ตอนที่ 2 กลืนกิน
ตอนที่ 2 กลืนกิน
"นี่คือการฝึกฝนระบบมังกรศักดิ์สิทธิ์?"
หวังเสียนรู้สึกมังกรทุกชนิดที่อยู่ในหัวเขา มีออร่าและผสานเข้ากับโมเมนตั้มของโลกนี้ ตัวเขาเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ
"นี่คือความแข็งแกร่งของพลังมังกรมันถูกใช้เช่นนี้อย่างนั้นรึ"
หลังจากนั้นไม่นาน หวังเสียน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างช้า ๆ และดวงตาของเขาแสดงความตื่นเต้น
เทคนิคการบ่มเพาะของมังกรเป็นวิธีการเพาะปลูกระดับสูงที่ทรงพลังและมันก็ยังคงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สูงที่สุดอีกด้วย
มังกรศักดิ์สิทธิ์ มีวิธีการปรับแต่งร่างกายของมังกรและมีวิธีการใช้พลังมังกร
พลังงานมังกรสามารถทำให้เขามีพลังเวทย์มนตร์วิเศษที่หลากหลายและสามารถเสริมสร้างให้ร่างกายมีความแข็งแกร่งได้
ตามระบบการเปลี่ยนแปลงของมังกรศักดิ์สิทธิ์ พลังงานมังกรเป็นพลังงานระดับสูงสุดสามารถเปลี่ยนพลังงานมาใช้กับพลังงานที่ระดับต่ำได้ ยกตัวอย่างเช่น พลังงานของไฟฟ้าเมื่อมีกำลังสูงสามารถเปลี่ยนไปใช้ได้หลายรูปแบบ ทั้งความร้อน และความเย็น และรูปแบบอื่นๆอีกมากมาย
นอกจากนี้พลังมังกรยังสามารถใช้งานในการปรับเปลี่ยนสัตว์น้ำได้อีกด้วย
มังกรแต่ละตัวจะมีวังมังกรเป็นของตัวเอง และสามารถมีทหารของตัวเองได้โดยใช้สัตว์น้ำสายพันธุ์ต่างๆ พลังงานมังกรสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตซึ่งเป็นสัตว์น้ำธรรมดาสามารถทำให้มีพลังแห่งการวิวัฒนาการและเพิ่มความแข็งแกร่งทางร่างกายและสติปัญญา
"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้คิดเลยว่า ฉันจะมีโชคชะตาที่ดีเลิศประเสริฐศรีเช่นนี้"
ใบหน้าของหวังเสียนตื่นเต้นดีใจการได้รับระบบและกลายเป็นมังกร คลายความเจ็บปวดรวดร้าวและเศร้าตรมระทมทุกข์โศกโศกาอาดูรสุดจะหมองไหม้ ถูกขับออกไปโดยอัตโนมัติ
…...(¬_¬)......
"ฉันกลายเป็นมังกรเมื่อฉันแข็งแกร่งฉันสามารถพลิกเมฆเหยียบฟ้าคว้าจันทร์บดบังดวงอาทิตย์และกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในโลกและสร้างวังมังกรที่ทรงพลังที่สุด ว่ะ...ฮ่าฮ่าฮ่า"
หวังเสียนสูดลมหายใจลึก หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
"มังกรแข็งแกร่งร่างกายของฉันก็จะแข็งแกร่งและตอนนี้ฉันจะเริ่มดูดซับพลังงานมังกร"
หวังเสียนคิดในใจ เขาว่ามีสองวิธีในการดูดซับพลังงานมังกร หนึ่งคือการกลืนกินสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ เพื่อควบแน่นพลังงานและ สองคือฝึกตามเทคนิคบ่มเพาะมังกรศักดิ์สิทธิ์
"ก่อนอื่นกลืนกินสิ่งมีชีวิตรอบข้าง"
ดวงตาของหวังเสียนเปล่งประกาย ทะเลสาปของมหาวิทยาลัยมีปลาเป็นจำนวนมาก เนื่องจากน้ำไม่ลึกมากแค่สองหรือสามเมตรจึงไม่มีปลาขนาดใหญ่ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตอื่นที่แข็งแกร่งกว่า
หวังเสียนพุ่งตัวออกไปจากริมทะเลสาปและตรงไปที่ส่วนลึกของทะเลสาบ
มีปลาคาร์พหญ้าตัวเล็กอยู่ที่นั่น
หวังเสียนเห็นปลาคาร์พหญ้าขนาดเดียวกันกับเขา เขารีบตรงเข้าไปหาทันที
ปลาคาร์พหญ้า: ระดับ 0
พลังงานมังกรที่สกัดได้: 0.05
"กลืนกิน"
หวังเสียนว่ายตรงเข้าไปหาเปิดปากของเขาทันทีและกินปลาคาร์พหญ้าที่ไม่ทันรู้สึกตัวและได้รับพลังงานมังกรที่ 0.05
"จัดยาวๆไป..อ้าาา ซาซิมิจ๋า..ฮะโหน่งมาแว้ววว.."
หวังเสียนมีความรู้สึกที่แปลกใหม่มากแต่กระนั้นร่างกายของเขาก็ยังพุ่งตรงออกไปและกลืนกินไปรอบ ๆ อย่างบ้าคลั่ง
ปลาคาร์พหญ้า,ปลาหมึก,ปลาขาว,กุ้งก้ามกราม
แถบสถานะของปลาเหล่านี้นั้นเป็นเกรดศูนย์แม้ว่าจะเป็นปลาหมึกขนาดสามหรือสี่ปอนด์ก็ยังคงเป็นเกรดศูนย์
การกลืนของหวังเสียนมีพลังมากเขาอ้าปากกว้างเหมือนหลุมยักษ์ แม้ว่ามันจะมีขนาดใหญ่หรือเล็กมันก็จะหายเข้าสู่ท้องของเขาโดยตรง
ต่อมาเขาควบคุมปลาทั้งหมดไว้ในที่เดียวกันและกลืนกินพวกมันเข้าไปในการดูดเพียงครั้งเดียวด้วยความบ้าคลั่ง
ฝนยังคงตกหนักแต่จอมเขมือบยังคงดำเนินการต่อไปและกลางทะเลสาบของโรงเรียนก็มีปลารวมกันเจ็ดหรือแปดร้อยตัว
ร่างสีทองกลืนกินอย่างรวดเร็วร่างมังกรทองร้อง
"เอ๋งงงงง!"
เสียงของมังกรร้องคำรามฟังดูน่าเกรงขามถึงแม้ขนาดตัวของมันจะเล็กมาก แต่มังกรตัวนี้ก็เต็มไปด้วยศักดิ์ศรีและความยิ่งใหญ่
(*ร้องผิดล่ะ บักหวัง*)
"ปลาที่กลืนกินทั้งทะเลสาบนั้นเพิ่มคะแนนขึ้นให้เขาแค่เพียง 20 คะแนนเท่านั้นเอง มันช่างน้อยนิดเสียจริงๆ!"
ครึ่งชั่วโมงต่อมาร่างสีทองก็พลิ้วกายออกไปทางริมทะเลสาบ
เขาสังเกตไปรอบ ๆ และพบว่าไม่มีใครอยู่ เขาเห็นเสื้อผ้าของเขาอยู่ที่ริมทะเลสาบเขาก็รีบว่ายตรงไปและร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากน้ำ
ในเวลานี้ที่ร่างกายหวังเสียนมีแสงสีทองสว่างประกายผ่านร่างของเขาและดวงตาของก็เขาส่องประกายราวกับมังกรผู้สูงศักดิ์
ร่างกายที่เปลือยเปล่าดูแข็งแรงและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
หวังเสียนไม่มีเวลาที่จะมองดูร่างกายที่เปลี่ยนไปของเขามากนักและรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากในน้ำและรีบใส่มันอย่างรวดเร็ว
และเขาก็ไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากในน้ำและเขาวิ่งกลับไปที่หอพักในทันที
"ปัง!"
หวังเสียนเปียกโชก กลับมาที่หอพักของเขาและรีบปิดประตูพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
"ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงได้ว่าพละกำลังของฉันมากกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า และฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันว่องไวขึ้นมากกว่าแต่ก่อน"
หวังเสียนกำหมัดแน่นแล้วมองไปที่เสื้อผ้าที่เปียกและถอดมันออกเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
"โว้ๆๆ..โครตหล่อเลยฉัน!"
หวังเสียนยืนอยู่หน้ากระจกมองดูตัวเองและแสดงความหลงตัวเองขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
ในช่วงวันหยุดมีคนไม่มากในหอพักรวมและช่วงเวลานี้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นในหอพัก
"ตอนนี้ระดับของฉันยังต่ำเกินไปและฉันยังต้องฝึกฝนให้ดีในอนาคตและพยายามที่จะเป็นมังกรที่ทรงพลังโดยเร็วที่สุด"
หวังเสียนกำหมัดของเขาและดูคุณสมบัติของเขา
ชื่อ: หวังเสียน
เผ่าพันธ์: มนุษย์ (สามารถแปลงเป็นมังกรได้)
ระดับ: ขั้น 1
พลังงานมังกร: 20/1000
ความสามารถพิเศษ: -ปกครองสัตว์น้ำ (สัตว์น้ำทุกชนิดที่ต่ำกว่าระดับความสามารถของคุณ)
-กลืนกินสิ่งมีชีวิต (เพื่อสกัดเปลี่ยนเป็นพลังงานมังกร)
ระบบการฝึกฝน(เพาะปลูก): ราชันย์มังกรศักดิ์สิทธิ์
"ดูเหมือนว่าพลังงานมังกรยี่สิบคะแนนไม่มีประโยชน์อะไรมากนักฉันควรพยายามอัพเกรดให้เป็นระดับที่สองโดยเร็วที่สุด"
"ปี็บบบ"
และในขณะนั้นหวังเสียนก็พบว่าโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
"หือ!!...โทรศัพท์ที่ตกลงไปในทะเลสาบยังไม่เสียอีกยังงั้นเหรอ?"
หวังเสียนประหลาดใจ เขาเดินไปทันทีและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อดูข้อความที่ส่งมา
"พี่ งานวันนี้ของฉันเสร็จแล้วล่ะ ฉันจะไปซื้อของกับ เสี่ยวเม่ย ฉันเพิ่งได้รับเงิน 200 หยวนสำหรับการสอนพิเศษมา พี่วันนี้ฉันจะซื้อเสื้อให้พี่นะ แล้วพี่จะไปด้วยกันไหม"
…...
"พี่ทำไมไม่ตอบกลับล่ะ"
......
"พี่ทำอะไรอยู่ยังทำงานอยู่เหรอ ตอบกลับด้วยนะถ้าอ่านข้อความแล้ว ฉันเป็นห่วง"
…….
หวังเสียนเห็นข้อความเจ็ดหรือแปดข้อความจากน้องสาวของเขา มีรอยยิ้มปรากฎที่ใบหน้าของเขา และเขาก็ส่งข้อความตอบทันที
"พี่ไม่ว่างเสี่ยวหยูน้องไปช้อปปิ้งได้เลย ถ้าน้องอยากได้อะไรน้องซื้อได้เลยนะ ส่วนค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายประจำของน้อง น้องไม่ต้องกังวล พี่มีเงินเก็บมากพอ"
…...
"ยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนที่น้องสาวของฉันจะเข้ามาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงเฉิง ฉันจะทำให้เธอประหลาดใจก่อนที่น้องสาวของฉันจะมา"
หวังเสียนคิดถึงน้องสาวที่น่ารักของเขาและหัวใจของเขาก็อ่อนโยนลง
"ตอนนี้ฉันมีความสามารถของมังกรดูสิว่ามีวิธีใดที่จะทำเงินได้ หรือจะไปที่ทะเลและจับปลามาขายดี?"
หวังเสียนคิดในใจนึกถึงเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่เขาดูแลมาตั้งแต่เล็ก สายตาของเขาก็มุ่งมั่นและหนักแน่นขึ้น
"ในอนาคตเธอจะต้องกลายเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย เมื่อฉันมีเงินมากพอฉันสามารถให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการได้"
เขาเคยทำงานเป็นพนักงานชั่วคราวและมีรายได้ประมาณ 100 หยวนต่อวัน และในช่วงวันหยุดฤดูร้อนที่ผ่านมาเขาพบงานที่ดีและมีรายรับ 4,000 หยวนใน 20 วัน
ตอนนี้เขามีมากกว่า 8,000 หยวนในมือของเขา ค่าเล่าเรียนของเขาและน้องสาวของเขานั้นเพียงพอแล้ว แต่ค่าครองชีพยังไม่เพียงพอ
น้องสาวของเขาเป็นเด็กเรียนเก่ง ทำให้เธอมีงานสอนพิเศษสำหรับเด็กในหมู่บ้าน เพื่อช่วยหาค่าใช้จ่ายที่จำเป็นในบ้าน
"ในอนาคตถ้าน้องฉันเข้ามหาวิทยาลัยฉันจะไม่ปล่อยให้น้องสาวของฉันต้องทนทุกข์ทรมานและปล่อยให้เธอใช้ชีวิตอย่างเจ้าหญิงน้อย"
หวังเสียนตัดสินใจว่าเขาจะต้องไม่ปล่อยให้น้องสาวของเขาใช้เวลาในการทำงานเหมือนที่เคยทำมาก่อน
"โครกกกก!!…"
เสียงท้องของเขาร้อง
“ฉันหิวมาก...ฉันกินปลาเข้าไปตั้งเยอะแยะทำไมมันถึงหิวมากขนาดนี้ได้”
ในเวลานี้หวังเสียนรู้สึกท้องร้องประท้วง เขาหยิบร่มและเดินออกไปข้างนอก
จบบท
.....................
