ตอนที่ 1

ตอนที่ 1 แผนก่อกบฏ

ชีวิตประจำวันของฉันหลังจากที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนที่เมืองหลวงก็มานั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดที่บ้านของตัวเองในเขตเทราเรียซึ่งเป็นเขตปกครองของท่านพ่อที่ได้รับมาจากองค์ราชา

ขุนนางที่ทำความดีความชอบให้กับราชอาณาจักรก็มักจะได้รับพื้นที่หรือเขตปกครอง และก็มีหน้าที่ดูแลบริหารเขตปกครองที่ตนเองได้รับมาพร้อมทั้งดูแลประชาชนในเขตให้อยู่ดีมีสุข

ส่วนเขตปกครองเทราเรียที่ท่านพ่อได้รับมานี้มีพื้นที่ติดชายแดนทำให้ในบางส่วนของเขตไม่ค่อยมีความเจริญมากนัก แต่ก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆเท่านั้น เพราะเขตที่ท่านพ่อได้รับมานั้นมีขนาดใหญ่ มีทรัพยากรที่สมบูรณ์ และยังมีพื้นที่ติดกับทะเลอีกด้วย

แล้วเขตเทราเรียก็ยังเป็นเมืองท่าอันดับหนึ่งของราชอาณาจักร

เรียกได้ว่าเขตของท่านพ่อนั้นมีพร้อมในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านการค้าขาย และการติดต่อกับอาณาจักรอื่นๆ เพื่อเจริญสัมพันธไมตรี

ทุกๆ อย่างที่ท่านพ่อมีสามารถเลี้ยงดูตัวฉันที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนที่เมืองหลวงได้สบายๆ เลยล่ะ

สบายจนฉันรู้สึก

“น่าเบื่อจัง”

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ คุณหนู”

“เปล่าหรอก แค่เบื่อจนไม่มีอะไรจะทำเท่านั้นแหละ”

“ถ้างั้น คุณหนูไม่ลองออกไปเดินเล่นข้างนอกดูล่ะคะ ไปนั่งจิบชาข้างนอกแทนห้องแคบๆ นี่จะได้เป็นการผ่อนคลายด้วย”

“ก็ไม่เลวนะ”

ฉันรับขอเสนอของเนเน่ สาวใช้ส่วนตัวของฉัน เธอคอยติดตามฉันมาตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวของฉันอุปการะเธอมาจากสลัมแห่งหนึ่ง

เธอเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่มากที่สุดคนหนึ่ง

เนเน่มักจะคอยให้คำปรึกษาฉันเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ หรือทุกเรื่องที่ฉันปรึกษากับเธอ โดยเฉพาะในตอนที่ฉันยังอยู่ในโรงเรียนที่เมืองหลวง เนเน่เป็นคนที่คอยให้คำปรึกษาฉันเรื่องเจ้าชายเบรย์เดนมาโดยตลอดจนกระทั่งฉันถูกไล่ออกจากโรงเรียน

“คุณหนูยังคิดเรื่องของเจ้าชายเบรย์เดนอยู่หรือเปล่าคะ”

“ก็นิดหน่อย...ล่ะมั้ง”

หลังจากเหตุการณ์ที่ถูกไล่ออกฉันก็ถูกส่งตัวกลับมายังเขตของท่านพ่อทันที จนกว่าข่าวคราวจะสงบลงห้ามไม่ให้ฉันออกไปไหนนอกเขตเป็นอันขาด

อันที่จริงแค่เขตของท่านพ่อฉันก็ไปได้ไม่ทั่วทุกมุม ทุกจุดอยู่แล้ว รวมกับเรื่องที่ตัวฉันยังคงมีความรู้สึกเกี่ยวกับเจ้าชายเบรย์เดนอยู่บางส่วนภายในจิตใจ

“ในตอนนั้น ถ้าคุณหนูไม่ห้ามดิฉันไว้ล่ะก็”

“ก็...เกิดเรื่องน่ะสิเนเน่ ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร”

ใช่แล้ว

ถ้าหากฉันไม่ห้ามเนเน่เอาไว้คงได้เป็นเรื่องราวใหญ่โตแน่นอน เพราะในเหตุการณ์ที่ฉันถูกเปิดโปงทุกอย่าง ฉันถูกทุกคนในที่แห่งนั้นกล่าวหาว่าทำเรื่องที่ไม่สมควรกระทำกับฮินะ

ในตอนที่ฉันถูกเจ้าชายเบรย์เดนเปิดโปงทุกอย่างไม่มีใครเข้ามาช่วยหรือปกป้องฉันเลยเเม้แต่คนเดียว ความหวังเล็กๆ ของฉันก็คือเขาอาจจะให้อภัยกับฉัน

แต่ฉันคิดผิด

เจ้าชายเบรย์เดนไม่แม้แต่จะชายตามองฉันเสียด้วยซ้ำไป

“ดิฉันไม่สามารถช่วยอะไรคุณหนูได้เลยสักนิด”

“ไม่เป็นไร มันผ่านไปแล้ว”

ทุกสิ่งที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ฉันไม่คิดจะเก็บเรื่องพวกนั้นมาคิดให้เสียเวลาในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของฉันที่เขตนี้หรอก

ฉันอยากจะใช้ชีวิตอยู่ที่เขตเขตนี้ แล้วตายที่เขตเขตนี้

ฉันคิดแบบนั้นหลังจากที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่กลับไปเหยียบเมืองหลวงอีก

แล้วเขตเทราเรียก็ยังเป็นเขตที่ท่านพ่อกับท่านแม่พบกันอีกด้วย ทั้งสองคนพบเจอกันที่เขตของท่านพ่อ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเรื่อยมา

ถึงจะมีอุปสรรคก็ยังฟันฝ่าจนได้มีฉันคนนี้

ท่านพ่อนั้นรักท่านแม่มากกว่าสิ่งอื่นใด เผลอๆอาจจะรักมากกว่าฉันเสียด้วยซ้ำไป

ถึงช่วงเวลาความสุขของพวกเราทั้งสามคนจะสั้น แต่ฉันก็ดีใจที่ได้เกิดมาที่เขตเขตนี้ บ้านหลังนี้ และได้เป็นลูกท่านพ่อกับท่านแม่

ฉันใช้เวลาอยู่ในสวนของท่านแม่จนเวลาผ่านไปนานจนพระอาทิตย์ตกดิน

ฮี๊ (เสียงม้า)

มีรถม้าคันหนึ่งมาจอดที่หน้าบ้านของตระกูลไลออนฮาร์ท ส่วนบุคคลที่อยู่ด้านในก็คือเจ้าของเขตเทราเรียและเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้

ดยุกลินคอล์น ไลออนฮาร์ท

เขากลับมาเพื่อเจอกับลูกสาวของตัวเอง

นับว่าการที่บุตรีของขุนนางระดับชนชั้นสูงอย่างดยุก ถูกราชวงศ์ทำให้อับอายและขับไล่ออกจากโรงเรียนที่เมืองหลวงนั้น ตอนที่เขาได้ยินข่าวเรื่องลูกสาวของเขา ลินคอล์นโกรธมาก แต่ไม่ช้าเขาก็สงบใจลงได้เพราะแผนที่เขาวางไว้จะได้เดินหน้าสักที

“ยินดีต้อนรับกลับค่ะ ท่านพ่อ”

“อืม ยังสบายดีสินะแองเจล่า”

“สบายดีค่ะ”

“ไม่เรื่องอะไรที่จะบอกกับพ่อเลยหรอ ว่าเกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียนในวันที่ลูกถูกไล่ออก”

“เรื่องอะไรหรอคะ หนูไม่มีเรื่องอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ แต่ถ้าเป็นคุณพ่อน่าจะมีมากกว่านะคะ”

“หมายความว่ายังไง”

“แผนการที่ท่านพ่อวางไว้ไงล่ะคะ”

ฉันเอ่ยประโยคที่ท่านพ่อไม่คาดฝันออกไปให้ได้ยิน ทำให้สีหน้าของท่านพ่อที่ในยามปกติก็ขรึมมากอยู่แล้ว ตอนนี้สีหน้าของท่านพ่อขรึมมากกว่าเดิมเกือบ

ส่วนแผนการที่ว่าก็คือ ท่านพ่อคิดจะทำการก่อการปฏิวัติ

เหตุผลที่ท่านพ่อคิดก่อการการปฏิวัติก็เพราะว่าเจ้าชายเบรย์เดนหรือในความทรงจำของฉันตอนที่เล่นเกมจีบหนุ่มอยู่ก็คือว่าเจ้าชายเบรย์เดนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นองค์รัชทายาทคนต่อไป

ซึ่งถ้านับตามหลักแล้วองค์รัชทายาทต้องเป็นเจ้าชายลำดับที่ 1 หรือไม่ก็ที่ 2 ในส่วนของเจ้าชายเบรย์เดนซึ่งเป็นเจ้าชายลำดับที่ 3 นั้นมีความเป็นไปได้น้อยที่สุด

แต่เนื่องจากเจ้าชายลำดับที่ 1 นั้นได้ประสบอุบัติเหตุตกหน้าผาในเทศกาลออกล่าสัตว์ป่าเมื่อ 10 ปีก่อนทำให้เกิดความวุ่นวายมากพอสมควร ทำให้การแต่งตั้งองค์รัชทายาทต้องเลื่อนออกไป

ส่วนเจ้าชายลำดับที่ 2 นั้นถูกลอบทำร้ายจากผู้ไม่หวังดีในราชอาณาจักร จนต้องไปรักษาตัวอยู่ที่ต่างเมืองเพื่อหลบซ่อนตัวและปกป้องชีวิตจนกว่าร่างกายจะหายดีถึงจะกลับมาที่ราชอาณาจักรอีกครั้งหนึ่ง

ถึงในเนื้อเกมจะไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรเอาไว้แต่คนที่จะได้รับตำแหน่งองค์รัชทายาทคนต่อไปก็คือเจ้าชายเบรย์เดนอย่างแน่นอน

แล้วฉันที่เล่นเกมนี้มาแล้วย่อมรู้ดีว่าดยุกลินคอล์นตัวละครลาสบอสคนสุดท้ายในเกม หลังจากที่เขาก่อการปฏิวัติก็โดนกลุ่มของเจ้าชายเบรย์เดนสังหารในที่สุดทำให้อำนาจของตระกูลไลออนฮาร์ทไหลกลับคืนสู่ราชวงศ์อีกครั้ง นับเป็นการเพิ่มความเข้มแข็งให้กับราชวงศ์และอำนาจของเจ้าชายเบรย์เดน

สำหรับฉันเมื่อก่อนนั้นมองว่าเป็นเรื่องที่ดี

แต่สำหรับฉันตอนนี้มองว่าไม่ เพราะถ้าหากท่านพ่อคิดก่อการปฏิวัติจริงฉันเองก็คงต้องตายไปด้วย ท่านพ่อเอง เนเน่ และคนอื่นๆ ที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลไลออนฮาร์ทก็อาจจะโดนหางเลขไปด้วยก็เป็นได้

หากเป็นเช่นนั้นฉันคงต้องเป็นคนหยุดท่านพ่อเอาไว้เอง

“ลูกรู้?”

“พอจะรู้อยู่บ้างค่ะ เพียงเล็กน้อย”

“ลองว่ามา”

“การคิดการใหญ่อย่าก่อการปฏิวัติหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า กบฏ นั้นเป็นการทรยศต่อองค์ราชาที่เป็นเจ้าของแผ่นดินแล้วเราเป็นผู้อาศัย เท่ากับว่าเราเนรคุณต่อองค์ราชาและต่อแผ่นดิน ท่านพ่อนั้นวางแผนการก่อการปฏิวัติ และพร้อมดำเนินการทุกเมื่อเพียงรอจังหวะในการดำเนินการ เป็นลูกที่ไปหลงรักเจ้าชายเบรย์เดนเองที่ทำให้แผนการนั้นล่าช้าและไม่สามารถทำได้ แต่ตอนนี้ลูกถูกเจ้าชายเบรย์เดนไล่ออกจากโรงเรียน ถูกทำให้เสียเกียรติบุตรีดยุกลินคอล์น หากท่านพ่อจะก่อการปฏิวัติก็คงไม่มีใครขวางท่านพ่อได้”

ฉันพูดสิ่งที่ฉันรู้ออกไปพร้อมกับความรู้สึกทั้งหมดที่มีทำให้รู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาเล็กน้อย

หากนำเอาเหตุการณ์การในเกมกับความทรงจำทั้งหมดของฉันมารวมกันก็จะสามารถอธิบายทุกอย่างได้ชัดเจนมากขึ้น และลงล็อกทุกอย่างทั้งเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

“ที่ลูกพูดมาก็จริง แต่ลูกพูดผิดไปอย่างหนึ่งนะ”

“ผิด? ตรงไหนหรอคะที่หนูพูดผิดไป”

“พ่อไม่ได้ทรยศฝ่าบาท ฝ่าบาทต่างหากที่อยากให้พ่อก่อการปฏิวัติ”

“ฝะ...ฝ่าบาทงั้นหรอคะ”

ไม่จริง ฝ่าบาทงั้นหรอ?

ทำไมฝ่าบาทถึงสั่งให้ท่านพ่อก่อการปฏิวัติ

“ใช่ เรื่องนี้ลูกคงคาดไม่ถึง ฝ่าบาทท่านเรียกพ่อไปพบเพื่อปรึกษาเกี่ยวกับขุนนางบางคนที่กำลังคิดไม่ซื่อกับราชอาณาจักร ตอนนี้พ่อเองก็พอรู้ตัวขุนนางพวกนั้นบ้างแล้ว แต่ว่าเป็นแค่ขุนนางปลายแถวเท่านั้น ยังหาพวกตัวการใหญ่ที่คอยบงการและสนับสนุนเจ้าชายเบรย์เดนไม่ได้”

เจ้าชายเบรย์เดนกำลังถูกขุนนางพวกนั้นบงการ?

ถ้าเกิดท่านพ่อทำสำเร็จ คงจะต้องสังหารราชวงศ์จนสิ้นเพื่อเป็นการตัดโอกาสให้กับขุนนางที่คิดบงการราชอาณาจักรผ่านทางองค์รัชทายาท โดยเฉพาะกับเจ้าชายเบรย์เดน

“แองเจล่าลูกเป็นอะไรหรือเปล่า”

“เอ๊ะ?...อ่า นี่หรอคะ พอดีฝุ่นมันเข้าตาน่ะค่ะ คงต้องให้เนเน่มาทำความสะอาดห้องนี้อีกรอบแล้วล่ะ”

น่าอายจริง

ฉันร้องไห้ต่อหน้าท่านพ่อที่กำลังคิดจะก่อการปฏิวัติและจะต้องสังหารเจ้าชายเบรย์เดน

ภายในจิตใจของฉันยังคงมีเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งในส่วนลึกของก้นบึ้งหัวใจ ถึงจะพยายามบอกว่าไม่เป็นไรแต่ข้างในคงเจ็บปวดกับการถูกคนที่ตนรักหักหลัง

“ถ้าลูกยังรักเจ้าชายเบรย์เดนอยู่พ่อจะยังไม่เริ่มแผนการในตอนนี้รอวันที่ลูกพร้อม”

“ไม่เป็นไรค่ะท่านพ่อ หนูเลือกแล้ว หนูจะต้องไปต่อให้ถึงที่สุดให้ได้”

ถ้าหากตัวฉันอีกครึ่งหนึ่งยังคงรักเจ้าชายเบรย์เดนอยู่ ฉันก็จะต้องช่วยเขาออกมาจากวังวนของปีศาจพวกนั้นให้ได้

“พ่อรู้ว่าลูกกำลังพยายาม แต่พ่อยังคงไม่เริ่มแผนการในเร็วๆ นี้ ต้องรอให้พวกขุนนางพวกนั้นปล่อยหางออกมาชัดๆ กว่านี้ก่อน

ไหนๆ ลูกก็ได้กลับมาอยู่ที่เขตแล้วไม่ลองไปเยี่ยมพวกคลาวด์กับเบตที่เมืองท่าดูล่ะ พ่อคิดว่าพวกนั้นน่าจะคิดถึงลูกมากเลยนะ”

“ค่ะ งั้นหนูขอใช้เวลาที่ท่านพ่อมอบให้อย่างเต็มที่เลยนะคะ”

ฉันน้อมศีรษะลงเล็กน้อยพร้อมกับพนมมือเป็นลาท่านพ่อเพื่อไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง เพราะพรุ่งนี้คงต้องเดินทางไกล เพราะเขตเทราเรียนั้นมีขนาดใหญ่ ถ้าเกิดฉันออกเดินทางสายอาจจะไปถึงเมืองท่าตอนค่ำก็ได้

ดังนั้นการรีบพักผ่อนแล้วตื่นในตอนเช้าจึงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า

“คลาวด์ เบต ไม่ได้เจอทั้งสองคนตั้งนาน จะเป็นยังไงกันบ้างนะ”

คลาวด์และเบตเรียกได้ว่าเป็นคนที่ฉันสนิทด้วยกันมากพอๆ กับเนเน่เลยก็ว่าได้ เราสี่คนสมัยก่อนเล่นด้วยกันประจำ แล้วในทุกๆ ครั้งที่ฉันตามท่านพ่อไปที่เมืองท่าก็จะได้เจอคลาวด์และเบต

ป่านนี้คลาวด์คงเติบโตจนกลายเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีไปแล้วล่ะมั้ง

ส่วนเบตเองก็คงกลายเป็นสาวสวยไม่แพ้กัน

ในเมืองท่าของเทราเรียนั้นจะมีกลุ่มชาวบ้านที่เป็นชาวประมงอยู่หลายคน พ่อของคลาวด์เป็นหัวหน้ากลุ่มในการจัดตั้งสมาคมชาวประมงขึ้นมา คลาวด์เป็นคนที่ขยันคอยช่วยเหลือทางครอบครัวเสมอ จะมีก็แต่ช่วงเวลาที่ฉันตามท่านพ่อไปเมืองท่าเท่านั้นที่คลาวด์จะแอบอู้งานมารวมกลุ่มกับฉัน

ฉันนี่ทำให้คนอื่นกลายเป็นคนไม่ดีสินะเนี่ย

แต่เบตเป็นเด็กกำพร้าของโบสถ์ในเมืองท่าของเขตเทราเรีย โบสถ์ที่เบตอาศัยอยู่มีสภาพเก่าทรุดโทรมมาก และก็ไม่มีเงินมากพอที่จะดูแลพวกเด็กๆ กำพร้าได้ ท่านพ่อจึงให้เงินสนับสนุนเพื่อซ่อมแซมและเป็นค่าใช้จ่ายให้กับโบสถ์

เบตตั้งใจว่าเมื่อโตขึ้นเธอจะมาช่วยงานซิสเตอร์ประจำโบสถ์ที่ตนเองอยู่ เบตตั้งใจศึกษาเล่าเรียน จนกลายเป็นเด็กที่มีความสามารถทางด้านวิชาการ เป็นเด็กอัจฉริยะ ในเด็กรุ่นเดียวกัน เธอมักจะอ่านหนังสือและดูแลเด็กๆ ในโบสถ์ แต่ก็มักจะมาหาฉันตลอดตอนที่ฉันตามท่านพ่อมาที่เมืองท่าแห่งนี้

สรุปว่าฉันเป็นตัวการจริงๆ สินะ ให้ตายสิ

อยากเจอทั้งสองคนเร็วๆ จัง

ฉันกำลังตื่นเต้นที่จะได้พบหน้าเพื่อนสมัยเด็กอย่างคลาวด์และเบตอีกครั้งทำให้มัวแต่คิดเรื่องของทั้งสองคนจนความง่วงเริ่มเข้าครอบงำ

และหลับไปในที่สุด