Returning From The Immortal World - 66

.......................................................................................................................................................................................

นัยน์ตาของเฉิงซีซ่งหดตัวขณะที่อาการปวดเฉียบพลันทำให้วิสัยทัศน์ของเขามืดลงและเกือบจะเป็นลมแล้วล้มลงกับพื้นเขาสับสนและไม่เข้าใจถังซิ่วบอกว่าจะรักษาเขาแต่ทำไมเขาถึงทำร้ายเขา?หมัดของเขาก็มีพลังมากและแทบจะทำให้เขาเป็นลม

"ทนต่อความทรมานนี่"

ถังซิ่วรีบขยับตัวและยืนอยู่ข้างหลังเฉิงซีซ่งในทันทีกำปั้นของเขาชกซ้ำไปที่หลังของเขาหลายต่อหลายครั้งในขณะที่นิ้วโป้งของเขากดไปที่จุดพลังบนตัวเฉิงซีซ่งจุดหนึ่ง,นิ้วกลางตรงจุดหนึ่งและนิ้วก้อยอีกจุดหนึ่ง

"เปิดออกมาเดี๋ยวนี้!"(เปิดจุดพลัง)

นิ้วมือเขากดและขยับไปมาขณะที่กำปั้นเขาอัดไปที่หลังเฉิงซีซ่งอย่างต่ออีกครั้งตามด้วยเสียงโอดครวญปนกับเสียงสำลัก,ก้องเลือดสีดำกองใหญ่ได้ถูกพ่นออกมาจากปากของเฉิงซีซ่ง

ถังซิ่วหยุดสักครู่ขณะที่เดินไปรอบๆและหยุดอยู่หน้าเฉิงซีซ่งนิ้วหัวแม่มือของเขากดอย่างแม่นยำที่จุดพลังกลางหน้าอกของเขาหลังจากกดมัน3ครั้งฝ่ามือของเขาได้กลายเป็นกำปั้นแล้วลดกำลังลงหนึ่งในสามพร้อมชกไปที่หน้าอกของเฉิงซีซ่งอีกครั้ง

"ค๊อก,ค๊อก... " (*ตายๆๆๆๆ )

เฉินซีซ่งกระอักเลือดอีกครั้งแต่คราวนี้เลือดมีสีแดงมากขึ้นกว่าก่อนหน้านี้

"ลง!"

นิ้วเท้าของถังซิ่วกดไปที่ส้นเท้าของเฉิงซีซ่งขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและกดมันลงด้วยขาทั้งสองข้างของเขาหลังจากนั้นเขาก็ทุบหลังของเฉิงซีซ่งอีกครั้งหนึ่งซึ่งเกือบทำให้เขาหล่นลงมาอย่างไรก็ตามถังซิ่วได้คว้าแขนข้างหนึ่งของเขาในทันทีด้วยพลังที่แข็งแกร่งเขาประคองไม่ให้เฉิงซีซ่งล้มลงและช่วยให้เขานอนลงบนพื้น

"กระดูกของกิเลน, เส้นเลือดเสือขาวและแขนยาวของของวานร"

ใบหน้าของถังซิ่วค่อยๆแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกประหลาดใจอย่างต่อเนื่องเมื่อมือของเขาตรวจสอบร่างของเฉินซีซ่งจากนั้นเขาก็คิดว่า

"น่าเสียดาย!เป็นร่างกายที่เหมาะสมสำหรับการบ่มเพาะและเขาไม่มีวิธีการบ่มเพาะพลังที่สูงส่งหรือมีครูสอนเขาตอนนี้ร่างกายได้ทรุดโทรมในสภาพอดสูเช่นนี้มันน่าเสียดายจริงๆ! "

ขณะที่คิดถึงเรื่องนี้มือของเขาก็ยกขึ้นแล้วอัดไปที่หน้าอกของเฉินซีซ่งอีกครั้งการตบของเขามีจังหวะมากบางครั้งก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงร้องของเหยี่ยวและบางครั้งมันก็ลึกเหมือนเสียงทุบกลองจุดบนหน้าอกของเฉินซีซ่งที่ถูกตบค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงซึ่งมีเส้นเลือดโผล่ขึ้นมาอย่างช้าๆราวกับสามารถมองเห็นการไหลเวียนของเลือดที่อยู่ภายในเส้นเลือดเหล่านั้นได้

ด้านข้าง…

หลงฮานเหวินมองไปที่ฉากข้างหน้าเขาด้วยการแสดงออกอย่างมหัศจรรย์ถ้าไม่ใช่ว่าเขารู้ว่าเขาตื่นอยู่เขาอาจจะคิดว่านี่เขากำลังฝันอยู่แน่ๆถังซิ่วกำลังอัดเฉิงซีซ่งอย่างเมามันส์และต่อเนื่องการบำบัดแบบไร้เหตุผลนี้คืออะไร?เฉิงซีซ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วด้วยความรุนแรงในแต่ละครั้งนั้นมันไม่ใช่ว่าจะเป็นการฆ่าเขางั้นหรอ?

“...”

เขาต้องการที่จะตะโกนและหยุดมัน แต่ระลึกถึงคำพูดของถังซิ่วเขาต้องจำใจฝังความคิดนั้นลึกลงไปในหัวใจเขา

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ...

10 นาทีต่อมาเฉิงเสวี่ยเหม่ยมาถึงและรออยู่นอกประตูวิลล่า

ท่าทางของเธอดูเย็นชาในขณะที่เธอมองไปที่ยามรักษาความปลอดภัยตัวสูงตรงหน้าเธอจากนั้นเธอก็พูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า

"ฉันคือเฉิงเสวี่ยเหม่ยจากกองบัญชาการตำรวจอาชญากรรมฉันต้องการพบและสอบถามข้อมูลบางอย่างจากถังซิ่วสำหรับการตรวจสอบคดีเท่าที่ฉันรู้ถังซิ่วควรอยู่ในอาคารสำนักงานแห่งนี้ กรุณาหลีกทาง! "

"ฉันขอโทษจริงๆเราได้รับคำสั่งจากบอสว่าไม่ให้ใครสามารถผ่านเข้าไปได้ "

เฉิงเสวี่ยเหม่ยโกรธและกล่าวว่า

"เฮ้!พลเมืองทุกคนมีหน้าที่ในการร่วมมือและช่วยเหลือตำรวจในการสืบสวนคดีต่างๆฉันไม่สนใจว่าใครเป็นเจ้านายของคุณหลีกทาง!มิฉะนั้นฉันจะถือว่าคุณกำลังขัดขวางเจ้าหน้าที่และคุณจะต้องถูกลงโทษตามกฎหมาย "

“ขออภัย!”

เสียงเย็นชาเป็นคำตอบเดียวที่เธอได้รับอีกครั้ง

"เกิดอะไรขึ้น?"

หลงเซ้งหยูที่รีบร้อนและมาถึงในเวลานี้เขาเหลือบไปที่เฉิงเสวี่ยเหม่ยและตำรวจอีกสองคนจากนั้นเขาก็หันไปถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

เฉิงเสวี่ยเหม่ยตอบว่า

"คุณหลงเซ้งหยู?"

หลงเซ้งหยูรู้สึกประหลาดใจ

"คุณรู้จักผม?"

เฉิงเสวี่ยเหม่ยตอบกลับว่า

"นักธุรกิจที่มีชื่อเสียงของเมืองนี้คนรุ่นใหม่ของกลุ่มผู้สืบทอดธุรกิจที่ได้รับการลงปกในนิตยสารการเงินและเศรษฐกิจหลายอย่างฉันจะไม่รู้เกี่ยวกับตัวคุณได้อย่างไร?อย่างไรก็ตามฉันคือเฉิงเสวี่ยเหม่ยจากกองบัญชาการตำรวจทางอาชญากรรมและฉันกำลังมองหาตัวถังซิ่วเพื่อสอบถามข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับคดีฉันขอให้คุณให้ความร่วมมือและขอให้พวกเขาหลีกทางไป! "

หลงเซ้งหยูยิ้มแล้วตอบว่า

"อ่าหัวหน้าเฉิงใช่ไหม?ผมขอโทษจริงๆตอนนี้ไม่สามารถรบกวนถังซิ่วได้ในขณะนี้กรุณารอสักครู่ผมจะเข้าไปข้างในและแจ้งให้เขาทราบ "

"อะไรนะ?"

เฉิงเสวี่ยเหม่ยตกใจมากไม่เคยมีใครเคยคิดฝันว่าการที่จะพบถังซิ่วนั้นจะต้องให้คนอื่นแจ้งให้เขาทราบก่อนและบุคคลนั้นก็เป็นคนที่รู้จักกันดีใน เมืองสตาร์ซิตี้นายน้อยของตระกูลหลง

มันเป็นไปได้หรือไม่ ... ที่การสอบสวนเรื่องของถังซิ่วมีข้อบกพร่องจริงๆ?มันอาจเป็นไปได้ว่าตัวตนของเขาใหญ่กว่าหลงเซ้งหยูและแม้กระทั่งทำให้เขาเป็นแค่คนเฝ้าประตูได้?

หลงเซ้งหยูเปิดประตูออกและเดินเข้าไปในห้องและเดินออกมาหลังจากนั้นไม่นาน

"มันเป็นยังไงบ้าง?"

เฉิงเสวี่ยเหม่ยขมวดคิ้วและถาม

หลงเซ้งหยูตอบว่า

"ถังซิ่วบอกมาว่าตอนนี้เขาไม่สะดวกที่จะพบคุณ"

ในห้อง…

หลังจากการตีครั้งสุดท้ายนิ้วของถังซิ่วกำลังกดจุดของเฉิงซีซ่งหลังจากกดลงไปสักครู่แล้วเขาก็คลายมืออกและหายใจเข้าลึกๆ

"รู้สึกยังไง?"

ถังซิ่วมองไปที่ร่างที่กระตุกของเฉิงซีซ่งผู้ซึ่งยังคงเหม่อลอยและถามขึ้น

"ฉัน…"

เฉินซีซ่งเปิดปากของเขาแต่เสียงของเขากำลังติดอยู่ในลำคอร่างกายของเขากระตุกขึ้นอย่างรุนแรงพร้อมด้วยผิวของเขาที่แดงราวกับว่ามันถูกต้มในน้ำร้อนเดือดในวินาทีต่อมาร่องรอยของสิ่งสกปรกสีดำและสีเทาซึมออกมาจากรูขุมขนทั่วร่างกายของเขาด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ขณะที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นนั่งเขารีบนั่งสมาธิและหลับตาลง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ...

เฉินซีซ่งเปิดตาของเขาในขณะที่แสงกระพริบผ่านดวงตาของเขาเขาลุกขึ้นและกระโดดเบาๆเขารู้สึกราวกับว่าห่วงได้ถูกถอดออกจากร่างกายของเขาแล้วนั่นทำให้เขารู้สึกสบายมากๆ

"อาการบาดเจ็บของฉัน?"

การแสดงสีหน้าที่งุนงงเกิดขึ้นชั่วครู่หนึ่งขณะที่ตามมาด้วยการแสดงออกอย่างมีความสุขเขารู้สึกว่าไม่เพียงแต่การบาดเจ็บภายในของเขาได้รับการเยียวยาแต่เขาก็ตัดผ่านช่วงคอขวดของการบ่มเพาะพลังหลังจากถูกจมอยู่ในขั้นที่สามเป็นเวลานานการไหลเวียนของเลือดและฉีในร่างกายของเขาได้เพิ่มความแข็งแกร่งและประสิทธิภาพมากขึ้นขณะที่ความรู้สึกสบายทำให้เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาก็กลายเป็นหนุ่มอีกครั้งในทันที

"อาจารย์ถัง,ขอบคุณ"

จิตใจของเฉิงซีซ่งนั้นตื่นเต้นอย่างมากและเต็มไปด้วยความเคารพต่อถังซิ่วเขาป้องกำปั้นของเขา

ถังซิ่วโบกมือและตอบว่า

"ไปอาบน้ำก่อนเถอะ!ผมได้ให้การรักษาที่จำเป็นแก่คุณแล้ว "

เฉินซีซ่งรู้สึกประหลาดใจหลังจากนั้นสักครู่เขาก็พยักหน้าและเดินออกไปข้างนอกอย่างไรก็ตามเมื่อเฉินซีซ่งออกจากประตูเฉิงเสวี่ยเหม่ยนั้นสับสนเล็กน้อยเนื่องจากเธอสามารถรับรู้ถึงกลิ่นเหม็นที่ออกมาจากร่างกายของเขานอกจากนี้เธอยังรู้สึกว่าคนสกปรกนี่ค่อนข้างหน้าตาคุ้นเคย

"หยูน้อยนำพวกเขาเข้ามา!"

เสียงของหลงฮานเหวินดังมาจากภายในห้อง

เฉิงเสวี่ยเหม่ยเหลือบไปที่หลงเซ้งหยูก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องขณะที่ดวงตากวาดที่หลงฮานเหวิน,เธอรับรู้ตัวตนของเขาได้ทันทีในที่สุดเธอก็รู้สึกผ่อนคลายว่าเพราะอะไรหลงเซ้งหยูถึงยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู

ในที่สุด ... สายตาของเฉิงเสวี่ยเหม่ยตกลงที่ตัวของถังซิ่ว ขณะที่เธอมองถังซิ่วนั่งสบายๆบนโซฟาในขณะที่จิบชาของเขาจากนั้นเธอก็เดินเข้ามาหาเขาและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ถังซิ่ว,เราเจอกันอีกครั้งแล้วนะ"

ถังซิ่วตอบว่า

"อ่าหัวหน้าเฉิง?คุณต้องการตามหาผมด้วยเรื่องอะไรงั้นหรอ?ไม่ใช่ว่าคดีก่อนหน้านี้ได้รับการตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนแล้วหรอกหรอ?เพื่อที่จะช่วยผู้อื่นผมได้เผลอฆ่าอาชญากรที่ต้องการก่ออาชญากรรมในโรงเรียนไง! "

เฉิงเสวี่ยเหม่ยหัวเราะพร้อมแสยะปาก

"ถังซิ่วอย่าทำเป็นแกล้งโง่และตอบคำถามฉันมาโดยตรงเธอเป็นคนฆ่าอาชญากรที่โรงซ่อมรถที่ถูกทิ้งร้างบนถนนเมฆสีแดงในย่านสันติสุขใช่ไหม? "

ถังซิ่วแกล้งทำเป็นสับสนในขณะที่เขาตอบว่า

"หัวหน้าเฉิงถ้าคุณต้องการจับผมด้วยข้อหาอะไร?แล้วคุณมีหลักฐานอะไร?ผมไปมีความสัมพันธ์อะไรกับคดีฆาตรกรรมที่ ... ถนนอะไรนะ?คุณเป็นตำรวจนะ!นอกจากนี้คุณก็น่าจะรู้ว่าการกล่าวหาและใส่ร้ายผู้อื่นจะจบลงที่ตรงไหน "

เฉิงเสวี่ยเหม่ยที่ก่อนหน้านี้กำลังรู้สึกกระวนกระวายใจและถังซิ่วที่กำลังเล่น"เป็นแพะที่ถูกใส่ร้าย"ทำให้เธอสูญเสียและไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี อย่างไรก็ตามเธอเป็นหนึ่งในตำรวจอาชญากรรมมือพระกาฬเธอสามารถปรับเปลี่ยนสภาพจิตใจของเธอได้อย่างรวดเร็วหลังจากได้คิดอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับคำที่เธอได้พูดจากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงขึงขัง

“ถังซิ่วโปรดยกโทษให้พูดของฉันก่อนหน้านี้และคิดว่านั้นเป็นการที่ลิ้นของฉันพันกันฉันขอโทษและฉันหวังว่านายจะไม่ถือสาหาความกับมันแต่ฉันต้องการถามว่าทำไมนายถึงหายไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ... โดยเฉพาะนายอยู่ที่ไหนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน?”

ถังซิ่วตอบอย่างเบาๆว่า

"ในช่วง2-3วันที่ผ่านมาผมมีงานบางอย่างต้องทำและอยู่แต่ในบ้านที่เมืองประตูทิศใต้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้ผมก็ยังคงอยู่ที่บ้าน "

"นายสามารถพิสูจน์ได้หรือไม่?"

"มีอยู่คนหนึ่งสามารถเป็นพยานให้ผมได้เพราะผมอยู่กับเขาตลอดเวลาในที่เดียวกัน"

“ใคร?”

"เฉินซีซ่ง"

เฉิงเสวี่ยเหม่ยขมวดคิ้ว,เธอรู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆแต่เธอจำไม่ได้ว่าเธอได้ยินมาจากที่ไหนเมื่อเธอกำลังจะพูดอีกครั้งใบหน้าของชายที่พึ่งออกจากห้องไปก็ปรากฏขึ้นภายในใจของเธอ

ผู้ชายคนเมื่อกี้ ... นายใหญ่ของบริษัทร้อยคุณธรรมเภสัช,เฉิงซีซ่ง?

ในอีกไม่กี่นาทีต่อมาเฉินซีซ่งก็ได้อาบน้ำเสร็จแล้วก็กลับไปที่ห้องไม่รู้เลยว่าเขานั้นได้ไปอาบมาจากที่ไหนและเสื้อผ้าที่สะอาดนั่น

"นายใหญ่เฉินถังซิ่วอยู่กับคุณจริงๆหรือในช่วง3-4ชั่วโมงที่ผ่านมานี้?"

เฉิงเสวี่ยเหม่ยถาม

เฉินซีซ่งยิ้ม

"อ๋าใช่!น้องชายถังได้อยู่กับฉันที่นี่จริงๆต้องบอกว่าเขาสุดยอดจริงๆฉันมีปัญหาเกี่ยวกับร่างกายฉันและเขาสามารถช่วยฉันรักษามันได้ดังนั้นฉันได้ไปที่บ้านของถังซิ่วในเมืองประตูทิศใต้ในช่วง2-3วันที่ผ่านมานี้สำหรับการรักษา

"นี่ ..."

เฉิงเสวี่ยเหม่ยพบว่าข้อสันนิษฐานของเธอผิดทั้งหมดมีพยานยืนยันว่าเขาอยู่ในเมืองประตูทิศใต้ในไม่กี่ชั่วโมงมานี้เป็นช่วงที่มีเหตุการณ์ฆาตกรรมในย่านสันติสุขนั่นหมายความว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นเขาไม่ได้อยู่ในสถานที่เกิดเหตุ

"ถังซิ่ว,นายใหญ่เฉิน,ขอขอบคุณสำหรับความร่วมมือของพวกคุณเรายังคงมีปัญหาอื่นๆที่ต้องจัดการอยู่และจะไม่รบกวนพวกคุณอีกต่อไป"

การแสดงออกของถังซิ่วสงบและไม่เครียดเขาเฝ้าดูเฉิงเสวี่ยเหม่ยและตำรวจอื่นๆอีก2คนกำลังออกไปในขณะที่เขาเติมชาลงในถ้วยพร้อมดื่มอย่างสบายใจในการเข้าไปเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ทำให้เขาได้รู้ว่าจะต้องอยู่ข้างหน้าศัตรูหนึ่งก้าวเสมอมีทางหนีทีไล่ที่ดีอย่างยิ่งโดยเฉพาะเมื่อต้องรับมือกับตำรวจ

เฉินซีซ่งและหลงฮานเหวินไม่ได้ถามถังซิ่วเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำแต่ภายในใจพวกเขานั้นได้ติดว่าจะส่งคนไปตรวจสอบเรื่องนี้แน่นอน

"พุฟฟฟฟฟ, ปัง ... "

ขณะที่ประตูได้ปิดลงเฉินซีซ่งคุกเข่าลงต่อหน้าถังซิ่ว

"ฮะ?พี่เฉินคุณกำลังทำอะไรอยู่?"

หลงฮานเหวินเหวอมากในขณะที่เขามองไปที่เฉินซีซ่งด้วยท่าทางโง่งมพร้อมตระโกนออกมา

เฉินซีซ่งไม่สนใจคำพูดของหลงฮานเหวินในขณะที่เขาพูดด้วยความเคารพอย่างตื่นเต้นว่า

"อาจารย์ถังระดับของคุณอยู่ในขั้นที่ผมยังไม่เคยเห็นหรือได้ยินคุณได้รักษาอาการบาดเจ็บภายในของผมคุณเป็นผู้ช่วยชีวิตของผมได้โปรดให้ผมเป็นศิษย์ของคุณ,ผู้มีพระคุณ! "

"อะไรนะ?"

หลงฮานเหวินที่กำลังช๊อคมากๆในขณะที่เขามองไปที่เฉินซีซ่งด้วยความรู้สึกที่ไม่น่าเชื่อราวกับว่าเพื่อนเก่าแก่ของเขาตอนนี้นั้นกลายเป็นคนแปลกหน้าไปแล้ว

นี่คืออะไรกัน?เรื่องตลกระดับโลก?

เขาเป็นนายใหญ่ของบริษัทร้อยคุณธรรมเภสัชที่มีทรัพย์สินมากกว่าพันล้านหยวนทั้งรวยทั้งมีอำนาจตั้งเป็นที่คารพของผู้คนมันจะเป็นไปได้ยังไงที่กำลังขอเด็กมัธยมให้เป็นอาจารย์?นี้เขายังสติดีอยู่หรือเปล่า?หรือโลกนี้เป็นบ้ากันไปหมดแล้ว?