บทที่ 10
บทที่ 10 หากเป็นสถานการณ์ปกติรินรดาคงเพลิดเพลินกับทิวทัศน์รอบข้าง ชายหนุ่มหน้าโหดพาเธอนั่งรถกระบะออกห่างจากบ้านที่เธอเพิ่งเข้าพักประมาณสิบนาที “ซ้ายเป็นไร่อ้อย ขวาเป็นไร่มันสำปะหลัง อย่าคิดหนีให้ยากเลยนะ” เสียงชายหนุ่มผู้คุมพวงมาลัยรถแล้วหัวเราะในลำคอ เขาไม่ได้สนใจสีหน้าของหญิงสาวด้วยซ้ำ เห็นเพียงเส...
