Returning From The Immortal World - 65

.......................................................................................................................................................................................

บริษัทร้อยคุณธรรมเภสัชเป็นบริษัทชั้นนำในเมืองสตารซิตี้และธุรกิจหลักของบริษัทคืออุตสาหกรรมการแพทย์เป็นหนึ่งในบริษัทที่ดีที่สุดในวงการแพทย์ทั่วประเทศเฉินซีซ่งเป็นนายใหญ่ของบริษัทนี้ที่มีสินทรัพย์มูลค่ากว่าหลายพันล้านหยวนและยังมีสถานะที่โดดเด่น

เขามองไปที่ถังซิ่วตรงหน้าของเขาขณะที่ความคิดแปลกๆเกิดขึ้นภายในหัวใจของเขา

"เด็กหนุ่มคนนี้อยากจะตรวจชีพจรของฉัน?เขาเป็นแพทย์จีนหรือไม่?และเขารู้ได้อย่างไรว่าฉันมีอาการบาดเจ็บภายใน?มันเป็นไปไม่ได้! นอกเหนือจากภรรยาของฉันแล้วยังไม่มีใครอื่นที่จะรู้เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ที่เขารู้เรื่องนี้ "

เฉินซีซ่งแอบส่ายหัวของเขาและโยนความคิดไร้สาระออกไปจากจิตใจของเขาอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตามเขามองไปที่ใบหน้าของหลงฮานเหวินและปฏิบัติตามคำขอของถังซิ่วขณะที่เขาหายใจเข้าลึกๆ

"ฮิสสสสส…"

ความเจ็บปวดราวกับว่ามันจะฉีกหัวใจและปอดของเขาออกมาอกของเขาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นทันทีทำให้ตาของเขาหมองลงและเกือบทำให้เขาเป็นลมในทันทีในเวลาเดียวกันเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกแสบร้อนอย่างแรงราวกับว่าอะไรกำลังแผดเผาอวัยวะภายในของเขา

ถังซิ่วคลายมือออกและพูดด้วยความรู้สึกที่เคร่งขรึม

"อาการบาดเจ็บภายในของคุณรุนแรงมากไม่อาจเกิดขึ้นได้โดยการกระทำของคนทั่วไปเนื่องจากอวัยวะภายในของคุณเกือบถูกทำลายแต่ผมอยากรู้จริงๆว่าทำไมคุณถึงสามารถขยับตัวไปไหนมาไหนทั่วทุกหนทุกแห่งด้วยอาการบาดเจ็บเช่นนี้ได้?

ด้านข้าง…

ตั้งแต่การมาถึงของหลงฮานเหวินและเฉินซีซ่ง,กู่หยูเต่าก็ถูกเมินและทอดทิ้ง,การการปฏิบัติอย่างเย็นชาต่อเขาแบบนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งโดยเฉพาะเมื่อเขาได้ดูถูกถังซิ่วไปและการได้เห็นคนชื่อเสียงอย่างหลงฮานเหวินสรรเสริญถังซิ่วความอิจฉาได้เพิ่มมากขึ้นภายในหัวใจของเขาเมื่อเห็นโอกาสเขาก็ได้ตะโกนทันที

"ถังซิ่ว!นายทำอะไรกับนายใหญ่เฉิน?นายทำตัวเหมือนเทวดาและเล่นกลเพื่อหลอกลวงเขาใช่ไหม?นายนั้นเป็นแค่เพียงคนโกง! "

ถังซิ่วหัวเราะเยาะ

"ไม่ว่าฉันจะเป็นคนหลอกลวงหรือไม่ก็ไม่ใช่สิทธิของนายที่จะพูดอย่าเข้ามายุ่งเรื่องของคนอื่น "

"นาย…"

กู่หยูเต่าโกรธทันที

ถังซิ่วขัดคำพูดเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า

"แล้วนายจะทำไม ห๊ะ ?ฉันกำลังพูดกับคนอื่นอยู่!นายไม่มีสิทธิมากพอที่จะแทรกการสนทนาของเรานายควรหลบไปอยู่ข้างๆหรือไม่ก็ไสหัวไปซะ "

ใบหน้าของกู่หยูเต่าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มถ้าหลงฮานเหวินและเฉินซีซ่งไม่ได้ปรากฏตัวเขาคงจะกระโดดออกไปจัดการกับถังซิ่วโดยทันที

เฉินซีซ่งมองถังซิ่วด้วยการแสดงออกที่ไม่น่าเชื่อพร้อมกับความเจ็บปวดที่หน้าอกค่อยๆลดลงเขาถามด้วยความตกใจว่า

"เธอเป็นใคร?เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บภายในและได้รับอาการบาดเจ็บนี้มาจากคนอื่น? "

ถังซิ่วตอบเบาๆว่า

"เมื่อเทียบกับคุณผมเคยได้รับอาการบาดเจ็บสาหัสมากมายนับไม่ถ้วนเพื่อนของผมยัง ... ดังนั้นผมตระหนักดีถึงอาการเมื่อมีคนได้รับบาดเจ็บภายในถ้าผมเดาไม่ผิดคุณได้เคยทานยาที่มีค่ามากด้วยใช่ไหม?อาการบาดเจ็บของคุณอาจถูกระงับชั่วคราวแต่หลังจากประสิทธิภาพของยาหมดไปแล้วและคุณไม่ได้ทานยานานๆอาการบาดเจ็บของคุณจะรุนแรงขึ้นแม้ชีวิตของคุณจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงผมพูดถูกไหม?"

หลงฮานเหวินตกใจ

"พี่เฉินคุณ ... คุณบาดเจ็บภายในจริงๆหรือ?มันเป็นยังไงบ้าง? "

เฉิน ซีซ่งพยักหน้าด้วยความรู้สึกทรมานเขามองลึกไปที่ถังซิ่วและยิ้ม

"น้องหลงสถานที่นี้ไม่ใช่สถานที่เหมาะสำหรับการพูดคุยเราลองหาที่เงียบๆเพื่อพูดคุยกันดีกว่า! "

หลงฮานเหวินมองไปที่ถังซิ่วด้วยการแสดงออกแปลกๆขณะที่เขาพยักหน้าและพูดว่า

"ถังน้อย,ไปเถอะ!"

"ได้เลย!"

ถังซิ่วพยักหน้าและเดินตาม

เมื่อพวกเขากำลังจะเดินออกไปที่สำนักงานบริหารอสังหาริมทรัพย์เฉินซีซ่งก็หยุดลงขณะที่เขามองไปที่กู่หยูเต่าและพูดว่า

"เธอเป็นลูกชายของเลขานุการกู่ไม่ใช่หรอ?พวกเรามีสิ่งสำคัญที่จะพูดกันและเธอไม่เหมาะสำหรับโอกาสนี้ดังนั้นเชิญไปดูแลเรื่องของคุณเอง! "

ห๊ะ?!

ผิวของกู่หยูเต่าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มเขาไม่เคยมีคิดเคยฝันว่าเฉินซีซ่งจะไล่เขาออกมา

คลื่นแห่งความเสียใจกระแทกหัวใจของเขาถ้าเขาไม่ได้โจมตีถังซิ่วด้วยคำพูดของเขาและแทนที่จะยกยอเขา,เขาจะไม่ถูกไล่ออกมาเช่นนี้

“เหี้*เอ๋ย!!! ไอเด็กเปรตถังซิ่ว!”

ความแค้นทั้งหมดของเขาตกลงไปที่ถังซิ่ว,กู่หยูเต่าตระหนักดีว่าเขาไม่สามารถหาเรื่องกับคนมีอำนาจอย่างหลงฮานเหวินหรือเฉินซีซ่งได้แต่ถ้าถังซิ่วไม่ได้โผล่มาวันนี้สถานการณ์ที่น่าอับอายดังกล่าวจะไม่ขึ้นแม้กระทั่งหลงฮานเหวินและเฉินซีซ่งอาจจะกล่าวคำชมเชยหรือการให้กำลังใจแก่เขา

ที่สำนักงานการจัดการอสังหาริมทรัพย์ ...

ภายในห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างหรูหราหลงเซ้งหยูกำลังยุ่งอยู่กับการชงชาขณะที่ถังซิ่วกำลังนั่งอยู่บนโซฟาสุดหรูที่หันหน้าไปทางเฉินซีซ่งและหลงฮานเหวิน

"น้องชายถังในเมื่อเธอสามารถมองเห็นสภาพอาการบาดเจ็บของฉันได้เธอมีวิธีที่สามารถรักษามันได้ไหม?ฉันจะไม่ปิดบังอะไรจากเธอภรรยาของฉันก็เป็นแพทย์จีนและมีความชำนาญในเรื่องนี้แต่เธอก็รู้สึกหมดหวังในการรักษาอาการบาดเจ็บภายในของฉันและสามารถทำได้เพียงยับยั้งการบาดเจ็บได้ชั่วคราวเท่านั้นเพื่อไม่ให้มันกำเริบออกมาอย่างฉับพลัน "

การแสดงออกของความรู้สึกที่อยากรู้อยากเห็นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินซีซ่งในขณะที่เขาจ้องที่ถังซิ่วและถาม

ถังซิ่วตอบว่า

"การรักษาอาการของคุณนั้นง่ายมาก"

"จริงๆหรือ?"

เฉินซีซ่งรีบลุกขึ้นยืนและถามด้วยความประหลาดใจ

ถังซิ่วพยักหน้าและกล่าวว่า

"เป็นเรื่องง่ายมากผมสามารถออกใบสั่งยาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บภายในของคุณผมยังสามารถเขียนมันออกมาบางส่วนได้อย่างง่ายดายอย่างไรก็ตามเนื่องจากอวัยวะภายในของคุณได้รับบาดเจ็บมานานแล้วจึงทำให้เลือดและพลังฉีของคุณเกิดการอุดตันทำให้ร่างกายของคุณย่ำแย่ลดลง แม้ว่าคุณจะกินยาตามใบสั่งของผมแต่ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปีในการกู้คืนสภาพก่อนหน้านี้ของคุณ "

เฉินซีซ่งประหลาดใจเป็นอย่างมาก

"ใช้เวลานานก็ไม่เป็นไร ฉัน ... "

เขาหยุดพูดอย่างกะทันหันเพราะท่าทางของเขาเริ่มซบเซาลงชั่วครู่หนึ่งเขาตระหนักดีว่าตอนนี้เขาต้องสงบและไม่สูญเสียความเป็นตัวเองจากการตื่นเต้นมากเกินไป

"อย่างไรก็ตามผมสามารถให้การรักษาที่จะใช้เวลาเพียงสั้นๆเท่านั้น"

ถังซิ่วพูดด้วยความมั่นใจในตัวเอง

เฉินซีซ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดอย่างจริงจังว่า

"ภายใต้เงื่อนไขอะไร?"

ถังซิ่วกล่าวว่า

"ช่วยผมจัดการกับบางสิ่งบางอย่าง"

เฉินซีซ่งกล่าวว่า

"พูดมาได้เลยตราบเท่าที่ฉันสามารถทำมันได้ฉันจะไม่ปฏิเสธมัน! "

ถังซิ่วตอบอย่างใจเย็นว่า

"เป็นเรื่องที่ง่ายมากช่วยผมโกหกเพื่อปกปิดช่วงเวลาที่เฉพาะเจาะจงในช่วง 2-3วันที่ผ่านมานี้ว่าคุณมาเยี่ยมผมทุกๆวันที่วิลล่าในเมืองประตูทิศใต้นี้และคุณต้องเป็นพยานว่าผมอยู่ที่บ้านเสมอ "

เฉินซีซ่งรู้สึกประหลาดใจ

"มีแค่นี้?"

ถังซิ่วพยักหน้าและตอบว่า

"ใช่"

เฉินซีซ่งพยักหน้า

"ตกลงแต่ฉันขอถามหน่อยว่าฉันต้องเป็นพยานเพื่อบอกกับใคร? "

ถังซิ่วตอบอย่างรวดเร็วและไม่แยแสว่า

"ตำรวจ"

เฉินซีซ่งก็ตกใจในขณะที่มีความคิดบางอย่างแว๊บเข้ามาในหัวของเขาแต่เขาก้ไม่ได้สอบถามเรื่องนี้ต่อไป

เมื่อเห็นทั้งสองคนได้บรรลุข้อตกลงกันแล้วหลงฮานเหวินที่เงียบๆได้ฟังการสนทนาของพวกเขาก็ได้มองไปที่หลงเซ้งหยูและพูดด้วยน้ำเสียงลึกๆว่า "หยูน้อยไปที่ห้องควบคุมของวิลล่าและลบข้อมูลการบันทึกกล้องวงจรปิดในช่วง2-3วันที่ผ่านมานี้ทั้งหมดถ้าใครถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้บอกพวกเขาว่าระบบกล้องเสียและกำลังซ่อมโดยเจ้าหน้าที่ฝ่ายซ่อมบำรุง

"โอเคผมจะไปที่นั่นทันที!"

หลงเซ้งหยูมองไปที่ถังซิ่วก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง

ถังซิ่วจ้องที่หลงเซ้งหยูเขาพยักหน้าและขอบคุณขณะที่เขาออกจากห้องจากนั้นไป

"ผมจะเก็บบุญคุณครั้งใหญ่นี้ไว้ในใจถ้าลุงหลงมีปัญหาอะไรในภายหลังโปรดบอกผมได้เลย "

หลงฮานเหวินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจแม้ว่าร่องรอยของความรู้สึกแปลกๆจะเกิดขึ้นในหัวใจของเขาวันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบถังซิ่วถึงแม้ว่าลูกชายสองคนของเขาจะยกย่องถังซิ่วมาก่อนแต่เขาก็ไม่เชื่อเพราะว่าถังซิ่วเป็นเพียงเด็กนักเรียนเท่านั้นแม้ว่าเขาจะมีไหวพริบและแข็งแกร่งแต่เขาจะโตได้ซักเท่าไหร่กัน?

อย่างไรก็ตาม ...

การได้พบด้วยตัวเองนั้นดีกว่าการได้ยินจากคนอื่น

มันเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาได้พบถังซิ่วในวันนี้แม้ว่าถังซิ่วไม่ได้พูดอะไรมากนักแต่เขาก็สามารถบอกได้จากคำพูดและการแสดงออกของเขาว่าความสงบและความอดทนของเขาไม่ใช่สิ่งที่เด็กมัธยมสามารถมีได้เขารู้ถึงความสง่างามจางๆที่ถูกส่งออกมาจากถังซิ่วเขาไม่สามารถอธิบายได้จริงๆว่ามันคือความรู้สึกแบบไหนแต่มันทำให้เขาเกิดความรู้สึกที่ว่าต้องระวังตัว

18 ปีที่แล้ว ...

หลงฮานเหวินเคยบังเอิญไปเจอกับใครบางคนเขาดูราวกับเป็นคนธรรมดาแต่เขาให้ความรู้สึกที่เป็นอันตรายราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ร้ายที่กำลังนอนหลับอยู่ในคุกใต้ดินลึกต่อมาเมื่อเขาพบว่าคนนั้นเป็นทหารที่กำลังประจำการอยู่และชายคนนั้นก็ชื่อว่าถังเช่นกัน

หลังจากได้สังเกตเห็นถังซิ่วเป็นเวลาสองสามครั้งหลงฮานเหวินแอบซ่อนความรู้สึกนั้นลงเขาหันกลับไปมองที่เฉินซีซ่ง

"พี่เฉิน,ถังซิ่วพูดว่าพี่ได้รับบาดเจ็บโดยคนอื่นนี่มันเกิดอะไรขึ้น?จะมีใครกล้าที่จะทำร้ายพี่ได้อย่างไร? "

เฉินซีซ่งมองไปที่ถังซิ่วก่อนที่เขาจะตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ฝืนๆ

"น้องหลงคุณรู้ว่าฉันเป็นนักธุรกิจแต่คุณไม่รู้เกี่ยวกับสถานะผู้ฝึกวิยายุทธของฉัน,ฉันนั้นเป็นศิษย์ของสำนักฝึกวิทยายุทธโบราณเฉพาะคนที่ได้รับเลือกเท่านั้นที่สามารถติดต่อกับสังคมของเราได้ "

ถังซิ่วพูดอย่างฉับพลันว่า

"การบ่มเพาะของคุณต่ำมากถึงแม้ว่าตอนนี้คุณจะแข็งแกร่งกว่าผมก็ตามแต่อย่างไรแล้วผู้ฝึกวิทยายุทธที่แท้จริงจะสามารถจัดการกับคุณได้อย่างง่ายดาย "

เฉินซีซ่งตกใจเป็นอย่างมาก

"เธอเป็นผู้ฝึกวิทยายุทธ?"

มันเป็นถังซิ่วเองที่เริ่มจะเข้าหาสังคมของผู้ฝึกวิทยายุทธและเขาไม่ได้ปิดบังความต้องการที่จะถามข้อมูลเกี่ยวกับผู้ฝึกยุทธขากเฉินซีซ่ง

"ผมเป็นผู้ฝึกวิทยายุทธแต่ผมแตกต่างจากการบ่มเพาะของคุณถ้าให้พูดตามตรงผมนั่นไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับสังคมของผู้ฝึกยุทธในปัจจุบันเลยคุณจะช่วยทำให้ผมรู้แจ้งหน่อยได้ไหม "

เฉินซีซ่งตอบ

"ในความเป็นจริงฉันก็ไม่รู้เรื่องนี้มากนักบางคนได้รับการสืบทอดวิทยายุทธกันมาบางส่วนก็มาจากมรดกครอบครัวและอื่นๆก็มาจากมรดกของสำนัก ฉันรู้จักเพียงไม่กี่คนที่ได้รับวิทยายุทธมาจากมรดกครอบครัวซึ่งบางคนได้ไปถึงระดับปรมาจารย์ด้วยร่างกายที่เบาเหมือนนุ่นและสามารถต่อสู้กับควายได้อย่างง่ายดาย "(นี้ตกลงฝึกยุทธไปชกกับควาย 55555555)

ความรู้สึกผิดหวังเกิดขึ้นในหัวใจของถังซิ่วสิ่งที่เขาอยากรู้ไม่ใช่สังคมของผู้ฝึกยุทธแต่เป็นสังคมของผู้บ่มเพาะพลังเซียนบรรดาปรมาจารย์ที่เฉินซีซ่งได้พูดถึงนั้นไม่ต่างจากเด็กๆในสายตาของผู้บ่มเพาะพลังเซียนแม้แต่ผู้บ่มเพาะที่มีพลังอำนาจเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำลายล้างเหล่าบรรดานักสู้ชื่อดังที่ได้ชื่อว่าเป็นปรมาจารย์ได้อย่างง่ายดาย

หลังจากนั้น ...

ถังซิ่วและหลงฮานเหวินรู้ดีว่าคนที่ทำให้เฉินซีซ่งได้รับบาดเจ็บนั้นเป็นผู้ปรมาจารย์ผู้ฝึกวิทยายุทธเหตุการณ์เกิดขึ้นเพราะเฉินซีซ่งและฝ่ายตรงข้ามได้ตกลงกันเรื่องสมุนไพรอันล้ำค่าในตลาดสมุนไพรแห่งเมืองสตาร์ซิตี้หลังจากที่แย่งชิงกันด้วยอำนาจทางการเงินเฉินซีซ่งได้สมุนไพรที่มีค่ามามากที่สุดในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามของได้ลอบปล้นมันในที่สุดแม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าฝ่ายตรงข้ามได้แต่เขาก็ยังได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงในขั้นตอนนั้น

"โอเคหลังจากนี้ผมมีอย่างอื่นที่ต้องทำแต่ตอนนี้จะรักษาอาการคุณก่อนคุณลุงหลงขอช่วยให้คุณป้องกันที่นี่ด้วยอย่าให้ใครสามารถรบกวนเราได้ "

หลงฮานเหวินตอบว่า

"การช่วยใครสักคนก็เหมือนกับการดับไฟยิ่งเร็วขึ้นยิ่งดีกว่าเธอสามารถวางใจได้ว่าฉันจะจัดการให้คนมาเพื่อป้องกันประตูและจะไม่ปล่อยให้ใครรบกวนเธอเลย "

ถังซิ่วพยักหน้าอย่างพอใจจากนั้นเขาก็บอกให้เฉินซีซ่งถอดเสื้อผ้าของเขาออกเหลือเพียงกางเกงในของเขาไม่สนใจสภาพน่าอายแปลกๆของเขาและชกไปที่หน้าอกของเขาอย่างรุนแรง

“พุฟฟฟฟฟ ...”