บทที่ 10 ผลพวง
บทที่ 10 ผลพวง
"ฉันจะทำสัญญาได้ยังไง? !!" เอ็ดมีความหวัง เพราะถ้าเขาได้คู่หูที่แข็งแกร่ง มันจะช่วยเขาได้มาก ก่อนหน้านี้เขาคิดจะแข็งแกร่งขึ้นเพียงลำพัง เขาจึงไม่ต้องการเรียกมอนสเตอร์มาจากกาชา
แต่อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ต่อสู้หมาป่า เขาก็รู้ว่ามันจะไม่ง่ายเลย เพราะมีอันตรายอยู่ในทุกมุมในโลกใบนี้
[ถ้าทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องกัน สัญญาจิตวิญญาณจะสำเร็จด้วยตัวของมันเอง]
เมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคยจากระบบ เอ็ดกับหมาป่าจึงมองตากัน ถึงแม้มันกำลังจะตายก็ตาม แต่ดวงตาสีอำพันก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความมุ่งมั่น
"หมาป่าดำ เจ้าต้องการจะทำสัญญากับข้าหรือไม่?" เอ็ดไม่รู้ว่าหมาป่าจะสามารถเข้าใจเขาได้หรือไม่ แต่เขาไม่ใส่ใจ เขาไม่จำเป็นต้องกังวล เพราะหมาป่านั้นน่าจะฉลาดและเข้าใจภาษามนุษย์ทั่วไปได้
หลังจากเอ็ดพูดจบ มันก็ปิดตาของมันราวกับกำลังเข้าสู่โหมดคิดลึก
สิบวินาทีต่อมามันก็เปิดตา "อ๋าาาาววู้!! มันทำเสียงหอนยาว ราวกับเป็นสัญญาณตอบตกลง
[โฮสต์ ควรวางมือลงบนหัวหมาป่า เพื่อเริ่มพิธีสัญญา]
เอ็ดมีความสุขมากที่หมาป่าเห็นด้วยและรีบเอามือจับหัวมัน เขากลัวว่ามันอาจเปลี่ยนใจ
ทันใดนั้นแสงก็ปกคลุมทั้งเอ็ดและหมาป่า เบ็คกี้เห็นสิ่งนี้และเธอก็ตกใจ เธอไม่เคยเห็นสัญญาจิตวิญญาณ "นายน้อย!" จากนั้นเธอก็เริ่มวิ่งไปหาเอ็ด แต่เขาหยุดเธอ "ไม่เป็นไรเบ็คกี้ ไม่มีอะไรที่เป็นอันตราย" จากนั้นเธอก็หยุดเพราะคำสั่ง แต่ก็เตรียมพร้อมที่จะเข้าแทรกแซงทันที ในกรณีที่ดูเหมือนจะมีอันตราย
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาแสงลดลง เอ็ดและหมาป่าที่ดูเหมือนว่าการบาดเจ็บส่วนใหญ่ของพวกเขาจะได้รับการเยียวยา จนพวกเขาสามารถยืนขึ้นและเดินเหินได้
"โฮ่ง!" หมาป่าเห่าที่เอ็ดราวกับบอกอะไรบางอย่าง เอ็ดเข้าใจว่ามันอยากจะให้ตั้งชื่อให้มัน
"ลองดูว่าจะทำยังไงกับชื่อของเจ้าดี ทั้งตัวเจ้าสีดำราวกับ คุโร่?" เอ็ดพูดติดตลก
"Grrr ... " หมาป่าดูเหมือนจะไม่ชอบใจนัก
"เอาล่ะ แล้วนี่ล่ะ ไรโค (Raikou) จักรพรรดิสายฟ้า?" เอ็ดจำชื่อสุนัขสายฟ้าได้
"โฮ่ง !!" ไรโกดูเหมือนจะชอบชื่อใหม่
* * * * * * * * ติ้ง
ได้รับตั๋วกาชา 10 ใบ
'ข้อความนี้ทำให้เอ็ดมีความสุขมาก เขาได้รับตั๋วกาชา ดังนั้นเขาจึงถามระบบว่า เขาได้รับมันมายังไง
[นี้เป็นรางวัลสำหรับที่คุณสามารถติดต่อกับมอนสเตอร์ที่มีการบ่มเพาะสูงกว่าคุณ]
เอ็ดมีความสุขมากและตัดสินใจว่าวันนี้ควรจะพอได้แล้ว
"กลับกันเถอะ เบ็คกี้เราควรกลับได้แล้วเดี๋ยวจะสาย" เอ็ดส่งสัญญาณให้เบ็คกี้บอกว่า พวกเขาควรจะกลับไปที่บ้านได้แล้ว
หลังจากออกจากป่าแล้ว พวกเขาก็ขึ้นรถม้า รถม้านั้นเป็นของของนิกายและมียศประดับประดา ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าที่จะขโมยมันไป เนื่องจากเบ็คกี้เป็นคนขับรถม้าเอง พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องคนขับ
พวกเขาใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงในการเดินทางกลับ เมื่อมาถึงก็มืดแล้ว
ขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้าไปในบ้าน เอ็ดเห็นแม่ของเขารอเขาอยู่และดูกำลังตกใจ เขากลัวว่าเธอจะดุเอาที่เขาออกไปโดยไม่ต้องบอกเธอก่อน
"เอ็ด เจ้ากลับมาแล้ว เจ้าสบายดีไหม? บาดเจ็บร้ายแรงหรือไม่ ข้าเข้าใจนะว่า ทุกคนก็ต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น แต่โปรดอย่าให้อะไรเกิดขึ้นกับเจ้า!"
เอ็ดยิ้มอย่างอ่อนโยน ขณะที่แม่ของเขาปล่อยคำถามแรกแล้วก็ตามมาอีกเป็นชุด เขารู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในเนื่องเพราะมีมารดาที่ห่วงใย
"ข้าไม่เป็นไรจริงๆท่านแม่ ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น" เขาต้องการที่จะให้แม่ของเขามั่นใจ
แต่แม่ของเขายังไม่มั่นใจนัก เธอตรวจสอบร่างกายของเขาด้วยตัวเอง จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นไรโคที่อยู่ข้างหลังเขา
"หมาป่าตัวนี้ไปไงมาไง? ทำไมมันถึงตามเจ้ามาถึงนี่? มันเป็นเพื่อนของเจ้างั้นหรือ? มันต้องการอาหารงั้นหรือ? เป็นอีกครั้งแม่ของเขาปล่อยคำถามแรกแล้วก็ตามมาอีกเป็นชุดๆ
"ไม่ท่านแม่ นี่คือไรโค เรามีสัญญาจิตวิญญาณกัน" เอ็ดอธิบาย
"สัญญาจิตวิญญาณ? !!" แม่ของเขาทำท่าทางเหมือว่า เธอเพิ่งได้ยินสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุด เท่าที่เคยได้ยินมา
'ระบบ มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับสัญญาจิตวิญญาณหรือไม่?' เอ็ดถามระบบ
[สัญญาจิตวิญญาณ หมายถึงทั้งมอนสเตอร์และผู้ทำสัญญาไว้ใจกันและกันด้วยชีวิตของพวกเขา เพราะถ้ามีคนนึงตาย อีกคนก็ตายด้วยเช่นกัน]
'นายไม่คิดที่จะบอกเรื่องสำคัญอย่างนี้กับฉันก่อนงั้นรึ? !!' เอ็ดไม่สามารถทำสิ่งใดได้แล้ว จึงทำได้เพียงแต่โต้แย้งในใจของเขา
แม่ของเอ็ดดูสับสน ไม่รู้ว่าตนเองจะทำอะไรได้บ้าง เพราะสัญญาจิตวิญญาณก็ทำไปแล้ว แต่อย่างน้อยเธอรู้สึกโล่งใจว่าหมาป่าจะไม่ทำร้ายบุตรชายของเธอ
หลังจากแม่ของเอ็ดสอบถามจนพอใจแล้ว เอ็ดก็มุ่งหน้าไปอาบน้ำกับ ไรโคเพื่อล้างเลือดและสิ่งสกปรกออกไป เขาพาไรโคไปกับเขาด้วย เขาไม่ต้องการให้มันถูกทิ้งไว้ตัวเดียว เพราะหากพ่อของเขาผ่านมาแถวนี้อีกครั้งแล้วเจอเข้ามันจะวุ่นวาย
เอ็ดรู้ถึงอาการบาดเจ็บที่น่าตกใจทั้งหมดของมัน ก็เมื่อตอนที่ตัวมันโดนน้ำ ไรโคก็ร้องคร่ำครวญเล็กน้อย แต่ยังดีที่ดูเหมือนมันจะชอบน้ำอุ่น ขณะที่ทั้งคู่ยังคงสนุกการอาบน้ำอยู่นั้น เอ็ดก็ตรวจสอบสเตตัสของเขาอีกครั้ง
ชื่อ: เอ็ดเวิร์ด อวาลอน (Edward Avalon)
ระดับ: 4. (160/3000)
สเตตัส:
Str: 58
Agl: 43
Int: 40
Def: 43
Sta: 62
ทักษะ: สไตล์ดาบคู่, สมบัติผู้ดี, การต่อรอง, กลยุทธ์
ความสามารถ: เนตรวงแหวน, ย่างก้าวเงา
มอนสเตอร์: ไรโค
การประเมินผล: หนทางข้างหน้าของคุณยังอีกยางไกล
"ระบบสแกนไรโค" เอ็ดอยากรู้ว่าไรโคแข็งแกร่งแค่ไหน
[สแกน ... ]
* * * * * * * * ติ้ง
ชื่อ: ไรโค Raikou (หมาป่าสายฟ้าทมิฬ)
การบ่มเพาะ: รากฐานอัศวิน (ระดับ 3)
เจ้านาย: เอ็ดเวิร์ดอวาลอน
"ระบบ ให้ระดับขอมันแสดงผลเหมือนเกมได้รึเปล่า?"
[ระดับของไรโค จะเท่ากับเลเวล 12]
'สูง!' เอ็ดประหลาดใจที่เขาสามารถต่อสู้ไรโคได้ด้วยเลเวลที่ต่างกันขนาดนี้ได้ แต่เขาเดาว่าด้วยความชำนาญของดาบและเนตรวงแหวน ของเขามันก็เป็นไปได้
"ไรโคถึงเวลาที่จะออกไปแล้ว" เอ็ดเรียกไรโค และทั้งสองก็ได้ออกจากห้องอาบน้ำไป
เอ็ดไปที่ห้องของเขา และขอให้เบ็คกี้นำอาหารบางส่วนมาให้เขาและไรโค เขามักจะหลีกเลี่ยงการทานอาหารในห้องโถง เนื่องเพราะมันน่าอายเกินไป เพราะฉะนั้นเขาจึงมักใช้อาการบาดเจ็บหรือฝึกฝนเป็นข้ออ้าง
ครู่ต่อมา เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาจึงคิดว่านั่นคือเบ็คกี้ ดังนั้นเขาจึงบอกให้เธอเข้ามาได้ แต่อย่างไรก็ตาม ผู้ที่เข้ามาคือเบลล่า, น้องสาวของเขา
"พี่ชาย ข้าได้ยินมาว่าท่านได้สัตว์เลี้ยงมา ข้าสามารถเจอมันตอนนี้ได้หรือไม่?" เบลล่าเข้ามาพร้อมด้วยท่าทางกระตือรือร้นสุดๆ แม้เธอจะกลัวไรโคที่กำลังนอนอยู่ก็ตาม
"มันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของข้าเบลล่า แต่มันเป็นเพื่อนของข้า" เอ็ดรู้ว่าไรโคไม่ชอบถูกเรียกว่าเป็นสัตว์เลี้ยง
ไรโลุกขึ้นยืนและยืนอยู่หน้าเบลล่า มันตัวสูงใหญ่กว่าเธอนัก หากใครบังเอิญมาเห็นภาพนี้เข้า คนๆนั้นจะต้องร้องขอให้ช่วยชีวิตเบลล่าเป็นแน่
อย่างไรก็ตาม ไรโครู้ว่าเบลล่าเป็นน้องสาวของเอ็ดและเลียใบหน้าของเธอ หลังจากนั้นใบหน้าที่ซีดเผือดของเบลล่าก็ค่อยๆจางหายไป และเธอก็เริ่มพูดคุยอย่างมีความสุขกับพี่ชายของเธอ ขณะที่ลูบคลำไรโค
หลังจากกินอาหารเสร็จแล้ว เขาก็ส่งน้องสาวของเขาออกไป จากนั้นเอ็ดจึงตัดสินใจไม่ทำอะไรวันนี้อีกและเขาก็หลับไป
