ตอนที่ 231 มีเจ้าของแล้ว (FREE)

ตอนนี้ท่าทางของเขาค่อนข้างน่าเกลียด

การที่จะยืนตรงและใช้พลังดึงดาบในดินนั้นเป็นไปไม่ได้

เจ้าหน้าที่กฎหมายไม่สนใจเรื่องท่าทางอีกต่อไป เขาจับดาบแน่นและมั่นคงยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตามในการทำเช่นนั้น เขาดูตลกมากจนเจ้าหน้าที่คนอื่นๆหัวเราะออกมา

ไม่นาน ...

เจ้าหน้าที่เหล่านั้นก็รู้ว่ามีบางอย่างไม่เหมาะสม

เจ้าหน้าที่กฎหมายพยายามดึงมาสักพักแล้วเขาพยายามอย่างมากจนเส้นเลือดที่แขนปูดนูน หน้าแดงก่ำและมีเหงื่อออกมา

รอยยิ้มของเขาก่อนหน้านี้หายไปหมด

เขาใช้แรงทั้งหมด

อย่างไรก็ตามดาบนั่นยังคงปักอยูที่พื้น...

ไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว

บรรดาเจ้าหน้าที่ต่างตะลึงกับสิ่งที่พวกเห็น เจ้าหน้าที่ว่าน ไม่สามารถดึงดาบได้?

เป็นไปได้ยังไง?!

ว่าน ฉง นั้นค่อนข้างมีความสามารถเขาจึงสามารถไต่เต้าขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว ต่อให้ระดับพลังของเขาจะไม่ได้เพิ่มอย่างรวดเร็วก็ตาม แต่เขาก็ได้เข้าสู่ระดับอภินิหารไม่กี่ปีก่อน

คนที่มีพลังอยู่ในระดับนี้จะดึงดาบไม่สำเร็จได้ยังไง?

ไม่มีใครเชื่อในสายตาของตัวเอง

หรือว่า...

ความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในใจทุกคน มันเป็นเรื่องที่พอเป็นไปได้ แต่ก็บ้ามาก

บางที่ดาบเล่มนี้...

อาจจะมีความคิดของตัวเอง!

ทุกคนเชื่อเรื่องนี้ ไม่งั้นโลกแห่งเซียนคงไม่หลุดจากการควบคุม อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อว่าดาบเลือก ฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าของ

เขาเป็นแค่คนธรรมดาที่พึ่งเข้าสู่ระดับสะท้อนสวรรค์ เขาไม่ได้ติดอำดับ 1 ใน 10 ของทำเนียบมังกรดาวรุ่งด้วยซ้ำ

แต่ดาบเล่มนี้?

มันเป็นของ เมิ่ง เทียน ผู้ยิ่งใหญ่ ดาบควรจะเย่อหยิ่งมากไม่ใช่รึ ทำไมถึงเลือก ฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าของ?

ทุกคนคิดว่าดาบใช้ ฟาง เจิ้งจือ เพื่อกำจัดปีศาจ

แต่ตอนนี้...

พวกเขาเข้าใจผิดทั้งหมด

"หรือดาบเล่มนี้จะเลือก ฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าของแล้ว?"

เจ้าหน้าที่แต่ละคนมองหน้ากัน ตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจไม่มีใครคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น

ราชาต้วนขมวดคิ้วเขาต้องการที่จะลองเช่นกัน แต่เขาอ่อนแอกว่า ว่าน ฉง ถ้าเขาดึงดาบไม่สำเร็จละ?

หลิน เทียนหลง ดวงตาเป็นประกายเขาไม่ได้มองไปยัง ว่าน ฉง ที่พยายามดึงดาบอยู่ เขาหันไปมอง ยู่ ยี่ปิง

การแสดงออกของ ยู่ ยี่ปิง ดำทมึนลง

ถ้าดาบไม่สามารถดึงออกมาได้ เขาจะถือเป็นคนเลวทรามทันที เพราะเขาเป็นคนพูดเรื่องสิ่งที่มีเจ้าของไปสักครู่นี้เอง...

เหยียน ซิว, ซิง ฉิงซุย และหนานกง มู่ ต่างตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็นหลังจากนั้นก็มองไปที่ทาง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน

พวกเขาได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ ในโลกแห่งเซียนตอนที่เรียกดาบออกมา

"หรือต้องทำแบบนั้นจริงๆ?" ทั้งสามคนมองกันด้วยความไม่เชื่อ แต่ลึกๆพวกเขาเต็มไปด้วยความยินดี

สายตาที่ ใสสะอาดของปิงหยาง มองไปที่ ว่าน ฉงนางแปลกใจ แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความโกรธ

มองลงไปที่ ฟาง เจิ้งจือ , "หึ, เจา้คนไร้ยางอาย!เขาวางแผนจะเอาดาบไปด้วยวิธีนี้จริงๆงั้นรึ? "

ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ว่าน ฉง ที่กำลังเหงื่อออกเขารู้ดีว่า ปิง หยาง และ คนอื่นๆกำลังคิดอะไร

ความจริง เขาใช้ความพยายามอย่างมาก เพื่อให้สถานารณ์เป็นแบบนี้

เมื่อคืนที่ผ่านมา เขาใช้เวลาตลอดทั้งคืน หลังจากออกจากที่พักของ ปิง หยาง เขาล็อกตัวเองอยู่ในห้อง และเล่านิทานให้ดาบฟังมากมาย

ไมว่าจะนิทานพื้นบ้าน ศิลปะการต่อสู้ สามก๊ก  ทั้งหมดเพื่อให้ดาบรู้สึกมีความสุข

สำหรับการเรียกดาบออกมาแบบในโลกแห่งเซียนนั้น?

มันช่วยได้นิดหน่อย แต่การที่จะทำให้ดาบอยากเป็นของเขา เขาต้องพยายามมากกว่านั้น

ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกมีความสุขและมั่นใจมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเขาเริ่มร้องเพลงเบาๆ "ดึงแครอท ดึงแครอท ... "

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้ว่าเสียงเขาดังแค่ไหนเลย...

ทั้งโถงประชุมถูกแทนที่ด้วยเสียงฮัมเพลงของ ฟาง เจิ้งจือ มันตลกเป็นอย่างมากเมื่อรวมกับฉากที่ ว่าน ฉง กำลังดึงดาบอยู่

การแสดงออกขององค์จักรพรรดิเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าให้ชายวัยกลางคนที่สวมชุดเกราะข้างหน้า

"เจ้าหน้าที่ว่าน ท่านพยายามมามากแล้ว ทำไมไม่ปล่อยให้แม่ทัพเช่นข้าจัดการละ? ชายวัยกลางคนก้าวออกมาจากฝูงชนหลังจากที่เห็นจักรพรรดิพยักหน้ามาทางตน

เจ้าหน้าที่ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นเขาก้าวออกมา

"ขอบคุณแม่ทัพจินท่านไม่ควรเอาตัวเองมาทำเรื่องเล็กๆเช่นนี้ แต่เมื่อว่านข้าไปออกกำลังที่สวนมาสักพัก วันนี้ข้าจึงอ่อนแรงเล็กน้อย! " เจ้าหน้าที่ว่าน ปล่อยดาบ และเช็ดเหงื่อทันที

เขาได้อับอายมาแล้ว อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถปากแข็งได้อีกต่อไป เขาได้ใช้พลังงานทั้งหมดไปแล้ว

"เราอาจจะมีปัญหา!" ซิง ฉิงซุย กังวลเล็กน้อยเมื่อแม่ทัพจินก้าวออกมา

เหยียน ซิว เงียบ แต่เขารู้สึกกระวนกระวายใจเพราะเขารู้ถึงความสามารถของแม่ทัพจินดี

แม้ขาจะไม่ได้มีอำนาจมากสุดที่นี่ แต่เขาก็ถือเป็นคนที่ทรงพลังมากที่สุดหนึ่งคน

หนานกง มู่ มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อยากจะพูดบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ยังฮัมเพลงอยู่ ราวกับไม่เห็นแม่ทัพจินที่เดินออกมา

ความจริง ฟาง เจิ้งจือ ก็กังวลเล็กน้อย

แต่ยิ่งเขาลอกแลก ทุกอย่างจะยิ่งแย่ลง เขาไม่สามารถต่อกรเจ้าหน้าที่ได้อยู่แล้ว เขาแค่ให้ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆ

ในความเป็นจริงเขาไม่ต้องการให้ หนานกง มู่, เหยียน ซิว, และคนอื่นๆเกี่ยวข้องด้วยด้วยวิธีนี้พวกเขาจาะกลายเป็นแค่คนดูเท่านั้น

คราวนี้แม่ทัพจินเดินไปที่ดาบ เขาไม่สนใจเรื่องท่าทาง ความตั้งใจของเขาคือการดึงดาบออกมาเท่านั้น

แขนอันกำยำของเขายื่นไปที่ดาบ ร่างกายของเขาเรืองแสงสีแดง ราวกับดวงอาทิตย์ที่อยู่ในโถงบัลลังก์

"ขึ้นมา!"

องค์จักรพรรดิ รวมถึงทุกคนในโถงต่างเบิกตากว้างจ้องมองไปที่ แม่ทัพจิน

"แกร้ง!"มีเสียงดังสะท้อนกึกก้อง

"ดาบถูกดึงออกมาแล้ว?"

"เขาดึงมันได้แล้ว ?"

"แม่ทัพจินช่างทรงพลัง!"

เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างยินดี เมื่อได้ยินเสียงดัง มันแสดงถึงความหวัง อย่างน้อยที่สุดดาบก็เคลื่อนไหว

"แกร้ง"เสียงดังขึ้นมาอีกรอบ

เจ้าหน้าที่ทุกคนเริ่มรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ราวกับว่าพวกเขาเห็นแสงที่ปลายอุโมงค์ พวกเขาเพ่งมองไปที่ดาบ

ใบหน้าที่ดำมืดของ ยู่ ยี่ปิง เริ่มมีสีกลับมา

ถ้าแม่ทัพจินสามารถดึงดาบออกมาได้นั่นหมายความว่าเขาไม่ต้องอึดอัดใจอีกต่อไป

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้าบอกดาบเลือกเจ้าเป็นเจ้าของ แต่มันถูกดึงออกมาแล้วเจาจะพูดอะไรอีกไหม? " เจ้าหน้าที่คนหนึ่งก้าวออกมา เขาคือเจ้าหน้าที่ที่ได้รับความอัยศไปก่อนหน้านี้

พลังจากถูกทำให้อับอาย เขาตัดสินใจใช้โอกาสนี้ตอกกลับ ฟาง เจิ้งจือ

"ใช่หรือ?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่เขาอย่างหยิงยโส "เจ้าหน้าที่ ท่านไม่เพียงแต่เป็นกบในกะลา แต่ยัง ... ตาบอด?"

"เจ้ากล้าพูดว่าข้าตาบอด?" เจ้าหน้าที่ตกตะลึง เขากำลังโกรธ แต่ไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ พูดอะไร

ตาบอด?

ก่อนที่เขาจะโต้เถียงต่อ เจ้าหน้าที่ด้านหลังก็ดึงชายเสื้อเขาแรงๆ

ทำให้เขาสงสัยขึ้นมา

สายตาของเขาหันไปมองแม่ทัพจินที่พยายามดึงดาบ

จากนั้น...

เห็นได้ชัดว่าท่าทีของแม่ทัพจินข้อนข้างอึกอักที่สำคัญกว่ามือและขาของเขาก็สั่นสะท้าน

เห็นได้ชัดว่าแม่ทัพจินได้ใช้พลังจนหมด

ภายใต้เท้าของเขามีหลุมอีกสองแห่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นเท้าของแม่ทัพจินเองที่กดลึกลงไปที่พื้น ขณะดึงดาบออกมา

แต่ดาบก็ยังคงฝังอยู่ในดิน

แม่ทัพจินไม่สามารถดึงดาบได้?

ความโกรธหายไปทันทีเขารู้สึกอับอายมาก  เขาตัดสินใจถอยกลับไปโดยไม่พูดอะไรออกมา

"อะไร ... เกิดอะไรขึ้น?"

"แม้แต่แม่ทัพจินก็ไม่สามารถดึงดาบออกมาได้?"

ดาบนั้นได้เลือกเจ้าของแล้ว?

รอยยิ้มของเหล่าเจ้าหน้าที่หายไปทันทีเมื่อเห็นแขนอันสั่นเทาของแม่ทัพจิน

อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าพูดออกมา

หน้าตาของรัฐมนตรีฝ่ายซ้ายยู่ ยี่ปิง บิดเบี้ยวทันที

ราชาต้วน, หลิน เทียนหลง รวมถึงเจ้าหน้าที่ทุกคนก็รู้สึกเช่นกันที่เลวร้ายที่สุดคือแม่ทัพจิน

มีเลือดไหลออกมาจากดวงตา ปากเป็นสีม่วงคล้ำจากการฝืนใช้พลัง

แต่ดาบก็ดูไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ไม่วาจะพยายามแค่ไหนดาบก็ยังนิ่งเฉย

ความรู้สึกที่แย่ที่สุดคือเขาไม่สามารถหยุดได้จนกว่าองค์จักรพรรดิจะสั่ง ...

ไม่มีใครยืนออกมา

ขนาดแม่ทัพจินยังดึงไม่ได้ ก็ไม่มีใครมั่นใจที่จะลองแล้ว

การแสดงออกขององค์จักรพรรดิเปลี่ยนไปเมื่อมองไปที่แม่ทัพจิน

เขาสามารถพูดได้ว่าเกิดปัญหาขึ้นแล้ว อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรอย่างเขากลับถูกขวางด้วยดาบ?

ถ้าเขารู้ว่าดาบนั้นได้เลือกเจ้าของแล้วนั้นเขาคงจะไม่ให้ ฟาง เจิ้งจือ เอาดาบมามอบให้ ถ้าเป็นแบบนั้นเขายังดูใจกว้างมากกว่า

แต่ตอนนี้ถ้าไม่สามารถดึงดาบได้ เขาจะได้รับผลกระทบแน่นอน

เป็นเวลาหลายพันปีที่ไม่มีใครกล้าเทียบเท่าองค์จักรพรรดิ เขาจะปล่อยให้ใครมาดูถูกได้ยังไง?

องค์จักรพรรดิรู้ดีว่าเขาต้องตัดสินใจ

แต่ทว่า…

นี่เป็นดาบของ เมิ่ง เทียน เป็นตัวแทนของเจตจำนงและความมุ่งมั่นของ เมิ่ง เทียน ถ้า ฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าของจริงๆ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครดึงมันขึ้น

องค์จักรพรรดิจับฝ่ามือ ดวงตาส่องแสงออกมา พลังเริ่มไหลออกมากลายเป็นออร่าปกคลุมร่างกายออร่าที่สูงราวกับภูเขาสูง

คลื่นพลังแผ่ไปทั่วโถงบัลลังก์

ทุกคนหันไปดูองค์จักรพรรรดิพวกเขารู้ดัว่าชายคนนี้ทรงพลังขนาดไหน ในฐานะจักรพรรดิไม่มีใครมีอำนาจมากกว่าเขา

"องค์จักรพรรดิคิดจะดึงดาบเองงั้นหรือ?" เจ้าหน้าที่ทั้งหมดมองด้วยท่าทีอันซับซ้อน

ด้วยความสามารถของเขา โอกาสที่จะดึงดาบออกมาได้มีอยู่มาก

แต่มันจะเปลี่ยนสถานการณ์ทั้งหมด เอาดาบมาด้วยการบีบบังคับ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้เสนอดาบให้เขา

และถ้าเขาล้มเหลวในการดึงดาบละ?

สถานการณ์จะหลุดออกจากการควบคุมทันที

เอาดาบมาด้วยกำลัง? ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ?

บางคนต้องการเห็นปัญหาถูกแก้ไขด้วยวิธีนี้ อย่างไรก็ตามคนส่วนใหญ่ไม่ต้องการให้จบลงแบบนี้ ถึงแม้ว่าพวกเขาคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่ควรได้ดาบไป แต่เขาก็เป็นอัจฉริยะที่สามารถนำมาใช้ได้ในอนาคต

"ฮึ่ม!"

ดาบไร้ร่องรอยเริ่มส่งเสียงข่มขู่ออกมา ทั้งดาบเริ่มสั่นสะท้าน แสงสีม่วงแปลกๆส่องออกมาจากด้านล่างของดาบ ราวกับกำลังต่อสู้กับแรงบางอย่างอยู่

ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่าดาบนั้นกำลังรู้สึกไม่ดี

ขณะที่เขาเตรียมจะพูด เสียงของดาบก็หายไป

คลื่นพลังขององค์จักรพรรดิก็หายไปเช่นกันทุกอย่างกลับมาสงบ องค์จักรพรรดิจับที่มือของตัวเอง

เขาไม่ได้พยายามดึงดาบ หรือหยุดแม่ทัพจินเขานั่งลงบนบัลลังก์เงียบๆด้วยความสงบ ราวกับรอบางสิ่งอยู่

ยู่ ยี่ปิง มองไปที่องค์จักรพรรดิหัวใจเขาสั่นสะท้าน เขาสามารถคาดเดาได้ว่าจักรพรรดิคิดอะไร

ในฐานะจักรพรรดิแล้วนั้น เขาต้องมองในมุมกว้าง ดาบอาจจะเป็นสมบัติของอาณาจักร แต่ก็มีเจ้าของแล้ว

เขาอาจจะบังคับเอาดาบมาเหมือนขโมยได้ แต่ก็อาจจะฆ่า 1 ในอัจฉริยะที่เก่งกาจของอาณาจักรไป

นั่นไม่ใช่ทางเลือกที่ชาญฉลาด

เขาจึงล้มเลิกที่จะเอาดาบมาด้วยพลัง ดังนั้นเรื่องนี้จึงได้ข้อสรุปแล้ว มันไม่ใช่แบบที่ ยู่ ยี่ปิง คาดหวังไว้

ไม่ใช่แบบที่เจ้าหน้าที่คนไหนหวังไว้...

เพจหลัก : Double gate TH