Returning From The Immortal World - 156
.......................................................................................................................................................................................
ถังซิ่วได้ตอบกลับไปว่า
“บิลเกทเงินน้อยกว่าฉันงั้นหรอ เราอย่างเพิ่งพูดเรื่องนี้กันเลยดีกว่า ฉันเองก็ได้ให้สูตรสำหรับผลิตภัณฑ์ทั้งหมดไปแล้วและฉันยังต้องยุ่งเรื่องการสอบเข้าอีก หากว่าเธอไม่มีอะไรก็กลับไปได้แล้วอย่ามากวนใจฉัน”
คังเซี่ยนได้แสดงความสง่างามของเธออกมาพร้อมพูดออกมาว่า
“ฉันเองยังไม่เคยเห็นคนแบบคุณเลย ! โบกมือไล่ผู้หญิงอย่างฉัน อย่างบอกนะว่าคุณไม่ชอบการที่มีผู้หญิงสวยอยู่ใกล้ๆ ?”
ถังซิ่วยกมือขึ้นมาถูจมูกตัวเองพร้อมพูดว่า
“ก่อนหน้านี้ใครกันนะที่ได้บอกว่าพิษที่ร้ายแรงกว่าตัวต่อต่อยนั้นคือจิตใจของผู้หญิง เธอก็เหมือนกับดอกไม้นั่นหละยิ่งสวยยิ่งน่าหลงใหลเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตราย ฉันยังไม่อยากต้องรักษาตั้งแต่วัยหนุ่ม”
“พุฟฟฟฟ”
คังเซี่ยนอดไม่ได้ที่จะไม่หัวเราะออกมาอย่างดัง เธอคิดว่าถังซิ่วนั้นพูดได้อย่างคล่องแคล่วจริงๆและยิ่งรู้จักเขามากขึ้นเท่าไหร่ก็ยังทำให้รู้สึกว่าเขานั้นยิ่งลึกลับและน่าค้นหามากยิ่งขึ้น เธอกรอกตาไปมาก่อนที่จะเข้าใกล้ถังซิ่วด้วยปากสีอมชมพูที่เกือบจะโดนหูของเขาแล้วพร้อมพูดออกมาด้วยเสียงนุ่มว่า
“บอส ฉันรู้สึกว่าคุณนั้นลึกลับเหลือเกินและเหมือนไม่ใช่เด็กนักเรียนมัธยมด้วยซ้ำ คุณบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าคุณไปเรียนวิทยายุทธพวกนั้นมาจากที่ไหน ? แล้วลูกน้องที่คุณเอามานั้นมีเบื้องหลังนังไง ?”
ถังซิ่วเอามือผลักคังเซี่ยนออกไปทันทีพร้อมพูดว่า
“อย่าคิดที่จะอ่อยฉันอีกเพราะความยับยั้งชั่งใจของฉันนั้นมีน้อยมาก หากเธอกล้าที่จะทำแบบเมื่อครู่อีกครั้งละก็ ฉันจะจับเธอ...... แน่นอน ส่วนเรื่องที่มาของวิทยายุทธนั้นฉันยังไม่สามารถบอกเธอได้เพราะมันยังไม่ถึงเวลา”
คังเซี่ยนได้เปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปที่ถังซิ่วด้วยความโกรธ
ยิ่งเขาไม่บอกเธอเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกคันมากขึ้นเท่านั้น เธอต้องการที่จะไขข้อสงสัยนี้เป็นอย่างมากและเธอรู้สึกเหมือนเธอกำลังป่วยด้วยอาการแปลกๆเพราะเธอนั้นมักจะใจลอยและคิดอยู่เสมอว่าถังซิ่วกำลังทำอะไรอยู่ ? เขาคิดถึงเธอบ้างไหม ? เธอคิดว่าเมื่อไหร่เธอจะสามารถไขความลึกลับของเขาได้.......
“ฉันจะไปหลงใหลเขาได้อย่างไรกัน!”
คังเซี่ยนตบไปที่หน้าผากของตัวเองพร้อมหันกลับไปจ้องที่ถังซิ่วอีกครั้งด้วยใบหน้าที่สวยสง่าของเธอ
ผ่านไปไม่นาน
คังเซี่ยนได้จัดการเรื่องเกี่ยวกับหน่วยรักษาความปลอดภัยทั้ง20คนและเอาเงินบางส่วนไปให้หัวหน้าซ่งไทกุยเพื่อเป็นค่าจ้างของพวกเขาก่อนที่เธอจะขับรถไปส่งถังซิ่วที่บ้านของเขา
ในขณะที่เธอนั่งอยู่ที่เก้าขี้คนขับนั้นเธอก็ได้มองถังซิ่วที่กำลังอยู่หน้าประตูบ้านด้วยกระจกมองหลังของเธอด้วยความณู้สึกแปลกๆ เธอจำได้อย่างดีว่าก่อนหน้านี้นั้นถังซิ่วไม่แม้แต่จะเชิญเธอเข้าไปนั่งด้วยซ้ำ
“นี่มันไร้เหตุผลสิ้นดี เขาช่างเป็นผู้ชายที่แปลกประหลาด ! เขาจะต้องจบชีวิตอย่างโดดเดี่ยวแน่นอนเลยใช่ไหม ?”
คังเซี่ยนอดไม่ได้ที่จะสบถอยู่ภายในใจของเธอ
ถังซิ่วที่กลับมาถึงบ้านนั้นก็ได้พบว่าหยวนชูหลิและคนที่เหลือนั้นได้มารอเขาอยู่ก่อนแล้วดังนั้นเขาจึงไม่รีรอพร้อมเริ่มการทบทวนบทเรียนให้พวกเขา
เวลานั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว
วันแต่ละวันก็ได้ผ่านไป ถังซิ่วนั้นรู้สึกเบื่อเป็นอย่างมากแต่ก็ยังเหลือเวลาอีกตั้งสามวันก่อนการสอบเข้ามหาวิยาลัย
สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจนั้นก็คงจะเป็นเรื่องที่แม่ของเขาสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วและร้านอาหารเองก็ถูกปรับเรื่องเรียบร้อย มันไม่ใช่แค่มีขนาดใหญ่ขึ้นเท่านั้นแต่รวมไปถึงการตกแต่งที่หรูหรา แม่ของเขาตั้งใจว่าจะเปิดร้านทันทีหลังจากเขาสอบเสร็จเรียบร้อย
แต่ละวันที่ผ่านไปนั้นเขาก็ได้แต่ทบทวนบทเรียนให้พวกเขาทั้งสี่คนซึ่งทำให้การพัฒนาของคนเหล่านั้นก้าวกระโดดเป็นอย่างมาก เขามั่นใจมากว่าหากพวกเขาต้องไปสอบนั้น ผลลัพธ์ที่ได้จะต้องสูงขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์อย่างแน่นอนส่วนเรื่องที่ว่าจะมากขนาดไหนนั้นเขาเองก็ไม่สามารถรู้ได้เช่นกัน
ส่วนทางด้านของหลงเซ้งหยูและเฉินซี่ซ่งเองนั้นก็เป็นไปได้ด้วยดี พร้อมเขาเริ่มปล่อยข่าวลือและจัดฉากต่างๆเพื่อให้มั่นใจว่าซูชางเหวินนั้นจะไม่ได้แค่ล้มละลายเท่านั้นแต่ก็ต้องติดคุกด้วยเช่นกัน
ส่วนเรื่องการสร้างตึกที่หลงเซ้ยหยู ใบเต่า ชูยี่ และโอหยางลูลู่นั้นร่วมมือกันนั้นก็ได้ผ่านเฟสแรกของงานไปแล้ว ถังซิ่วเองนั้นได้วาดพิมพ์เขียวให้พวกเขาอย่างสุดความสามารถส่วนเรื่องที่พวกเขาจะทำได้ดีแค่ไหนนั้นก็เป็นปัญหาของทางนั้น
โรงเรียนมัธยมสตาร์ซิตี้
ถังซิ่วนั้นได้ฝึกบ่มเพาะพลังของเขาในทุกๆวันและนั่นเป็นเหตุให้พลังแห่งดวงดาราของเขานั้นเข้มข้นเป็นอย่างมากและหากว่าเขายังคงรักษาความเร็วนี้ไว้ เขาจะต้องบรรจุจุดสูงสุดของขั้นเสริมสร้างผิวหนักได้อย่างรวดเร็วหรือแม้กระทั้งก้าวข้าวไปยังขั้นต่อไป
“ถังซิ่ว อาจารย์ฮั่นต้องการพบนาย”
เฉิงเยี่ยนหนานที่ได้เดินกลับมาที่ห้องนั้นได้บอกกับถังซิ่ว
ถังซิ่วพูดด้วยความสับสนว่า
“เธอต้องการอะไรงั้นหรอ ?”
เฉิงเยี่ยนหนานได้ตอบกลับว่า
“น่าจะเกี่ยวกับเรื่องของพวกเรานั่นแหละ ก่อนหน้านี้เธอได้ให้พวกเรามาโรงเรียนก่อนสองชั่วโมงและมาเรามาถึงเธอก็ได้ให้เรารับการทดสอบทั้งสองวิชา หลังจากที่เราทำข้อสอบเสร็จแล้วเธอก็ยังไม่ได้แจ้งคะแนนให้พวกเราทราบพร้อมกับให้พวกเรานั้นมาเรียกนายไปพบเธอ”
ถังซิ่วยืนขึ้นอย่างช้าๆขณะที่เดินไปปลุกหยวนชูหลิงที่กำลังหลับอยู่พร้อมถามว่า
“การสอบช่วงเช้าเป็นอย่างไรบ้าง ?”
ริมฝีปากของหยวนชูหลิงได้ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มพร้อมกับพูดออกมาว่า
“ดีมากๆเลยแหละ ! ฉันรู้สึกว่าการทำข้อสอบนี่มันง่ายกว่าแต่ก่อนมากเลยหละ อ่อ อาจารย์ฮั่นกำลังหาตัวนายอยู่ นายรีบๆไปได้แล้ว ! อย่ามารบกวนการนอนของฉันสิ”
ถังซิ่วนั้นหมดคำพูดโดยทันที
หลังจากที่ออกไปจากห้องนั้นเขาก็รีบเดินไปที่สำนักงานพร้อมกับเห็นฮั่นชิงหวูกำลังนั่งอยู่คนเดียวจึงพูดขึ้นว่า
“อาจารย์ฮั่น คุณเรียกผมมา มีอะไรงั้นหรอ ?”
ฮั่นชิงหวูนั้นมีความสุขเป็นอย่างมากในขณะนี้พร้อมกับโบกมือให้ถังซิ่วด้วยรอยยิ้มและพูดออกมาว่า
“ถังซิ่ว เธอนี่มันเป็นสุดยอดในสุดยอดจริงๆเลย! ตอนแรกฉันก็คิดว่าการทบทวนบทเรียนของเธออย่างมากก็แค่ทำให้พวกเขาพัฒนาขึ้นมานิดหน่อยเท่านั้น ดังนั้นฉันจึงได้เตรียมการทดสอบให้พวกเขาในเช้าวันนี้ เธอลองเดาผลคะแนนมาดูสิ ?”
ถังซิ่วพูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า
“แน่นอนอยู่แล้วว่ามันต้องดีใช้ได้ ไม่อย่างนั้นคุณก็คงจะทำหน้าตาบูดบึ้งพร้อมกับตำหนิผมไปแล้ว”
ฮั่นชิงหวูพูดออกมาด้วยท่าทางอับอายว่า
“เธอ ไอเด็กคนนี้นี่ ฮันเป็นคนแบบนั้นเลยหรอ !อย่างไรก็ตาม มันเป็นอย่างที่เธอพูดนั่นแหละ ผลการทดสอบของพวกเขานั้นดีมากและพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดพร้อมกับการแก้โจทย์ระดับโอลิมปิกในวิชาคณิตศาสตร์ที่ฉันให้ไปนั้นถือว่าน่าทึ่งเป็นอย่างมากเพราะพวกเขาทุกคนนั้นสามารถทำได้ถูกต้อง”
“เชื่อฉันแล้วจะสามารถเป็นอมตะ”
ถังซิ่วคิดถึงคำพูดนี้ที่ได้ยินมาจากดินแดนแห่งนิรันด์ มันเป็นการเชื้อเชิญที่เป็นสโลแกนของนิกายปีศาจก่อนที่เขาจะยิ้มไปที่ฮั่นขิงหวูพร้อมพูดขึ้นว่า
“อาจารย์ฮั่น ผมนั้นเพิ่มผลลัพธ์ให้แค่พวกเขาทั้งสี่ได้ ดังนั้นคุณควรจะให้รางวัลผมสินะ ?”
ฮั่นชิงหวูอดไม่ได้ที่จะไม่ยิ้มออกมาพร้อมพูดว่า
“เธออยากจะได้อะไรเป็นรางวัลหละ ?”
ถังซิ่วได้ตอบทันทีว่า
“ให้ผมลาพัก!ผมอยากออกไปสูดอากาศข้างนอก”
“เฮื้อก......”
ฮั่นชิงหวูนั้นตกใจเป็นอย่างมาก ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าการที่ถังซิ่วอยู่ในโรงเรียนนั้นเหมือนกับเขาคิดว่าตัวเองกำลังโดนขังอยู่ในคุกงั้นหรอ ?
“โอเค ฉันเข้าใจแล้วแต่นายไม่จำเป็นต้องขอลาหลุดหรอกเพราะว่าหากเธอเป็นเด็กดีและมีเรียนอีกแค่หนึ่งวัน! โรงเรียนก็จะมีวันหยุดพักให้แก่นักเรียนทั้งหมดถึงสองวันหลังจากนั้นก็เริ่มการสอบเข้าทันที”
ถังซิ่วพูดออกมาด้วยความตกใจว่า
“จริงๆงั้นหรอ ?”
ฮั่นชิงหวูพูดออกมาด้วยใบหน้าป่วยๆว่า
“ฉันดูเหมือนว่ากำลังพูดเล่นอยู่หรือไง ?”
ถังซิ่วพูดออกมาพร้อมส่ายศีรษะว่า
“ไม่เหมือน !”
ฮั่นชิงหวูได้โบกมือพร้อมกับพูดว่า
“โอเค จริงๆที่ฉันเรียกเธอมานั้นก็เพื่อที่จะชื่นชมเธอนิดหน่อยและตอนนี้เธอก็ได้รับมันไปแล้ว รีบๆกลับไปที่ห้องได้แล้วและตั้งใจทบทวนบทเรียน ! หากว่าผลการสอบที่จะถึงนั้นออกมาดีและเป็นที่น่าพึงพอใจแล้วละก็ ฉันจะพานายไปฉลองอย่างแน่นอน”
“พูดแล้วห้ามคืนคำหละ !”
ถังซิ่วได้พูดออกมาพร้อมเดินออกไปทันที
“ริ้งงงงงงงงงงง ริ้งงงงงงงงงงงงง ริ้งงงงงงงงงงงงงงงง........”
ก่อนที่ถังซิ่วจะเดินกลับมาถึงประตูห้องเรียนของเขานั้นก็ได้ยินเสียงเรียกข้าวของโทรศัพท์ดังขึ้นและเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆแล้วนั้น เขาจึงได้เดินออกไปในที่ห่างไกลพร้อมกดปุ่มตอบรับแล้วพูดว่า
“หลงเซ้งหลิน นายโทรมามีอะไรงั้นหรอ?”
“พี่ใหญ่ ฉันตอนนี้อยู่ในตลาดสมุนไพรเมืองสตาร์ซิตี้และได้พบกับสมุนไพรล้ำค่า นายต้องการที่จะมาดูมันหรือเปล่า ?”
เสียงที่ตื่นเต้นของหลงเซ้งหยูได้ถูกส่งผ่านมาทางโทรศัพท์
ถังซิ่วถามออกมาว่า
“สมุนไพรอะไรงั้นหรอ ?”
หลงเซ้งหลินพูดออกมาว่า
“ฉันได้ยินเจ้าของร้านพูดมาว่ามันเป็นสมุนไพรศักดิ์สิทธ์ที่หายากมากๆและพบได้ในพื้นที่ที่หนาวจัดและต้องเก็บมันไว้ในกล่องหยกเท่านั้น”
ถังซิ่วพูดออกมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจว่า
“นายบอกว่ามันเป็นดอกบัวหิมะอย่างงั้นหรอ ?!!!!”
หลงเซ้งหลินได้หัวเราะออกมาพร้อมพูดว่า
“ใช่ๆ มันคือดอกบัวหิมะนั่นแหละและมันมีอายุถึงพันปี จริงๆฉันนั้นต้องการที่จะซื้อมันเป็นของขวัญให้แก่นายแต่ราคาของมันสูงเกินไป เขาเสนอราคามาถึง9หลัก นายมาที่นี่ได้ไหม? หากว่านายมาไม่ได้ฉันคิดว่าฉันคงไม่สามารถห้ามไม่ให้เขาขายให้คนอื่นได้อย่างแน่นอน”
ถังซิ่วพูดออกมาอย่างไม่ลังเลว่า
“นายรอฉันอยู่ที่นั่น ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
“เยี่ยมมาก !!!”
หลงเซ้งหลินตอบตกลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับรีบวางสายโดยทันที
ถังซิ่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้ไปขอลาหลุดจากฮั่นชิงหวูแต่กลับกระโดดข้ามกำแพงโรงเรียนไปพร้อมกับนั่งรถไปที่ตลาดสมุนไพรโดยทันที จากที่โรงเรียนถึงที่ตลาดสมุนไพรนั้นใช้เวลาแค่ประมาณ30นาทีเท่านั้น
หลังจากที่ถังซิ่วได้รีบมาที่ร้านค้าแห่งนี้นั้นก็ได้พบว่ามีผู้คนมากมายกำลังล้อมรอบที่ดอกบัวหิมะนี้อยู่แต่ด้วยความที่ว่า หลงเซ้งหลินกำลังขวางทางเจ้าของร้านเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาขายมันออกไป
“ใช่มันจริงๆด้วย !”
ถังซิ่วรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
ดอกบัวหิมะพันปีในสายตาของคนธรรมดาอาจจะมีราคาเพียงแค่9หลักเท่านั้นแต่สำหรับเขาแล้วนั้นมันมีราคามากกว่า9หลักถึงร้อยเท่า
การบ่มเพาะพลังของเขานั้นไม่จำเป็นต้องใช้ดอกบัวนี่แต่ว่ามันจำเป็นสำหรับกู่หยิน หากว่าเขาซื้อดอกบัวหิมะนี่แล้วกลั่นเป็นน้ำยาไปให้กู่หยินแล้วละก็ เธอจะสามารถตัดผ่านระดับการบ่มเพาะไปได้หลายขั้นอย่างแน่นอน
“เฒ่าแก่ นี่มันราคาเท่าไหร่”
ถัวซิ่วได้แหวกตัวเองออกจากฝูงชนพร้อมถามไปที่เจ้าของร้านสมุนไพร
“100ล้านหยวน! น้อยกว่านี้หยวนเดียวก็ไม่ขาย”
