Chapter 56: กล้าที่จะพนันกล้าที่จะแพ้
Chapter 56: กล้าที่จะพนันกล้าที่จะแพ้
อาชีพนักฆ่านั้นเป็นอาชีพที่ยอดฮิต ไม่ว่าจะเป็นเกมไหนก็ตาม
หลบซ่อน ฟันด้านหลัง ความเสียหายระดับสูงโผล่ขึ้น นี่คือคุณลักษณะของอาชีพโจร พวกเขาคืออาชีพที่เหี้ยมโหดไม่ว่าจะเป็นPVP หรือ PVE
แล้วก็ฟันไปที่เอวของคู่ต่อสู้ แล้วก็จางหายเข้าไปในความมืด แล้วก็ตามโดยการโจมตีอีกหนึ่งครั้งและหลังจากนั้นก็หายไปอีกครั้งก่อนที่ศัตรูจะได้ทำอะไร
แล้วก็ใช้ประโยชน์จากการหลบหนี หลบซ่อนและความแข็งแกร่ง ความตื่นเต้นของอาชีพนี้นั้นสามารถที่จะจินตนาการได้
ในเกมเสมือนจริงนั้นก็เหมือนชีวิตจริงเป็นอย่างมาก ประชากรของผู้เล่นที่เล่นอาชีพนักฆ่านั้นมากเกินกว่าที่จะนับได้
พร้อมกับสกิล [หลบซ่อน] เพียงแค่นั้น อาชีพนักฆ่านั้นก็เป็นปัญหากับผู้เล่นจำนวนมากแล้ว
ในช่วงเริ่มต้นของเกมนั้น อาชีพอื่นยังคงไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับสกิลประจำตัวของพวกเขา แต่อาชีพโจรนั้นได้เรียนสกิลประจำตัวของพวกเขาไปแล้ว [หลบซ่อน]
ไม่ต้องพูดถึงนักธนูและนักเวทย์ที่มีพลังชีวิตที่น้อยมาก แม้กระทั่งเทมพลาร์และผู้พิทักษ์นั้นยังเป็นเรื่องยากในการเอาชีวิตรอดจากคอมโบของนักฆ่า ในขณะที่พวกเขานั้นระดับน้อยกว่ายี่สิบ
อาชีพนักฆ่านั้นถูกพิจารณาได้ว่าไม่มีใครเทียบได้สำหรับการPK ตั้งแต่ที่มันไม่มีทางเคาน์เตอร์ [หลบซ่อน] ได้ แล้วนักต่อสู้ที่เป็นอาชีพขยะจะชนะมันได้อย่างไรกัน?
เพียงแค่มือและเท้าเปล่าๆ อาชีพนักต่อสู้นั้นก็ไม่มีทางที่จะโจมตีโดน ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ที่เป็นนักฆ่าได้
นีทคือสิ่งที่ทุกคนคิดรวมไปทั้งหลี่ซัวและ ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์
หลังจากที่เขาใช้สกิล [หลบซ่อน] ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็รีบวิ่งไปด้านหลังหวังหยู่ในขณะที่หวังหยู่นั้นยังคงไม่ได้ขยับตัวเลยสักนิด
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็ใช้กริชของเขาและเล็งไปที่ด้านหลังของหวังหยู่
ในวินาทีนั้นเอง เขาก็บิดตัวและทำให้การโจมตีของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นพลาดอย่างสมบูรณ์แบบ.....เนื่องจากดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นโจมตี ทำให้เขานั้นหายจากโหมดล่องหนอย่างไม่เต็มใจและกลับกลายเป็นมองเห็นอีกครั้งหนึ่ง
“นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง และก็ใช้ [เฮสต์] ด้วยสัญชาตญาณแล้วเขาก็รีบโจมตีอีกครั้งหนึ่ง
“ไม่เลว!”ดวงตาของหวังหยู่ก็แคบลงแล้วเขาก็รีบหลบ
นักฆ่านั้นเป็นอาชีพที่คล่องแคล่วและพลิ้วไหวมากที่สุด แต่ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นก็ยังคงเพิ่มค่าสถานะทั้งหมดลงไปในค่าความคล่องแคล่ว ถึงแม้ว่าหวังหยู่สามารถที่จะเห็นวิถีของการโจมตีได้ มันก็เป็นเรื่องยากมากที่จะหลบมันได้
เพียงแค่การโจมตีของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นเหมือนจะโจมตีพลาดและโจมตีโดนแต่อากาศอีกครั้งหนึ่ง เขาก็ไม่ลังเลใดๆและดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็โจมตีอีกครั้งหนึ่งไปที่หน้าอกของหวังหยู่
หวังหยู่ก็หลบไปด้านข้างและหลบการโจมตีดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์แล้วเขาก็ไปถึงด้านหลังของเขา และก็ยื่นมือไปจับที่ไหล่ของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นตกใจแล้วเขาก็รีบเหวี่ยงกริชไปที่ด้านหลังของเขาใส่เอวของหวังหยู่
ถ้าเป็นผู้เล่นธรรมดาทั่วไป เขาก็คงจะพยายามต่อต้านการโจมตีสวนกลับของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ แต่หวังหยู่นั้นเป็นผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้พร้อมกับความสามารถในการคาดเดาถึงอันตราย เขาก็รีบปล่อยไหล่ของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์แล้วเขาก็เตะไปที่ตูดของเขา และส่งเขากระเด็นไป ก่อนที่เขาจะหายตัวไปอีกครั้งหนึ่ง
ฝูงชนนั้นมึนงงอย่างมากกับฉากที่เกิดขึ้น
ถึงแม้ว่าทั้งคู่นั้นจะแลกหมัดกันเพียงไม่กี่วินาที แต่ระดับการต่อสู้นี้ก็สูงเกินกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้
นี่มันมากกว่าการเหวี่ยงดาบไปรอบๆโดยใช้สกิล จากช่วงวินาทีแรกที่ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ใช้ [หลบซ่อน] หลังจากนั้นก็ใช้ [ฟันด้านหลัง] และก็รีบฆ่าศัตรูอย่างโหดเหี้ยม แต่นี่คือเหตุผลที่ผู้คนมากมายนั้นคิดว่า “ถ้าฉันมีอุปกรณ์แบบเดียวกันเขาละก็ ฉันก็สามารถที่จะทำแบบนั้นได้ด้วยเช่นกัน”
มีเพียงตอนที่พวกเขานั้นสุดท้ายก็เข้าใจว่าความแตกต่างระหว่างความสามารถของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์กับพวกเขานั้นมากมายเท่าไหร่ พวกเขาก็มองไปที่หวังหยู่โดยท่าทางที่แปลกไป
เพียงแค่คนที่ดื้อรั้นแบบดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ยังไม่สามารถที่จะได้เปรียบกับหวังหยู่ และก็ยังโดนเขาเตะอีกด้วย ชายคนนี้มันไม่ธรรมดาจริงๆ!
หวังหยู่นั้นก็ประหลาดใจอย่างมากกับดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ ไม่ใช่เพียงแค่เพราะว่าเขานั้นเป็นใครบางคนที่เล่นโหมดอิสระ แต่เนื่องจากปฏิกิริยาความเร็วของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์
สำหรับผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แบบเขานั้น หวังหยู่ก็สามารถที่จะค้นพบได้อย่างง่ายดายว่าดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ไม่ได้ฝึกศิลปะการต่อสู้มาก่อน แต่เพียงแค่การแลกเปลี่ยนหมัดไม่กี่หมัด ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็ทำให้หวังหยู่นั้นต้องถอยหลังในแต่ละการโจมตี ความเร็วของปฏิกิริยาการต่อสู้ของเขานั้นสามารถที่จะเท่าเทียมกับผู้เชี่ยวชาญของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ได้เลย!
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริงๆที่คนที่มีความสามารถแบบนี้นั้นไม่ได้ฝึกฝนและไปเล่นเกมคอมพิวเตอร์ และช่วงชีวิตวัยเด็กอันเสียเปล่า.....หวังหยู่ส่ายหัวแล้วเขาก็ถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเขาควรที่จะรู้สึกเสียดายสำหรับดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์หรือว่าสำหรับศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดดี
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ที่กำลังใช้ [หลบซ่อน] นั้นถอนหายใจออกมาอย่างชื่นชม ไม่ว่าจะเกม {REBIRTH} หรือเกมที่เก่ากว่านี้ เขานั้นใช้ปฏิกิริยาอันรวดเร็วของเขาที่เหนือกว่านั้นโค่นล้มศัตรู แต่ในวันนี้เขานั้นพบเจอกับสัตว์ประหลาดที่สามารถตามเขาทันได้
หลบการโจมตีของเขาได้สองครั้งนั้นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาก็คือหวังหยู่สามารถที่จะค้นพบและหลบมันก่อนที่จะเริ่มการโจมตีได้ ที่ซึ่งออกมาจากด้านข้าง ชายคนนี้ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแล้ว!
ถึงแม้ว่าเขาเคยจะได้ยินเกี่ยวกับผู้เล่นทั้งหมดของนิกายซวนเฉินว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็ไม่เคยเชื่อมัน การที่โดยพบเจออย่างบังเอิญกับผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถแบบนี้นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าผู้เล่นคนอื่นจะเป็นด้วย..
แล้วเขาก็ยืนอย่างเงียบๆและมองดูไปที่หวังหยู่ ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็เตรียมตัวของเขาและรอคอยที่หวังหยู่จะลดการป้องกันลงก่อนที่เขาจะโจมตีอีกครั้ง
ใครจะไปคิดว่าหวังหยู่จะชี้มาตำแหน่งที่ๆเขานั้นยืนอยู่และเขาก็ประกาศ “มันไร้ประโยชน์ที่จะใช้ [หลบซ่อน] ต่อผม ทำไมนายไม่มาเผชิญหน้ากับผมตรงๆและสู้ระยะประชิดกันแทนละ!”
“นายกำลังพูดกับฉันงั้นเหรอ?”
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็มองไปรอบๆก่อนที่จะยืนยันว่าหวังหยู่นั้นกำลังคุยกับเขาอยู่
“นายกำลังเล่นเล่ห์กลอะไรอยู่? ฉันไม่หล่นลงไปหรอก!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์แล้วเขาก็เดินไปด้านข้าง แล้วก็เตรียมการโจมตีหวังหยู่จากด้านหลังของเขาอีกครั้งหนึ่ง
“เฮ้ อย่าเมินผมสิ! นายคิดจริงๆเหรอว่าผมจะไม่มีทางที่จะจัดการกับ [หลบซ่อน] ของนายได้หน่ะ?”หวังหยู่ตะโกนแล้วเขาก็หยิบถุงที่ใส่ผงหินปูนออกมาและขว้างใส่ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ แล้วก็กระแทกเข้ากับใบหน้าของเขา หลังจากที่หมอกสีขาวนั้นจางหายไป รูปร่างของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็สามารถที่จะเห็นตัวได้
ใบหน้าของฝูงชนนั้นเต็มไปด้วยความสับสนเมื่อเขาเห็นตำแหน่งของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์เปิดเผย….
“เหี้....อะไรวะ! เขาสามารถที่จะเห็นดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ได้จริงๆ!”ฝูงชนอ้าปากค้าง
“เอาไงกันต่อ? นายยังต้องการที่จะสู้อีกไหม?”หวังหยู่ถามเมื่อเขานั้นพูดไปกับดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นและไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ
คำพูดของหวังหยู่นั้นทำให้ความคิดของเขาพังทลายและกลับมาสู่โลกความเป็นจริง
“ไม่ละ ฉันขอยอมแพ้!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ตอบกลับแบบไม่แตกต่างออกไป
สกิลที่ดีที่สุดของนักฆ่าก็คือสกิล [หลบซ่อน] ทันทีที่พวกเขาสูญเสียมันไป ประสิทธิภาพในการต่อสู้ก็ลดลงไปครึ่งหนึ่ง
เพียงแค่การแลกหมัดไม่กี่หมัด ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็สามารถบอกได้ว่าเขาไม่ใช่คู่มือกับหวังหยู่ เขารู้ว่าเขานั้นไม่สามารถที่จะสู้กับหวังหยู่ในระยะประชิดได้ ถ้าเขาไม่พึ่ง [หลบซ่อน]
“นายแข็งแกร่งมากจริงๆ! ฉันไม่เคยเจอใครแบบนายมาก่อน!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ถอนหายใจด้วยความชื่นชม
“นายด้วยเช่นกัน!” หวังหยู่ตอบกลับแล้วเขาก็หมายถึงแบบนั้นจริงๆ
“ฉันหวังไว้ว่าจะได้ท้าทายนายอีกครั้งหนึ่ง!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์จ้องไปที่ดวงตาของหวังหยู่เมื่อเขานั้นพูด
“ไปกันเถอะ!”
“อะไร? พวกเราจะไปแบบนั้นนี่นะ? พวกเรามีคนมากกว่ายี่สิบคนอยู่ตรงนี้และพวกเราจะยอมให้เควสนี้กับพวกเขาอย่างงี้อะนะ?”ฝูงชนบ่น
“ให้พวกเขาไป มันก็เป็นเพียงแค่เควส? อย่าลืมคติประจำกิลด์ของเรา กล้าที่จะพนัน กล้าที่จะเสีย!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ตอบกลับ
“ไปกันเถอะ สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเควสของบอสอยู่ดี....”
ในช่วงไม่กี่พริบตา ผู้เล่นของคฤหาสน์อันธกาลก็จากไปกันหมทด
“เอาละ ทำไมเธอไม่เข้าไปข้างในละ....ผมจะรอเธออยู่ที่นี่เอง”หวังหยู่แนะนำหลี่ซัว
“โอเค!”หลี่ซัวพยักหน้าแล้วเธอก็รีบเข้าไปในอาราม
