MPE บทที่ 38 ฉันต้องการเพียงแค่ 3วันเท่านั้น

เกาเผิงเคลื่อนคลิกอ่านข่าวจากทางรัฐบาล

ใจความสำคัญของมันก็คือมีสัตว์อสูรชนิดใหม่ปรากฏขึ้นและกำลังคุกคามป่าหินดำ พวกมันมีพลังทำลายล้างสูงและชอบเก็บสะสมอาหาร

โชคดีที่ทางรัฐบาลสามารถอพยพประชาชนที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงออกมาได้อย่างปลอดภัย ขณะเดียวกันรัฐบาลก็กำลังค้นหารังของพวกแมงมุมปีศาจสีเทาและตรวจสอบพฤติกรรมของสัตว์อสูรชนิดนี้

ภัยคุกคามครั้งนี้ถูกประเมินอยู่ในระดับ 3ดาว

นี่ไม่ใช่ระดับต่ำ ปีก่อนมีสัตว์อสูรชนชั้นนักรบบุกเข้ามาในเมือง มันถูกประเมินเป็นระดับ 4ดาว

ดูเหมือนว่าเกาเผิงจะไม่สามารถหาซื้อลูกสนเข็มในเมืองได้ในเร็วๆนี้  และเขายังต้องการซื้อสิ่งของมากักตุนเอาไว้ที่บ้าน แต่อย่างไรก็ตามตู้เย็นของเขาสามารถบรรจุสิ่งของได้อย่างจำกัด ดังนั้นเขาจึงต้องปัดความคิดนี้ทิ้งไป

เกาเผิงเดินออกจากห้องนอนมายังห้องนั่งเล่น ดัมมี่ยังแทะเล็มเข็มสนเงินของมันอย่างไร้อารมณ์ ตอนนี้ร่างกายของดัมมี่ใหญ่โตขึ้นเล็กน้อยจากสองสัปดาห์ก่อนหน้า กระดูกของมันยังดูดำเงางามมากขึ้นอีกด้วย

ทางด้านต้าซื่อ มันยังนอนนิ่งๆอยู่ที่มุมห้องนั่งเล่น เกาเผิงเฝ้ามองมันอยู่ ชั่วครู่ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว

“คืนนี้ฉันจะทำซุปซี่โครงสาหร่าย” เพียงไม่นาน ห้องครัวก็เต็มไปด้วยกลิ่นที่หอมหวน

หนวดบนศีรษะของต้าซื่อทํางานทันที ดวงตาของมันยังปิดอยู่ แต่ร่างกายของมันคลานมาที่ห้องครัวโดยอัตโนมัติ

เมื่อมันเข้ามาในห้องครัว มันจึงเปิดเปลือกตาขึ้นและจ้องมองอาหารที่อยู่ในมือของเกาเผิง

“ชู่วว! เค้าหิวแล้ว”

สองเสียงที่แตกต่างกันดังขึ้นในหัวของเกาเผิง

“อีกแปปนึง” เกาเผิงตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่ทันใดนั้นเขากลับตระหนักได้ว่า ‘หือ! ต้าซื่อกำลังอยู่ระหว่างการวิวัฒนาการไม่ใช่หรือ?’

เขาหันหลังกลับและมองข้อมูลของต้าซื่อ ตอนนี้ระดับของมันเปลี่ยนจากสูงเป็นสมบูรณ์เรียบร้อยแล้ว

อย่างไรก็ตามรูปร่างของมันไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงมากนัก มีเพียงหนวดบนศีรษะของมันเท่านั้นที่มีลวดลายสีทองเพิ่มเข้ามา

หลังจากอาหารเย็น เกาเผิงได้รับสายโทรศัพท์จากผู้จัดการบริษัทบลูชิลด์ หลิวเฉินหลิน “ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณในเวลานี้น่ะครับ” หลิวเฉินหลินกล่าว

“ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่ได้เข้านอน” เกาเผิงปิดเสียงโทรทัศน์ก่อนถาม “ผู้จัดการหลิว มีเหตุฉุกเฉินงั้นหรือครับ?”

“ถูกต้องครับ คุณเกาพอจะมีเวลามาพบเราในคืนนี้ได้มั้ยครับ?” หลิวเฉินหลิง พยายามควบคุมน้ำเสียงของตนเองแต่เกาเผิงก็ยังสัมผัสได้ถึงความกังวลของเขา

เกาเผิงมองนาฬิกา มันพึ่ง 2ทุ่มเท่านั้น เขาพยักหน้าและตอบ “ได้ครับ” เขารับเงินมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความช่วยเหลือ

“นั่นเยี่ยมมาก” หลิวเฉินหลินถอนหายใจ

หลังจากวางสาย หลิวเฉินหลินเดินทางมารับเกาเผิงด้วยตนเอง

“หือ ทำไมผู้จัดการหลิวมาเร็วนัก?” เกาเผิงสงสัย

“คุณเกา คุณได้ยินข่าวเกี่ยวกับแมงมุมปีศาจสีเทามาแล้วใช่ไหมครับ?” หลิวเฉินหลินเปิดประเด็นทันที

“ใช่ครับ ผมได้ยินข่าวมาบ้างแล้ว” เกาเผิงพยักหน้า

“ผมจะไม่อธิบายสิ่งที่รัฐบาลประกาศออกมาแล้ว ตอนนี้บริษัทของเรารับงานจากบริษัทเอกชนบางแห่งและต้องคุ้มกันพวกเขาในการเดินทางเข้าไปสำรวจป่าหินดํา พวกเขาจะออกเดินทางใน 3วันนี้ เนื่องจากแมงมุมปีศาจสีเทาแข็งแกร่งมาก ดังนั้นเราจึงต้องการให้คุณช่วยยกระดับตั๊กแตนตำข้าวปีศาจของเราอย่างเร่งด่วนเพื่อเพิ่มโอกาสที่จะได้รับชัยชนะในการต่อสู้” หลินเฉินหลิงกล่าวอย่างจริงจัง

“ถ้าผมจำไม่ผิด รัฐบาลไม่อนุญาตให้บริษัทเอกชนเข้าไปในบริเวณนั้นนี่ครับ” เกาเผิงประหลาดใจ

“รัฐบาลเพิ่งจัดประชุมเมื่อหลายวันก่อนและยกเลิกเรื่องนี้ไปแล้ว” หลิวเฉินหลินถอนหายใจ “ในปีที่ผ่านมาสัตว์อสูรวิวัฒนาการไปอย่างรวดเร็วมาก สุดท้ายรัฐบาลจึงตระหนักได้ว่าไม่สามารถต่อสู้กับพวกมันโดยลำพังได้อีกต่อไป จึงต้องขอความร่วมมือกับเอกชน”

ในฐานะผู้จัดการบริษัทคุ้มภัย หลิวเฉินหลินพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก

หลังจากนั้นหลิวเฉินหลินจึงนำเกาเผิงมายังอาคารแห่งหนึ่งด้านหน้าประตูมียามในชุดสีน้ำเงินพร้อมกับสัตว์อสูรของพวกเขายืนนิ่งอยู่ราวกับประติมากรรมหิน

ด้านหลังอาคารเป็นสถานที่เปิดโล่งล้อมรอบด้วยกำแพงขนาดใหญ่และตาข่ายไฟฟ้า ตรงกลางของห้องโถงมีตั๊กแตนตำข้าวปีศาจหลายร้อยตัวยืนอยู่ที่นั่น

“นี่คือตั๊กแตนตำข้าวปีศาจทั้งหมดที่เรามี” หลิวเฉินหลินแนะนำ

เกาเผิงกวาดตามองข้อมูลของตั๊กแตนตำข้าวปีศาจและเลือกออกมา 10ตัว

“ผมจะทดลองกับ 10ตัวนี้”

“เลือกได้ดีมากคุณเกา !” หลิวเฉินหลิงยกนิ้วให้ ตั๊กแตนตำข้าวปีศาจทั้ง10ตัวนี้ เป็นตั๊กแตนตำข้าวปีศาจที่ดีที่สุดของบริษัท

“ผมจะเขียนสิ่งที่ต้องใช้ในกระดาษ คุณเพียงไปเตรียมพวกมันมาอย่างรวดเร็วที่สุด ทุกอย่างจะเสร็จสิ้นภายในเวลา 3วัน” เกาเผิงกล่าวอย่างไร้อารมณ์

“ทราบแล้วครับ”

หลังจากเกาเผิงจึงส่งกระดาษรายการสิ่งของที่ต้องใช้ให้กับหลิวเฉินหลิน เขาดำเนินการต่ออย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียง 1ชี่วโมง ของในรายการทุกอย่างก็ส่งมาถึงเกาเผิง

“คุณเกา ทุกอย่างพร้อมแล้ว” หลิวเฉินหลินเช็ดเหงื่อบนหน้าผากด้วยความกังวล

เกาเผิงไม่แม้แต่จะหันหลังกลับไปมอง เขาสวมชุดคลุมและหน้ากากอย่างระมัดระวัง

ด้านหน้ามีหม้อขนาดใหญ่ที่กำลังเดือดพล่านตั้งอยู่ขณะที่ไอร้อนพุ่งเข้าปะทะใบหน้าของเขา