ได้ยินแบบนั้น หลี่ หู่ ตรวจสอบ เจ้าเหมี่ยว อย่างใกล้ชิด รายละเอียดที่สะดุดตาที่สุดเกี่ยวกับแมวตัวนี้คือดวงตากลมสองอัน ที่ให้ความรู้สึกราวกับว่ามันมีสติปัญญา นอกจากนี้มันยังมีลวดลายคล้ายเสือดาว

"พระเจ้า อย่าบอกน่ะว่ามันเป็นเสือจากัวร์ หรือไม่ก็เสือดาว!"

ได้ยินอย่างนี้ ฮันส์ก็ขำกลิ้ง ก่อนจะตะโกนว่า "นายเห็นเป็นจากัวร์,กับเสือดาวได้ไง! มันเป็นแมวแต่เป็นแมวโอซีล็อต! "

"โอ้ แต่ยังไงมันก็แมวอยู่ดี" หลี่ หู่ถอนหายใจออกมา "ฉันนึกว่าฉันได้พาเสือดาวเข้าบ้านแล้วชะอีก"

ฮันส์ถอนหายใจ "นายรู้มั้ยว่าแมวพันธุ์นี้สามารถขายได้ราคาดีแค่ไหน?"

หลี่ หู่ยักไหล่ "ฉันไม่รู้และไม่สนใจ ฉันจะดูแลมันให้หายแล้วปล่อยกลับเข้าป่า ไม่ว่ามันจะขายได้ราคาแพงแค่ไหน ฉันก็จะไม่ขายมัน."

"นายคิดจะทำบุญการกุศลหรือไง?"

"ใช่"

ได้ยินอย่างนี้ ฮันส์ก็ไปที่ธนาคาร เมื่อเขาออกมา เขาก็พูดขึ้นว่า "เรามีเวลาไม่มาก เพราะงั้นต้องรีบวางแผน"

"นายไม่ได้มาที่นี่เพื่อเบิกเงิน?" หลี่ หู่ถาม

"ไม่ ฉันโอนเงินไปยังที่พักพิงผู้ยากไร้" ฮันส์ยักไหล่

"ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ"

เขาคิดว่าเขาช่วยแมวธรรมดาๆ ชะอีก หลังจากกลับบ้านมา เขาไปค้นหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับแมวโอซีล็อต ก่อนจะพบว่ามีสามารถเติบโตได้มากกว่าสามฟุต!

"ใหญ่สามฟุตขนาดนี้ ยังเรียกมันว่าแมวได้อยู่หรอ? " หลี่ หู่ คิดว่ามันน่าจะถูกเรียกว่าเสือถึงจะถูก

ส่วนราคา หลี่ หู่ อยากมีตังก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้เข้าไปค้นหาราคา เขากังวลว่าจะขายเจ้าเหมี่ยวไป ถ้าเขารู้ว่ามันมีราคามากแค่ไหน

ด้วยสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย เจ้าเหมี่ยวก็ตื่นตัวมากขึ้น เมื่อไปถึงห้องนอนของหลี่หู่ มันก็ไปซ่อนตัวอยู่ในห่ม

"นายคงรู้กฎแล้ว ถ้านายไม่เชื่อฟัง ฉันเอานายไปอยู่สวนสัตว์"

หลังจากได้ยินน้ำเสียงคุกคามของหลี หู่ เจ้าเหมี่ยวก็มุดเข้าไปลึกกว่าเดิม มันไม่กล้าแม้แต่จะโผล่หัวออกมา

ก่อนหน้านี้ที่โรงพยาบาล หลี่หู่สังเกตุเห็นว่าท้องของมันมีแต่กระดูก มันน่าจะหิวอยู่ เขาเดินไปหาเนื้อไก่และน้ำมาให้เจ้าตัวประหลาดน้อย

ทันทีที่เห็นเนื้อไก่ เจ้าเหมี่ยวก็รีบกระโดดออกมาจากฝาห่ม

สายตาของมันจ้องไปที่เนื้อไก่ พร้อมกับกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นฉากนี้ หลี่ หู่ก็หัวเราะออกมา ก่อนจะวางอาหารลงต้องหน้ามัน

ใครจะไปคิดว่าแมวจะร้อง "เหมี่ยว" ออกมา ก่อนจะตบไปที่ไก่? ราวกับมันกำลังบอกหลี่ หู่ว่า "ฉันยอมตายดีกว่า ถ้าต้องกินอาหารต่ำๆ อย่างนี้"

หลี่ หู่ไม่ได้ใส่ใจ เขาเดินออกไปหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการประมูล

ทันใดนั้น เจ้าเหมี่ยวก็ร้อง "เหมี่ยว!"

หลี่ หู่หันกลับมาดูว่าเกิดอะไรเกิดขึ้น เขาเห็นเจ้าเหมียวที่กำลังมองเขาด้วยสายตาออดอ้อน ส่วนเนื้อไก่หายไปแล้ว

หลี่ หู่เอาไก่อีกชิ้นออกมา คราวนี้เจ้าเหมียวค่อยๆคลานเข้ามาหาเขา ราวกับทหาร "เหมี่ยว,เหมี่ยว,เหมี่ยว!"

เจ้าเหมี่ยว สงบลงหลังจากได้กินไก่ไป 4 ชิ้น

หลังจากอิ่ม มันก็เริ่มง่วงนอน

หลี่หู่ลูบหัวเจ้าเหมียว "เอาล่ะ นายกินเยอะแล้ว ไปนอนส่ะ?"

“เหมี่ยววววววว!” มันส่งเสียงร้องแปลกๆ ออกมา

เขาเลิกสนใจแมวและเดินกลับไปที่เตียงนอน ไม่นานมันก็ส่งเสียงร้องและมีกลิ่นเหม็นของอุจจาระลอยมา

หลังจากเหตุการณ์นี้ หลี่ หู่ก็เข้าใจเลยว่าทำไมต้องเป็นคนที่รักแมวจริงๆ เท่านั้นถึงจะเลี้ยงมันได้ เพราะถ้าพวกเขาไม่รักมันจริงๆ พวกเขาอาจเครียดตายเพราะกลิ่นเหม็นพวกนี้

สิ่งที่น่าปวดหัวก็คือเจ้าเหมียวต้องไปห้องน้ำทุกๆ ชั่วโมง แต่มันยังเดินไม่ไหวนี้สิ

หลี่หู่แทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน เขาอยากจะใช้เวลาในวันรุ่งขึ้นไปกับการพักผ่อน

แต่น่าเสียดายที่การประมูลของบริษัทแบชเลอร์สโตร จะมีขึ้นในวันพฤหัสบดีที่ 5 กุมภาพันธ์นี้ ทำให้เขาไม่มีเวลามากนัก เขาจำเป็นต้องไปหามอเตอร์ไซค์ก่อน ถึงจะกลับมาพักผ่อนได้

การประมูลครั้งนี้ที่บริษัทแบชเลอร์สโตรจัดขึ้น มีโกดังนำออกมาประมูลเพียง 5 โกดังเท่านั้น

"โกดัง 5 แห่งนี้เป็นของโทนี่ เขาเป็นนักแข่งรถมอเตอร์ไซค์ชื่อดังในแฟลกแสนต์ เขาได้ซื้อรถฮาเล่เดวิสสันมาเมื่อปีที่แล้วและเก็บไว้ที่นี่" ฮันส์กล่าว

"แล้วทำไมเขาถึงทิ้งมันไปหล่ะ?"

"เพราะเขาตายแล้ว ฉันขอแนะนำนะ ถ้านายยังอยากมีชีวิตอยู่นานๆ ให้อยู่ห่างจากรถมอเตอร์ไซค์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้"

โกดังเก็บของทั้ง 5 แห่งไม่ได้อยู่ในที่เดียวกัน ทำให้ หลี่ หู่ต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติ หลังจากมีประสบการณ์ในการหาเก้าอี้นวดแล้ว เขาจำเป็นต้องบริหารเวลาให้ดีๆ

เมื่อเขาเข้าไปที่โกดังแรก เขาก็เห็นว่ารถจักรยานยนต์ที่ตั้งอยู่อย่างโดดเด่น

ร่องรอยแห่งความหวังปรากฏขึ้นในใจของเขา โกดังนี้มีรถมอเตอร์ไซค์ถึง 2 คัน มีทั้งฮาเล่ย์เดวิดสัน และยามาฮ่า

พวกมันเป็นรถคันสีแดงและสีขาว นอกจากนี้ทั้งสองคันยังดูใหม่ แต่หลังใช้ให้แมลงตัวน้อยเข้าไปตรวจสอบใกล้ๆ หลี่ หู่ก็พบว่ามันเป็นเพียงเปลือกนอกเท่านั้น; เครื่องยนต์ข้างในได้ถูกเอาออกไปหมดแล้ว

เขาสั่นหัว และควบคุมแมลงตัวน้อยไปโกดังอื่น

แต่หลังจากเข้าไปในห้องโกดังที่ 2 ,เขาเห็นรถมอเตอร์ไซค์อีกคัน แต่มันเป็นรถที่ประกอบขึ้นเอง มันไม่ใช่เป้าหมายของเขา

มาถึงโกดังที่สาม ข้างในก็มีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่หลายคัน นี้ทำให้ความยากในการหารถฮาเล่ของเขา เพิ่มขึ้นไปอีกขั้น

หลังจากเห็นรถจักรยานยนต์จำนวนมาก หลี่ หู่จำเป็นต้องยกเลิกการควบคุมแมลงตัวน้อย และกลับมาดูภาพของรถฮาเล่อีกครั้ง

หลังจากได้ทดลองใช้แมลงบ่อยๆ เขาก็มีประสบการณ์ในการควบคุมมันเพิ่มขึ้น ตอนนี้เขาสามารถควบคุมอวตาลได้ไม่เกินห้านาที ถ้าเขาหยุดใช้ความสามารถและกลับไปใช้อีก ความแข็งแกร่งของเขาจะลดลงไปประมาณสามสิบวินาที กระบวนการทั้งหมดก็เหมือนกับการขับรถ ทุกครั้งที่เขาเริ่มสตาร์ทเครื่องยนต์จะดึงเชื้อเพลิงไปจำนวนมากและการหยุดใช้แมลงก็เหมือนกับการปิดเครื่องยนต์

มีโกดังทั้งหมด 5 แห่ง แต่หลี่ หู่ไม่เจอรถฮ่าเล่เลยจาก 4 โกดังแรก ตอนนี้พลังงานของเขาหมดแล้ว เขาต้องกลับไปพักผ่อนก่อน

วันต่อมา เขากลับมาที่โกดังห้า เขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการหาของในโกดังห้า

ดูเหมือนว่าข้อมูลของฮันส์จะถูก มีรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่อยู่ในโกดังนี้ นอกจากนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เสียหายอะไรแม้แต่น้อย มันได้รับการบำรุงรักษาเป็นอย่างนี้ อีกทั้งมันยังถูกกล่องครอบเอาไว้ ถ้าไม่มีคนมาเปิดกล่อง ก็ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะเห็นรถฮาเล่!

***หลังจากตอนนี้ไปจะลงนิยายในเว็บต่างๆ อาทิตย์ละ 3 ตอนนะครับ จ. พ. ศ.

***แต่สามารถอ่านก่อนใครได้ที่ เพจ : แปลนิยายกากๆ

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด