EP4
เลียฟูงได้เห็นอาการของนักศึกฝึกงาน เขาได้พูดปลอบใจว่า "ในระยะเริ่มต้นของการฝึกงานของเธอ ทุกคนส่วนใหญ่ควรสังเกตให้มาก ให้ความสนใจกับการเรียนรู้อยู่ตลอดเวลาและฝึกอย่างหนัก ในเวลาเดียวกันพวกเธอต้องพยายามสร้างสมดุลระหว่างการทำงานหนักและพักผ่อน”
"วันนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราจะทำในคือการสาธิตการทำงานแต่ละแผนกให้พวกเธอได้เห็นกัน และพวกเธอไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้เข้าห้องฝึกปฏิบัติการพวกนี้ เพราะพวกเธอต้องอยู่ในนี้นานจนเบื่ออย่างแน่นอนระหว่างการฝึกงานที่นี้ "
หลังจากที่นักศึกษาฟังจบ ได้มีคนยกมือขึ้นเพื่อถามคำถามอย่างรวดเร็วว่า "ผู้อำนวยการฝ่ายเลียฟูง การผ่าตัดต่อเส้นเลือดของหางหนูขาว มันมีระดับความอยากขนาดไหนครับ? "
"มันยากขนาดไหน... ? " เลียฟูงได้ไตร่ตรองความคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ฉันจะอธิบายให้เธอฟังแบบนี้นะนอกจากนักเรียนจากสถาบันการแพทย์ที่จะมาฝึกงานในแผนกศัลยกรรมมือของโรงพยาบาลหยุนหัว เราก็ยอมรับแพทย์ร้อยคนจากโรงพยาบาลอื่นๆในจังหวัดที่จะเข้ามา และเรียนรู้การปฏิบัติกับเราเป็นประจำทุกปี แม้ว่าแพทย์เหล่านี้จะมาถึงจำนวนของผู้ที่มีความสามารถในการปลูกถ่ายหางและตอบสนองความต้องการของอัตราการไหลของเลือดถึง 95% นั้นสามารถนับได้ด้วยเลขหลักเดียว "
“อะไรนะ!” นักเรียนตกใจพร้อมกัน
ไม่กี่นาทีต่อมาคังจิ่วเหลียงและหลิงรันนั่งอยู่ทั้งสองด้านของโต๊ะตามลำดับ เลนส์ใกล้วัตถุสำหรับกล้องจุลทรรศน์แบบสองตาสองตาถูกเล็งไปที่หางของหนูขาว ที่ด้านบนของตัวเครื่องคังจิ่วเหลียงและหลิงรันได้จัดทำเลนส์ตาคู่หนึ่งคู่
"โดยปกติเมื่อเราฝึก เราจะตัดหางของหนูออกเป็นหกสิบถึงแปดสิบเซ็กเมนต์วันนี้เป็นกรณีพิเศษสำหรับเราเราจะตัดมันออกเป็นเซ็กเมนต์ที่น้อยลง" ในขณะเดียวกันคังจิ่วเหลียงได้เปิดไมโครโฟนที่ด้านหนึ่งของโต๊ะเขาหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมา
"เมาส์สีขาวน่ารักมากอย่าตัดหางเลยนะ" มีหญิงสาวร้องออกมาขณะที่เธอซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน
แม้ว่าเขาจะคิดว่าเธอเพิ่งจะพูดเรื่องตลกออกมา คังจิ่วเหลียงยังคงจริงจังในขณะที่เขาอธิบายว่า "สัตว์ทดลองถือได้ว่าเป็นวีรบุรุษสำหรับพวกเรา เราทุกคนจะใช้พวกเขาสำหรับการฝึกฝนเพื่อพัฒนาทักษะและปรับปรุงสวัสดิภาพของมนุษย์ ในระหว่างนี้ทุกคนควรพยายามอย่างเต็มที่เพื่อใช้โอกาสทุกครั้งในการทดลอง แต่พวกเธอต้องรู้จักขีดความสามารถขอตัวเองด้วย เมื่อเธอคิดได้ตามนี้พวกเธอก็สามารถลดความทุกข์ทรมานของสัตว์ได้ ดังนั้นเมื่อพวกเธอฝึก พวกเธอต้องจริงจัง ... เข้าใจไหม!"
ขณะที่คังจิ่วเหลียงกำลังพูดอยู่เขาเห็นว่าหลิงรันได้ตัดหางของหนูขาวที่ได้รับการดมยาสลบแล้วออกเป็นสิบส่วน
"คุณบอกว่าเราจะลดให้น้อยลงในวันนี้ ดังนั้นฉันจึงตัดมันออกเป็น 42 กลุ่มนั่นน้อยเกินไปหรือ" มีดผ่าตัดที่หลิงรันจัดขึ้นในมือของเขาแวววาวด้วยแสงสีเงินบนใบมีด
นักเรียนด้านล่างดูด้วยแววตาทั้งสองข้างซึ่งรวมถึงเด็กผู้หญิงที่เพิ่งพูดถึงว่า "หนูตัวขาวน่ารักมาก ๆ " เธอรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่งจนถึงจุดที่เธอต้องการให้เธอเป็นคนผ่าตัดเอง
“เธอสามารถวางงานของเธอแล้วฟังฉันก่อนหลังจากนี้” คังจิ่วเหลียนจับจ้องที่กองเศษหางหนู เขาไม่สามารถบอกได้เลยว่าหลิงรันได้ทำการตัดหางหนูออกตอนไหน ...
"ฉันจะทำการสาธิตให้พวกเธอได้ดูก่อน" คังจิ่วเหลียงถือเครื่องมือแพทย์คู่หนึ่งโดยใช้มือซ้ายในขณะที่เขาหยิบเข็มด้วยมือขวาและพูดว่า "สิ่งที่เราใช้อยู่ตอนนี้เรียกว่าเครื่องมือกล้องจุลทรรศน์ทางการแพทย์ นักศึกษาหลายคนไม่เคยสัมผัสสิ่งนี้มาก่อน ดังนั้นฉันจะอธิบายให้พวกเธอฟังว่าคุณสมบัติหลักของเจ้าเครื่องนี้คือการขยายส่วนของเส้นเลือดหรือเส้นประสาทให้มีขนาดใหญ่ขึ้น…แล้วฉันจะเรียกเธอว่าอะไร?”
"หลิงรันครับ" หลิงรันตอบ
"เธอจะไม่พูดมากใช่ไหม?"
"ไม่ครับ"
“เธอจะต้องรักการพูดคุยเข้าไว้ เพราะศัลยแพทย์ทุกคนต้องพูดมากๆเมื่อพวกเขาอยู่ในห้องผ่าตัด” ในระหว่างการผ่าตัดคังจิ่วเหลียงได้กลายเป็นคนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
หลิงรันตอบกลับไปว่า "โอ้"
คังจิ่วเหลียงไม่สามารถรู้ได้ว่าการตอบรับแบบนั้นหมายถึงอะไรแต่เขาก็พูดว่า "เป็นเพราะในห้องผ่าตัดนั้นเบื่อหน่ายอย่างมาก"
นักศึกษาพากันหัวเราะคิกคัก
คังจิ่วเหลียงตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เขาถามว่า "คำถามที่ฉันถามออกไปมันน่าเบื่อเกินไปหรือไม่"
“จริง ๆ แล้วการทำศัลยกรรมอะไรซักอย่างนั้น มันใช้เวลานานมากมันเป็นความจริงที่ว่ามันค่อนข้างน่าเบื่อโดยปกติแล้วมันจะเป็นสิบหรือยี่สิบชั่วโมงต่อครั้ง เมื่อเราเสร็จสิ้นการเซสชั่นสำหรับการผ่าตัดมือคนอื่น ๆ รอบตัวคุณอาจต้องการพูดคุย ถ้าคุณไม่อยากพูด” คังจิ่วเหลียงไม่ได้ใส่ใจตัวเองด้วยความหมายพื้นฐานในคำพูดของหลิงรันในขณะที่เขาพูด เขาเริ่มทำงานด้วยมือของเขาราวกับว่าการกระทำทั้งสองจะไม่ส่งผลกระทบต่อกันและกันหรือรบกวนซึ่งกันและกัน
ในสายตาของนักศึกษางานจังหวะของมือของคังจิ่วเหลียงในขณะที่เขาทำงานและความเร็วที่ใช้ในขณะที่เขาพูดนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง อย่างที่บอกไปแล้ว: ‘การฝึกฝนจะทำให้คนสมบูรณ์แบบ’
ในขณะเดียวกันหลิงรันก็ทำความคุ้นเคยกับรายละเอียดเกี่ยวกับการกระทำของคังจิ่วเหลียงขณะที่เขาดำเนินการในส่นของเขา ท้ายที่สุดแล้วการปลูกถ่ายหางหนูขาวเป็นเพียง อะนาสโตซิส (Anastomosis)[1] ของการไหลเวียนโลหิต
มันจะต้องมีการเย็บหกถึงแปดเข็มในส่วนของหลอดเลือดขนาดเล็กเพื่อให้แต่ละเส้นเลือดที่ถูกตัดกลับมารวมกัน และเพื่อให้แน่ใจว่าเลือดจะไหลเวียนได้อย่างราบรื่น ไม่มีอะไรขัดขวางและไม่มีการรั่วไหลออกมาภายหลัง
ในระหว่างกระบวนการเย็บแผล แพทย์ควรระมัดระวังไม่ให้มีผุในร่างกาย [2] และช่องว่าง [3] ปรากฏขึ้น ด้วยสิ่งเหล่านี้จะเป็นสิ่งที่กำหนดทักษะของศัลยแพทย์คนนั้นว่าอยู่ระดับไหน
ตัวอย่างเช่นแพทย์ของแผนกศัลยกรรมมือจะต้องมีการฝึกอบรมเป็นเวลาสองถึงสามปีในการปลูกถ่ายหางหนู ก่อนที่เขาหรือเธอจะสามารถเชื่อมต่อหางได้สำเร็จ .
คังจิ่วเหลียงเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะพูดคนเดี่ยว เขาจึงถามหลิงรันโดยตรงว่า "เธอรู้จักเทคนิคการเย็บที่ฉันกำลังใช้หรือไม่"
"มันเป็นการเย็บที่เรียกว่าการขัดจังหวะอย่างง่าย" หลิงรันไม่ได้พูดอะไรมากมาย
"เธอคุ้นเคยกับมันหรือไม่?" คังจิ่วเหลียงถามคำถามอื่น แต่เขาตอบคำถามตัวเองทันทีหลังจากนั้น เขากล่าวว่า "คุณควรจะคุ้นเคยกับมัน เพราะนี่เป็นเทคนิคที่ใช้ทั่วไปและเป็นวิธีการเย็บที่ง่ายที่สุดหรือที่เรียกกันว่าเทคนิคการเย็บและปมผูกปมใช่ไหม? ย้อนกลับไปตอนที่ฉันฝึกที่มหาลัยนี่เป็นทักษะที่ฝึกมากที่สุดแล้วเธอล่ะ? "
หลิงรันยังคงใช้ข้อความกระชับในขณะที่เขาตอบว่า "เป็นเช่นเดี่ยวกัน" เขาเฝ้าดูการดำเนินการของคังจิ่วเหลียงต่อไป เพราะตอนนี้ในหัวของเขาเต็มไปด้วยข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบการเย็บและขั้นตอนการเย็บขึ้นมาจำนวนมาก ดังนั้นเขาไม่ต้องการพูดอะไรออกไปมากนัด
"เอาล่ะลองดูสิ" ทันใดนั้นคังจิ่วเหลียงก็รู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อยเขาคิดในใจว่า 'ฉันเป็นคนที่งานยุ่งอย่างมากทำไมนายถึงไม่เรียนรู้จากฉันบ้างเลย …?'
ในตอนแรกเขาต้องการที่จะทำการอะนาสโตซิส อีกสองสามครั้งเพื่อให้ หลิงรันทำความคุ้นเคยกับมัน หลังจากเสร็จสิ้นการไหลเวียนโลหิตอะนาสโตซิส เพียงครั้งเดียวเขาก็ได้ตัดสินใจทันทีเพื่อให้หลิงรันเข้ามาแทนที่
หลิงรันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาไม่ได้คิดมาก เขาเพิ่งพูดว่า "ไม่เป็นไร" เมื่อเขาหยิบที่ใส่เข็มขึ้นมา
ตลอดเวลาที่คังจิ่วเหลียงไม่ได้ละสายตาจากกล้องจุลทรรศน์ ในขณะนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองหลิงรัน
คำกล่าวนี้ชี้ให้เห็นว่าทักษะของผู้เชี่ยวชาญจะถูกกำหนดเมื่อเขาวางมือบนฝีมือของเขา และทักษะพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับการผ่าตัดสำหรับผู้เชี่ยวชาญคือการที่มือของพวกเขาจะไม่สั่นคลอนเมื่อพวกเขาหยิบเข็มขึ้นมา
เพื่อที่จะเย็บแผลแปดเข็มบนหลอดเลือดแดงที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางเพียง 0.5 มิลลิเมตร การเย็บแผลผ่าตัดที่พวกเขาทำในขณะนี้เป็นเพียงหนึ่งในห้าของความหนาของเส้นผม หากคนธรรมดาหยิบที่จับเข็มขึ้น ปลายด้านหน้าของเข็มจะสั่นอย่างเลี่ยงไม่ได้
ภายใต้กล้องจุลทรรศน์ขนาดของแรงสั่นสะเทือนจะทำให้ดูเหมือนว่าเข็มกำลังเต้นอยู่รอบ ๆ
ในความเป็นจริงแพทย์ที่ไม่เคยได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสมในการผ่าตัดเล็กจะสั่นมากจนผู้สังเกตการณ์ทุกคนจะรู้สึกวิงเวียนศีรษะในขณะที่ดูแพทย์เหล่านี้จะหยิบที่จับเข็มใต้กล้องจุลทรรศน์ แพทย์เหล่านี้จำเป็นต้องฝึกถือที่ปักเข็มเป็นเวลานานอย่างแน่นอน แพทย์บางคนถึงกับถือเข็มไว้ในมือจนกว่ามือของพวกเขาบวมจากการฝึกฝน
สำหรับนักศึกษาแพทย์ ...
คังจิ่วเหลียงไม่สามารถช่วยได้ แต่ถามว่า "เธอคงเคยฝึกมาก่อนใช้ไหม?"
"ครอบครัวของผมเปิดคลินิกเล็กๆอยู่ เลยพอเคยทำมาบ้างครับ " หลิงรันพูดโดยใช้คำโกหกที่เขาทำขึ้นมาเอง ปลายของเข็มภายใต้กล้องจุลทรรศน์เดินตรงไปที่หลอดเลือดแดงเล็กๆที่หางของหนูขาว
คังจิ่วเหลียงพุ่งความสนใจไปที่เขาอย่างรวดเร็ว แต่เขาเห็นเพียงว่าหลอดเลือดแดงของหางหนูขาวไม่ได้เคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อยภายใต้กล้องจุลทรรศน์ คังจิ่วเหลียงอดไม่ได้ที่จะยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
หลอดเลือดแดงภายใต้กล้องจุลทรรศน์ไม่สั่นสะเทือนเลย นั่นหมายความว่าไม่มีด้ายถูกดึงแม้แต่น้อย นี่ไม่ใช่ข้อกำหนดขั้นพื้นฐานในการผ่าตัดขนาดเล็กหรอกหรือ ในความเป็นจริงนี้เป็นทักษะที่โดดเด่นอย่างมาก
เพื่อฝึกฝนทักษะนี้โดยเฉพาะหมอบางคนจะใส่ฟองสบู่ในอ่างน้ำและทำการเย็บแผลและปมผูกบนฟอง เป้าหมายคือการทำให้ฟองอากาศไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว
มันคล้ายกับการเย็บนิ้วที่หัก หากกระบวนการสามารถทำได้ด้วยมาตรฐานการเย็บแผลแบบนั้นนิ้วมือที่เย็บแผลจะมีความสามารถในการฟื้นตัวที่แข็งแกร่งกว่าและมีความคล่องตัวในอนาคตมากกว่า
ในช่วงเวลาที่เขาขาดสติไปนั้นการเย็บในอะนาสโตซิสก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว คังจิ่วเหลียงไม่ได้สังเกตเวลาที่แน่นอนในการเย็บนี้ แต่ที่เขารู้คือมันใช้เวลาน้อยกว่าเขาอย่างแน่นอน
หลังจากใคร่ครวญมัน คังจิ่วเหลียงก็มองไปที่จุดของอะนาสโตซิสใต้กล้องจุลทรรศน์อย่างรวดเร็ว เขาสามารถเห็นได้ว่าจุดที่ถูกสัมผัสจากภายนอกนั้นค่อนข้างคงที่ มันเป็นที่น่าพอใจต่อสายตาด้วยรูปลักษณ์ของมันไม่มีแม้แต่ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว
นี่เป็นตัวอย่างในตำราเรียนของการเย็บหลอดเลือดและปมหลอดเลือด ไม่มีข้อผิดพลาดเลยที่จะบอกได้
'คลินิกเล็กๆเหรอ ?'
คังจิ่วเหลียงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลิงรัน หลังจากนั้นเขาก็คิดกับตัวเองว่า 'เขาต้องทำการทดลองกี่ครั้งที่คลินิกของเขากัน ถึงจะสามารถทำได้แบบนี้'
หมายเหตุของนักแปล:
[1] Anastomosis : การเชื่อมต่อระหว่างสองสิ่งที่แตกต่างหรือเสียหายเข้าด้วยกัน เช่นเส้นเลือดหลอดเลือดดำ
[2] โพรงร่างกาย: ช่องว่างที่เต็มไปด้วยของเหลวในสิ่งมีชีวิตหลายเซลล์นอกเหนือจากเส้นเลือด (เช่นหลอดเลือดและท่อน้ำเหลือง)
[3] ช่องว่าง: เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากทำการปิดบาดแผล ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องร้ายแรงหลังการผ่าตัด
