ตอนที่ 23 ยกระดับจิตยุทธ

ด้วยประสบการณ์ของชีวิตที่แล้ว ฉู่ชิงหยุนไม่ประสบปัญหาใดๆ

สิ่งเดียวที่เขาคาดไม่ถึงคือความเจ็บปวดจากการดูดกลืนจิตยุทธระดับสามนั้นน่าสะพรึงกลัวเกินไป จนทำให้เขาเป็นลมไปหลายครั้ง

ในวันที่สองเมื่อความเจ็บปวดเหล่านั้นเริ่มบรรเทาลง ฉู่ชิงหยุนยังคงนั่งฝึกฝนเทคนิคไร้นามโดยที่ไม่หยุดพัก

ในวันที่สาม เมื่อฉู่ชิงหยุนฝึกฝนเสร็จ ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย

เมื่อมองไปด้านหน้า จิตยุทธดาบที่ลอยอยู่ในกลางอากาศเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ใบดาบกลายเป็นสีเทาและดำ กลิ่นอายของมันค่อนข้างน่าสะพรึงกลัวและเงียบสงบ

ฉู่ชิงหยุนเหยียดมืออกไปและดาบก็หายไปอย่างกะทันหัน แล้วมันปรากฏขึ้นอีกครั้งอยู่ในมือของเขา

"รวดเร็วมาก!" ฉู่ชิงหยุนรู้สึกตกใจ

เมื่อครู่ ดาบไม่ได้หายไป แต่มันรวดเร็วจนเกินไปถึงทำให้รู้สึกว่ามันหายไป

นอกจากนี้ แสงสีเทาและดำที่แผ่ออกมารอบดาบเป็นเหมือนเงาปกปกจิตยุธดาบ ดังนั้นจึงมันเรื่องยากที่จะมองเห็น

"หมาป่าปีศาจ นอกเหนือจากความเร็วของมันแล้ว ยังมีความสามารถปกปิดพลังที่ยอดเยี่ยม และความสามารถทั้งสองได้ผสานเข้ากับจิตยุทธของข้า ช่างเป็นประโยชน์สำหรับข้ายิ่งนัก" สีหน้าของฉู่ชิงหยุนดูพึงพอใจมากยิ่งขึ้น

ทักษะดาบวายุอสนีคลั่งของเขาแต่เดิมมีชื่อเสียงในเรื่องความรวดเร็วของมัน

ดาบที่รวดเร็วเหมือนวายุและอัสนี ฝ่ายตรงข้ามจะถูกฆ่าตายก่อนที่จะตอบโต้

ตอนนี้ หลังจากที่จิตยุทธดาบของข้าได้ผสานเข้ากับความสามารถทั้งสองของหมาป่าปีศาจแล้ว ทำให้มันกลายเป็นจิตยุทธระดับสอง และมีความสามารถสองอย่างของหมาป่าปีศาจ

"ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้ข้าแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหนแล้ว" ฉู่ชิงหยุนล้างคราบสกปรกออกจากร่างกายและสวมเสื้อคลุมสีดำ และรอที่จะไปทดสอบพลังของตัวเองที่ลานกว้างไม่ไหวแล้ว

เขายืนนิ่งพร้อมกับดาบที่อยู่ในมือ เหมือนกับว่าเขากำลังรวมเป็นหนึ่งกับสายลม

"ลม!" หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ฉู่ชิงหยุนขยับแขน และดาบของเขาก็หายไป

ในอากาศเกิดสายลมที่แหลมคมพุ่งออกไปและจิตยุทธดาบก็ปรากฏอีกครั้ง เมื่อมันกระทบกับเป้าหมาย ลำต้นของต้นไม้ปรากฏรอยดาบฝังลึก แม้กระทั่งต้นไม้ทั้งต้นยังสั่นสะเทือนเล็กน้อย

ดาบของข้ามันรวดเร็วเกินไป ฝ่ายตรงข้ามจะต้องไม่มีเวลาตอบโต้อย่างแน่นอน

"ด้วยพลังของดาบ ข้าสามารถเอาชนะคนที่อยู่ระดับหลอมกายาขั้นหกได้อย่างง่ายดาย แม้กระทั่งระดับหลอมกายาขั้นเจ็ด อย่างน้อยข้าก็สามารถต่อกรด้วยได้" ฉู่ชิงหยุนเรียกจิตยุทธกลับเข้าไปในร่างกาย ตอนนี้เขารู้สึกพึงพอใจกับมันมาก

"นายน้อย!" ในขณะนั้นเอง เสียงของฉู่หู่ดังขึ้น

เมื่อฉู่ชิงหยุนหันหลังกลับไป เขาเห็นฉู่หู่สวมชุดสีดำและรีบสับขาวิ่งมาหาเขา และตอนนี้เขาดูเหมือนจะแข็งแกร่งและมีพลัง

"เจ้าสร้างจิตยุทธได้แล้ว?" เพียงแค่มองฉู่ชิงหยุนก็รู้แล้วว่าฉู่หู่สร้างจิตยุทธของตัวเองขึ้นมาได้แล้ว

"ใช่แล้ว ไม่มีอะไรที่ข้าปกปิดนายน้อยได้เลยจริงๆ" ฉู่หู่หัวเราะและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และทันใดนั้น ด้านหลังเขาปรากฏร่างเงาของเสือ

"จิตยุทธระดับสาม!" ฉู่ชิงหยุนดูเหมือนจะคาดเดาได้และไม่ได้เผยสีหน้าประหลาดใจออกมาให้เห็น

เขารู้ดีว่าฉู่หู่นั้นไม่ธรรมดา ในชีวิตที่แล้วของเขาฉู่หู่ที่เข้าร่วมกับสมาคมการค้านั้นเป็นเหมือนปลาที่ว่ายอยู่ในน้ำ นอกจากความสามารถและวิสัยทัศน์ของเขาแล้ว จิตยุทธของเขาเองก็เป็นปัจจัยสำคัญเช่นกัน

จิตยุทธระดับสาม แม้แต่ในเมืองซีเฟิงยังจัดได้ว่าอยู่ในอันดับต้น

ฉู่หู่ไม่รู้ว่าฉู่ชิงหยุนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ และเขาพูดออกมาว่า "นายน้อย จากนี้เป็นต้นไป ข้าจะต้องแข็งแกร่งขึ้นและจะไม่เป็นภาระของท่าน!"

ฉู่ชิงหยุนพยักหน้าเล็กน้อยและยิ้มอยู่ตรงมุมปาก

"จริงสิ!" ทันใดนั้น ฉู่หู่นึกเรื่องบางอย่างออก และหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาส่งให้กับฉู่ชิงหยุน แล้วพูดว่า "นายน้อย นี่คือบันทึกการเก็บเกี่ยวทรัพยากรในภูเขา ท่านลองตรวจสอบดู"

"บันทึก?" ฉู่ชิงหยุนขมวดคิ้ว เขาเก็บตัวฝึกฝนสามวัน และไม่คิดว่าฉู่หู่จะทำงานที่ได้รับมอบหมายได้รวดเร็วขนาดนี้ เขาได้ติดต่อกับตำหนักร้อยสมบัติและเริ่มเก็บเกี่ยวทรัพยากรในภูเขาเฟิงฉีแล้ว

เมื่อเขาเปิดดูสมุดบันทึกหน้าแรก เขาเห็นสมุนไพรมากกว่าสามสิบชนิดถูกจดบันทึกเอาไว้ และแต่ละรายการมีการจดบันทึกไว้อย่างละเอียด

จากการประเมินของฉู่ชิงหยุน มันน่าจะมีสมุนไพรหลายร้อยชนิด

"นายน้อย ในวันที่ท่านเก็บตัวฝึกฝน ตำหนักร้อยสมบัติได้ส่งผู้คนมา และข้าได้พาพวกเข้าไปที่ภูเขาเฟิงฉีส่วนนอกตามตำแนะนำของท่าน สามวันมานี้ พวกเขาเก็บเกี่ยวทรัพยากรกันตลอดทั้งวันทั้งคืนโดยไม่หยุดพัก จากการประเมินของข้า มันน่าจะใช้เวลาครึ่งเดือนสำหรับเก็บเกี่ยว"

"และเป็นไปตามที่นายน้อยได้คาดการณ์เอาไว้ ฉู่ผิงเทียนได้ส่งลูกสมุนมาสร้างปัญหาให้กับพวกข้าหลายครั้ง โชคดีที่ข้าจำคำพูดของนายน้อยได้ ข้าเลยเชิญผู้ดูแลฉินมาจัดการ และเมื่อวานนี้เองผู้ดูแลฉินได้มาที่นี่ด้วยตัวเอง ทำให้พวกมันตกใจและหวาดกลัวมาก พวกมันน่าจะหยุดสร้างปัญหาไปสักพัก"

เมื่อพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ใบหน้าของฉู่หู่เผยให้เห็นรอยยิ้มที่หนาวเย็นมาก ดูเหมือนเขาจะเก็บสีหน้าได้ย่ำแย่กว่าฉู่ผิงเทียนซะอีก

"ฉู่ผิงเทียนมีลูกเล่นมากมาย แต่ในอีกครึ่งเดือนพวกเราก็จะเก็บเกี่ยวทรัพยากรเสร็จ ความเร็วในการเก็บเกี่ยวนั้นข้าคาดไม่ถึงเลยจริงๆ" ฉู่ชิงหยุนพูดพึมพัม

"แล้วสุ่ยหลิวเชียงล่ะ? นางอยู่ที่ไหน?" ฉู่ชิงหยุนหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของสุ่ยหลิวเชียง

"คุณหนูสุ่ยหลิวเชียงเองก็เก็บตัวฝึกฝนเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าความก้าวหน้าของนางจะเชื่องช้า และยังไม่สามารถสร้างจิตยุทธขึ้นมาได้" ฉู่หู่ตอบ

"นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว แต่นางยังสร้างจิตยุทธขึ้นมาไม่ได้ ความก้าวหน้าของนางค่อนข้างช้าทีเดียว" ฉู่ชิงหยุนพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้คิดมาก

การสร้างจิตยุทธนั้นขึ้นอยู่กับตัวบุคคล สุ่ยหลิวเชียงเคยใช้ชีวิตมาอย่างยากลำบาก และไม่เคยได้รับคำแนะนำจากใคร จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่นางจะใช้เวลานานกว่าปกติ

"เจ้าอย่าเข้าไปรบกวนนางล่ะ ข้าจะไปที่เมืองซีเฟิงก่อน" ฉู่ชิงหยุนพูดกับฉู่หู่เนื่องจากการเก็บเกี่ยวดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก มันจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่เขาจะเดินทางไปที่ตำหนักร้อยสมบัติ

เรื่องที่สำคัญกว่านั้น เขาจะต้องตีเหล็กขณะที่ร้อน และเริ่มเตรียมแผนการขั้นต่อไป!

เขาคิดอยู่ในใจ แต่โดยที่ไม่รู้ตัวความมืดก็คืบคลานเข้ามาแล้ว

ฉู่ชิงหยุนสวมเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ปกปิดตัวตน และออกจากเมืองฉู่อีกครั้ง