MPE บทที่ 32 การฝึกนรก

‘คิดไปคิดมา ต้าซื่อของฉันดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบและจุดอ่อนใดๆสินะ’ เกาเผิงดูท่าทางภูมิใจ

แต่เมื่อเกาเผิงไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขากลับพบว่าต้าซื่อยังมีจุดอ่อนอีกมากมาย ประการแรก มันไม่สามารถบินได้ มันไม่สามารถต่อสู้กลางอากาศได้ ประการที่สอง มันไม่มีความสามารถในการว่ายน้ำ ต่อสู้ใต้น้ำไม่ได้หรืออาจจะจมน้ำตายด้วย

ประการสุดท้าย เกาเผิงคิดว่าต้าซื่อนั้นแข็งแกร่ง เพราะเขาเทียบกับสัตว์อสูรระดับเดียวกันเท่านั้น หากต้องต่อสู้กับสัตว์อสูรระดับสูงกว่า ต้าซื่ออาจเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก็ได้

ดังนั้นภารกิจสำคัญที่เกาเผิงต้องทําเป็นอันดับแรกก็คือยกระดับการป้องกันของต้าซื่อ

การป้องกันเป็นสิ่งสําคัญ ด้วยทักษะลับที่เกาเผิงได้รับจากลุงหลิว ความเสียหายของเกาเผิงจะถูกโอนย้ายไปยังสัตว์อสูรของเขา หากต้าซื่อไม่มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งพอ มันอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสจากทักษะนี้

ศีรษะของตะขาบเป็นจุดอ่อนของพวกมัน หากเปรียบเทียบกับแมงป่อง ศีรษะของแมงป่องมีความแข็งแกร่งกว่ามาก นั่นทำให้แมงป่องเป็นผู้ชนะอย่างสมบูรณ์แบบในการต่อสู้ระหว่างพวกมัน

‘และฉันจะยกระดับการป้องกันของต้าซื่ออย่างไร?’ เกาเผิงพึมพํากับตัวเอง

ทันใดนั้นเขาปิ๊งไอเดีย เขาเคยเรื่องของสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่ชื่อว่าลิงนักชก เดิมทีลิงนักชกมีร่างกายที่อ่อนแอ แต่ผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรฝึกให้มันใช้ร่างกายปะทะต้นไม้อย่างบ้าคลั่ง ในตอนแรกมร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผล แต่เจ้านายของมันยังรักษามันและให้มันฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง เมื่อเวลาผ่านไป ผิวหนังของมันจึงเริ่มหนาขึ้น มัดกล้ามของมันพองโตขึ้น สุดท้ายมันสามารถพุ่งชนกำแพงหินให้ย่อยยับได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

เรื่องนี้ทำให้เกาเผิงรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก การฝึกฝนและการรักษาที่ควบคู่กัน ด้วยวิธีการนี้มันจะทำให้สัตว์อสูรแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

ต้าซื่อรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี มันเริ่มถอยหลังกลับไปด้วยความหวาดระแวง

“มานี่” เกาเผิงถอนหายใจและลูบศีรษะต้าซื่อ “สิ่งนี้ฉันกำลังทำอาจทำให้แกทุกข์ทรมานในตอนนี้ แต่เชื่อฉันเถอะ แกจะต้องขอบคุณฉันในอนาคต” เกาเผิงโน้มน้าวต้าซื่อ แต่มันมองเกาเผิงอย่างโง่งม ประโยคเหล่านี้ซับซ้อนเกินกว่าที่มันจะเข้าใจได้

เกาเผิงไปหยิบค้อนไม้จากลัง มันขนาดพอดีมือไม่หนักมาก จากนั้นเขาก็ตีไปที่เปลือกตรงส่วนหัวของมันให้ทันที

*เกร๊ง*

เสียงปะทะดังขึ้นพร้อมกับค้อนที่กระเด็นออกไป

เกาเผิงเดินไปหยิบค้อนไม้และหันไปมองต้าซื่อด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย “เด็กดีของฉัน ไม่ต้องกังวลไปฉันจะทำอย่างเบามือ”

เมิ่อเห็นเกาเผิงที่กำลังเดินเข้ามา ต้าซื่อโก่งหลังและพยายามหลบหนี

‘เกิดอะไรขึ้น เจ้านายกินอะไรผิดสำแดงงั้นเหรอ อย่าเข้ามานะ?’

“หยุด!”

ต้าซื่อหมอบลงบนพื้นด้วยความขมขื่น

“เห้อ…” เกาเผิงถอนหายใจ ‘ฉันควรฝึกต้าซื่อด้วยวิธีนี้อย่างงั้นหรือ?’

เขาไม่แน่ใจว่าหลังจากฝึกด้วยวิธีนี้ เป็นเวลานับเดือน ต้าซื่อจะแข็งแกร่งขึ้นหรือไม่ แต่ที่เขารู้ๆคือแขนของเขาจะกลายเป็นท่อนเหล็กซะก่อน เพราะเปลือกของต้าซื่อมันแข็งมาก

หลังจากถูกทุบตีตลอดบ่าย ต้าซื่อวิงเวียนและไม่สามารถเดินเป็นเส้นตรงได้ ขณะเดียวกันแขนของเกาเผิงก็ด้านชา

เมื่อกลับถึงบ้าน เกาเผิงพบว่าเลเวลของดัมมี่เพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ ตอนนี้มันอยู่ที่เลเวล 12 ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นเพราะลูกสนเข็ม

ในความเป็นจริง สัตว์อสูรจะเติบโตขึ้นตามธรรมชาติอยู่แล้ว หากได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์มากขึ้น พวกมันจะค่อยๆยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว

ด้วยเหตุนี้เลเวลมันจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะว่าดัมมี่ได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์อย่างต่อเนื่อง

…

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์

วันเวลาแห่งการฝึกนรกยังไม่เพียงพอที่จะเห็นผลลัพธ์ได้อย่างชัดเจน แต่การถูกทุบตีทุกวันทำให้ความอยากอาหารของต้าซื่อเพิ่มสูงขึ้น ดูเหมือนการฝึกในแต่ละวันจะกระตุ้นระบบย่อยอาหารของมันเป็นพิเศษ เมื่อความอยากอาหารเพิ่มขึ้น มันก็กินมากขึ้นตาม ทำให้ร่างกายของมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง

ตอนนี้ร่างกายของมันยาวขึ้นมากกกว่า 10 เซนติเมตรจากก่อนหน้านี้

เลเวลของมันก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เวลานี้มันอยู่ที่เลเวล 10 และอีกเพียงหนึ่งเลเวลเท่านั้น มันจะกลายเป็นสัตว์อสูรชนชั้นขุนนาง