ตอนที่ 4 : ผู้รอดชีวิต (ตอนแรก)

รูปแบบหลักของเกม ลอร์ดออฟดิเอ็น  คือมีสิ่งปลูกสร้างที่หลากหลาย ซึ่งบางส่วนของสิ่งปลูกสร้างอาจไม่สามารถใช้ตรรกะตัดสินได้ ก่อนจะเกิดวันโลกาวินาส ตัวเขาเองก็ยังไม่ได้ก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างทั้งหมดที่มีอยู่ในรายการเลย

ถังหยูเปิดรายการสิ่งปลูกสร้าง โดยรวมจะมีหมวดหมู่ อาคารหลัก อาหารทรัพยากร อาคารสงคราม อาคารป้องกันและอาคารประเภทพิเศษ ซึ่งทั้งหมดพวกมันต้องการคคริสตัลต้นกำเนิดและทรัพยากรที่เกี่ยวข้องเช่น ไม้ หิน และอื่นๆ

ในการเริ่มต้นในขณะที่กำลังก่อสร้างปราสามของลอร์ด ถังหยูเชื่อว่าเขาได้เลือกประสาทราคาถูกได้ถูกต้อง อย่างน้อยเขาก็ไม่จำเป็นต้องหาวัสดุอะไรมาเพิ่มเติม แต่ถ้าถังหยูจริงๆต้องหาวัสดุมาเพิ่มด้วยแล้ว...แค่คิดเกี่ยวกับมันก็ทำให้เขาตัวสั่นไปทั้งตัว

ในเวลานี้อาคารในดินแดนเพียงอย่างเดียวของเขาคือ ปราสาทของลอร์ด โดยไม่มีการสร้างอาคารอื่นเลย

ถังหยูเปิดอาคารหลักก่อนเลย อาคารหลักเป็นอาคารที่สำคัญที่สุดในดินแดน ไม่มีอาคารใดในรายการที่สร้างได้เลย อาคารประเภทอื่นไม่มีข้อจำกัดในจำนวนการสร้าง อย่างไรก็ตามอาคารหลักแตกต่างกัน ไม่ว่าดินแดนจะระดับสูงเพียงใดในอนาคตหรือขอบเขตฟังก์ชันอาคารหลักจะกว้างเพียงใด มันก็ยังเป็นอาคารระดับหนึ่งเหมือนเดิม

อาคารหลักมีสี่ประเภท : ผับ ตลาด การประชุมเชิงปฏิบัติการและและสถาบันวิจัย

ผับสามารถรับสมัครผู้ติดตาม ราคา: คริสตัลต้นกำเนิด 200 หน่วย และ ไม้ 100 หน่วย

ตลาดสามารถซื้อทรัพยากร พิมพ์เขียวและแม้แต่สินค้าหายาก ราคา : คริสตัลต้นกำเนิด 300 หน่วย และ ไม้ 100 หน่วย

การประชุมเชิงปฏิบัติการสามารถผลิตอุปกรณ์และสิ่งของใช้งาน ราคา : คริสตัลต้นกำเนิด 500 หน่วย , หิน 100 หน่วย และ เหล็ก 100 หน่วย

สถาบันวิจัยสามารถปรับปรุงหรือพัฒนาพิมพ์เขียวได้ ราคา : คริสตัลต้นกำเนิด 1000 หน่วย , ไม้ 100 หน่วย , หิน 100 หน่วย , เหล็ก 100 หน่วย

ถึงแม้ว่าสถาบันวิจัยจะเป็นอาคารหลักแต่ข้อกำหนดในการก่อสร้างของมันจะต้องเป็นดินแดนระดับสอง ตามที่บอกไปว่าดินแดนต้องยกระดับอีกหนึ่งระดับ...แน่นอนเมื่อถังหยูเห็นข้อกำหนดในการสร้างอาคารหลักนี้ เขาได้สูญเสียความปรารถนาที่จะสร้างมันขึ้นทันที

แม้ว่าอาคารอื่นจะมีราคาถูกกว่าแต่เขาก็ยังไม่มีคริสตัลต้นกำเนิดขั้นต่ำ 100 หน่วยอยู่ดี เขาแม้กระทั่งไม่สามารถสร้างสิ่งที่ถูกที่สุดในอาคารระดับแรกได้เลย

สำหรับเขาแล้วสิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรกับผู้เล่น ถังหยูรู้สึกถึงความเร่งด่วน ที่กำบังก่อนหน้าของเขาถูกโจมตีโดยฝูงปีศาจ ซึ่งพิสูจน์ว่าแม้สถานที่แห่งนี้จะอยู่ห่างไกลจากก้นบึ้งนรกแต่มันก็ยังไม่ปลอดภัย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าเมื่อไรที่ฝูงปีศาจต่อไปจะมา และครั้งนี้ยังไม่มีแนวป้องกันที่เหมาะสม ถึงแม้จะมี หมายเลข 1 และ หมายเลข 2 ไม่ว่าทั้งคู่จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม ถังหยูยังรู้สึกถึงอันตรายในการเผชิญหน้ากับคลื่นปีศาจที่ไม่มีวันสิ้นสุด

การพัฒนาดินแดนของเขาจะต้องทำทันที!

ในเวลานี้ท้องฟ้ายังคงมืดสลัวเหมือนมีแสงสีเงินปกคลุมทั่วท้องฟ้า ทันใดนั้นท้องฟ้าทางทิศตะวันออกก็เริ่มเปล่งแสงสีขาว สว่างสไวขึ้นแทนท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงสีส้มยามเช้าที่ส่องประกายระยิบระยับบนพื่นโลก เมื่อมองดูฉากนี้จะเห็นได้ว่าซากปรักหักพังกระจัดกระจายอยู่ทั่วทุกแห่ง

มันดูไม่ดีเลย!

เมื่อถังหยูออกไปข้างนอก เขาไม่กล้าพูดเลยว่าเป็นเจ้าของดินแดนนี้

“อย่างน้อยเราต้องตั่งเป้าหมายเล็กๆไว้ก่อน อย่างน้อยตัวเราต้องพัฒนาดินแดนให้มีขนาดเมืองระดับหนึ่ง”

เมื่อคืนที่ผ่านมา ถังหยูได้นอนหลับอย่างเพียงพอ พลังงานและเรี่ยวแรงของเขาได้กลับมาสู่จุดสูงสุด

เขาเริ่มนำหมายเลข 1 เพื่อไปเคลียร์พวกปีศาจที่อยู่ใกล้เคียง

ในช่วงเย็นพวกปีศาจที่อยู่ใกล้เคียงดินแดนได้ถูกกำจัด เมื่อถังหยูตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เขาได้พบศพเกลื่อนกลาดด้านหน้าประตูปราสาท

ปีศาจในดินแดนนั้นจัดการได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือใหญ่แม้ว่าบางตัวจะซ่อนได้ดี แต่ก็ไม่สามารถหลบซ่อนภายใต้พื้นที่ซิสเต็มได้ พวกปีศาจจะถูกกำจัดอย่างรวดเร็วโดยหมายเลข 1

ถังหยูพบแผนที่ท่องเที่ยวของจุดชมวิว นี่คือวิลล่าริสอร์ทที่ดีที่สุดที่ได้ถูกแปลงเป็นที่กำบังแต่ก็ยังเหลือเคราโครงเดิมอยู่ ในสายตาของถังหยูเพ่งมองไปที่จุดศูนย์กลางของจุดชมวิวที่ซึ่งมีโรงแรมอยู่ใกล้เคียง ก่อนวันโลกาวินาศนี่เป็นโรงแรมที่ดีพอสมควร

ก่อนเกิดวันโลกาวินาสในโรงแรมมีห้องแช่เย็น หลังจากที่มีการสร้างที่กำบังแล้วมันก็ได้กลายเป็นศูนย์เก็บอาหารของที่กำบัง แม้ว่าถังหยูไม่เคยเดินไปที่โรงแรม เขาก็รู้อย่างชัดเจนถึงความสำคัญของสถานที่ เมื่อเขามาถึงที่กำบังเป็นครั้งแรก เขาได้ยินผู้คนพูดกันว่าสิ่งที่ผู้คนต้องการมากที่สุดคือการเข้าไปดูสิ่งของดีๆในห้องแช่เย็น พวกเขาต้องการดูว่ามันเหมือนในตำนานหรือไม่ ที่ว่ามีภูเขาอาหารกองโต

ถังหยูไม่เชื่อว่ามีภูเขาอาหาร แต่เขาเชื่อว่ามีอาหารในโรงแรมนี้!

ถังหยูเตรียมที่จะมุ่งหน้าไปหาโรงแรมเพื่อเก็บอาหารให้ได้มากที่สุด แม้ว่าจะไม่มีผู้รอดชีวิตมาแข่งขันกับเขา แต่ถ้าสถานที่แห่งนั้นถูกทิ้งไว้โดยไม่มีใครป้องกัน มันอาจมีโอกาสที่จะถูกปีศาจทำลายไปแล้วก็ได้

หัวใจของถังหยูรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเขาจำได้ว่าอาหารที่เขาค้นพบก่อนหน้านี้ถูกทำลายโดยปีศาจ

…………

ในเวลานี้ในห้องแช่เย็นของโรงแรม

หลายผู้รอดชีวิตจากคลื่นของปีศาจมีสีหน้าหวาดกลัว

ชายด้านหน้าถือมืนด้วยสองมือ กราดยิงหลายนัดด้วยสีหน้าขมขื่น

ที่นั่นมีปีศาจ หกขา สูงสองเมตร ค่อยๆแทะศพในปากของมัน

เมื่อกระสุนตีปีที่ขนของปีศาจ มีกระสุนหลายนัดกระเด้งออกมา มันแสดงให้เห็นว่าปีศาจไม่ได้รับการบาดเจ็บจากการโจมตีทั้งหมด ปีศาจสีแดงสดยังคงแทะศพด้วยกรามของมันโดยไม่สนใจผู้โจมตี

เฉินไฮปิงผู้สิ้นหวังอย่างสมบูรนณ์เป็นพยานในฉากนี้

ผู้รอดชีวิตที่อยู่ข้างหลังเขาสั่นขณะที่ใบหน้าของพวกเขาซีดจางลง ทันใดนั้นผู้รอดชีวิตที่ไม่สามารถทนต่อแรงกกดดันที่เกิดขึ้นเริ่มพุ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง แต่ไม่ทันไรร่างกายครึ่งหนึ่งก็ถูกกัดเป็นชิ้นๆและถูกเสียบยกขึ้นโดยขาของสัตย์ปีศาจ คนอื่นๆที่ได้เห็นสิ่งนี้กลายเป็นกลัวมากขึ้นโดยที่ไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไรอีกเลย

เฉินไฮปิงที่ขึ้นเล็กน้อยเทมื่อเผชิญหน้ากับสถานการ์นี้ ในท้ายที่สุดเขาเป็นนับรบที่ต่อกรกับปีศาจ อย่างน้อยเขาก็ยังสามารถคิดอย่างใจเย็นได้ในช่วงเวลานี้ อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะคิดอะไรเขาก็ไม่สามารถหาทางเอาตัวรอดในปัจจุบันได้

ปีศาจสีแดงสดนั้น่ากลัวอย่างมาก กระสุนจากปืนพกไม่มีพลังมากพอที่จะทำให้มันบาดเจ็บได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นกระสุนกระเด้งออกมา

ปีศาจไม่เคลื่อนไหวและเฉินไฮปิงก็ไม่กล้าที่จะเป็นผู้นำในการหลบหนี ไม่ว่าจะเป็นแง่ของความเร็วของปีศาจขณะโจมตีผู้รอดชีวิตหรือที่มันแสดงให้เห็นตอนมันทำลายประตูเพิ่อเข้ามาในห้องแช่เย็น เห็นได้ชัดว่ามันมีความแข็งแกร่งมากกว่าร่างใหญ่ๆของมันเอง เขากลัวว่าแม้กระทั่งผู้ปลุกพลังที่มีพลังมากที่สุดในที่กำบังก็อาจไม่เป็นคู่ต่อสู้ของมัน

เขาไม่ได้เดินไปไหนแต่แทนที่ปืนพกด้วยมีดแมเชเททหาร ใบมีดนั้นดูเยือกเย็นและคมชัด แม้เขาจะรู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน เฉินไฮปิงไม่ต้องการนั่งรอความตาย แม้ว่าเขาจะตาย อย่างน้อยเขาก็ต้องการตัดเนื้อมันออกสักชิ้น

ปีศาจสีแดงสดถุยเนื้อในปากของมันขณะที่ดวงตาของมันส่องแสงด้วยความกระหายเลือด

เฉินไฮปิงกัดฟันเมื่อเขายกใบมีดขึ้นสูงเล็กน้อย

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดัง บูมม!

เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเมื่อฝุ่นเริ่มตกลงมา เฉินไฮปิงตกใจอย่างกระทันหัน ในวินาทีต่อมาเขาเห็นปีศาจสีแดงสดหันกลับและกลายเป็นเงาสีแดง มันวิ่งไปด้านนอกของพื้นที่ห้องแช่เย็น

“มันไป...แล้วเหรอ?”

ผู้รอดชีวิตงงงวยแต่พวกเขาก็รู้สึกว่าแสงแห่งชีวิตกระพริบผ่านนตาพวกเขา ขาของผู้รอดชีวิตบางคนอ่อนระทวยแล้วล้มลงไปที่พื้น