ตอนที่24 พัฒนาก้าวกระโดด
เเรงระเบิดพลังเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆในการวิ่งเร็ว100เมตร ถึงเเม้ว่าไต้หลี่จะมีวงเเหวนระเบิดพลัง เขาก็ยังสามาถเพิ่มเเรงระเบิดพลังได้เเค่10%เท่านั้น เเต่มันก็ยังเป็นประโยชน์มากๆกับการออกกำลังกายที่จบภายใน10วิกว่าๆอยู่ดี
วงเเหวนระเบิดพลังเป็นความหวังของไต้หลี่ที่จะยื้อให้พวกนักเรียรอยู่กับเขา มันเป็นเพราะวงเเหวนนี้เเหล่ะ เป็นสาเหตุที่ไต้หลี่ต้องทดสอบนักเรียนทุกคนในตอนเช้าก่อนที่จะเริ่มการฝึกซะอีก เขาต้องการที่จะทดสอบอีกครั้งตอนเย็นเพื่อเปรียบเทียบสถิติทั้ง2สถิติในวันเดียวเพื่อแสดงให้เห็นถึงผลการฝึกของเขาใน1วัน ไต้หลี่ไม่รู้ว่า10%ของแรงระเบิดพลังมันจะทำให้เห็นถึงความต่างด้วยตาเปล่าไหม แต่เขาเชื่อว่าถ้าจับเวลาจะเห็นผลชัดเจนแน่นอน
พ่อของไฮหยางเฉินไม่ได้คาดหวังอะไรเท่าไร เพราะเขารู้ว่าการฝึกกีฬามันเป็นเรื่องของการสะสมไปเรื่อยๆ ไม่มีทางลัด มันไม่มีทางที่จะประสบความสำเร็จอะไรซักอย่างในวันหรือ2วันอยู่แล้ว บางทีหลังจาก1เดือนแล้วอาจจะเห็นผลอะไรบ้าง แต่แค่วันเดียวเหรอ ฝันไปเถอะ
เขาก็แค่เล่นกลอะไรซักอย่าง นี้มันแค่วันเดียวเองนะ มันจะไปพัฒนาอะไรได้ละ หรืออาจจะเป็นเท่าไรดีละ 0.5วิเหรอ เขาดูไฟแรงอยากโชว์ของที่เขามีแล้วก็อยากจะให้นักเรียนอยู่กับเขา คงไม่น่าใช้วิธีโง่ๆมาหรอกเราหรอก ไม่ใช่ว่าเขาควรเป็นห่วงเรื่องสถิติอาจจะแย่กว่าเดิมเหรอ เพราะการฝึกอาจจะกินพลังงานของนักเรียนมากเกินไปไม่ใช่เหรอ? คุณพ่อคิดกับตัวเอง
ไต้หลี่วางแผนมาดีแล้ว นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงให้นักเรียนพักเกือบครึ่งชั่วโมง สำหรับนักกีฬามืออาชีพระดับสูง พักแค่ครึ่งชั่วโมงมันไม่เพียงพอหรอก แต่สำหรับมือใหม่ ครึ่งชั่วโมงก็พอที่จะเรียกแรงกลับคืนมาแล้วพร้อมสำหรับการวิ่งสับขาแตกรอบต่อไป
ไฮหยางเฉินยืนประจำที่หลังเส้นอีกครั้ง พ่อของเขายืนอยู่ข้างๆเส้นชัย กำลังรอจับเวลา ไฮหยางเฉินพุ่งตัวทันทีที่ไต้หลี่ยิงปืนส่งสัญญาณ แล้วเริ่มเพิ่มความเร็ว
“นี้ฉันเร็วขึ้นชัดๆ”ไฮหยางเฉินคิดแล้วรู้สึกว่าตัวเองไวขึ้นกว่าวิ่งเมื่อเช้า
1 2 3 4 ไต้หลี่นับเงียบๆในใจด้วยความที่เขาไม่มีที่จับเวลา เขากังวลมากว่าไฮหยางเฉินจะทำไม่ได้อย่างที่เขาคาดการไว้แล้วเขาจะเสียนักเรียนไป
ฟิ้ว!!
คุณพ่อเห็นอะไรซักอย่างวิ่งตัดหน้าเขาไป เขากดหยุดเวลาทันที
“สงสัยจริงๆว่าผลออกมาจะเป็นยังไง” เอาจริงๆคุณพ่อกำลังคิดว่าลูกชายของเขาจะได้ผลลัพท์ออกมาได้แย่กว่าเมื่อเช้า แต่หน้าของเขาก็จริงจังขึ้นเมื่อเห็นตัวเลขบนหน้าปัดนาฬิกา 12.39วินาที!!!
เป็นไปได้ยังไง 12.39วินาทีเนี่ยนะ นี้ฉันมองผิดรึเปล่าเนี่ย? เขาขยี้ตาแล้วมองใหม่อีกครั้ง แต่มันก็ยังเป็น12.39
ลูกชายฉันไม่เคยวิ่งแตะ12.80วินาทีได้เลยก่อนที่จะที่นี้ แต่ตอนนี้สถิติเขาคือ12.39วินาที นี้มันมากกว่าที่คิดไว้ตั้ง0.5วิเลยนะ ไวกว่าเมื่อเช้าอีก! นี้ฉันกดเวลาเร็วไปรึเปล่าวะเนี่ย ก็ไม่นี้หว่า
“หรือว่านาฬิกานี้มันเสียหรืออะไร ไม่ได้ดิ ถ้ามันเสีย มันก็ต้องช้ากว่าแทนที่จะเร็วขึ้นซิ”เขาเงยหน้าขึ้นทันทีแล้วมองไปที่ลูกชายเขา หรือนี้จะก้าวหน้าขึ้นเพราะการฝึกวันนี้จริงๆ?
ไต้หลี่เดินมาหาเขาอย่างเร็วแล้วถาม “เป็นยังไงบ้างครับ”
“12.39วินาที” คุณพ่อตอบอย่างตรงไปตรงมาแต่ขาดความมั่นใจ
“ผมจำได้ว่าสถิติตอนเช้าที่เข้ามาคือ13.03วินาที ผลการฝึกค่อนข้างดีทีเดียวนะครับว่าไหม เร็วขึ้นตั้ง0.64วินาทีแหน่ะ” ไต้หลี่ดูมั่นใจว่าทั้งหมดเกิดขึ้นได้เพราะการฝึกของเขาแน่ๆ เขาพูดต่อ “ความเร็วมาตรฐานของนักกีฬาทีมชาตลำดับ3คือ12.40วินาทีนะครับ ตอนนี้เขาเหนือกว่ามาตรฐานนั้นแล้ว เขาคงจะได้ใบรับรองนักกีฬาทีมชาติลำดับ3แล้วละครับถ้าเขาสอบตอนนี้”
ใบรับรองนักกีฬาแห่งชาติกลำดับ3นั้นก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ยืนยันความสามารถของนักกีฬาคนนึง แต่มันก็เป็นสถิติที่หึกเหิมมากสำหรับมือใหม่ทั่วไป พ่อของไฮหยางเฉินลังเลอยู่หลายวิก่อนจะบอก“โค้ชหลี่ครับ ผมอยากจะให้เขาวิ่งอีกรอบ คุณจะว่ายังไง”
ไต้หลี่ยิ้มเพราะเขารู้ว่าคุณพ่อไม่เชื่อเรื่องนี้ แล้วคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ไต้หลี่ก็คงไม่ขัดขวาเขาหรอก “ไม่มีปัญหาครับ แต่ก่อนอื่นให้เขาพักซัก10นาทีเถอะครับ ไม่งั้นอาจจะทำให้กล้ามเนื้อเขาบาดเจ็บได้ ผมจะเอาเวลาที่เขาพักมาทดสอบนักเรียนคนอื่นละกันนะครับ”
ไต้หลี่มองดูรายชื่อแล้วตะโกนไปที่สนามฝึก “ฉิงเหลียงซู มาวอร์มร่างกายเตรียมวิ่งมา!”
ฉิงเหลียงซูมาที่นี้คนเดียวเมื่อเช้าแล้วก็ไม่มีใครมารับ ไต้หลี่จะทดสอบเขาด้วยตัวเองแล้วค่อยบอกพ่อแม่เขาทีหลัง
ไต้หลี่กดหยุดเวลาเมื่อฉิงเหลียงซูเข้าเส้นชัย แล้วดูนาฬิกา “12.42วินาที เยี่ยมเลย สถิติของเธอเมื่อเช้าคือ13.10แล้วหลังจากการฝึกวันนี้ เธอเร็วขึ้นตั้ง0.68วินาทีแหล่ะ อย่าลืมบอกพ่อแม่เธอละว่าเธอเก่งขึ้นแค่ไหน”
ไต้หลี่หันหลังไปแล้วเรียกเด็กคนต่อไป “กงเหวินลู่ มาเร็ว ตานายแล้ว”
...
หลังจากที่ไฮหยางเฉินได้พักเกิน10นาทีเเล้ว เขาลุกขึ้นไปที่จุดสตาร์ทอีกครั้ง
"เอาละ เตรียมตัว" ไต้หลี่ชูปืนสัญญาณขึ้นเเล้วลั่นไก ไฮหยางเฉินออกตัวตามเสียงปืน รอบนี้เขาผ่อนคลายขึ้นหลังจากการทดสอบเเรก เเล้วเขาก็ยังอยู่ในฟอร์มที่ดีด้วย เเต่คงเป็นเพราะเขาพึ่งพักได้10นาทีในระหว่างการทดสอบ ทำให้เขายังฟื้นฟูเเรงกายไม่เต็มที่ รอบนี้เขาวิ่ง100เมตรในเวลา12.51วินาที ช้ากว่าครั้งเเรก0.12วินาที เเต่ถึงจะช้ากว่าครั้งเเรกก็เถอะ นี้ก็ยังทำให้พ่อของเขาตกใจกับผลลัพท์ที่น่าทึ่งของลูกชายตัวเองอยู่ดี พ่อของไฮหยางเฉินต้องเชื่อเเล้วละว่าลูกชายของเขาเก่งขึ้นมากจริงๆ
โค้ชหลี่คนนี้ต้องเป็นจอมเวทย์เเน่ๆถึงได้ทำให้ลูกชายฉันทำลายสถิติตัวเองได้ใน1วัน! ฉันคงไม่เชื่อเเน่ถ้าฉันไม่ได้จับเวลาลูกชายด้วยมือตัวเอง!" พ่อของไฮหยางเฉินมองไต้หลี่ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เมื่อ10นาทีก่อนยังคิดว่าไต้หลี่โกหกอยู่เลย เเต่ตอนนี้เขารู้เเล้วว่าโค้ชไต้หลี่คนนี้ มีพรสวรรค์ด้านการเป็นโค้ชจริงๆ
"ฉันคิดว่าเขาน่าจะเก่งกว่าพวกโค้ชที่อยู่ในโรงเรียนกีฬาอีกนะเนี่ย นี้มันเหลือเชื่อ ไม่เเปลกใจเลยว่าทำไมเขากล้ารับปากว่าจะคืนเงินถ้าผลงานของนักเรียนไม่เป็นที่น่าพอใจ เเหม มีของจริงๆโค้ชคนนี้ บางทีฉันควรจะปล่อยให้ลูกฉันเรียนที่นี้นะ"คุณพ่อได้ตัดสินใจในความคิดของตัวเองเรียบร้อย
...
ไต้หลี่รอจนทดสอบนักเรียนคนสุดท้ายเสร็จ เเล้วจึงเก็บของกับล๊อกประตูให้เรียบร้อย
"สงสับจังว่าจาก13คนที่มาเรียนวันนี้ จะมีใครยังอยู่กับฉันไหม"ไต้หลี่บอกไปที่ถนนรู้สึกว่างเปล่า
"ฉันจะโทรหาผู้ปกครองพวกนั้นหลังกลับถึงบ้าน!" ไต้หลี่พูดกับตัวเอง
