TGDS ตอนที่ 8 : เพื่อนเก่า
ทันทีที่โมบี้เห็นคน ๆ นั้น ภาพเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในโรงเรียนก่อนหน้านี้ก็กลับมาฉายชัดอีกครั้ง คนตรงหน้าเขาคือหนึ่งในคนที่รังแกเขามากสุดที่เขาเคยโดนมา ชื่อของเขาคือเอริค ควินน์
แม้ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่เขาก็แข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะโมบี้ได้ เมื่อตอนที่โมบี้ยังอ่อนแอเขาถูกรังแกอยู่ทุกวัน เกือบทุกวันเขาจะใช้โมบี้เป็นกระสอบทรายและรีดไถเงินจำนวนมากเพื่อระบายความโกรธของเขา
ที่ผ่านมาโมบี้นั้นไร้เดียงสาและโง่เขลา ดังนั้นเขาจึงมักจะถูกทำร้ายโดยไม่เคยปริปากบ่น แต่ตอนนี้ความคิดของเขาชัดเจนขึ้นแล้ว เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฆ่าเอริคซะ โมบี้ไม่สนใจเรื่องที่เขาเคยถูกรังแกยังไง แต่ใครก็ตามที่เคยทำร้ายเขา มันจะได้รับสิ่งที่สมควรจะได้ นี่คือวิถีชีวิตใหม่ของเขา
โมบี้ตัดสินใจที่จะทำตัวเหมือนบุคลิกที่ไร้เดียงสาก่อนหน้านี้ของเขาเพื่อไม่ให้เกิดความสงสัยใด ๆ
โมบี้เดินมาหาเขาและนั่งข้าง ๆ เขา
"เฮ้ เอริคไม่ได้เจอกันตั้งนาน! ฉันดีใจมากที่ได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในชั้นเรียน" โมบี้พูดด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ
"เฮ้ โมบี้เพื่อนยาก นายไม่คิดถึงฉันเหรอ ฉันพนันได้เลยว่า นายต้องเบื่อตลอดปิดเทอมฤดูร้อนที่ไม่มีฉันและเพื่อน ๆ ของฉันแน่" เอริคตอบพร้อมกับหัวเราะ
เอริครู้ว่าโมบี้โง่มากและถูกจัดการได้ง่าย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขามองไปที่ระดับพลังของโมบี้เพื่อให้แน่ใจว่าโมบี้นั้นยังอ่อนแอกว่าเขามากและก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ตัวเลขที่แสดงคือ:
<800>
เอริคอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังขึ้น
"ปิดเทอมฤดูร้อนน่าเบื่อมาก เมื่อไม่มีนาย เอริคเพื่อนรัก!" โมบี้กล่าวในขณะที่ยังคงยิ้ม
"เพราะว่านายกับฉันไม่ได้เจอกันเลยในช่วงฤดูร้อน นายค้างชำระค่าใช้จ่ายรายวันไป 90 วัน พี่สาวของฉันยังคงอยู่ในโรงพยาบาล และอาการของเธอแย่ลงมาก ฉันต้องการความช่วยเหลือจากนายเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายของเธอ! และเนื่องจากนายค้างชำระ 90 วัน ฉันจะเพิ่มดอกเบี้ยให้กับการชำระเงินรายวันของนาย 10 ดอลลาร์ต่อวันดังนั้นยอดรวมของนายจะเท่ากับ 1,200 ดอลลาร์" เอริคกล่าวในขณะที่ยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
แน่นอนว่าเอริคโกหก มันสามารถดูออกได้อย่างง่ายดายด้วยน้ำเสียงของเขา ข้ออ้างที่พี่สาวของเขาอยู่ในโรงพยาบาลเป็นการแต่งเรื่องทั้งหมด เขาแค่พยายามหาข้ออ้างเพื่อรีดไถเด็กโง่เขลาที่อ่อนแอกว่าเขาเพื่อหาเงินมากขึ้นเท่านั้น
"นอกจากนี้ทักษะการต่อสู้ของฉันมันค่อนข้างขึ้นสนิมแล้ว ดังนั้นฉันจึงอยากจะฝึกกับนายหลังเลิกเรียน ไปเจอฉันในป่าหลังโรงเรียนตอน 5 โมงเย็นที่นั่น นายจะให้เงินกับฉันแล้วเราก็จะมีการฝึกชกมวยเล็กน้อยของเรา โอเคไหม ? " เอริคกล่าวด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุกยิ่งขึ้น
"มีการฝึกชกมวยเล็กน้อย" เป็นเพียงข้ออ้างของเอริคที่จะทำร้ายร่างกายโมบี้ เพราะเขาแข็งแกร่งกว่า โมบี้จึงมักจะหมดสติทุกครั้งและเขาไม่มีทางป้องกันตัวเองได้เลย โมบี้ในตอนนี้แทบไม่อย่างจะเชื่อว่าเขาเคยเชื่อในคำโกหกพวกนี้ลงไปได้ เขาเคยคิดว่าเอริคเป็นคนนิสัยดีไปได้ยังไงกัน ในความเป็นจริงมันตรงกันข้ามแน่นอน แต่เนื่องจากสมองของโมบี้ ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าผู้คนสามารถโกหกได้ เพราะเขาคิดว่าทุกคนนั้นเป็นคนดี ดังนั้นเขาจึงถูกเอริคจัดการอย่างง่ายดาย
โมบี้มองไปที่นาฬิกาของเอริคเพื่อดูระดับพลังของเขา
<950>
ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถเอาชนะโมบี้ได้อย่างง่ายดาย ก่อนหน้านี้ระดับพลังของโมบี้อยู่ที่ 800 ความแตกต่างของระดับพลังนั้นมันสูงเกินไป แต่ตอนนี้ระดับพลังของโมบี้คือ 890 ดังนั้นเขาจึงมีโอกาสชนะสูงกว่าเดิม
"ได้ทุกอย่างแล้วแต่นายเลยเอริค! ฉันจะหยิบเงินและพบนายในป่าหลังโรงเรียนตอน 5 โมงเย็นนะ!" โมบี้กล่าวในขณะที่ยังคงยิ้มกว้าง
<การแจ้งเตือนระบบ>
<เควสใหม่>
"การกลั่นแกล้งคนแรงค์ F"
*******
คำอธิบาย:
ฆ่าเอริค ควินน์ ด้วยวิธีที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าลืมทรมานเขา และทำให้เขาชดใช้ที่เคยทำร้ายคุณ
นักเรียนที่ถูกฆ่า: 0/1
นักเรียนถูกทรมาน: 0/1
จำกัด เวลา: 15 ชั่วโมง 30 นาที
รางวัล:
15 แต้มสถานะ
1 XP / จำนวนน้ำตาที่ไหล
5 XP / จำนวนครั้งที่ร้องขอชีวิต
3 XP / จำนวนครั้งกรีดร้อง
*******
<คุณจะยอมรับเควสนี้หรือไม่?>
<ใช่> <ไม่ใช่>
ในขณะนั้นโมบี้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันทีที่เขาเลือกคำว่า "ใช่"
เอริคคิดว่าเขาดูนั้นแปลกไปจากเดิมเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก เขากำลังต้องการที่จะทำร้ายร่างกายโมบี้ เพราะเขาไม่ได้ระบายความคับข้องใจกับมันมานานกว่า 3 เดือนแล้ว
นี่เป็นภารกิจที่น่าสนใจมากสำหรับโมบี้ ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับผลตอบแทนจากการที่เขาทรมานเอริคอย่างหนัก โมบี้ไม่คาดหวังว่าจะได้ภารกิจที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
"ขอบคุณสำหรับภารกิจที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ เอวิเลีย" โมบี้คิดในใจ
"ไม่มีปัญหา! ผู้ชายคนนั้นสมควรได้รับ เพียงแค่มองใบหน้าที่สบายใจของเขา ฉันก็แทบทนไม่ไหวแล้ว" เอวิเลียพูดเหมือนเธอเองก็รังเกียจและขยะแขยงเอริคอย่างมาก
"ดูเหมือนว่าเราคิดตรงกันนะ" โมบี้ตอบ
ทันใดนั้นชายร่างใหญ่ที่มีเคราเต็มไปหมด ก็เดินเข้ามาในห้อง เขามีผมสีส้มแหลมและดวงตาสีน้ำตาลเฮเซล เครื่องแต่งกายของเขามีความเป็นมืออาชีพมากเพราะเขาสวมเสื้อเชิ้ตติดกระดุมและผูกเน็คไท พร้อมทั้งใส่กางเกงเป็นผู้คุมสอบ ลีโอ!
"สวัสดีตอนเช้านักเรียน ฉันจะมาเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ เรียกฉันว่าอาจารย์ลีโอ"
โมบี้รู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าครูประจำชั้นของเขาเป็นคนเดียวกับผู้คุมสอบที่ตัดสินกลุ่มทดสอบของเขา
หลังจากการบรรยาย 7 ชั่วโมง เกี่ยวกับประวัติศาสตร์และความน่าสะพรึงกลัวของสงคราม มีการพักเบรคเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน ตอนนี้เป็นเวลาบ่าย 3 ในที่สุดการเรียนวันนี้ก็จบลง แม้ว่าการบรรยายจะยาว แต่ อาจารย์ลีโอก็สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ การบรรยายเป็นกลยุทธ์ที่น่ากลัวเพื่อให้นักเรียนเรียนหนักขึ้น โมบี้ไม่ค่อยได้สนใจการบรรยายมากนัก ดังนั้นเขาจึงหลับไปซะส่วนใหญ่
ระหว่างทางเขาห้องเรียน เขาเห็นเอริคยืนรออยู่ข้าง ๆ ประตู
"อย่าลืมนะ ฉันจะไปเจอนายที่ทางเข้าป่าหลังโรงเรียนตอน 5 โมงเย็น อย่าช้าล่ะ" เอริคพูดพร้อมกับเดินออกไป
“ไม่ต้องกังวล ไม่มีทางลืมแน่ เชื่อฉันได้เลย” โมบี้พูดด้วยรอยยิ้มกวน ๆ
ในขณะที่โมบี้กำลังเดินออกจากโรงเรียนเขาก็เริ่มคิดถึงวิธีต่าง ๆ ที่เขาจะทรมานเอริคเพื่อเพิ่ม XP ให้ได้มากที่สุด เขาตัดสินใจว่าจะต้องหาซื้อเชือกมามัดให้ได้หลังจากที่จัดการเขาได้แล้ว
โรงเรียนจัดเงินให้นักเรียนแต่ละคนได้รับเงิน 50 ดอลลาร์ในทุก ๆ วัน เงินจะถูกโอนตรงไปยังนาฬิกาของนักเรียนแต่ละคน โรงเรียนจัดอาหารและเครื่องดื่มให้ฟรีกับนักเรียนอยู่แล้ว ดังนั้นเงินที่พวกเขาให้นั้น นักเรียนสามารถนำไปใช้กับสิ่งที่นักเรียนต้องการได้ เพราะพวกเขานั้นไม่ต้องจ่ายค่าอาหารหรือค่าที่พักอยู่แล้ว
การเห็นคนที่มีระดับพลังสูงกว่ารีดไถคนอื่นเพื่อเอาเงินของพวกเขานั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดามากเพราะพวกครูไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นโมบี้จึงต้องทำตัวให้ไม่น่าสนใจเพื่อไม่เป็นการดึงดูดความสนใจจากพวกคนที่มีระดับพลังสูง ๆ
โมบี้ไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตได้โดยไม่มีปัญหา เขาใช้เงินส่วนใหญ่ซื้อเชือกเส้นยาวที่แข็งแรง เขาเอาเชือกใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับเข้ามาในโรงเรียน เขามุ่งหน้าไปยังทางเข้าของป่าพยายามทำตัวให้ไม่น่าสนใจมากนัก
เมื่อเวลาตรงกับ 5 โมงเย็น เขาก็ใกล้ถึงทางเข้าป่าแล้ว ขณะนั้นเขาก็เห็นคนที่รออยู่ เมื่อเขาเข้าไปใกล้ ก็เห็นว่านั่นคือเอริค
"นายทำให้ฉันต้องรอ นายมาช้าไป 1 นาที ฉันเดาว่านี่หมายความว่าฉันจะต้องฝึกนายหนักกว่านี้" เอริคพูดพร้อมกับยิ้ม
"ฉันเข้าใจแล้ว ฉันรู้สึกแย่มากที่ทำให้นายต้องรอฉัน ฉันจะยอมรับการลงโทษทุกอย่างที่นายเห็นสมควร" โมบี้พูดขณะที่ก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มที่ดูน่าขนลุกของเขา
"นายมีเงินใช่ไหม" เอริคถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
"แน่นอน นายไม่ต้องกังวลไปหรอก" โมบี้กล่าวขณะยิ้ม
“มีแม่น้ำที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า เราจะไปที่นั่นเพื่อฝึกฝนกันอย่างเงียบ ๆ ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องที่นั่น ดังนั้นเราจะไม่ถูกรบกวนอย่างแน่นอน” เอริคกล่าวขณะยิ้ม
"ฝึกฝนกันอย่างเงียบ ๆ ฉันชอบมันจังเลย!" โมบี้ กล่าวอย่างตื่นเต้นขณะหัวเราะ
ทั้งคู่เริ่มเดินไปยังจุดที่เอริคกำหนดเอาไว้ พวกเขาใช้เวลาประมาณ 20 นาทีในการเดินมาถึงยังจุดหมาย โมบี้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเสียดายเวลาในช่วง 20 นาทีนี้ โมบี้น่าจะทรมานเอริคได้มากขึ้น เขารู้สึกเหมือนจะต้องเสีย XP อันมีค่าไป สิ่งนี้ทำให้โมบี้ไม่ค่อยพอใจมากนัก แต่เขาไม่สามารถแสดงมันบนใบหน้าของเขา เพื่อที่จะไม่กระตุ้นให้เกิดความสงสัยใด ๆ
เมื่อพวกเขามาถึงพวกเขาวางกระเป๋าไว้ข้างต้นไม้และสวมอุปกรณ์ต่อสู้
"ในที่สุดเราก็มาถึงแล้ว แม่น้ำนี้เป็นจุดลับของฉันไม่มีใครมารบกวนเราที่นี่แน่ นายจะต้องสนุกแน่นอน ฉันมั่นใจ" เอริคพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างเหยียดหยาม
"ใช่ มันจะต้องสนุกอย่างแน่นอน" โมบี้ตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง
