ตอนที่ 114 ฉันก็ห่วงพวกเขาไปเเพ้เธอหรอกนะ
“คุณเบอร์รินคะทำไมมันนานเช่นนี้คะทำไมพวกเขายังไม่มาอีก”
ฉันจะบอกโซอิยังไงดีล่ะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอะว่าพวกเขาจะมาตอนไหน แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากให้โซอิเธอคิดมากบอกอ้อมๆไปก่อนดีกว่านะ
“คือว่าพวกเขากำลังมาน่ะพวกเขาต่อสู้กับเจ้ายักษ์นั่นเพื่อเธออยู่นะ อดใจรอพวกเขาอีกสักนิดหนึ่งพวกเขามาแน่นอน”
โซอิพยักหน้าเหมือนว่าเธอจะเข้าใจฉันอยู่นะ
“แล้วทำไมพวกเราถึงไม่ช่วยเขาตั้งแต่แรกกันล่ะคะถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเขาน่าจะมาพร้อมกับพวกเราได้นะคะ”
ฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกันมันเป็นแผนที่ฉันแล้วก็พวกเขาตั้งใจจะทำมันไว้แล้ว จะให้หันหลังกับไปช่วยมันก็ทำไม่ได้จริงๆ
“โซอิตอนนี้เธอรู้แค่ว่าพวกเราจะต้องหลบอยู่ที่นี่อย่างเงียบๆเพื่อความปลอดภัยของพวกเราดีกว่านะ ส่วนพวกเขามีพลังที่ยิ่งใหญ่พวกเขาสามารถเอาตัวรอดจากสถานการณ์นั้นได้แน่นอน ตอนนี้เธอต้องใจเย็นแล้วเฝ้าดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่อไปดีกว่านะ”
ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรโซอิฉันรู้ว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด ตอนนี้พวกเราเงียบกันที่สุดเท่าที่จะเงียบได้ เวลาผ่านเลยไปค่อนข้างนานจนฉันคิดว่าพวกเขาจะไม่กลับมาหาพวกเราแล้วแน่ๆเลย //ตุบ ตุบ// เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นจากทางข้างหน้าโพรงถ้ำทำให้ฉันต้องรีบลุกขึ้นมาบังโซอิเอาไว้ในทันที
“โซอิอยู่นิ่งๆไว้นะถ้ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันให้เธอวิ่งออกไปพร้อมกับมัลเลย์เข้าใจไหม”
ฉันเตรียมใจไว้แล้วว่าจะช่วยโซอิสุดชีวิตเพื่อให้เธอรอดออกไป ถ้าเกิดมีตัวอะไรบางอย่างหรืออะไรบางอย่างมาทำร้ายฉันแล้วก็เธอจะต้องรอดไม่ใช่เธอจะต้องตาย //กึก กึก// เสียงมันเริ่มดังเข้ามาใกล้ๆเราเหมือนมันเข้ามาในถ้ำแล้วในตอนนี้ ฉันไม่รอดแน่เลยขอร้องสิ่งที่อยู่ข้างเรานี้ขอให้เป็นเลย์ด้วยเถอะอย่าให้เป็นตัวอะไรเลย ฉันเตรียมพลังของฉันเอาไว้เกล็ดน้ำแข็งเริ่มเกาะเต็มตัวของฉันแล้วในตอนนี้ //ฟุบ// อยู่ๆก็มีใครบางคนโผล่หน้าขึ้นมาหาเราทำให้ฉันตกใจเผลอเอามือของฉันไปชกที่หน้าของคนๆนั้นด้วยแรงที่มหาศาลมาก
“เฮ้ย” ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจก่อนจะพบว่าคนที่อยู่ข้างหน้านั่นก็คือดาโล่นั่นเอง
“ดาโล่เป็นอะไรหรือเปล่าฉันไม่ได้ตั้งใจนะ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงทำเอาตกใจหมด”
ดาโล่ลงไปนอนกับพื้นก่อนที่ฉันแล้วก็โซอิจะพยุงขึ้นมา จากนั้นมาคาโอแล้วก็เลย์เดินเข้ามาตามหลังดาโล่ก่อนจะมองไปที่ดาโล่ที่กำลังนอนกองกับพื้น
“ดาโล่เป็นอะไรไปล่ะทำไมถึงไปนอนตรงพื้นแบบนั้น”
ฉันต้องขอโทษจริงๆนะดาโล่ฉันไม่ได้ตั้งใจ
