Returning From The Immortal World - 48

.......................................................................................................................................................................................

"พี่ใหญ่ เอานี้บัตรบัตรเงินสด !"

ที่หลงหวางรีสอร์ท เมื่อหลงเซ้งหลินบังเอิญเจอบัตรเงินสดในกระเป๋าเสื้อ เขาก็รู้สึกท้อแท้อย่างมาก ก่อนที่เขาจะให้บัตรนั่นกลับไปที่หลงเซ้งหยู ด้วยใบหน้าขมขื่น

"ไม่เป็นไร ในเมื่อน้องชาย ถัง ไม่คิดว่าเราเป็นคนง่ายๆ เราจะยอมรับบัตรนี้"

หลงเซ้งหยูมองไปที่บัตรเงินสดที่ถูกส่งไปให้ตัวเองขณะที่เขาแสดงรอยยิ้มตลก

เนื่องจากวิลล่าที่ถังซิ่วได้รับจากหลงเซ้งหยูนั้นไม่ได้ซื้อจากเพื่อนของเขา แต่เขาเก็บมันไว้เป็นบ้างสำรองของตัวเอง ไม่ได้เป็นเพราะวิลล่าไม่สามารถขายได้ แต่มันอยู่นอกเหนือแบบแปลนภูมิทัศน์ของเมืองทิศใต้และเป็นประเภทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทั้งหมดแม้แต่คนที่ร่ำรวยที่สุดก็ไม่สามารถที่จะซื้อได้

เหตุผลที่หลงเซ้งหยูตั้งใจบอกว่ามันเป็นแค่บ้านพักที่หรูหราธรรมดาแบบนั้น เพราะเขากลัวว่าถังซิ่วจะรู้ถึงมูลค่าที่แท้จริงของวิลล่าและไม่เต็มใจที่จะรับของขวัญของเขา

"เซ้งหยู, เซ้งหลิน , ถังซิ่ว นั้นเก่งขนาดนั้นเลย ?"

ชายวัยกลางคนถือหนังสือพิมพ์ไว้ในมือขณะที่เขาถามด้วยความสงสัย

หลงฮานเหวิน เคยรู้สึกว่าลูกชายสองคนของเขาเป็นอัจฉริยะ เขายังรักและชื่นชอบลูกชายทั้ง 2 คนและก็ไม่เชื่อว่าจะมีเยาวชนคนอื่นๆที่ดีกว่าลูกๆ ของเขา

แต่หลังจากที่ฮานเหวินกลับมาบ้านในวันนี้ บทสนทนาระหว่างสองพี่น้องนั้นถูกถล่มไปด้วยหัวข้อชายหนุ่มที่เขาไม่ค่อยคุ้นเคย ซึ่งทำให้ฮานเหวิน ตกใจมาก

แม้ว่าหลงฮานเหวิน รู้ว่าถังซิ่วเป็นผู้ชนะการพนันกับเจี่ยหลุยเดาแต่เขาก็คิดว่าลูกชายทั้งสองของเขาใช้เทคนิคและวิธีที่ไม่สุจริตทำให้เจี่ยหลุยเดา นั้นแพ้ถังซิ่วมากกว่าที่ถังซิ่วนั้นชนะด้วยทักษะการพนันของเขาเอง

อันที่จริงถ้าใครไม่ได้เห็นฉากการพนันระหว่างถังซิ่วกับเจี่ยหลุยเดาตรงๆนั้น ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเชื่อได้ว่าคนในจังหวัดชวนฉิง นั้นสามารถที่จะทำลาย เจี่ยหลุยเดา ในการพนันได้

"พี่ใหญ่ดูเหมือนว่าในสายตาของพ่อนั้นนอกเหนือจากเรา คนอื่นๆนั้นจะเป็นคนโง่และไร้ปัญญา เราไม่จำเป็นต้องทำงานจริงๆแล้วหรอกมั้ง "

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อและมองการแสดงออกของเขาหลงเซ้งหลิน ได้แต่พูดออกมาจากความเศร้าใจและจากนั้นก็เดินตรงขึ้นไปที่ชั้นบน

"พ่อ ผมยอมรับว่าลูกชายสองคนของพ่อคนนี้นั้นเก่งมาก แต่พ่อต้องรู้ว่าจะมีคนภายนอกที่มีพรสวรรค์มากกว่าพวกเรา คราวนี้ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากถังซิ่ว , ลูกชายของพ่ออาจจะแพ้ให้กับซางดี่ขวิน และคนอื่นๆแล้ว "

หลงเซ้งหยู เองก็พูดคำไม่กี่คำ ก่อนที่เขาจะขึ้นไปที่ห้องนอนของเขาเช่นกัน

หลงฮานเหวิน มองไปที่ด้านหลังของลูกชายสองคนของเขาที่เดินออกไป ขณะที่การแสดงถึงการใช้ความคิดถูกวาดบนใบหน้าของเขา

ที่เมืองทิศใต้, ถังซิ่วใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อสังเกตวิลล่าของเขา ตั้งแต่บนลงล่างและวนไปรอบๆวิลล่าของเขา เมื่อเขาพบว่าวิลล่าของเขาอยู่ไกลจากบ้านอื่นๆ และเกือบเรียกได้ว่าโดดเดี่ยว เขารู้สึกพอใจกับวิลล่าแห่งนี้ที่ หลงเซ้งหยูมอบให้เขามาก

หลังจากทำความคุ้นเคยกับวิลล่าและสภาพแวดล้อมแล้ว  ถังซิ่วก็ได้ไปที่ช่องแช่แข็งที่เช่าไว้แล้วหยิบเอาแก่นวิญญาณของงูหลามดำออกมาและส่วนหนึ่งของอวัยวะภายในและเนื้อของมัน เขายังได้หยิบสมุนไพรและแร่ธาตุที่เขาเก็บได้จากหมู่บ้านเขาล้อมมาด้วย

วิชาเชื่อมต่อศิลปะแห่งสวรรค์ชั้นแรกประกอบไปด้วย 9 ขั้นเล็กๆ ที่ถูกแบ่งออกเป็น-ขั้นหล่อหลอมพลังฉี , เสริมสร้างผิวหนัง ,เสริมสร้างเลือดเนื้อ, เปลี่ยนแปลงกระดูก ,เปลี่ยนแปลงหลอดเลือด,เปลี่ยนแปลงไขกระดูก ,เปลี่ยนแปลงอวัยวะภายใน ,ส่งพลังฉีและเลือด ,ครอบครองดินแดน

ตอนนี้ถังซิ่วนั้นยังอยู่ในขั้นแรกคือ ขั้นหล่อหลอมพลังฉี เนื่องจากวิชาเชื่อมต่อศิลปะแห่งสวรรค์ นั้นต้องหล่อหลอมร่างกายก่อน นั่นหมายความว่าเขาต้องสร้างยาปรับสภาพร่างกาย ซึ่งประกอบด้วยแก่นวิญญาณ, อวัยวะภายในและเนื้อหนัง, ยาเองก็ยังจำเป็นต้องใช้ หญ้าสตาร์สปิริต อ้อยปีศาจพิษ แก่นพลังของหินหยกมรกต และวัตถุดิบดุอื่น ๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แก่นวิญญาณและอวัยวะที่สดใหม่จะให้ประสิทธิภาพของยาที่ดีกว่า นี่เป็นเหตุผลที่ถังซิ่ว ไม่สามารถทนรอที่จะหาที่สงบๆเพื่อบ่มเพาะหลังจากที่เขาฆ่างูดำนั่น แทนทีจะรอเวลากว่า2เดือนหลังจากการสอบเข้าวิทยาลัยจบแล้วค่อยหลอมร่างกายเขา

ในขั้นตอนนี้จะต้องทำความสะอาดและบดหญ้าสตาร์สปิริตและแก่นพลังของหินหยกมรกตให้เป็นผง จากนั้นถังซิ่วยังต้องล้างอวัยวะภายในและเนื้อของงูหลามหลายครั้งก่อนจึงจะใส่ส่วนผสมเหล่านี้ลงในสัดส่วนที่แน่นอน

ในขณะที่ทำอย่างนั้นถังซิ่ว ยังต้องต้มแก่นวิญญาณที่ถูกแช่แข็งอยู่นายให้ละลายออกมา

ถังซิ่วจ้องที่ภาพของหม้อ หลังจากนั้นเขาก็ใส่ผงที่พึ่งบดลงไปในนั้น

พร้อมด้วยผงที่กำลังผสมผสานกันนั้น สีแดงเสือดก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว, กลิ่นเหม็นที่ฟุ้งเต็มอากาศก็ค่อยๆจางหายไป สีแดงเลือดนั้นเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มอย่างรวดเร็วและจุดสีขาวจางๆอยู่ทั่ว เปรียบได้กับท้องฟ้าสีเข้มที่กว้างใหญ่ถูกล้อมรอบไปด้วยดวงดาวนับไม่ถ้วน

เมื่อกลิ่นเหม็นในอากาศหายไปอย่างสิ้นเชิง ถังซิ่วได้ใส่อวัยวะภายในและเนื้อของงูเข้าไปในขณะที่เขายังได้เอาอ้อยปีศาจพิษที่เขาเตรียมไว้ออกมา

แม้ว่าอ้อยปีศาจพิษได้รับการตั้งชื่อว่าเป็นอ้อย แต่ความจริงก็คือมันแข็งเหมือนเหล็กอาจจะเรียกได้ว่าเป็นท่อนเหล็กด้วยซ้ำ

ช่วงเวลาหลังจากที่เขาเอาอ้อยปีศาจพิษออกมา ใบหน้าถังซิ่วเปลี่ยนไปในทางเคร่งขรึมมาก เพราะเขารู้ว่าความเร็วในการกวนจะส่งผลโดยตรงต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวในการสร้างน้ำยาปรับสภาพร่างกายนี้

การผสมน้ำยานี้ยังต้องใช้ความจดจ่อและตั้งใจอย่างสูง ความประมาทเล็กน้อยจะก่อให้เกิดอุบัติเหตุหรือการระเบิด

ถึงแม้ว่าถังซิ่วเตรียมวัตถุดิบหลายอย่างสำหรับสร้างน้ำยาและสถานที่ตั้งของวิลลาก็ค่อนข้างโดดเดี่ยว ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการระเบิดจะดึงดูดผู้คนรอบข้าง ... แต่ถังซิ่วก็ไม่ต้องการล้มเหลว

ขณะที่ถังซิ่วยังคงกวนส่วนผสม อวัยวะภายในที่หนักและเนื้อค่อยๆอ่อนลงและกลายเป็นของเหลว สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดก็คืออ้อยปีศาจพิษที่อยู่ในมือของเขานั้นเริ่มบางลงเรื่อยๆ

"ถ้ามีผู้ช่วยนักปรุงยา ฉันคงไม่ต้องทำอะไรที่ซ้ำซากและน่าเบื่อแบบนี้"

เมื่อถังซิ่วยังคงกวนอยู่ ความคิดนี้ก็เดขึ้นในสมองเขา

เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ทำน้ำยาปรับสภาพนี้ เขารู้สึกกังวลมาก

หลังจากที่เขาเริ่มชินกับมัน จิตใจของเขาเริ่มล่องลอยไปไกลและเขาเริ่มที่จะเหม่อลอย

ภาพในทุกรูปแบบเมื่อตอนที่เขายังอยู่ในดินแดนแห่งนิรันดร์ ได้ปรากฏในใจของเขา เขาก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ยุคปัจจุบันหรือในตอนที่เขาอยู่ที่ดินแดนแห่งนิรันดร์กว่าหมื่นปี

ในขณะที่เขานั้นยังคงจมไปในจินตนาการของเขา ฟองสีเหลืองพุ่งออกมาจากหม้อ เป็นกลิ่นเหม็นที่ไม่สามารถทนได้อย่างฉับพลัน ทำให้อากาศในบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น

"ชิบหายแล้ว มันกำลังจะระเบิด!"

ถังซิ่วตะโกนออกมาดังเมื่อเขาเห็นว่าหม้อเริ่มมีฟองใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เขาวิ่งออกไปนอกบ้านโดยไม่ลังเลเลย

ในช่วงเวลาที่คับขันที่ ถังซิ่วพึ่งจะออกจากประตูบ้านไป ก็มีเสียงระเบิดออกมาดังมาก ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาของถังซิ่ว ถูกทำลาย

หลังจากใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเพื่อทำความสะอาด ถังซิ่วจึงเริ่มกระบวนการกลั่นตัวยาครั้งที่สองขึ้น

เมื่อเรียนรู้จากบทเรียนแรก ถังซิ่วก็ไม่กล้าที่จะมีความคิดใดๆอีกแล้วในขณะที่เขาทำทุกขั้นตอนอย่างพิถีพิถัน

เฉพาะช่วงที่เอ้อยปีศาจพิษในมือของเขาเริ่มเล็กลง หม้อก็ระเบิดอีกโดยไม่มีข้อยกเว้น

"ไม่ใช่ ปัญหาไม่ใช่เพราะฉัน มันน่าจะเป็นเพราะอ้อยปีศาจพิษนี่ ! "

ในตอนแรกเขารู้สึกว่าเขาไม่ระวัง แต่สำหรับความพยายามครั้งที่สองจิตใจของเขากำลังยุ่งเหยิงเพียงชั่วครู่เพื่อหาสาเหตุของปัญหา

ถังซิ่วเอามีดออกและขูดบางส่วนของอ้อยปีศาจพิษออก

ในวินาทีนี้ภาพประกอบและภาพต่างๆจากดินแดนแห่งนิรันดร์ได้ฉายออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้และเติมเต็มความคิดของเขา

“ไม่น่าแปลกใจว่าวิชาเชื่อมต่อศิลปะแห่งสวรรค์กล่าวว่าการผสมน้ำยาปรับสภาพร่างกายนั้นเป็นเรื่องยากมากและอัตราความสำเร็จก็ต่ำมาก ปรากฎว่าไม่ใช่เพราะเป็นการยากที่จะควบคุมความรู้สึกของตัวเองในกระบวนการผสม แต่ผลกระทบที่เกิดจากพิษของอ้อยปีศาจพิษเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมได้”

เมื่อถังซิ่วต้องการเริ่มต้นการทดลองครั้งที่สาม เขาก็เห็นวัตถุดิบที่เหลืออยู่น้อยมากบนพื้น ทำให้เขาต้องระมัดระวังมากขึ้น

หลังจากที่เขาตั้งสมมติฐานกระบวนการผสมในใจ ถังซิ่ววิเคราะห์แต่ละขั้นตอนที่หม้อมีโอกาสที่จะระเบิดได้

ในช่วงต่อไป ถังซิ่วขูดเศษผงลงออกจากอ้อยปีศาจพิษอีกครั้งและนำมันไปทาบนผิวของเขาเอง

ในตอนแรกไม่มีอุบัติเหตุ จากนั้นจิตใจของเขาก็ฟุ้งซ่านอีกครั้ง

"โชคดีที่ฉันคิดทันทีเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้ มิฉะนั้นจะทำให้เสียวัตถุดิบมากขึ้น อ้อยปีศาจพิษนี่มีพลังมาก สามารถซึมซาบเข้าสู่รูขุมขนของผิวหนังมนุษย์และส่งผลต่อความคิดของผู้คนได้ "

ความกลัวได้ปรากฏขึ้นบนในหน้าของเขา ขณะที่เขามองที่อ้อยที่อยู่ในมือ

แม้ว่า ถังซิ่วอาจกล่าวได้ว่าถึงจุดสุดยอดในการผสมยาในอดีต แต่เขาไม่กล้าที่จะโม้ว่าเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับวัตถุดิบสำหรับการปรุงยา อ้อยนี้เป็นหนึ่งในสมุนไพรที่เขาไม่รู้จัก เขาทำได้แค่ค้นหาความช่วยเหลือจากกาภาพในความทรงจำเกี่ยวกับวิชาบ่มเพาะนี้

วัตถุดิบและส่วนผสมที่เกี่ยวข้องในการสังเคราะห์น้ำยาปรับสภาพนั้นได้ถูกเขียนไว้เหนือแนวปฏิบัติด้านการหายใจในวิชาพ่มเพาะแล้ว อย่างไรก็ตามไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับคุณสมบัติของวัตถุดิบแต่ละชนิด

โชคดีที่ถังซิ่วคุ้นเคยกับวัตถุดิบเกือบทั้งหมด มีแค่อ้อยปีศาจพิษนี่เท่านั้นที่เขาไม่รู้

ถ้าเป็นคนอื่นที่สุ่มสี่สุ่มห้าสังเคราะห์น้ำยาขึ้นมา อาจกล่าวได้ว่าบุคคลนั้นอาจล้มเหลวหลายร้อยครั้ง เป็นเพราะข้อผิดพลาดเล็กน้อยใดๆจะนำไปสู่ความล้มเหลวในการสังเคราะห์

ถึงแม้จะเป็นถังซิ่วเขาก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าเขาจะมีอัตราการสำเร็จ 100% ในการสังเคราะห์ เขาคุ้ยเคยเพียงเล็กน้อยกับอ้อยปีศาจพิษนั่นถังซิ่วเชื่อว่าถ้าเขาเข้าใจคุณสมบัติของอ้อยนั่นโดยสมบูรณ์ เขาสามารถรับประกันได้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จในการสังเคราะห์

ในอีกไม่กี่ชั่วโมง ถังซิ่วไม่รีบเร่งที่จะสังเคราะห์แต่ทำการวิจัยเกี่ยวกับอ้อยปีศาจพิษแทนซ้ำไปซ้ำมา หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ถังซิ่ว เชื่อว่าเขาสามารถรู้ถึงคุณสมบัติทั้งหมดได้แล้ว

ต้มแก่นวิญญาณ ...

ใส่ผงหญ้าสตาร์สปิริตและแก่นพลังของหินหยกมรกต ...

ใส่อวัยวะภายในและเนื้อ

กวน ...

ระงับลมหายใจ ...

ปิดรูขุมขน ...

ปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้งห้าประการ ...

ทำตามขั้นตอนทั้งหมดอย่างละเอียดและเป็นระเบียบ ...

เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว

จิตใจและหัวใจของถังซิ่ว แขวนอยู่ในอากาศแต่เต้นอย่างไม่หยุดยั้ง

ทันใดนั้นเสียงแตกหักจากอ้อยปีศาจพิษในมือ ทำให้หัวใจเต้นช้าลงครึ่งนึง เขาเปิดตาของเขาขึ้นในสภาพที่เกือบหมดสติ

ของเหลวที่เป็นยาในหม้อได้กลายเป็นสีทองและมันยังปล่อยกลิ่นหอมที่สดชื่น

"นี่ฉันประสบความสำเร็จหรือไม่?"

ขณะกำลังมองไปที่ของเหลวสีทองอย่างช้าๆ สักครู่เขาก็พบว่าความกลัวที่ว่าจะเกิดการระเบิดนั้นไม่ได้เกิดขึ้น สีของของเหลวก็เป็นอย่างที่บันทึกไว้ซึ่งทำให้ดวงตาของถังซิ่ว ลุกไหม้ด้วยความเร่าร้อน

ถังซิ่วไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หยดเล็กๆของเหงื่อก็แทรกซึมอยู่บนหน้าผากของเขา เขาตอนนี้เหมือนคนที่พึ่งจนน้ำและพึ่งขึ้นมาได้