Chapter 55: หยิ่งยโส
Chapter 55: หยิ่งยโส
ผู้เล่นจากกิลด์คฤหาสน์อันธกาลนั้นยิ้มอย่างเจื่อนๆเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของหวังหยู่ และก็สับสนกับการท้าทายของเขา สุดท้ายแล้วพวกเขาก็มีเพียงแค่สองคนในการเผชิญหน้ากับกิลด์ที่มี27คนอย่างงั้นเหรอ? มันน่าสับสนเป็นอย่างมากกับพวกเขาที่นักต่อสู้คนนี้กล้าที่จะประกาศว่าเขาสามารถที่จะกวาดล้างทุกคนออกไปได้
ไอ้เหี้ยนี้ไม่ได้ดูเหมือนมีความแข็งแกร่งเพียงพอค้ำจุนคำพูดของเขาได้ เขาจะต้องเป็นพวกเสียประสาทในการท้าทายของพวกเขาอย่างแน่นอน….
ถึงแม้ว่าคฤหาสน์อันธกาลนั้นจะไม่ใช่กิลด์ใหญ่ แต่ก็ยังมีผู้เล่นจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในสตูดิโอเกมเดียวกันและเล่นด้วยกัน ด้วยเหตุผลนี้นั้นทำให้พวกเขานั้นรวมตัวกันอย่างเหนียวแน่นและมีทีมเวิร์คที่สุดยอดอย่างไม่น่าเชื่อ ในขณะที่พวกเขานั้นยังไม่ได้สร้างชื่อสำหรับพวกเขาในเมืองรัตติกาล พวกเขาก็ไม่อดทนได้กับความจริงที่ว่ามีคนเพียงสองคนท้าทายพวกเขาในการต่อสู้จนถึงแก่ความตาย พวกเขาก็หยิบอาวุธออกมาและเตรียมตัวที่จะต่อสู้กับสองคนนี้
“พวกนายกล้ามาก! พวกนายอยู่กิลด์อะไร? นายไม่เคยได้ยินชื่อของ ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์งั้นเหรอ?”หัวหน้ากลุ่มจ้องมาที่หวังหยู่แล้วเขาก็ถามขึ้น
เมื่อเห็นความหน้าด้านของหวังหยู่แล้ว ปลาตะเพียนแห่งความลับก็คิดว่าเขานั้นเป็นผู้เล่นระดับสูงของกิลด์ใหญ่ ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องการแก้ไขปัญหานี้อย่างระมัดระวัง แต่เขาก็ตกใจเมื่อเขามองไปที่ตราบนหน้าอกของหวังหยู่ ตราไทจิ? นี่มันกิลด์บ้าอะไรวะนั่น?
หวังหยู่ส่ายหัว นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เล่นเกมแบบนี้ เขานั้นยังคงจำไม่ได้ถึงผู้เล่นระดับสูงใน {REBIRTH} เลยด้วยซ้ำ ถ้าพวกเขามายืนอยู่ด้านหน้าของเขา
“นายคือ ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์งั้นเหรอ?”หลี่ซัวอุทาน
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ยิ้มกว้างเมื่อเขาเห็นใครบางคนจดจำเขาได้ และเป็นเด็กผู้หญิงที่สวยงามแบบนั้น
“ใช่แล้ว! ตัวเป็นๆนี่ละ!”
“ดังนั้น ถ้าเขาเป็นดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์แล้วเป็นยังไง? เขาแข็งแกร่งอย่างงั้นเหรอ?”หวังหยู่เกาหัวแล้วเขาก็ถาม
“แน่นอนว่าเขาแข็งแกร่ง ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นเป็นนักรบรับจ้างชื่อดังในเรื่องความสามารถในการสังหารผู้เล่น…”หลี่ซัวตอบกลับ
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นเป็นใครบางคนที่เล่นเกมเพื่อหาเงินมาใช้ชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตามงานที่เขาทำนั้นมันแตกต่างจากสตูดิโอหาเงินธรรมดาทั่วไป ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นไม่ได้สนใจการเล่นเกมเหมือนกับผู้เล่นธรรมดาทั่วไป งานที่เขาตกลงทำนั้นเกี่ยวข้องกับการช่วยเหลือผู้เล่นในการPKคนอื่น
การช่วยผู้คนPKผู้เล่นคนอื่นนั้นเขาก็ถูกคนอื่นเรียกเขาว่านักฆ่า
ตั้งแต่ที่มันเป็นเกม มันก็ไม่ขาดผู้เล่นที่ร่ำรวย อย่างไรก็ตามมันก็ยังมีพวกผู้เล่นที่ต้องการจ่ายเงินลงไปจำนวนมากเพื่อที่จะได้อุปกรณ์ที่ดีที่สุด แต่ก็ยังคงกำจัดฝั่งตรงข้ามไม่ได้ ผู้คนประเภทนี้นั้นจะมาข้องเกี่ยวกับการใช้บริการของผู้เล่นแบบดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์
แต่เนื่องจากดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ค่อนข้างที่มีประวัติที่สูง ทำให้เป็นที่ดึงดูดความสนใจกับพวกผู้เล่นที่ตามหา ทุกครั้งที่เขานั้นตกลงที่จะทำภารกิจ เขาจะแจ้งเตือนเป้าหมายก่อนว่าเขานั้นกำลังจะมา เขานั้นน่าจะเป็นนักฆ่าที่หยิ่งยโสโอหังมากที่สุดในโลก อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าตกตะลึงมากกว่าก็คือเขาไม่เคยล้มเหลวในการฆ่าเป้าหมายของเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่แม้แต่ครั้งเดียว ทำให้เขาได้รับสมญานาม “ราชานักรบรับจ้าง”
เนื่องจากความสามารถในการPKของเขาแล้ว มันก็ไม่มีกิลด์มากสักเท่าไหร่ที่จะกล้ายั่วยุกับเขา นี่ทำให้คฤหาสน์อันธกาลนั้นสามารถที่จะก่อสร้างขึ้นมาในเมืองรัตติกาล และก็มีอิทธิพลของตัว
สำหรับผู้เล่นที่เป็นผู้เชี่ยวชาญนั้น หลี่ซัวนั้นก็เคยได้ยินเกี่ยวกับ “ราชานักรบรับจ้าง”และวีรกรรมของเขามาก่อน
“ชิ ถ้าเขานั้นยอดเยี่ยมขนาดนั้นทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนิกายซวนเฉินมาก่อนกัน?”หวังหยู่ถามแล้วเขาก็ชี้ไปที่ตราบนหน้าอกของเขา
ถึงแม้ว่าผู้เล่นของนิกายซวนเฉินนั้นจะไม่ค่อยชอบรวมตัวกัน แต่ถ้าพวกเขาเดินบนถนนพร้อมกัน ก็จะไม่มีใครสักคนที่ไม่รู้จักพวกเขา ถ้าไอ้บัดซบนี่มันโด่งดังจริงๆละก็ ถ้าอย่างงั้นทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนิกายซวนเฉินมาก่อน
“ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นปกติแล้วจะเล่นเกมแนวตะวันตก ในขณะที่นิกายซวนเฉินนั้นจะเล่นในเกมแนวกำลังภายใน มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่พวกเขานั้นไม่เคยพบกันมาก่อน”หลี่ซัวอธิบาย
“นายมาจากนิกายซวนเฉิน?”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินคำพูดของหวังหยู่ เขานั้นเคยได้ยินมาว่าพวกผู้เชี่ยวชาญพวกนั้นจะชอบเล่นคนเดียว ใครจะไปคิดว่าเขาจะได้มีโอกาสในการพบใครสักคนหนึ่งในวันนี้
“ถูกแล้ว!”หวังหยู่พยักหน้า
“ฮ่าๆ ดังนั้นนายก็เป็นหนึ่งในกิลด์หน้าด้านนั่น…”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์และลูกน้องของเขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของหวังหยู่
ตั้งแต่ที่นิกายซวนเฉินนั้นท้ายทุกกิลด์ใน {REBIRTH} และพวกเขาก็ทำสำเร็จในเควสป้องกันสำนักงานใหญ่ พวกเขานั้นก็ถูกตราหน้าไว้ว่า “กิลด์ที่หน้าด้าน” สำหรับผู้เล่นคนอื่น
หวังหยู่ยิ้มอย่างเจื่อนๆแล้วเขาก็จ้องไปที่ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ และเมินเฉยกับผู้คนที่อยู่ล้อมรอบเขา
“ผมได้ยินมาว่าความสามารถในการสู้กับผู้เล่นของนายนั้นสูงส่งมากใช่ไหม?”
“ถูกแล้ว!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ตอบกลับอย่างมั่นใจ
“นายนี่ไม่ถ่อมตัวเลยแม้แต่น้อย….”หวังหยู่หัวเราะ
“แน่นอน ถ้าใครสักคนที่มีความสามารถนั้นถ่อมตัว ถ้าอย่างงั้นทุกคนก็จะต้องซ่อนใบหน้าของพวกเขาไว้ด้วยความละอายใจ!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์หัวเราะเยาะ
“ไม่เลว!”หวังหยู่ตอบแล้วเขาก็จับไปที่คางแล้วก็พูดขึ้น “ที่จริงแล้ว ผมก็ยอดเยี่ยมด้วยเช่นกัน!”
“ใครจะไปรู้วิธีอวดอ้างของตัวเองกัน!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ตะโกน มันเหมือนกับว่าเขาไม่ได้คิดว่าการพูดคุยของเขาก่อนหน้านี้นั้นคือการยกย่องตัวเองยังไงยังงั้น
“นายกล้าที่จะแข่งขันกับผมไหม?”หวังหยู่นั้นนับถือดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์กับความมั่นใจของเขาจริงๆ
“พวกเราจะแข่งขันกันยังไง?”
“การต่อสู้เพียงคนเดียว ใครก็ตามที่พ่ายแพ้จะต้องยกเลิกเควสของพวกเขา นายคิดว่ายังไงละ?”หวังหยู่ตอบกลับ
“นายกล้ามาก แต่พวกเรามีคนยี่สิบเจ็ดคนและนายก็มีเพยีงแค่สองคน ทำไมฉันจะต้องยอมรับการแข่งขันกับนายด้วย?”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์เย้ย
ไอ้บัดซบนี่ไม่ใช่คนโง่จริงๆ
“เพราะว่าผมกลัวที่จะทำให้พวกนายสูญเสียค่าประสบการณ์นะสิ….”หวังหยู่ตอบกลับอย่างซื่อสัตย์
“เหี้...!”
คำพูดของหวังหญู่นั้นทำให้สมาชิกทั้งหมดของคฤหาสน์อันธกาลกราดเกรี้ยว
หลังจากที่ติดตามดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์มาเป็นระยะเวลานาน ผู้เล่นพวกนี้ก็รู้ว่าอะไรคือความหมายของคำว่าหยิ่งยโส..... แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะพบกับใครบางคนที่หยิ่งยโสโอหังมากกว่าหัวหน้าของพวกเขาซะอีก
“ไม่สามารถที่จะรับได้ ถ้าพวกเราสูญเสียค่าประสบการณ์งั้นเหรอ?”
เหี้..... ชายคนรู้อย่างชัดเจนว่าเขานั้นกำลังเผชิญหน้ากับ “ราชานักรบนักจ้าง” แต่เขาก็ยังกล้าที่จะพูดคำพูดที่โอหังแบบนี้ออกมาได้
พวกนาย นี่มันรวมทั้งดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์และคนอื่นทุกคนที่อยู่ตอนนี้ นี่มันความคิดที่หยิ่งยโสอะไรแบบนี้
“เฒ่าฟิชเชอร์ รีบไปแสดงให้เห็นถึงความสามารถของนายซะ!”ทุกคนตะโกน
ทุกคนนั้นรู้ว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ให้ค่ากับ ‘ใบหน้า’ ของเขามาก ถ้าเขานั้นลังเลที่จะยอมรับการท้าทายในตอนนี้ มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขานั้นหวาดกลัวหวังหยู่งั้นเหรอ?
ถ้านายสามารถที่จะดูถูกพวกเราได้ละก็ พวกเราก็สามารถที่จะดูถูกนายได้ด้วยเช่นกัน! พวกเราเพียงแค่ต้องการผู้คนเพียงคนเดียวในการจัดการกับพวกนาย! นี่คือความคิดของเหล่าผู้เล่นในกิลด์คฤหาสน์อันธกาล
ความกราดเกรี้ยวดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์นั้นเกือบจะถึงจุดเดือด เขานั้นเป็นผู้เล่นที่ชอบเย้ยหยันใส่ผู้เล่นคนอื่น แต่ตอนนี้มันกลับด้านกันในตอนนี้
“มันเป็นเรื่องที่พูดกันว่าผู้เล่นของนิกายซวนเฉินนั้นขึ้นอยู่กับอุปกรณ์ของพวกเขาและพวกเขาก็ไม่ได้มีความสามารถใดๆ เราจะมาดูกันว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า!”ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ขู่คำรามออกมาแล้วเขาก็หยิบกริชออกมา
“ทำไมนายจะไม่มาทดลองกับผมละ ถ้างั้น!”หวังหยู่ก็ยั่วยุดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ต่อ
ดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์ก็จ้องอย่างดุร้ายใส่หวังหยู่แล้วร่างกายของเขาๆก็จางหายไปกลางอากาศ
“ไอ้โง่นี้.....เมื่อคิดว่าเขานั้นตกลงไปในการยั่วยุอันเล็กน้อยแบบนี้นี่มัน….เขามันช่างไร้ความหวังจริงๆ”หวังหยู่หัวเราะกับตัวเอง
หลี่ซัวนั้นสับสน ไม่ใช่พวกเธอนั้นกำลังจะสู้แบบคนทั้งหมดรุมคนเพียงคนเดียวงั้นเหรอ? ทำไมสถานการณ์ถึงเปลี่ยนกลายเป็นหนึ่งต่อหนึ่งแทนละ?
หวังหยู่ไม่มีความกระวนกระวายใจใดๆเมื่อเผชิญหน้ากับชายทั้งยี่สิบเจ็ดคนเพียงคนเดียว เหตุผลเพียงอย่างเดียวที่เขายั่วยุดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์เพื่อให้การเป็นต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งนั้นก็เพื่อหลี่ซัว
ถ้าพวกเขานั้นโดนล้อมรอบ นักบวชที่เปราะบางแบบหลี่ซัวนั้นก็ไม่มีกำลังในการต่อต้านการโดนฆ่า ในขณะที่หวังหยู่นั้นก็ไม่มีปัญหาในการป้องกันตัวของเขาเอง
ในจุดนี้ พวกเขาไม่ได้รู้ว่าเควสมันจะล้มเหลวไหมถ้าหลี่ซัวนั้นตายลง พวกเขาไม่สามารถที่จะรับความเสี่ยงนี้ได้!
เมื่อหวังหยู่คิดเกี่ยวกับเควสแบบสองฝ่าย เขาก็เริ่มคิดเกี่ยวกับวิธีการที่จะทำให้เขามั่นใจว่าหลี่ซัวนั้นปลอดภัย ใครจะไปคิดว่าผู้เล่นที่เป็นหัวหน้ากิลด์ของคฤหาสน์อันธกาลจะเป็นคนโง่ที่เลือดร้อน และโดนยั่วยุให้ต่อสู้ได้อย่างง่ายดายกับคำพูดไม่กี่ประโยคกัน
แน่นอนว่าสมาชิกของกิลด์คฤหาสน์อันธกาลนั้นไม่ได้ถูกยั่วยุได้อย่างง่ายเนื่องจากหวังหยู่ที่มีความสามารถในการยั่วยุคนอื่น แต่เนื่องจากพวกเขาเชื่อมั่นในความสามารถของดาร์คนอร์ท ฟิชเชอร์อย่างสมบูรณ์
