ตอนที่ 236 ไม่ดีกว่าก็พอๆกัน

"ถ้าได้แข่ง เดี๋ยวก็รู้เอง" หานเซิ่นตอบพร้อมกับยิ้ม

พวกนักเรียนปี 4 ต่างก็มองหานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ ถ้าเป็นเด็กปี 1 คนอื่น พวกเขาคงจะต่อว่านักเรียนคนนั้นแน่ที่ไม่รู้จักประเมินตัวเอง

แต่ในเมื่อหานเซิ่นเป็นคนพูด พวกเขาเลยอยู่เงียบๆ ยังไงซะหานเซิ่นก็คือเด็กอัจฉริยะที่สุดในโรงเรียนตอนนี้ เขาโชว์ฟอร์มสุดยอดในการแข่งมาแล้ว แต่กระนั้นพวกเขาก็ยังรู้สึกว่าหานเซิ่นนั้นพูดโอ้อวดเกิน

ซื่อถูเซียงพอใจกับคำตอบของหานเซิ่นมาก เธอดีใจที่อย่างน้อยก็มีคนที่พอจะสร้างกำลังใจให้ทีมได้ เหยี่ยวดำเป็นผู้แพ้มานานแล้ว มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกปี 4 จะไม่มีความมั่นใจ

"เดี๋ยวพวกเราจะมาดูวีดิโออีกอันหนึ่ง นี่ก็เป็นผู้ที่ยังไม่วิวัฒนาการเหมือนกัน"

ซื่อถูเซียงเปิดวิดีโออีกอัน ดูจากภาพโฮโลแกรมแล้วน่าจะเป็นการเล่นเกมจำลอง

"มันคือเกมป่านกขาวในซาจิทาเรียส" มีบางคนจำมันได้

เมื่อวิดีโอเริ่มเล่น หานเซิ่นต้องประหลาดใจกับภาพที่เห็น มันคือวีดิโอการทดสอบของเขาเอง

"คนคนนี้คือใคร? นั่นมันไม่ใช่คนแล้ว!" ซื่อจื้อคังเบิกตากว้าง

"นี่มันต้องเป็นของปลอมแน่"

"เขาเป็นผู้ยังไม่วิวัฒนาการจริงๆหรอเนี่ย?"

"นี่ก็จิงจี้อู่งั้นหรอ?"

"ฉันเคยดูมันแล้ว มันเป็นของจริงแน่นอน เว็บไซต์ทางการออกมารับรองแล้ว"

"ฉันเคยเล่นเกมนี้ แต่ไม่คิดว่าจะมีคนทำได้ถึงขนาดนี้ เขาเป็นใครกันแน่?"

"เขาเป็นใครไม่สำคัญ ถ้าเทียบเขากับจิงจี้อู่ พวกเธอคิดว่ายังไง?" ซื่อถูเซียงถาม

"มันยากจะเทียบได้ ถ้าไม่ลองแข่งกันจริงๆ คงบอกไม่ได้"

ทุกคนเริ่มครุ่นคิด จิงจี้อู่แข็งแกร่งราวกับปีศาจจริงๆ แต่คนในวิดีโอเมื่อสักครู่ก็ดูเหนือมนุษย์มาก มันบอกยากจริงๆว่าใครมีฝีมือธนูเหนือกว่า

"เนื่องจากมีคนอื่นที่พอจะสู้กับจิงจี้อู่ได้ แล้วทำไมพวกเธอจะทำบ้างไม่ได้?" ซื่อถูเซียงถาม

ไม่มีใครตอบ พวกเขาต่างก็คิดว่า 'จะบ้าหรอโค้ช ใครจะไปแข่งกับปีศาจพวกนี้ได้?'

แม้พวกเขาจะเข้าใจความหวังดีของซื่อถูเซียงที่พยายามจะกระตุ้นพวกเขา แต่ตอนนี้มันเหมือนกับทำให้พวกเขาสิ้นหวังยิ่งกว่าเดิม เนื่องจากเธอมาเปิดวิดีโอของ 2 คนที่มีฝีมือสูงเกินไป

"หานเซิ่น เธอคิดว่าฝีมือของเธอ พอจะเทียบกับคนคนนี้ได้ไหม?"

ซื่อถูเซียงถามหานเซิ่น เธอต้องการให้หานเซิ่นเป็นผู้นำทีมในทัวร์นาเมนต์นี้ ถ้าเขาเองยังไม่มีความมั่นใจ ปีนี้เหยี่ยวดำก็คงหมดหวังแน่นอน

"ผมคิดว่าผมอาจจะทำได้ดีกว่านี้นิดหน่อย หรือไม่ก็ทำได้พอๆกับเขา"

หานเซิ่นกลืนน้ำลายก่อนจะตอบ เนื่องจากมันเป็นวีดิโอของเขาเอง อย่างน้อยๆเขาก็น่าจะทำได้พอๆกับตัวเขาก่อนหน้านี้ แต่เขาคิดว่าถ้าได้ลองอีกครั้ง เขาอาจจะทำได้ดีกว่านี้

หานเซิ่นยังสงสัยว่าทำไมวิดีโอของเขาถึงรั่วไหลออกมาไวขนาดนี้ แต่โชคดีที่วิดีโอนี้ปกปิดตัวตนของผู้ทดสอบไว้ เลยไม่มีใครรู้ว่าเป็นเขา

เขาคิดว่าไม่น่าใช่ซินเสวียน แต่จะมีใครอีกที่เข้ามาอัดวิดีโอการทดสอบของเขาได้

แต่หานเซิ่นก็ไม่ได้สนใจมันมาก ถึงจะมีคนรู้ว่าเป็นเขา มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

คำตอบของหานเซิ่นดูโอ้อวดมากสำหรับคนอื่นๆ ระดับของคนที่อยู่ในวิดีโอ มันอยู่ในระดับท็อปของกาแล็กซี่อย่างไม่ต้องสงสัย ถึงหานเซิ่นจะทำได้ดีในการแข่งขันวอเฟรม และมวยขาวและดำ แต่เขาแทบจะไม่ได้เข้ามาเรียนวิชาธนูเลย

มันเหมือนกับสิ่งที่ซื่อถูเซียงเคยคิดก่อนหน้านี้ เพื่อนร่วมทีมของเขาก็ไม่มั่นใจในฝีมือการยิงธนูของหานเซิ่น และลังเลว่าจะเชื่อว่าเขามีฝีมือระดับนั้นจริง

ซื่อถูเซียงพอใจกับคำตอบขอบหานเซิ่นมาก เธอคิดว่าเขามีความมั่นใจ ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ดีของคนที่จะเป็นผู้นำทีม พวกนักเรียนปี 4 เป็นนักธนูที่ดีก็จริง แต่พวกเขามักจะขาดความมั่นใจ

"ยอดเยี่ยมมาก ปีนี้เป้าหมายของเราคือการเอาชนะโรงเรียนทหารส่วนกลางให้ได้ พวกเราต้องฝึกซ้อมให้หนัก เพื่อทำเป้าหมายนี้ให้สำเร็จ" ซื่อถูเซียงประกายเป้าหมายของปีนี้ และขอให้ทุกคนให้ความร่วมมือด้วย

"เซิ่น นายคิดว่านายอยู่ระดับเดียวกับคนคนนั้นจริงๆหรอ?" จางหยางถามหานเซิ่นระหว่างทางเดินกลับหอพัก

ซื่อจื้อคังและลู่เหมินเองก็มองมาที่หานเซิ่นเช่นกัน พวกเขาอยากจะฟังคำตอบของหานเซิ่น

"นายหมายถึงวิดีโอไหนล่ะ?" หานเซิ่นถาม

"จิงจี้อู่ นายคิดว่ายังไง?" จางหยางเบิกตากว้าง ฟังจากที่เขาพูดเหมือนกับหานเซิ่นคิดว่าเขาพอจะสู้กับพวกเขาทั้ง 2 คนได้

"จิงจี้อู่ ฝีมือสูง ยากจะหาคนเทียบได้ ระดับความแข็งแกร่งของเขาก็สูงมาก ถ้าเทียบกับเขาแล้ว ฉันยังมีความแข็งแกร่งทางร่างกายสู้เขาไม่ได้"

หลังจากดูวิดีโอของจิงจี้อู่ หานเซิ่นก็คิดว่าเขาเป็นคู่ต่อสู้ที่สุดหินเลยทีเดียว

เทคนิคของเขาไม่ได้พิสดารอะไร แต่เน้นใช้งานได้จริง ยิ่งกว่านั้นเขายังมีระดับความแข็งแกร่งที่เหนือชั้นมาก ดังนั้นยากที่จะมีคนในระดับผู้ที่ยังไม่วิวัฒนาการสู้เขาได้

ระดับความแข็งแกร่งของหานเซิ่นเองก็อยู่ในระดับท็อปของผู้ยังไม่วิวัฒนาการ แต่เขาคิดว่ายังเป็นรองจิงจี้อู่

ในตอนนี้จีโนพ้อยกลายพันธ์และเลือดศักดิ์สิทธิของหานเซิ่นยังไม่เต็ม และวิชากายหยกก็ยังฝึกไม่สำเร็จแม้แต่ขั้นแรกด้วยซ้ำ ถ้าเขาสามารถปรับปรุง 2 อย่างนี้ได้ เขาน่าจะเอาชนะจิงจี้อู่ได้

"เซิ่น นายคิดว่านายแข็งแกร่งพอๆกับคนที่ทดสอบเกมป่านกขาวจริงๆหรอ?" ซื่อจื้อคังสงสัยจนต้องเอ่ยถาม

เนื่องจากเขาเป็นนักเรียนหน่วยธนู เขารู้ดีว่ามันยากแค่ไหน ถึงจะทำได้ขนาดนั้น นั่นคือเป้าหมายสูงสุดของนักธนูทุกคน

"ไม่พอๆกันก็อาจจะดีกว่านั้นนิดหน่อย" หานเซิ่นยักไหล่และตอบ

"ถ้าแบบนั้นนายก็น่าจะทดสอบในโรงเรียนให้มันเห็นๆกันไปเลย ไอ้พวกปี 4 มันจะได้ไม่มามองเราด้วยสายตาแบบนั้น" ซื่อจื้อคังพูดด้วยความโมโห

แม้ว่าพวกปี 4 จะไม่ได้พูดดูถูกหานเซิ่นต่อหน้า แต่สายตาที่พวกเขามองมามันเป็นสายตาที่ดูถูก ทำให้ซื่อจื้อคังโกรธมาก

"ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรหรอก พวกเขาก็แค่คนแปลกหน้า เดี๋ยวพอแข่งจริงพวกเขาก็รู้เองแหละ" ลู่เหมินพูด

จางหยางพยักหน้า "พวกเราไม่ต้องไปสนใจพวกเขา แค่ตั้งใจฝึกซ้อมให้หนัก ถ้าโค้ชส่งพวกเราไปแข่ง พวกเราจะแสดงให้พวกเขาเห็นว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ในการแข่งขัน"

ซื่อจื้อคังยอมล้มเลิกความคิดที่จะให้หานเซิ่นพิสูจน์ให้คนอื่นได้เห็น

"หานเซิ่น คุณพอจะมีเวลาว่างไหม?" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา ตอนที่พวกเขากำลังเดินกลับหอพัก