บทที่ 44 ลูกพี่ใหญ่ ! นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด !
บทที่ 44 ลูกพี่ใหญ่ ! นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด !
แปล Tarhai
กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559
อ่านบนเว็บอีกแห่ง
https://amnovel.com/cat.php?id=58
ปิศาจ !
นี่มันปีศาจคนนั้น !
ใบหน้าของคิงคองกลายเป็นสีขาวซีดและเขาก็เริ่มตัวสั่นเมื่อคิดถึงความทรงจำอันน่าสยดสยองที่ฉิงเฟิงกระทำต่อเขา
เขาหวาดกลัวอย่างสุดซึ้งกับชายอมตะคนนี้ที่สามารถเล่นงานสมุนหลายสิบคนในกลุ่มของเขาในเวลาเพียงไม่กี่นาที
"ละ......ลูกพี่ใหญ่ ผมขอโทษ.....ผมไม่รู้ว่าเป็นพี่" ใบหน้าของคิงคองหวาดกลัวเหมือนเห็นผีและร่างสูงใหญ่ของเขากำลังสั่น
"คิงคอง เป็นแกอีกแล้ว อยากตาย?"
ฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชาและเอามือไขว้หลังไว้
"ลูกพี่ใหญ่ ฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะพี่"
คิงคองอ้อนวอนและลดศีรษะลง
"หวังโบอยู่ไหน?"
ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและถาม
"ลูกพี่ใหญ่ เขาอยู่ในรถด้านหลัง ฉันจะไปพามันมาเดี๋ยวนี้"
เพื่อที่จะทำให้ฉิงเฟิงให้อภัยเขา คิงคองจึงอาสาที่จะจับหวังโบมา
หวังโบนั่งรออย่างตื่นเต้นในรถของเขาห่างไปห้าสิบเมตร
เขาเพิ่งจ่ายเงินให้คิงคองไปหมื่นหยวนและสั่งให้เขาหักขาของฉิงเฟิงซะ เขาน่าจะเสร็จสิ้นภารกิจแล้วในตอนนี้ เมื่อคิดถึงภาพที่ลี่ฉิงเฟิงเดินมากราบเท้าขอขมาหลังจากขาหัก นี่ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก
เมื่อลี่ฉิงเฟิงกลายเป็นคนพิการ จางเซี่ยวหยู่จะต้องทิ้งเขาอย่างแน่นอน จากนั้นจางเซี่ยวหยู่ก็จะตกเป็นของเขา หวังโบยิ้มกว้างและจินตนาการ
"ไสหัวออกมา !!"
หวังโบรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงตะโกนอย่างกะทันหัน
เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเป็นคิงคอง เขาถามอย่างตื่นเต้น,
"ลูกพี่คิงคอง คุณหักขาของลี่ฉิงเฟิงไปแล้วใช่ไหม?"
"หักแม่แกอะสิ !! เปิดประตูและไสหัวออกมา ! " คิงคองตะโกนด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม
"พี่คิงคอง คุณหมายความว่ายังไง?" หวังโบรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติความสับสนวุ่นวายพาดผ่านใบหน้าเขา
"กูบอกให้ลงมาจากรถ !! ได้ยินไหม?"
"พี่คิงคอง ถ้าคุณไม่บอกเหตุผลฉันจะไม่เปิดประตู"
"ฟัค ! ถ้าแกไม่เปิด ข้าจะทุบกระจก!" คิงคองยิ้มอย่างเย็นชาและพลิกกำปั้นขวาไปที่กระจกด้านซ้าย
เพล้ง !
เสียงดังขึ้นและกระจกแข็งที่ถูกทุบด้วยกำปั้นเดียวจากคิงคองก็แตกกระจาย
คิงคองยื่นมือเข้าไปในรถแล้วกระชากหวังโบออกมา
"คุณต้องการอะไร?" ใบหน้าของหวังโบซีดเซียวเมื่อเขาเห็นภาพลักษณ์ที่ดูชั่วร้ายของคิงคอง
"ข้าต้องการอะไร ? แกจะรู้เร็วๆนี้" คิงคองยิ้มอย่างเยือกเย็นและลากร่างของบ่อวังไปไว้ด้านหน้าฉิงเฟิง
เมื่อมาถึงคิงคองปล่อยมือซ้ายออกและโยนร่างของบ่อวังลงไปที่พื้น
"เป็นแกนั้นเอง?" หวังโบเงยหน้าขึ้นไปและตกใจที่พบว่าฉิงเฟิงกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา
"ฉันได้ยินมาว่าแกต้องการที่จะหักขาของฉัน เป็นความจริง?" ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาและพูดขึ้น
"ลี่ฉิงเฟิง , ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดเรื่องอะไร?" หวังโบกลอกดวงตาของเขาและมองราวกับว่าเขากำลังพยายามปกปิดบางสิ่งบางอย่าง
"คุณไม่ยอมรับหรือ ? คิงคองทำไมนายไม่พูดแทนละ ? " ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและพูดกับคิงคอง
"หวังโบจ้างผมหมื่นหยวนให้มาหักขาคุณครับลูกพี่ใหญ่ ! " คิงคองยืนอยู่ด้านข้างเขาและกล่าวด้วยความเคารพอย่างที่สุด
"หวังโบ คุณได้ยินอย่างชัดเจนหรือยัง?"
"ลี่ฉิงเฟิง..... ใช่แล้ว ฉันต้องการที่จะหักขาแก แกแย่งจางเซี่ยวหยู่ไปจากฉันและทำให้ฉันถูกไล่ออกจากบริษัท Ice Snow"
"หวังโบคุณเคยได้ยินวลีที่ว่า" คนที่ทำบาปมากๆจะต้องตาย ไหม ?" ฉิงเฟิงเอามือไขว้หลังและพูดอย่างนุ่มนวล
"พี่ใหญ่คิงคอง ผมให้พี่ไปแล้วหมื่นหยวนทำไมถึงไม่หักขาลี่ฉิงเฟิงละพี่ ?" หวังโบหันไปทางคิงคองและถามด้วยเสียงดัง
เพี๊ยะ !
คิงคองตบไปที่ใบหน้าของหวังโบและตะโกนด้วยความโกรธ
"ลี่ฉิงเฟิงเป็นลูกพี่ใหญ่ของข้า แกกล้ามากที่จะจ้างฉันมาทุบตีลูกพี่ใหญ่
แกอยากตาย?"
เพื่อที่จะทำให้ลี่ฉิงเฟิงให้อภัยเขา คิงคองเริ่มเรียกฉิงเฟิงเป็นลูกพี่ใหญ่ของเขาและตั้งตัวเองเป็นลูกน้องเขา
"อะไรนะลี่ฉิงเฟิงเป็นลูกพี่ใหญ่ของคุณ?" ใบหน้าของหวังโบเต็มไปด้วยความตกใจ
เขารู้ว่าคิงคองแข็งแกร่งมาก เขาเป็นหัวหน้าแก๊งค์สามหยวนและมีอันธพาลหลายสิบคนอยู่ภายใต้เขา เขาจะกลายเป็นลูกน้องของลี่ฉิงเฟิงได้อย่างไร?
"ลูกพี่ใหญ่ครับ , เราจะจัดหนักไอ้ลูกหมานี่ยังไงดีครับผม ?" คิงคองวิ่งไปหาฉิงเฟิงและถามด้วยความเคารพ ลักษณะการเคารพของเขาเป็นเหมือนเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ เมื่อหวังโบเห็นท่าทางที่เคารพนอบน้อมของคิงคอง
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าเขาได้ไปแหย่พญาเสือเข้าแล้ว
"คิงคอง หักขาของเขาซะ" ฉิงเฟิงโบกมือให้เขาและพูดเบาๆ
ฉันจะไม่ทำอะไรต่อผู้ที่ไม่ปองร้ายฉัน แต่ฉันจะตอบโต้อย่างรุนแรงแกผู้ที่โจมตีฉันอย่างแน่นอน นี่คือคติชีวิตของฉิงเฟิง
หวังโบต้องการหักขาเขา เป็นธรรมดาที่เขาสมควรโดนหักขาซะเอง !
คิงคองรีบวิ่งไปหาหวังโบ หวังโบเฝ้าดูด้วยความหวาดกลัวในสายตาของเขาในขณะที่คิงคองกำลังหักขาของเขา
"อ้ากกกกก ขาฉัน"
หวังโบส่งเสียงกรีดร้องออกมา เขาเอียงศีรษะและออกไป
"ลูกพี่ใหญ่ครับ นี่เป็นนามบัตรของผม เหตุการณ์ในวันนี้เป็นความผิดของผมทั้งหมดผมอยากจะเลี้ยงอาหารพี่เป็นการขอโทษได้ไหมครับ?"
คิงคองส่งนามบัตรไปให้ฉิงเฟิงและถามอย่างกระวนกระวาย
เขาหวาดกลัวอย่างสุดซึ้งกับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา เขารู้ว่าถ้าชายคนนี้ไม่ยอมรับนามบัตรของเขา เขาจบสิ้นแน่
ฉิงเฟิงเกือบจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางที่กระวนกระวายของคิงคอง
นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลย ?
"ตกลง ฉันจะโทรหานายคืนพรุ่งนี้” ฉิงเฟิงเอานามบัตรของคิงคองไปและกล่าวเบาๆ
"ขอบคุณมากครับลูกพี่ใหญ่" คิงคองปาดเหงื่อที่หน้าผากของเขาและขอบคุณเขาอย่างสุดซึ้ง
เขารู้ว่าเรื่องราววันนี้จบลงด้วยดีแล้ว
"น้องสาวเซี่ยวหยู่ เจ้าอ้วนเราไปกันเถอะ" ฉิงเฟิงยิ้มเบาๆและดึงจางเซี่ยวกับลั่วเฮา
ที่กำลังมึนออกจากทางเข้า KTV
"น้อมส่ง ลูกพี่ใหญ่!" คิงคองโค้งคำนับและตะโกนออกมาทันที
"น้อมส่ง ลูกพี่ใหญ่!"
พวกอันธพาลหลายสิบคนที่อยู่ด้านหลังก็โค้งคำนับและตะโกนตามด้วย
เสียงของผู้ชายหลายสิบคนนั้นดังมาก เสียงดังจนทำให้คนแสบแก้วหูและคนที่เดินผ่านไปผ่านมาโดยรอบได้หลีกหนีไปด้วยความกลัว
อะไรกันวะ ... ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการอะไรขนาดนี้ เข้าใจไหม ? ฉิงเฟิงเดินเซและเกือบจะล้ม เสียงตะโกนจากคิงคองและลูกน้องของเขาทำให้ฉิงเฟิงดูเหมือนลูกพี่ใหญ่ของแก๊ง มันทำให้แปดเปื้อนแก่ภาพลักษณ์ที่ดูสดใสของเขา
จางเซี่ยวหยู่และลั่วเฮารู้สึกทึ่งเมื่อเห็นอันธพาลกลุ่มใหญ่เรียกฉิงเฟิงว่า “ลูกพี่ใหญ่”ทั้งคู่ได้เทิดทูนฉิงเฟิงยังกับเป็นดวงดาวในสายตาของพวกเขา
"พี่ใหญ่ลี่ ฉันไม่ได้คาดคิดเลยว่าพี่แข็งแกร่งจนแม้แต่คิงคองยังเรียกพี่ว่าลูกพี่ใหญ่"
จางเซี่ยวหยู่มองฉิงเฟิงด้วยความชื่นชม ดวงตาที่สวยงามของเธอสว่างไสวยังกับดวงดาว
เธอเกือบจะพูดออกมาว่า "ฉันรักคุณ"
สาวงามหลงรักวีรบุรุษ ความรู้สึกของเธอที่มีต่อพี่ใหญ่ลี่คนนี้มีมากขึ้นเรื่อย ๆ
"ลูกพี่เฟิง คุณสุดยอดมาก คุณเป็นไอดอลของฉัน" ลั่วเฮามองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความชื่นชมและเริ่มจ้องมองดวงตาของเขา
เขารู้ว่าคิงคองเป็นหัวหน้าแก๊งที่มีชื่อเสียงในพื้นที่และมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้คิงคองเรียกฉิงเฟิงว่าลูกพี่ใหญ่ นี่หมายถึงอะไร? นั่นหมายความว่าฉิงเฟิงแข็งแกร่งและทรงพลังมากกว่าคิงคอง
อนาคตของเขาจะเจิดจรัสขึ้นถ้าเขาติดตามลูกพี่แบบนี้
