Returning From The Immortal World - 47

.......................................................................................................................................................................................

หลงเซ้งหยูได้ให้บัตรเงินสดมูลค่า 1 ล้านหยวนแก่ถังซิ่ว  จริงๆแล้ว เขาต้องการที่จะให้ 5 ล้าน แต่ถังซิ่วนั้นปฏิเสธที่จะรับเงินจำนวนมากจากหลงเซ้งหยูเนื่องจากเขาต้องการจุดที่มีเส้นชีพจรวิญญาณในหมู่บ้านเขาล้อม

อย่างไรก็ตามหลงเซ้งหยูได้รับประกันอีกครั้งว่าเขาจะสร้าง "พระราชวังสวรรค์" ของถังซิ่วเขายังให้คำพูดของเขาอีกว่า สถานที่นี้จะกลายเป็นจุดทัศนียภาพที่สวยงามที่สุดและเป็นจุดเด่นของหมู่บ้านเขาล้อม

ถังซิ่วลังเลก่อนที่ในที่สุดเขาก็ตกลงกับข้อเสนอของหลงเซ้งหยู

ในมือหนึ่ง , ถังซิ่วหวงแหนความทรงจำของคฤหาสน์อวยพรแห่งนิรันดร์ดินแดนแห่งนิรันดร์มาก ในขณะที่เขาปรารถนาและต้องการที่จะสร้างมันขึ้นใหม่ที่นี่, อีกมือหนึ่ง ,  หลง เซ้งหยู นั้นถูกดึงดูดความสนใจโดยคฤหาสน์นั้น ที่ถังซิ่วได้วาดออกมา ดังนั้นเขาจึงได้ออกปากว่าจะพัฒนาหมู่บ้านเขาล้อมทั้งหมดตามการออกแบบและสร้างคฤหาสน์อวยพรแห่งนิรันดร์เป็นแกนหลักของมัน

ในเมื่อได้รับประโยชน์ทั้งสองคนฝ่าย  ถังซิ่วเองก็เลยไม่ปฏิเสธ

หลังจากออกจากเนินเขา ถังซิ่วไปหานายหน้าอสังหาริมทรัพย์

ถังซิ่วต้องการอหล่อหลอมร่างกายของเขา เรื่องนี้ไม่อาจทำได้ในบ้านหรือเนินเขาที่แห้งแล้งในชนบท แม้ว่าหมู่บ้านเขาล้อมจะเป็นทางเลือกที่ดี แต่ก็อาจจะเป็นไปได้ว่ามีสัตว์ร้ายอยู่ที่นั่นอีก, ถังซิ่วไม่ต้องการที่จะถูกซุ่มโจมตีโดยสัตว์ร้ายในระหว่างการเก็บตัวบ่มเพาะพลัง

ดังนั้นเขากำลังมองหาบ้านหลังเล็กๆ ที่เงียบสงบและห่างไกลพร้อมระบบรักษาความปลอดภัยอันสมบูรณ์แบบในการฝึกและหลอมร่างกายของเขา

เมื่อถังซิ่วพูดถึงข้อกำหนดสำหรับบ้าน นายหน้าอสังหาริมทรัพย์ก็มองเขาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ

"คุณ ถัง, หลังเดี่ยว, เงียบ, และห่างไกลเป็นเรื่องง่ายที่จะหา แต่เนื่องจากคุณต้องการบ้านที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูง นี้เป็นเรื่องยากที่จะหามาก มีแค่ในประเภทของย่านหรูหราระดับชั้นสูงหรือพื้นที่วิลล่าหรูที่คุณจะสามารถพบบ้านที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูงขนาดนั้น คุณจะไม่พบมันในย่านที่อยู่อาศัยแบบปกติ "

"เนื่องจากคุณได้กล่าวถึงสามเงื่อนไขนี้ จึงดูเหมือนว่าจะมีเขตดังกล่าวเพียงแห่งเดียวในสตาร์ซิตี้ทั้งหมด แต่ค่าเช่าของย่านนี้สูงมากและเข้มงวดมากในการตรวจสอบตัวตน ... "

นายหน้ามองดูเสื้อผ้าของถังซิ่ว และพูดด้วยความรู้สึกลังเลใจ

"ความหมายของคำว่าเข้มงวดมากในการตรวจสอบตัวตนคืออะไร?"

เมื่อเห็นการแสดงออกที่ไม่ค่อยน่าพอใจของนายหน้าอสังหาริมทรัพย์ ถังซิ่วพูดด้วยความประหลาดใจ

“เพราะคนที่อาศัยอยู่ในเขตนั้นเป็นคนร่ำรวยและน่านับถือ เจ้าของของที่ดูเหมือนว่าจะมีการจัดตั้งการประชุมนั่นคือคนธรรมดาไม่สามารถอาศัยอยู่ที่นั่นได้ คนนอกจะอาศัยอยู่ที่นั่นได้ก็ต่อเมื่อมีผู้ค้ำประกันจากเจ้าของบ้าน”

นายหน้าลังเลก่อนจะอธิบายอย่างอ่อนโยน

ถังซิ่วเงียบสนิทหลังจากได้ยินคำอธิบายของนายหน้า

ถังซิ่วไม่ได้คุยกับเขาอีกต่อไป ก่อนที่จะเอาโทรศัพท์ออกมาและโทรหาหมายเลขของหลงเซ้งหลิน โดยตรง

“พี่ชาย เราแยกกันไปแค่สักระยะหนึ่ง แต่นายต้องการฉันแล้ว ฉันรู้ว่าพี่ชายรักฉันจริงๆฮ่าๆๆ !”

หลงเซ้งหลินยังคงอารมณ์ดีหลังจากที่ได้รับหมู่บ้านเขาล้อม, เขาพูดในขณะที่เขาหัวเราะและล้อเลียน

เมื่อได้ฟังคำตอบของเขาทำให้ถังซิ่วรู้สึกหนาวสั่นในขณะที่เขาแช่งสาปเขา จากนั้นเขาก็ถามหลงเซ้งหลินว่าเขารู้จักเจ้าของโครงการบ้าน เมืองประตูทิศใต้ หรือไม่

"นายต้องการซื้อบ้านในเมืองประตูทิศใต้งั้นหรอ? เฮ้ทำไมนายไม่เคยพูดมาก่อนหน้านี้ ? นายไม่รู้หรอว่าเมืองประตูทิศใต้ได้รับการพัฒนาโดยตระกูลของเรา "

หลังจากฟังคำถามของถังซิ่วแล้ว  หลงเซ้งหลินก็ตอบด้วยเสียงประหลาดใจ

ช่วงเวลาต่อมาคนที่คุยโทรศัพท์ก็เปลี่ยนไป

"น้องชาย ถัง, บ้านที่เมืองประตูทิศใต้ได้ขายหมดแล้ว โดยพื้นฐานแล้วไม่ใช่เพื่อการเช่า แต่เมื่อก่อนเพื่อนของฉันซื้อบ้านในเมืองประตูทิศใต้ไป แต่เมื่อเสร็จสิ้นการตกแต่งบ้าน เขาพบว่าบ้านอยู่ใกล้กับเนินเขาและมีแสงธรรมชาติที่ไม่ดี ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ย้ายเข้ามา ถ้านายต้องการ ฉันสามารถให้นายได้โดยตรง "

"นายสามารถขายให้ฉันได้ตามราคาตลาดหรือไม่ หรือหาที่อื่นให้ฉัน ฉันมีแค่สองทางเลือกเท่านั้น "

เมื่อได้ยินว่าหลงเซ้งหยูตั้งใจจะมอบให้เขาฟรีๆ  ถังซิ่วก็เริ่มปวดหัวและไม่ได้ลังเลที่จะปฏิเสธ

"นาย ... อา, น้องชาย ถัง ไม่ใช่ว่าฉัน ... อ่า จริงๆเล้ย ,นายนี่มีลักษณะที่เคร่งเครียดเกินไป ต่อไปนายจะไม่มีเพื่อนนะ บ้านหลังนั้นใหญ่ แต่แสงธรรมชาติแย่มาก มันไม่สามารถขายได้ในราคาใดๆ มิฉะนั้นเพื่อนของฉันจะขายได้นานแล้วและจะไม่ว่างมาหลายปีแบบนี้ ถ้านายต้องการซื้อ ก็ดีราคา 1 ล้านหยวน ฉันจะมอบกุญแจให้กับนายทันที "

หลงเซ้งหยูก็ไม่ได้ให้โอกาสสำหรับถังซิ่วที่จะพูดและสรุปการตัดสินใจของเขาโดยตรงทางโทรศัพท์

เมื่อถังซิ่ววางโทรศัพท์และยิ้มให้บูดๆ เขาก็พบว่า นายหน้ามองหน้าเขาด้วยท่าทางซบเซา ถังซิ่วเข้าใจเหตุผลเพราะว่าเขานั้นก็ได้ยินเนื้อหาของการสนทนาของเขากับหลงเซ้งหยู

"คุณ ถัง, ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นเพื่อนของหัวหน้า หลง ผมจึงได้พูดจาหยาบคายไปเมื่อไม่นานมานี้ "

นายหน้ายิ้มให้ถังซิ่วและรีบขออภัย

"หัวหน้า หลง มีชื่อเสียงในสตาร์ซิตี้งั้นหรือ ?"

ถังซิ่วถามอย่างงงวย

"คุณ ถัง , 90% ของสาวในสตาร์ซิตี้ คาดว่าจะรู้จัก หัวหน้าหลงกันหมด, คุณสามารถบอกได้หรือไม่ ว่าเขาไม่ได้มีชื่อเสียง "

เขากล่าวด้วยใบหน้าแดงช้ำ

เมื่อได้ยินมัน ถังซิ่วค่อนข้างตกตะลึง ถึงแม้หลงเซ้งหยูจะดูหล่อ แต่ก็ไม่ถึงระดับที่จะทำให้โลกนี้สั่นไหว นอกจากนี้หลงเซ้งหยูเป็นนักธุรกิจไม่ใช่ดารา เขาจะมีชื่อเสียงในสตาร์ซิตี้ ได้อย่างไร?

แต่ถังซิ่วไม่ได้ถามต่อไป แต่เดินออกมาจากนายหน้าและมุ่งหน้าไปยังสถานที่นัดพบไว้กับหลงเซ้งหยู

อีกสองสามนาทีต่อมาหลงเซ้งหลิน ได้ส่งกุญแจและบัตรประจำตัวด้วยตัวเอง เมื่อถังซิ่วส่งบัตรเงินสดของเขา, หลงเซ้งหลินปฏิเสธที่จะยอมรับ

“พี่ชาย โดยไม่มีกุญแจนั้น นายไม่สามารถเข้าไปในบ้านในเมืองประตูทิศใต้ได้ และฉันขอแนะนำให้นายใช้เงิน 1 ล้านไปซื้อชุดสำหรับตัวเอง ถ้านายสวมชุดแบบนี้ไปที่เมืองประตูทิศใต้ ฉันมั่นใจว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะหยุดนายอยู่ข้างนอก”

หลงเซ้งหลินยิ้มแย้มแจ่มใสก่อนที่เขาจะจากไป

ถังซิ่วยิ้มและไม่ใส่ใจคำพูดของหลงเซ้งหลิน

ทันทีทันใดที่หลงเซ้งหลินกำลังหมุนตัวกลับถังซิ่วแอบยัดบัตรเงินสด 1 ล้านลงในกระเป๋าเสื้อของเขาในพริบตา

ครึ่งชั่วโมงต่อมาถังซิ่วเดินทางถึงประตูทางเข้าเมืองประตูทิศใต้

เมื่อถังซิ่วกำลังจะมาถึงทางเข้าโครงการ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากกว่าโหลนึงก็พลุกพล่านและรีบวิ่งไปหาเขา เมื่อเห็นการกระทำที่อุกอาจของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นถังซิ่วกลัวจนเขาเกือบจะวิ่งหนีไป ขณะที่การใบหน้าของเขาแสดงออกถึกความรู้สึกขมขื่น

ถังซิ่วรู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจไม่ฟังคำพูดของหลงเซ้งหลิน ในการแต่งตัวตัวเอง

"คุณ ถัง, สวัสดีตอนบ่าย ฉันหลงซูเหยา ผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์ของเมืองประตูทิศใต้ ฉันยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ให้บริการคุณ คุณหลงได้บอกให้ฉันพาคุณไปที่วิลล่าของคุณ กรุณามากับฉัน "

หัวหน้าเป็นหญิงสาวสูง เธอโค้งคำนับอย่างอ่อนน้อมต่อถังซิ่ว ขณะที่เธอทักทายเขาด้วยเสียงอันสดใสและรอยยิ้มอันนุ่มนวล

เมื่อได้ยินคำพูดของหลงซูเหยา , ถังซิ่วผู้ซึ่งพร้อมที่จะให้คำอธิบายแล้ว ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากจะตะลึง แต่เขาก็คิดออกอย่างรวดเร็วว่าเขาถูกแกล้งโดยพี่น้อง หลง

พี่น้องหลง รู้บุคลิกของเขาอย่างชัดเจน และรู้ว่าเขาไม่ค่อยตั้งใจที่จะใช้เวลาและเงินในการแต่งตัว พวกเขาจงใจสร้างฉากดังกล่าวเพื่อทำให้เขาตกใจกลัว

ในขณะที่แอบแช่งอยู่ในใจ รอยยิ้มอันน่าหลงใหลก็โผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของถังซิ่ว เขากล่าวขอบคุณอย่างสุภาพและจากนั้นไปกับหลงซูเหยาและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา

หลังจากที่เขาเดินเข้าไปในตัวเมืองทิศใต้, ถังซิ่วรู้สึกเหมือนกำลังเข้าไปสู่อีกโลก

ที่โครงการนี้มีบ่อน้ำลึกและมีดอกไม้หลายร้อยดอก มันแตกต่างจากสถานการณ์ที่มีเสียงดังและคึกคักภายนอกโครงการ

สำหรับแต่ละศาลาภายในอาคารทั้ง 3 แห่งมีศูนย์รักษาความปลอดภัยห้าขั้นตอนตั้งอยู่ แต่ละที่ถูกครอบครองโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เตรียมพร้อมอยู่ใกล้ๆ ในขณะที่เขาเห็นว่า พวกเขาทักทายคนเดินเท้าทุกคนในบริเวณโครงการด้วยการทักทายแบบทหาร

ถ้าไม่ได้ยืนยันตัวเองว่า เขากำลังเข้าสู่บ้านโครงการวิลล่าที่หรูหรา ถังซิ่วเกือบจะสงสัยว่าเขาได้เข้าร่วมกองทัพ

หลังจากผ่านทุ่งหญ้าพร้อมกับดอกไม้แล้ว หลงซูเหยาได้นำถังซิ่วไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของโครงการ ขณะที่เขาเห็นวิลล่าแบบเดี่ยวที่เหมือนถูก "วาง"ลงบนหน้าผา

ตอนที่ถังซิ่ว เห็นวิลล่า เขารู้เลยว่าเขานั้นถูกหลอก

ถึงแม้ว่าด้านหลังของวิลล่าจะอยู่บนเนินเขา แต่ด้านหน้าหันหน้าไปทางดวงอาทิตย์และก็เห็นได้ชัดว่าแสงธรรมชาตินั้นดีมาก นอกจากนี้ยังสามารถมองเห็นแนวต้นไม้รอบวิลล่าด้านบนได้อีกด้วย ในขณะที่การออกแบบและสไตล์ไม่เหมือนใครเมื่อเปรียบเทียบกับวิลล่าอื่นๆ ในบริเวณโครงการ

"คุณ ถัง  นี่เป็นนามบัตรของฉัน ถ้าคุณต้องการอะไรคุณสามารถโทรหาฉันได้ตลอดเวลา ฉันหวังว่าคุณจะสนุกกับการใช้ชีวิตในนี้ สำหรับความต้องการต่างๆของคุณ มันจะเป็นความรับผิดชอบของเรา "

หลังจากเห็นปฏิกิริยาจากถังซิ่วอย่างชัดเจนแล้วหลงซูเหยา ก็หยิบนามบัตรของเธอออกมา จากนั้นก็พากลุ่มรักษาความปลอดภัยออกไปอย่างเงียบๆ

ในขณะนี้จิตใจของถังซิ่วถูกล็อคอย่างสมบูรณ์ในวิลล่าด้านหน้า หลังจากที่เขาอำลาหลงซูเหยาเขาไม่สามารถรอที่เข้าบ้านได้เลย

หลังจากเดินเข้าไปในบ้านพักแล้วถังซิ่วก็รู้ว่าเขาถูกหลอกอีกครั้ง

นี่เป็นวิลล่า 3 ชั้น เพราะถูกสร้างขึ้นบนเนินเขาดังนั้นแต่ละชั้นจึงมีทัศนียภาพที่สวยงามแตกต่างกันไป ทางที่ปูด้วยก้อนหินไปถึงประตู ตลอดทางเป็นแถวของม้านั่งหินอยู่ทั้งสองด้าน รูปทรงต่างๆของดอกไม้และบอนไซถูกจัดเรียงไว้บนม้านั่งหินเพื่อสะกดทุกสายตาของผู้คน

ประตูห้องโถงของวิลล่าสูงและมีสไตล์ มีหน้าต่างโค้งกลมและมุมที่สร้างจากหินที่ดูสง่างามอย่างสมบูรณ์ ประตูที่โค้งงออย่างต่อเนื่องและทางเดินที่คดเคี้ยวช่วยให้รู้สึกสง่างามและอบอุ่น

การตกแต่งของวิลล่าได้รับการถ่ายทอดสาระสำคัญของสถาปัตยกรรมจีนแบบดั้งเดิม นอกจากยังคงความสง่างามในการออกแบบสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมและความเรียบง่ายที่ผสมผสานเข้ากับสไตล์ศิลปะที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นอกจากนี้ยังได้รับการออกแบบให้ผสมผสานอย่างลงตัวกับธรรมชาติตามลัทธิขงจื้อและการผสมผสานและปลดปล่อยพลังศาสนาแบบลัทธิเต๋าและพุทธศาสนา ,ซึ่งแอบแฝงความสง่างามในรูปแบบที่หรูหรา

ธรรมชาติแบบคลาสสิกและกว้างขวางผสมผสานกันเป็นวัสดุก่อสร้างตามธรรมชาติและเถาวัลย์ซึ่งเลื้อยอยู่เคียงข้างกัน ทำให้เกิดความรู้สึกที่คลาสสิกแต่ยังไม่ล้าสมัย

ถังซิ่วชอบบ้านหลังนี้มากทีเดียว

“นอกเหนือจากมูลค่าวิลล่าแล้ว คาดว่าการตกแต่งของวิลล่านี้จะมีมูลค่ามากกว่า 1 ล้าน ฉันเป็นหนี้พวกเขาเป็นอย่างมาก”

เมื่อถังซิ่วดึงโทรศัพท์ออกมาและโทรหา หลงเซ้งหยูเพื่อถามราคาที่แท้จริงของวิลล่า เขาพบว่าหลงเซ้งหยูได้ปิดปิดเครื่องหนี , ถังซิ่วรู้ว่าหลงเซ้งหยูกำลังหลบเลี่ยงเขา ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้วิลลาแห่งนี้คืน

"ดูเหมือนว่าฉันจะต้องค่อยๆจ่ายเงินค่าบุญคุณนี้กลับไป"

ถังซิ่วแต่เดิมนั้นไม่สามารถทนรอที่จะคืนวิลล่าหลังนี้ได้ แต่เมื่อได้เห็นว่าหลงเซ้งหยูปิดโทรศัพท์หนี หัวใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกยุ่งเหยิงแล้ว

หากมีคนอื่นๆที่ได้รับความมั่งคั่งจำนวนมหาศาลเช่นนี้ พวกเขาก็คงจะไม่รู้สิ่งที่ควรจะทำหรือแม้แต่กลัวด้วยซ้ำ แต่ชีวิตที่ผ่านมาของถังซิ่ว นั้นเกือบจะเป็นของคนที่ร่ำรวยที่สุดในดินแดนแห่งนิรันดร์ นอกจากนี้เขายังมีความมั่นใจว่าจะสามารถชดใช้ความโปรดปรานนี้ให้กับตระกูล หลง ได้ ดังนั้นถังซิ่ว รู้สึกไม่แยแสกับการยอมรับความจริงที่ว่าหลงเซ้งหยูได้ให้วิลล่านี้แก่เขา