ตอนที่ 240 ความสามารถของ ฉือ กูเหยียน (FREE)
ฟาง เจิ้งจือ พูดด้วยความมั่นใจ
ฉือ กูเหยียน จริงจังทันทีเมื่อเห็นท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ
ภูเขาคังหลิง เป็น 1 ในภูเขาโบราณของอาณาจักร มันมีประวัติมามากกว่า 1000 ปี
การที่พวกเขาพิชิตไปทั่วดินแดน ใช่ว่าพวกเขาจะสำรวจมันได้หมด
ภูเขาคังหลิงนั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ ไม่มีใครเคยเข้ามาสำรวจ และรู้ว่าด้านในมีอะไรอยู่บ้าง
มนุษย์ได้นำสัตว์มาฝึกเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตาม สัตว์ป่าที่ดุร้ายและชาญฉลาดจะยอมเป็นเบี้ยล่างของมนุษย์งั้นรึ?
พวกมันซ่อนตัวเข้าไปในป่าลึก กินสมบัติต่างๆบนแผ่นดิน เรียนรู้เต๋า การต่อสู้บ่อยๆทำให้พวกมันแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น พลังมหาศาลแม้แต่องค์จักรพรรดิ และกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ก็หลีกเลี่ยงจะต่อกรกับมัน
ตามปกติ ...
เหล่าสัตว์ร้ายนั้นได้ซ่อนตัวอยู่ใจกลางเขาแห่งนี้
ไม่เคยมีใครเข้าไปในภูเขาคังหลิงมานานแล้ว สัตว์ที่อยู่ข้างในจึงไม่ใช่ที่ใครจะจินตนาการได้
ฉือ กูเหยียน เชื่อว่ามนุษย์ทั่วไปจะกล้าเข้าไปยังภูเขาคังหลิง โดยเฉพาะการอาบน้ำ ...
แต่นี่คือ ฟาง เจิ้งจือ
นี้ทำให้นางคิดว่าเจ้าไร้ยางอายนี่อาจจะมีวิธีแอบเข้าไปในภูเขาคังหลิง? เขาทำมันได้ยังไง?
"เจ้าเข้าไปถึงกลางภูเขาจริงๆหรือ?" ฉือ กูเหยียน พูดขึ้นหลังจากเงียบไปสักพัก
"ข้าพึ่งถามเจ้าไปเองนี่!" ฟาง เจิ้งจือ ตอบเรียบๆ
"ข้าเชื่อ!" หัวใจของ ฉือ กูเหยียน สั่นรัว
"ฮึ่ม ... ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะไร้เดียงสามาก ข้าคงประเมิณเจ้าสูงเกินไป เคยเข้าไปใจกลางของภูเขาคังหลิงหรือไม่? เจ้าเชื่อคำพูดนั้นด้วยรึ?" ฟาง เจิ้งจือ เยาะเย้ย
เขาทิ้ง ฉือ กูเหยียน ยืนแข็งค้างอยู่ที่เดิม...
"หน้าด้านมาก!"
...
ภายในบ้านโบราณในเมืองฮวายอัน
หญิงสาวในชุดสีเขียว นางเดินผ่านเข้าประตูมายังห้องใต้หลังคา
"นายน้อย!"
"ว่าไง?" มีเสียงๆเล็กๆดังขึ้นมา
"เราได้เตรียมพร้อมเรียบร้อยที่ภูเขาคังหลิง เราได้ติดตั้ง 'กลืนกินโลก' ไว้เรียบร้อยแล้ว! " หญิงสาวในชุดเขียวดูตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อพูดออกมา
"มีข่าวเกี่ยวกับ ฟาง เจิ้งจือ ไหม?"
"เรียนนายน้อย หลังจากกินอาหารเสร็จอย่างรวดเร็ว ตอนนี้น่าจะอยู่ที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ " หญิงในชุดเขียวตอบทันที
"อืม ถ้าเขากลับไปพบครอบครัว เขาหน้าจะไปไหว้บรรพบุรุษพรุ่งนี้เช้า สั่งให้เปิดทำงาน'กลืนกินโลก' คืนนี้!" ส่งคำสั่งซื้อให้เปิดใช้งาน 'กลืนกินโลก' คืนนี้เลย! "
"รับทราบ"
หญิงในชุเขียวหายไปทันที
หญิงอีกนางยังคงยืนอยู่ในห้องใต้หลังคา สายตาของของนางจดจ้องไปที่ภูเขาคังหลิง
"ทุกอย่างจะเรียบร้อย หลังจากคืนนี้ กองตรวจการความมั่นคง จะต้องหายไป ตัวแปรเดียวคือ ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน ... แต่ถ้าพวกเจ้าไม่ได้เข้าไปยังกลืนกินโลก พวกเจ้าจะทำอะไรได้? "
...
มีเส้นทางเดียวจากหมู่บ้านที่ตรงไปภูเขาคังหลิง
มันเป็นเส้นทางที่ถูกใช้ล่าสัตว์มาหลายปี 2 ชั่วโมงที่ผ่านมา เส้นทางนี้ถูกป้องกันโดยทหาร 4นาย
แต่ตอนนี้พวกเขาได้หายไป
เพื่อที่จะขึ้นไปบนภูเขา ฟาง เจิ้งจือ ต้องเปลี่ยนชุด เขาเลือกชุดหนังสัตว์สีดำแทน
นอกจากนี้มันยังใช้ซ่อนจากสัตว์นักล่าได้ดี
ที่ผ่านมา ฟาง เจิ้งจือ ใช้มันเดินเล่นบนภูเขา เสื้อผ้าชุดนี้ค่อนข้างพอดี
อย่างไรก็ตามชุดของเขานั้นมีรอยขาดมากมาย ขนสัตว์หายไปในบางส่วน บางส่วนก็ถูกผ้ามาปะไว้ มันห่างไกลจากชุดราคาแพงของ ฉือ กูเหยียน
แต่ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ใส่ใจ
แม้ว่า ฉือ กูเหยียน จะเก่งกาจแค่ไหน แต่นี่ก็เป็นเขตแดนของเขา นางมีทางเลือกเดียวคือต้องทำตามเขา
"เจ้ารู้ไหมว่าควรเดินไปทางซ้าย?"
"ไม่ใช่ขวา?"
"ด้านขวามีกับดัก ถ้าเจ้าไม่ใส่ใจก็สามารถเดินได้ แต่เจ้าอาจจะต้องพบอันตรายทุกๆ 10 ก้าว "
"การวางกับดัก จากนิสัยทั่วๆไปของคนนั้นดูง่ายๆ แต่ก็มีประสิทธิภาพ"
"่ชาวบ้านอาจจะไม่ฉลาดเท่าไร แต่มีการสู้รบระหว่างหมู่บ้านกันบ่อย เจ้าคงไม่เข้าใจหรอก"
ฉือ กูเหยียน ไม่ปฏิเสธ นางอาจจะศึกษาเรื่องต่างๆมามากมาย นางอาจจะคุ้นเคยกับกลยุทธ์ทางทหารต่างๆ
แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์
มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับความฉลาดและความสามารถ
มันคือประสบการณ์
เฉพาะผู้ที่เติบโตมาจากภูเขาเท่านั้นถึงมีประสบการณ์ โชคดีที่ ฟาง เจิ้งจือ คุ้นเคยดี
ประสบการณ์ทำให้ ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจการต่อสู้ระหว่างหมู่บ้าน และพื้นที่ในแถบนี้ดี ดังนั้นเขาจึงเดินไปอย่างรวดเร็ว ราวกับเสือที่ไล่จับเหยื่อในดินแดนตัวเอง
ฟาง เจิ้งจือ ประหลาดใจที่เห็น ฉือ กูเหยียน นั้นตามเขามาติดๆ
ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจเรื่องนี้
เขาเดินเร็วเพราะรู้พื้นที่นี้ดี ตรงไหนควรหลบ ตรงไหนควรกระโดด...
แต่ทว่า… ฉือ กูเหยียน ไม่รู้
ตอนนี้ ฉือ กูเหยียน ตาม ฟาง เจิ้งจือ มาติดๆ
ทั้งสองสำรวจเส้นทางภูเขาไปด้วย ขณะที่หลบอยู่ท่ามกลางต้นไม้
ตอนยังเด็ก ฟาง เจิ้งจือ ตามนักล่าขึ้นไปบนภูเขา ใช้เวลามากกว่า 4 ชั่วโมงจึงจะถึงตีนเขา แต่ต่อนนี้การเดินทางของเขาใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง
ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็หยุด
เขาหันไปมองด้านหลัง
เขาเห็น ฉือ กูเหยียน ยืนอยู่ด้านหลัง ด้วยดวงตาอันสดใส ชุดของนางไม่เลอะฝุ่นแม้แต่น้อย
ท่าทีของนางดูนิ่งสงบ ไม่หอบ ไม่มีเหงื่อออก ราวกับว่านางพึ่งเดินเล่นในสวนมา
ฟาง เจิ้งจือ เพียงแค่เหลือบมอง ฉือ กูเหยียน เล็กน้อย
แต่เขารู้สึกราวกับได้รับความเสียหายอันรุนแรง เขาวิ่งมาตลอด แต่ทำไม ฉือ กูเหยียน ถึงตามทัน?
นี่คือดินแดนของเขา!
ความสามารถของพวกเขาแตกต่างกันขนาดนั้นเลยหรือ?
นาง...
เป็นคนอยู่หรือไม่?
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเองได้ ถ้าเป็น เหยียน ซิว เขาต้องถามออกไปอย่างแน่นอน
แต่นี่เป็น ฉือ กูเหยียน
ฟาง เจิ้งจือ เลือกที่จะไม่ถาม สาเหตุหนึ่งคือ เขาเห็นกองไฟใกล้ๆ มันส่องสว่างในค่ำคืน
บริเวณนั้นมีแสงสะท้อนจากชุดเกราะของทหาร เขากำลังเดินไปรอบๆพร้อมกับหอกในมือ
ที่นี่เป็นค่ายทหารอย่างชัดเจน
เป็นเหตุผลว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงหยุดลง จากสิ่งที่เขาเห็น ดูเหมือนภูเขาคังหลิงจะถูกล้อมรอบด้วยกองทัพขนาดใหญ่
อย่างไรก็ตาม รูปแบบค่ายทหารนั้น...
ดูผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด
ถ้าเพื่อจับสัตว์ร้ายพวกเขาต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลา ค่ายไม่ควรจะเป็นแบบถาวร
นอกจากนี้ยังมีสิ่งกีดขวางสูงประมาณ 2 เมตรตั้งอยู่รอบๆ
มันเป็นค่ายทหารถาวร
"อ้อมไปงั้นรึ?" ฟาง เจิ้งจือ ถาม เขาไม่ได้กลัวทหารมากเท่าไร อย่างไรก็ตามตามค่ายทหารนี้ ไม่ใช่ค่ายเดียวบนภูเขา
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับค่ายนี้ ค่ายอื่นๆก็ะเริ่มเคลื่อนไหว
"ค่ายทหารยาว 537 เมตร กว้าง 425 เมตร จากไฟที่เห็นน่าจะมีทหารยาม 7 คน ต้องใช้เวลาประมาณ 15 นาทีในการผ่านไป " ฉือ กูเหยียน พึมพัม
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ถามว่าทำไม
นี่ไม่ใช่เรื่องยาก เสาแต่ละต้นที่ใช้ยึดที่กำบัง นั้นมีระยะห่างพอๆกัน จึงสามารถประเมิณขนาดของค่ายได้
เขาสามารถคำนวณพื้นที่ของค่ายได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยวัดเสาในโลกนี้ ทำให้การคำณวณของ ฉือ กูเหยียน นั้นแม่นยำกว่า
"แล้ว?" ฟาง เจิ้งจือ กดดัน
"เราจะใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที ถ้าเราผ่านตรงไป" ฉือ กูเหยียน ไม่แปลกใจที่ ฟาง เจิ้งจือ ไมได้ถาม นี่คือความเข้าใจร่วมกันระหว่างคนที่มีความฉลาดใกล้ๆกัน
มันเป็นเหตุผลว่าทำไม ฉือ กูเหยียน ถึงหยิ่งยโส
นางสามารถคิดหลายสิ่งหลายอย่างได้ ในขณะที่คนรอบๆตัวนางนั้นไม่สามารถ สถานการณ์ตอนนี้ การเลือกไม่อธิบายนั้นย่อมดีกว่าอธิบายออกมา
สิ่งนี้ทำให้คนคนหนึ่งมีความหยิ่งยโสมากขึ้นเรื่อยๆ
ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจความหมายของ ฉือ กูเหยียน พวกเขาจะใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีถ้าทำตาม ฉือ กูเหยียน บอก
ห้านาทีของนาง รวมถึงการบุกทะลวงประตูค่ายจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ...
"สุภาพสตรีก่อน!" ฟาง เจิ้งจือ เชิญ ฉือ กูเหยียน ก่อน
"เจ้าเชื่อไหมที่ข้าบอกว่า 5 นาทีนั้นเป็นเวลาที่เจ้าต้องใช้?" ฉือ กูเหยียน มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
"ไม่!" ฟาง เจิ้งจือ ไม่หลงกล เขาเคยใช้ทริคนี้มาหลายครั้ง เจ้าคิดว่าจะหลอกข้าด้วยคำถามเดียวกัน?
เขาจะไม่ตอบว่าใช่เด็ดขาด
"งั้นก็ตามมาอย่าให้ห่าง" ฉือ กูเหยียน ไม่แปลกใจกับคำตอบ นางยิ้มออกมาอ่อนๆ
ฟาง เจิ้งจือ กำลังจะถามว่า "ใกล้แค่ไหน" แต่เขาก็ต้องเบิกตากว้าง เป็นครั้งแรกที่เขากลืนคำพูดกลับไป
ฉากที่เห็นน่าทึ่งเป็นอย่างมาก
ภายใต้แสงจันทร์ ฉือ กูเหยียน พุ่งไปทางค่ายทหาร
ความเร็วของนางช่างน่าหวาดหวั่น
ราวกับดาวตกที่พุ่งผ่าน ฟาง เจิงจือ ไป
ถ้าแม้แต่ ฟาง เจิ้งจือ ยังไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ทหารยามธรรมดาจะตอบสนองทันได้ยังไง?
"โครม โครม!" เสียงดังขึ้น 2 ครั้งไล่เลี่ยกัน ทหารยามทั้ง 2 ยืนนิ่ง พวกเขาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
มันช่างรวดเร็วเหลือเกิน
ฟาง เจิ้งจือ ได้เห็นความเร็วของ หนานกง มู่ ในโลกแห่งเซียน เขาอยู่ที่จุดสูงสุดในระดับสะท้อนสวรรค์ อย่างไรก็ตาม หนานกง มู่ นั้นเป็นแค่เด็กตัวน้อยต่อหน้า ฉือ กูเหยียน
ทำไม ฉือ กูเหยียน ถึงเร็วขนาดนี้? พวกเขาอยู่ในระดับพลังเดียวกัน แต่ทำไมความสามารถถึงแตกต่างกันขนาดนี้?
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่า ฉือ กูเหยียน เร็วกว่า หยิง ซาน เล็กน้อยด้วยซ้ำ
มันดูไม่น่าเป็นไปได้ แต่ความจริงก็อยู่ตรงหน้าเขา
แม้จะเป็นอย่างนั้น ...
แต่สิ่งที่น่าตกตะลึงที่สุดคือ เขาไม่เห็นเท้าของ ฉือ กูเหยียน เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
นางไม่ได้เดิน ลอย กระโดด นางเคลื่อนที่...
ย้ายจากข้าง ฟาง เจิ้งจือ ไปยังทางเข้าค่าย
"เชี่ย! บินได้ ...นางต้องทำเรื่องน่ากลัวขนาดนี้ด้วยรึ? "
เพจหลัก : Double gate TH
