SH.2 – การผจญภัยครั้งใหม่
2 – การผจญภัยครั้งใหม่
สายลมพัดผ่านหุบเขาลึกไปยังทุ่งหญ้า
วัวป่าต่างก้มเล็มหญ้าอยู่ต่างเงยหน้าขึ้นมามองท้องฟ้า มีเรือพ่อค้ายาว 10 เมตรลอยอยู่กลางอากาศ เรือนั้นกำลังแล่นไปข้างหน้าช้าๆไปตามสายลม
“ไม่ว่าเจ้าจะเห็นอะไร ภาพตรงหน้าเจ้าคือทิวทัศน์ที่งดงามที่สุดแห่งหนึ่ง”
ชายวัยกลางคนในชุดเกราะหนังนั่งอยู่บนดาดฟ้าเรือกำลังมองลงไปยังพื้นหญ้าที่งดงามด้านล่าง
“สำหรับพ่อค้าอย่างพวกเรา นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง”
ถัดจากชายวัยกลางคนคือพ่อค้าร่างท้วม เขามีผมหยิกเล็กน้อยและสวมเสื้อคลุมพ่อค้า ดวงตาเล็กๆของเขาหรี่ลงเล็กน้อยราวกับกำลังวางแผนที่จะทำบางอย่างกับภาพเบื้องหน้า เมื่อมองไปที่เขา ราวกับเขากำลังคิดว่าทิวทัศน์ที่งดงามเบื้องหน้าของเขานั้นสามารถขายได้
“ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนี้ ข้ากลัวว่าพวกเราจะไม่สามารถขนส่งสินค้าไปส่วนกลางได้อย่างรวดเร็ว บอกตามตรง ข้ามักต่อต้านความคิดที่จะเปิดตลาด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดของพวกเราแล้ว”
“ยกโทษให้กับข้าด้วย ถ้าเจ้าไม่เลือกทางนี้ แม้ว่าพวกเราจะประหยัดเวลา แต่ระดับความอันตรายก็จะเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน ข้าได้ยินมาว่าฝั่งอื่นๆก็ไม่อยู่เฉย และข้าเองก็คิดว่าเจ้าควรต้องฟังคำเตือนของกัปตันบ้างนะ ดูเหมือนว่าแถวนี้จะมีอสรพิษลมอยู่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น.....”
ใบหน้าของชายหนุ่มดำคล้ำขึ้น เขาหันกลับไปและมองไปยังเทือกเขาที่ไม่ไกลจากที่นี่มาก ยอดเขาสูงตระหง่านขวางกั้นการมองเห็นของเขา ทำให้เขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่ามีสิ่งใดซ่อนอยู่เบื้องหลัง แต่เขาสามารถรับรู้ได้ว่าท้องฟ้าที่อยู่ห่างไกลนั้นไม่ใช่ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง แต่มันมีก้อนเมฆสีดำกระจายอยู่ด้วย
นั่นไม่ใช่โลกที่พวกเขาควรเข้าไปพัวพันด้วย
“อย่ากังวลไป อย่าไปสนใจคำพูดของคนอื่นเลย เงินมักมาพร้อมกับความอันตราย นี่คือเหตุผลที่ข้าถึงใช้เงินมากมายจ้างเจ้า! แค่อสรพิษลมไม่กี่ตัวไม่ใช่รึ?”
พ่อค้ายื่นแขนของเขาออกไปและตบไปที่บ่าของชายหนุ่ม
“ใช่ แล้วอาการของเด็กหนุ่มที่เราเพิ่งช่วยไว้ล่ะ? เขายังมีชีวิตอยู่ไหม?”
“ไลซ์จัดการปิดบาดแผลแล้วและตอนนี้เขากำลังหลับอยู่ อาการของเขาไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต”
“ดีแล้ว”
เมื่อได้ยินคำตอบจากชายหนุ่ม พ่อค้าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นเขาขมวดคิ้วอย่างรวดเร็ว
“แต่ว่าบาดแผลพวกนั้นเขาได้มาจากที่ไหนกัน? ดูจากบาดแผลแล้ว ดูเหมือนมาจากกิ้งก่ายักษ์ แต่มีตัวอะไรแบบนั้นในตอนเหนือของภาฟิวด์ด้วยรึ?”
“ข้าไม่รู้ นายท่าน แต่ดูแล้วมันคงเป็นสัตว์ที่ดุร้ายมาก ข้าหวังว่าพวกเราคงไม่ต้องไปเจอกับพวกมันนะ”
ขณะที่กำลังพูดคุย สายตาของชายหนุ่มหันมองไปยังประตูห้องพักบนเรือ จากนั้นเขาส่ายศีรษะอีกครั้ง และมองไปข้างหน้า
-
โรดส์ลืมตาของเขา
เก-เกิดอะไรขึ้น?
เขามองไปยังเพดาน สมองของเขาสับสนไปหมด เขาจำได้ว่าเขากำลังนำทีมต่อสู้กับบอสที่ทรงพลังที่สุดใน Dragon Soul Continent มังกรแห่งความว่างเปล่า และเขาก็ทำสำเร็จ เขามั่นใจว่าเขาเห็นข้อความจากระบบที่แจ้งเตือน แต่จากนั้นการโจมตีสุดท้ายของมังกรแห่งความว่างเปล่าก็พรากเอาชีวิตของเขาไปเช่นกัน
ตามแผนของเขาแล้ว โรดส์ควรกลับไปเกิดใหม่และจากนั้นเขาจะล็อกเอาท์ แต่ในขณะที่เขาถูกฆ่าโดยมังกรแห่งความว่างเปล่า สายตาของเขากลับมืดสนิท ขณะที่เขากำลังออกจากระบบ เขาก็หมดสติไป
นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? ฉันพบข้อผิดพลาดของเกมส์รึ?
โรดส์พยายามส่ายศีรษะอย่างยากลำบาก แต่เขายังคงมองเห็นท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวด้านนอก
เขาอยู่ที่ไหน? สถานที่นี้คือที่ไหน? เกิดอะไรขึ้น? เขากำลังฝันอยู่? หรือว่าเขายังอยู่ในเกมส์? อย่างน้อยเขาก็มั่นใจว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องเช่าเล็กๆของเขา คำถามมากมายผุดขึ้นมาในความคิดของเขา
จากนั้นโรดส์ขมวดคิ้วและพยายามลุกขึ้น
“โอ้ย!”
ทันใดนั้นเขารู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกของเขา เขากัดริมฝีปากและหยุดเคลื่อนไหว เขาพบว่าไหล่ซ้ายและหน้าอกของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลอย่างหนาแน่น แม้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูจากรอยเลือดและซึมอยู่ ดูเหมือนว่าบาดแผลของเขาจะค่อนข้างสาหัส
นี่ไม่ใช่เกมอย่างแน่นอน
โรดส์ไม่มั่นใจในเรื่องนี้ เขารู้ว่าถึงแม้เทคโนโลยีในปัจจุบันจะค่อนข้างทันสมัยและเกมเสมือนจริงแห่งแรกของโลก เกมDragon Soul Continent Online ได้ใช้เทคโนโลยีชั้นสูงมากมาย แต่ตามกฎแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้เล่นจะได้รับความเจ็บปวดเหมือนจริง เหตุผลนั้นก็คือเพื่อให้ผู้คนแยกแยะได้ระหว่างโลกเสมือนและโลกความเป็นจริงได้ ดังนั้นเพื่อประโยชน์ของตัวผู้เล่นเอง พวกเขาจึงลดระดับความเจ็บปวดลง ถ้าผู้เล่นได้รับบาดเจ็บ แทนที่จะได้รับความเจ็บปวด เกมจะลดความเร็วของผู้เล่นและแสดงแถบสีแดงขึ้นในระยะสายตาของผู้เล่นแทน มันเป็นการเตือนพวกเขาและจำลองความเจ็บปวดขึ้นมา เมื่อเทคโนโลยีโลกเสมือนปรากฏขึ้นครั้งแรกของโลก มันทำให้เกิดข้อโต้แย้งมากมาย บริษัทของ Dragon Soul Continent เองก็รู้ข้อนี้เช่นกัน
โรดส์ก้มลงและมองไปที่มือขวาของเขาที่ลักษณะไม่เหมือนตัวละครในเกม ร่างกายของเขาก็ไม่ได้เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ตรงกันข้ามแขนของเขาผอมลีบ เนื่องจากเขาแทบจะไม่เคยออกไปสัมผัสแสงแดดเลย ผิวของเขาจึงซีดเล็กน้อย นี่เป็นร่างกายของเขาเองอย่างแน่นอน เขามั่นใจ
อย่างไรก็ตาม เขาได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? ที่นี่คือโรงพยาบาลสินะ? โรดส์มองดูสภาพแวดล้อมรอบๆ ทั้งห้องดูเหมือนห้องเก่าๆ ไม่มีหลอดไฟ ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีกระดิ่งเรียก มีโต๊ะไม้ เก้าอี้ 2 ตัวและตู้ใส่ของที่ติดอยู่บนกำแพง มีเพียงสิ่งเหล่านี้เท่านั้นที่อยู่ในห้อง เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกเหมือนว่าเคยเห็นสถานที่นี้ที่ไหนมาก่อน
ขณะที่เขากำลังมองดูรอบๆห้องอย่างระมัดระวัง ประตูถูกเปิดออก
เด็กผู้หญิงผมบลอนด์สวมชุดคลุมสีขาวเดินเข้ามาในห้อง เธอมองโรดส์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเธอเปิดกว้าง
“คุณตื่นแล้ว? เยี่ยมมาก!!”
เด็กผู้หญิงไม่ได้พูดภาษาจีนหรืออังกฤษ แต่ดูเหมือนเขาสามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน เขาไม่รู้จะทำยังไง แต่เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เขาเข้าใจภาษานี้
นี่เป็นภาษานิมัส หนึ่งในภาษากลางของ Dragon Soul Continent!
“คุณรู้สึกอย่างไรบ้างคะ?”
อย่างไรก็ตาม เด็กผู้หญิงไม่ได้สนใจสีหน้าของโรดส์ เธอรีบเดินมาข้างเขาและตรวจหัวไหล่และหน้าอกของเขา
“แผลของคุณสาหัสมาก จริงๆฉันกลัวว่าคุณจะไม่รอดซ่ะแล้ว....”
“นี่คือ....”
เขาขมวดคิ้ว แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไร เขาส่ายศีรษะและมองไปยังกระจกที่อยู่ถัดจากผนังซึ่งสิ่งที่สะท้อนมาคือใบหน้าของเขา มันเป็นใบหน้าของเขาแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาไม่ควรมาอยู่ที่นี่
“คุณลืมรึคะ?”
เด็กผู้หญิงผมบลอนด์กระพริบตาด้วยความสงสัย ผมทวินเทลของเธอส่ายไปมา ดวงตาสีฟ้าครามของเธอมีความสดใส แสดงถึงความร่าเริงออกมา
“สองวันก่อนหน้านี้ คุณนอนอยู่ใจกลางทุ่งหญ้าภาฟิวด์และได้รับบาดเจ็บสาหัส ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของสมาคมพ่อค้าตาชั่งสีเงินบินผ่านไปพอดี ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นกับคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณต่อสู้กับมอนสเตอร์ชนิดไหนมา แต่ร่างกายซีกซ้ายของคุณได้รับบาดเจ็บสาหัส มันอันตรายมากค่ะ”
เดี๋ยวนะ ไหล่ซ้าย....
โรดส์ชะงักไปทันที เขาคิดถึงการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับมังกรแห่งความว่างเปล่าก่อนหน้านี้ ไหล่ซ้ายของเขาถูกโจมตีไม่ใช่รึ? แต่มันต้องเป็นตัวละครในเกมของเขาที่ได้รับบาดเจ็บสิ และมันไม่ควรส่งผลต่อตัวผู้เล่นเองไม่ใช่รึ? แต่ตอนนี้คนที่ได้รับบาดเจ็บเป็นเขา?
แม้ว่าสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเต็มไปด้วยความสับสน โรดส์ยังคงสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว ในฐานะที่เขาเป็นผู้เล่นระดับท็อปและเป็นหัวหน้ากิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เขามีจิตใจที่มั่นคง และระหว่างที่สนทนากับเด็กสาวผมบลอนด์ เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในทุ่งหญ้าภาฟิวด์ และเรือบินของสมาคมพ่อค้าตาชั่งสีเงิน และช่วยเขาเอาไว้ ตามที่เด็กหญิงผมบลอนด์พูด อาการของเขาค่อนข้างเลวร้าย แต่การฟื้นตัวของเขาอยู่ในระดับดี
“ชื่อของฉันคือ ไลซ์ นัวร์ ฉันเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างเสี้ยวดารา ฉันเป็นนักบวช คุณสามารถเรียกฉัน ‘ไลซ์’ ได้”
เด็กสาวแนะนำตัวเองกับโรดส์อย่างตรงไปตรงมา
“ผม โรดส์ อแลนเดอร์”
แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถแยกแยะสถานการณ์ตรงหน้าได้อย่างสมบูรณ์ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็บอกชื่อไอดีเกมกับเธอ
“ผมเป็นนักผจญภัยจากที่ราบตะวันออก”
“คุณเป็นนักผจญภัยนั่นเอง นั่นเป็นเหตุผลที่คุณถึงได้ไปอยู่บนภูเขาคนเดียวสินะ”
หลังจากได้รับคำตอบของโรดส์ ไลซ์ไม่รู้สึกประหลาดใจ เพราะในทวีปนี้มีนักผจญภัยมากมายที่ชอบออกเดินทางคนเดียว ตัวตนของโรดส์จึงไม่เป็นปัญหามาก
“ว่าแต่คุณสู้กับตัวอะไร? คุณได้รับบาดเจ็บขนาดนั้นได้อย่างไรกันคะ? ฉันจำได้ว่าแถวนี้ไม่น่ามีมอนสเตอร์ระดับสูงโดยเฉพาะที่ราบแถวนี้”
เมื่อได้ยินคำถามของเธอ โรดส์ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาจะพูดอะไรดี? เขาควรบอกว่าเขาได้รับบาดเจ็บเพราะเขาไปต่อสู้กับหนึ่งในห้ามังกรผู้สร้าง มังกรแห่งความว่างเปล่างั้นรึ?
“ผมไม่เห็นว่ามันเป็นตัวอะไร มันโจมตีตอนกลางคืน มีพวกมันมากมายและพวกมันรวดเร็วมาก ผมคิดว่าบางทีพวกมันอาจจะมาจาก ‘อีกฝั่งหนึ่ง’”
“เข้าใจแล้ว”
แม้ว่าโรดส์จะไม่สามารถอธิบายรายละเอียดได้ แต่ดูเหมือนว่าไลซ์จะรู้ว่ามันเป็นอะไรและพยักหน้า หลังจากตรวจสอบบาดแผลของโรดส์เสร็จ เธอยืนขึ้น
“คุณไม่ได้กินอะไรมา 2 วันแล้ว คุณต้องหิวแน่ รอสักครู่ ฉันจะไปเอาอาหารมาให้คุณกิน อ่า ใช่สิ ฉันต้องรายงานเรื่องนี้กับหัวหน้าด้วย ฉันคิดว่าเขาจะมาดูคุณเร็วๆนี้ค่ะ”
เมื่อพูดเสร็จ เธอพยักหน้าให้เขาและเดินออกจากห้องอย่างสุภาพ
