนนี้เอริคหมดหวังแล้ว ความหวังเดียวของเขาตอนนี้คือการร้องไห้ คร่ำครวญและพยายามขอโทษ
“ได้.. ได้.. ได้โปรดช่วยฉันด้วย ฉันสัญญาว่าจะไม่มารบกวนนายอีกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นฉันจะยอมเป็นทาสของนายไปตลอดชีวิต แค่ไว้ชีวิตฉันด้วย! ฉันจะยอมทำทุกอย่าง!” เอริคกรีดร้อง ขณะน้ำตาค่อย ๆ เอ่อขึ้นมาจากดวงตาของเขา
จากนั้นโมบี้ก็ย่อตัวลงเพื่อจ้องหน้าเอริคและยิ้มออกอย่างซาดิสต์
"ฉันจะทรมานแกอย่างหนัก จนแกอยากจะกลายเป็นแค่เศษฝุ่น จนกว่าแกจะร้องไห้ออกมา จนกระดูกทุกส่วนในร่างกายของแกหัก จนจำหน้าตัวเองไม่ได้และก็ดูเหมือนสัตว์ประหลาด ฉันถึงจะยอมปล่อยให้แกตายได้ ฉันจะตอบแทนแกให้หนักกว่า 1,000 เท่าสำหรับความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่แกเคยทำกับฉัน" โมบี้กล่าวด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยวที่ดูน่าขนลุก
“แต่ว่าถ้าแกร้องขอชีวิตของแกได้สัก 1,000 ครั้ง ฉันก็อาจจะปล่อยให้แกมีชีวิตอยู่ก็ได้” โมบี้พูดพร้อมกับหัวเราะ
แน่นอนว่าโมบี้ไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โมบี้เพิ่งคิดไอเดียนี้เพื่อเพิ่มผลตอบแทน XP ให้มากที่สุด
"ได้โปรดไว้ชีวิตของฉันด้วย ได้โปรดไว้ชีวิตของฉันด้วย ได้โปรดไว้ชีวิตของฉันด้วย ได้โปรดไว้ชีวิตของฉันด้วย" เอริคเริ่มกรีดร้องรางกับคนบ้า
โมบี้เพิกเฉยต่อเสียงกรีดร้องของเขา และคว้าไปที่นิ้วของเขานิ้วหนึ่งแล้วทำลายมัน
เอริคส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างดัง
โมบี้เคยถูกทรมานมากมายในอดีต จนตอนนี้เขาแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะลองสู้กับคนเหล่านั้นในอดีตของเขา เขาได้รับการทรมานอย่างหนักหลายต่อหลายครั้ง แต่นั่นมันไม่ได้มารบกวนใจเขาแม่แต่น้อย มันเหมือนกับการดูพี่ชายของตัวเองเล่นวิดีโอเกมในฐานะผู้ชมมาหลายปี และตอนนี้มันก็ถึงเวลาแล้วที่เขาจะได้ลองเล่นดูบ้าง
"ฉันจะเริ่มทำอะไรดี ๆ และง่ายกับนาย ไม่ต้องกังวลนะ" โมบี้กล่าวขณะหัวเราะ
ทันใดนั้นโมบี้ก็หักนิ้วทุกนิ้ว จากนั้นเขาก็ฉีกเล็บทั้งหมดออก ช้า ๆ ไปทีละนิ้ว ก่อนที่เขาจะรู้ตัว เขาก็ได้เอาเล็บออกไปจนหมดแล้ว
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เอริคยังคงร้องขอให้โมบี้ไว้ชีวิตของเขาตลอดเวลา เขาร้องไห้เหมือนเด็กทารก เอริคยึดติดกับความหวังผิด ๆ ที่ว่าเขาอาจจะมีชีวิตรอดไปได้หากยังขอร้องต่อไป
โมบี้ดึงผมของเอริคแล้วลากไปที่ก้อนหินที่ใกล้ที่สุด จากนั้นเขาก็กระแทกใบหน้าของเขาซ้ำ ๆ จนแทบจะจำใบหน้าเดิมของเขาไม่ได้ ในขณะที่เขาทำมันเขาสังเกตเห็นฟันและเลือดซาดกระเซ็นไปทั่ว ขณะที่เอริคยังคงร้องไห้และขอความเมตตา ฟันเกือบทั้งหมดของเอริคหลุดหายไป จมูกหัก ใบหน้าของเขามีเลือดออกอย่างมาก มีบาดแผลและรอยฟกช้ำมากมาย แทบจะไม่สามารถบอกได้เลยว่าบุคคลนี้คือเอริค ควินน์ แม้ว่าคุณจะเป็นญาติสนิทของเขาก็ตาม
โมบี้ไม่สามารถคว้าแขนของเอริค ได้เพราะพวกมันถูกมัด ดังนั้นโมบี้จึงรีบตัดเชือกที่มัดเอริคออก
ดวงตาที่แทบจำไม่ได้ของเอริคสว่างขึ้นราวกับเห็นของขวัญจากสวรรค์! ตอนนี้เป็นโอกาสของเขาที่จะได้แก้แค้นจากการทรมานทั้งหมด
แต่ก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้ใช้ความสามารถ เขาก็เห็นแขนทั้งสองข้างของเขากระเด็นขึ้นไปลอยอยู่ในอากาศเหนือตัวของเขา
เอริคกรีดร้องดังกว่าเสียงกรีดร้องอื่น ๆ ที่เขาเคยทำมาตลอดชีวิต ความรู้สึกโล่งใจและชัยชนะที่ผิดพลาดของเขาถูกทำลายลงในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
โมบี้อดไม่ได้ที่จะกลิ้งไปบนพื้นพร้อมกับหัวเราะเยาะสถานการณ์ของเอริค
เอริคเห็นว่านี่เป็นโอกาสที่จะหลบหนีจึงพยายามวิ่งหนี แต่ก่อนที่เขาจะรู้ตัว เขาก็ทรุดตัวลงเพราะไม่สามารถรู้สึกถึงขาของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว
โมบี้ตัดพวกมันทั้งสองข้างออกเช่นเดียวกับที่เขาทำกับแขนของเอริค ตอนนี้เอริคเป็นเพียงร่างที่มีแค่หัว เขาไม่มีแขนหรือขาอีกต่อไป
เอริคพยายามกรีดร้องออกมา ทว่ามีเพียงแค่เสียงที่แผ่วเบาหลุดออกจากปากของเขา เสียงกรีดร้องและคำขอร้องทั้งหมดของเขา เหมือนแผ่นเสียงตกร่องที่ตัวลำโพงหล่นหายไป ดวงตาของเขาก็แห้งเหือดลง เพราะเขาแทบไม่มีน้ำในตาเพียงพอที่จะไหลอีกต่อไปแล้ว
เอริคเลือดไหลออกมาที่พื้นอย่างมาก เขามีเวลาเหลือเพียง 10 นาทีในการพยายามมีชีวิตอยู่ให้มากที่สุด
เวลาตอนนี้เป็นเวลา 23:20 น. ดังนั้นภารกิจจึงจะต้องสิ้นสุดในอีก 10 นาที อย่างไรก็ตามโมบี้ไม่สนใจในเรื่องนั้น
"ดูเหมือนว่ากระดูกและอวัยวะภายในของแกยังพอใช้งานได้อยู่นิดหน่อย ทำไมเราไม่จัดการมันสักหน่อยล่ะ" โมบี้พูดด้วยน้ำเสียงซาดิสม์
อีกครั้งที่เอริคพยายามกรีดร้องด้วยความเมตตา แต่จะไม่มีอะไรออกมาจากปากของเขาได้นอกจากเสียงแหลมที่ฟังดูน่าเกลียด
จากนั้นโมบี้ก็กระทืบร่างกายของเขาด้วยแรงมหาศาล จนกระดูกและอวัยวะทั้งหมดของเขาแทบพังทลายในครั้งเดียว
อวัยวะภายในทั้งหมดของเขาพุ่งออกมากองตรงหน้าเขาจากแรงกระแทกที่รุนแรงนั่น ตอนนี้เอริคมีเวลาเหลืออยู่มากที่สุดไม่กี่วินาทีแล้ว
โมบี้รู้ข้อเท็จจริงนี้เป็นอย่างดี เขารู้ดีว่าเขาต้องทำอะไร
"ซาโยนาระ ไอ้สารเลว!" โมบี้กล่าวขณะที่เขาฟันศีรษะของเอริคอย่างรวดเร็ว
<การแจ้งเตือนระบบ>
<คุณได้รับ 150 XP จากการฆ่าคู่ต่อสู้แรงค์ F ระดับสูง>
<ภารกิจ: "การกลั่นแกล้งคนระดับ F Class" เสร็จสมบูรณ์แล้ว>
<จำนวนน้ำตาที่ไหล : 1403>
<จำนวนครั้งที่ร้องขอชีวิต: 367>
<จำนวนครั้งที่กรีดร้อง: 204>
<รางวัล:>
<+15 แต้มสถานะ>
<+ 3850 XP>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<เลเวลอัพ!>
<คุณมาถึงเลเวล 10 แล้ว!>
<คุณมาถึงขั้นตอนแห่งวิวัฒนาการแล้ว!>
<คุณต้องการวิวัฒนาการหรือไม่?>
<ใช่> <ไม่ใช่>
