ตอนที่ 57 ชัยชนะครั้งใหญ่ (ฟรี)

กองทหารของอาณาจักรซีหยาง ซานฮั่น ได้จ้องมองไปที่ ฮวามู่หลาน ที่ถูกปิดล้อมและกล่าวหัวเราะเยาะ"ผู้นำทัพทหารม้าของอาณาจักรหนานหยาน เป็นเพียงคนโง่หรือไม่ ใช้กำลังคนเพียง 500 นาย คิดจะโจมตีทัพหลักของข้า หากเป็นกองทหารม้าห้าพันนายก็ว่าไปอย่าง!"

"จริงด้วย,ท่านแม่ทัพ ผู้นำฝ่ายศัตรูเป็นเพียงแค่หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ดูเหมือนว่ามันจะดีถ้าพวกเราจับเธอมาให้กับท่านแม่ทัพฮิฮิ..."สหายของซานฮั่นได้พูดกับเขา

"เอาแบบนั้นแหล่ะ..."

"รายงานท่านแม่ทัพนอกประตูตะวันออกของเมืองว่านเหอ จู่ ๆ ทหารม้าสี่พันตัวก็ปรากฏตัวขึ้นและวิ่งเข้าหาพวกเรา!"

"อะไรนะทหารม้าสี่พันตัว?"

ซานฮั่น รู้สึกตกใจมาก และ รีบมองไปที่ประตูตะวันออกของเมืองว่านเหอ เป็นตามที่คาดไว้กองทหารม้าสีดำได้พุ่งใส่กองทัพของพวกเขา

"ให้ตายเถอะ กองทหารม้าจากอาณาจักรหนานหยานมาจากไหน ไม่ใช่ว่า ราชาเมกาทรอนลู่เว่ย ได้ย้ายพวกมันออกไปทั้งหมดแล้วหรอกหรอ?"ซานฮั่น ได้กล่าวพูดด้วยความโกรธ

"ท่านแม่ทัพ พวกเราจะทำยังไงกันต่อดี ด้วยทหารม้าสี่พันนายนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายรูปแบบการรบของพวกเรา!"คนข้าง ๆ ได้กล่าวเตือนเขา

"หึ! ข้าเองก็อยากจะรู้ว่าทหารม้าสี่พันนายนี้จะฝ่ากองทัพของข้าเข้ามาได้ไหม!"

ซานฮั่น ได้สั่งการกองทัพเพื่อต่อต้านทหารม้าที่พุ่งเข้ามา

"ท่านแม่ทัพเป็นเพราะเราสั่งการทหารราบ 20,000 นาย เพื่อล้อมกรอบทหารม้า 500 นายมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรวบรวมกำลังที่มากพอจะต้านทานทหารม้าเหล่านี้ในตอนนี้!"

"อะไรนะ?"

สีหน้าของ ซานฮั่น ได้เปลี่ยนไปอย่างมากและตอบกลับ"เมื่อไหร่กันที่ข้าส่งทหารราบ 20,000 นายไปล้อมรอบพวกมัน?"

"ท่านแม่ทัพ ในหมู่ทหารม้า 500 นายนั้น มีนักรบขั้นสร้างรากฐานพลังหยวนอยู่ 20 คน หากไม่ใช้กองกำลังทหารราบ 20,000 คนก็คงไม่สามารถหยุดการฝ่าฟันของพวกเขาได้!"

"ไอ้เวรเอ้ย!"

สีหน้าของซานฮั่นได้กลายเป็นน่าเกลียดทันที

"ท่านแม่ทัพพวกเราควรถอนกำลังดีกว่า!"

"ไม่ได้ ห้ามถอนทัพเด็ดขาด!"

"กองทัพทั้งหมดที่เหลือจงฟังเล็งธนูยิงทหารม้าเหล่านี้ให้ร่วงไปซะ!"

ฟุ่บ!

พลธนูได้ง้างธนูยิงไปที่อัศวินม้าเหล็กที่มากกว่า 4,000 นาย ของอาณาจักรหนานหยาน

"สร้างรูปขบวน!"

อัศมินม้าเหล็กกว่าสี่พันนายได้ใช้รูปแบบการเดินทัพเพื่อต้านทานลูกธนูเหล่านี้ แม้ว่าลูกธนูเหล่านี้จะรวดเร็ว แต่มันก็ไม่เพียงพอจะทำลายและหยุดยั้งกองทหารม้าเหล็กกว่า สี่พันนายได้

"แม่ทัพฮวา กำลังเสริมมาถึงแล้ว!"ผู้นำจินยี่เหว่ยได้กล่าวพูดขึ้น

รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮวามู่หลาน มันเป็นไปตามที่เธอคิด

"ฆ่าไอ้พวกคนจากอาณาจักรซีหยางทั้งหมด!"

เสียงตะโกนของเธอได้ดังขึ้น ทหารม้าห้าร้อยนายและทหารม้าอีกสี่พันนายได้พุ่งโจมตีกองทัพของอาณาจักรซีหยางจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ มันเป็นช่วงเวลาแห่งการสังหารอย่างแท้จริง

หัวหน้าจินยี่เหว่ยมองไปที่ฮวามู่หลานด้วยความชื่นชม

เขาเข้าใจเหตุผลแล้วว่าทำไม ฮวามู่หลาน ถึงนำทัพม้าห้าร้อยนายพุ่งเข้าหาศัตรู นั่นก็เพราะเธอมีเป้าหมายให้อีกฝ่ายจงใจปิดล้อมตนเอง โดยการให้ศัตรูคิดว่ากองกำลังนี้ที่นำโดยนักรบขั้นสร้างรากฐานพลังหยวนจำนวนมากคือทัพหลักของศัตรูแต่พวกเขาคงไม่คิดว่าจะโดนกำลังเสริมของอีกฝ่ายพุ่งโจมตีจากทิศทางอื่น

กองทหารสองหมื่นคนที่ดักพวกเขาเอาไว้อยู่นั้นไม่สามารถไปรวมกับทัพหลักของอาณาจักรซีหยางได้ ดังนั้นกองกำลังที่ต่อต้านทหารม้าสี่พันนายจึงเหลือไม่ถึงห้าหมื่นคน

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทหารม้าหลายพันนายกองทหารราบเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ถูกสังหารอยู่ฝ่ายเดียว

ผู้นำจินยี่เหว่ยคนนี้ชื่นชมฮวามู่หลานมาก เดิม เขาคิดว่า อีกฝ่ายเป็นเพียงหญิงสาวที่อยู่ข้างกายองค์จักรพรรดิ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะมีพรสวรรค์ในการสั่งการทัพที่ดีทีเดียว

การต่อสู้ได้จบลงอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง

"ท่านแม่ทัพ รายงานความเสียหายจากการรบมาถึงแล้ว!"

หัวหน้าจินยี่เหว่ย ได้มาหา มู่หลาน

"พูดมา!"

"ในการรบครั้งนี้ กองทัพของเราเอาชนะศัตรู 91,000 คน ตัดศีรษะของศัตรูได้ 35,000 คน กองทัพของเราได้รับความเสียหาย..."