บทที่ 9 : ครั้งนี้เป็นรถจักรยานยนต์
บทที่ 9: ครั้งนี้เป็นรถจักรยานยนต์
ผู้แปล : แปลนิยายกากๆ
ปรับสำนวน : ไม่ได้ปรับ
ตรวจคำผิด : ไม่ได้ตรวจ
เมื่อพยาบาลเปิดประตูห้องตรวจ หลี่ หู่ก็เห็นภาพที่แทบจะหัวเราะออกมา
แฟลกแสนต์เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่มีประชากรไม่มาก มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยว่าทำไมถึงไม่มีผู้ป่วยในห้องตรวจ ในห้องตอนนี้มีเพียงแพทย์หญิงผมสีบลอนด์
เธอสวมเสื้อกาวสีขาว ผมสีบลอนด์รของเธอยาวลงมาเหมือนกับต้นวิลโลว์สีทอง จากด้านข้าง หลี่ หู่มองเห็นส่วนโค้งที่เกิดจากร่างอันผอมของเธอ
เมื่อประตูถูกเปิดออก ภาพที่เขาเห็นคือเธอกำลังใช้เมาส์อย่างใจเย็น แต่บางทีดูเหมือนคอมพิวเตอร์จะมีปัญหา จนเธอเริ่มหงุดหงิด เธอใช้มือช้ายของเธอทุบลงใส่คีย์บอร์ด
ขณะที่เธอกำลังจะขยับเมาส์ เธอก็หันหน้ามองมาทางพวกเขา ใบหน้าของแสดงถึงความตกใจอย่างชัดเจน นางพยาบาลยิ้มให้กับสิ่งที่เห็น "สวัสดีโซฟี เธอแอบดูอเมซอนอีกแล้วเหรอ?"
โซฟีส่ายหัวทำให้ผมสีบลอนด์แกว่งไปแกว่งไปมา "อ่า ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันไม่ได้แอบดูอเมซอน!"
"งั้นเธอกำลังดูอี-เบย์ใช่ไหม" พยาบาลพูดขึ้นอย่างมั่นใจ
โซฟียังคงปฎิเสธ "ไม่,ฉัน,ฉันไม่ได้ ... "
"เธอกล้าสาบานต่อพระเจ้าไหมหล่ะ?" พยาบาลบอก
แพทย์หญิงได้แต่ยอมแพ้และเปลี่ยนเรื่อง"คอมพิวเตอร์ค้างอีกแล้ว ทำไมโรงพยาบาลไม่ยอมเปลี่ยนเครื่องใหม่สักที"
"เอาล่ะ ดร.โซฟีไปทำงานได้แล้ว มีลูกแมวบาดเจ็บและต้องการความช่วยเหลือจากเธอ" พยาบาลบอกด้วยรอยยิ้ม
"ลูกแมว?" หลี่ หู่มองดูสัตว์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ดูยังไงมันก็โตแล้วชัดๆ
ในเวลานี้ เจ้าเหมียว ก็หมดแรงลงแล้วจากการเสียเลือดมากก่อนไป ก่อนที่จะมันหมดแรง มันได้ส่งเสียงร้อง “เหมียว”เบาๆ ออกมา
เมื่อเห็นแมวสีเหลืองที่ได้รับบาดเจ็บ ความลำบากใจของโซฟีก็หาย มันถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจและจริงจัง
หลังจากใส่ถุงมือยางแล้วเธอก็มองตามเหล็กแหลมของกับดักล่าสัตว์ไปและเริ่มวินิจฉัย "มันบาดเจ็บที่สะโพกรวมถึงกระดูกเชิงกรานและอาการบาดเจ็บนี้อาจจะลามไปถึงโคนขาด้วย นอกจากนี้ส่วนของเอวกับกล้ามเนื้อหางของมันได้รับความเสียหายอย่างหนัก ...
"ขอบคุณพระเจ้า ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้รับบาดเจ็บตรงหลอดเลือดสำคัญๆ แต่ฉันระบุไม่ได้ว่ากระเพาะปัสสาวะหรือลำไส้ใหญ่ของมันได้รับบาดเจ็บด้วยรึเปล่า ฉันจะต้องทำซีทีสแกน."
"คุณช่วยมันได้มั้ย?" หลี่ หู่ถาม
โซฟีขมวดคิ้วและมองไปที่เขา "ฉันจะต้องใช้อุปกรณ์ที่ทันสมัยเพื่อตรวจสอบความผิดปกติของอวัยวะและการบาดเจ็บภายในอื่น ๆ คุณไปวางกับดักสัตว์ในบ้านของตัวเองได้ยังไง? "
"นี่ไม่ใช่แมวผม ผมไปเจอมันในป่า ว่าแต่ที่โรงพยาบาลมีอุปกรณ์รักษามันใช่มั้ย"
โซเฟียตอบ "มี แต่ฉันแนะนำให้ไปหาคลินิกรักษาสัตว์จริงๆ จะดีกว่า"
"ทำไม? คุณไม่อยากรักษาสัตว์พวกนี้?"
"ไม่ มันไม่ใช่แบบนั้น ฉันไม่ใช่สัตวแพทย์และแมวของคุณก็ไม่มีประกันสุขภาพเพราะงั้นค่าใช่จ่ายจะสูงมาก"
หลี่ หู่เข้าใจดี แต่เขาก็ไม่สนใจ เขาเพิ่งได้เงินมามากกว่าสามพันเหรียญ เขายอมใช้มันจ่ายค่ารักษาแมว
หลังจากได้รับคำตอบยืนยันจากหลี่หู่ โซฟีก็เตรียมการรักษา
ผลการตรวจออกมาค่อนข้างเป็นทางบวก แมวสีเหลืองมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรงอยู่ใกล้กับท้องและขา ทำให้กับดักเข้ามาไม่ถึงอวัยวะภายใน
ดร. โซฟีและพยาบาลทำงานอยู่ในห้องผ่าตัดประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะเดินออกมา ตอนนี้เจ้าเหมียวถูกหุ้มไปผ้าพันแผลและหลับสนิท แมวเป็นสัตว์ที่น่ารักมาก เมื่อพวกมันนอนหลับ แต่เมื่อ หลี่ หู่ กำลังจะชำระเงิน เขาก็ต้องตกใจ
โซฟีมองดูเขาและถามว่า "คุณมีเงินใช่มั้ย หวังว่านายคงจะไม่หนีน่ะ?"
พยาบาลก็มองเขาด้วยท่าทีไม่ต่างกัน "ฉันกลัวว่าเขาจะหนี"
ก่อนการรักษา โรงพยาบาลได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้าเรื่องค่าใช้จ่ายและการรักษาจะเริ่มไม่ได้จนกว่าหลี่ หู่จะเซ็นสัญญา แต่เมื่อถึงตอนรักษา มันเป็นการรักษาที่ลำบากมาก ทำให้มันมีค่าใช้จ่ายมากถึง 2,000 เหรียญ!
"ฉันจะถือว่านี่เป็นการบริจาค" เขาปลอบตัวเอง เงินจำนวนนี้ หลี่ หู่ยังสามารถหามันได้อีกในอนาคต การใช้มันเพื่อช่วยอีก 1 ชีวิตถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่าแล้ว
หลี่ หู่ ออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับเจ้าเหมี่ยว และกลับไปที่ย่านแสงสี
เกือบถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน หลี่ หู่ก็เห็นฮันส์เดินออกมา
"โย่บิ๊กฟ็อกซ์ นายดูร่างเริงดีนี่หลังจากหายไปตั้งแต่บ่าย" หลี่ หู่หัวเราะเยาะ
"อย่าใช้เสียงแบบนั้นกับฉัน" ฮันส์พูดอย่างโกรธๆ "นายคิดว่าฉันมาที่นี่เพราะผู้หญิงหรือไง ฉันกำลังมองหาข้อมูลที่จะทำให้เรารวย!"
"ข้อมูลอะไร?"
"โอ้ แน่นอนว่าเป็นข้อมูลเกี่ยวกับการประมูลครั้งต่อไป ที่นี่คือผับที่นักล่าสมบัติเข้ามาพบปะกันและเมื่อพวกนั้นเริ่มเมา พวกนั้นก็จะหลุดข้อมูลสำคัญออกมา"
"ตอนนี้นายรู้อะไรบ้าง?"
ฮันส์โยนขวดเบียร์ทิ้งและตอบว่า "มีการประมูลอีกครั้งที่จัดขึ้นโดยบริษัทแบชเลอร์สโตรในสองวันนี้และการประมูลครั้งนี้มีรถมอไซค์รุ่นฮาร์ลีย์-เดวิดสัน เป็นการประมูลแบบเดียวกันกับเก้าอี้นวด นายหามันได้ไหม"
"ได้ แต่โอกาส 50:50" หลี่ หู่ยืนยัน
"เยี่ยม แต่เหมือนว่าการแข่งขันนี้จะรุนแรงมาก เราจำเป็นต้องจัดการการเงินของเราอย่างรอบครอบ" ฮันส์กล่าว "ฉันประมาณว่าต้องใช้เงิน 3000-4000 เหรียญเพื่อให้ได้โกดังที่ต้องการ"
"เยอะมาก?"
"ไม่มากเท่าไหร่หรอก นายยังมี 3,600 เหรียยอยู่นิ รวมเงินกันก็ชนะการประมูลได้สบายๆ?"
หลี่ หู่ชี้ไปยังเบาะข้างๆ และตอบว่า "ฉันอยากจะช่วยนายน่ะ แต่เมื่อบ่ายวันนี้ฉันไปเจอแมวที่บาดเจ็บแล้ว แล้วฉันก็เสียเงิน 2,000 เหรียญไปกับมัน."
"ค่ารักษา 2000 เหรียญ เจ้าเสือตัวน้อยเนี้ยน่ะ? "
"มันเป็นแมวไม่ใช่เสือ" หลี่ หู่บอกกับฮันส์
อารมณ์ของฮันส์เริ่มลุกเป็นไฟ แต่เมื่อเขาเห็นแมวที่ขังอยู่กง เขาก็ปิดปากลง ก่อนจะเอนตัวไปดูแมวใกล้ๆ
ขณะที่ฮันส์ก้มลงไปดู เจ้าเหมียวก็ตกใจและขว่านเล็บเข้าใส่ฮันส์ แต่โชคดีที่เจ้าเหมี่ยวถูกกักขังอยู่ในกรง ทำให้เขาไม่เป็นอะไร
"เชี่ย!, ไอ้ตัวน้อยนี้อารมณ์ร้อนจริงๆ... เฮ้ เพื่อนดูเหมือนนายจะโชคดีเข้าแล้ว!" ฮันกล่าว พร้อมกับปล่อยให้หัวเราะ
