ตอนที่ 41 - คุณลุงกับเด็กน้อย   

ตอนที่ 41 - คุณลุงกับเด็กน้อย

 

ในพริบตาวันเสาร์ได้มาถึงแล้วและสือเหล่ยก็ได้รับโทรศัพท์จากจางเหมยเหมย ในเวลาบ่ายสองโมง เขาได้มาถึงที่บ้านของจางเหลียงเหลียงตามที่ได้สัญญาไว้และเคาะเบาๆไปที่ประตู

ประตูเปิดออกมาอย่างรวดเร็ว สือเหล่ยมองเด็กสาวที่บริสุทธิ์และสดใสอยู่ภายใน เขานิ่งอึ้งไปชั่วขณะและโพล่งออกมา "อั้ยย้า ขอโทษที ฉันเคาะผิดประตู......"

เด็กผู้หญิงที่อยู่ภายในเบ้ปากของเธอและพูด "คุณลุง ฉันแค่เปลี่ยนสไตล์ไปนิดหน่อยเท่านั้น คุณต้องมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ?"

ในเวลานี้สือเหล่ยรู้แล้วว่าเขาไม่ได้เคาะประตูผิด แต่......

แม้ว่าจะเห็นได้จากไทม์ไลน์ใน WeChat ของจางเหลียงเหลียงว่าเธอดูดีจริงๆ และแม้จะไม่มีรูปในไทม์ไลน์ แต่เขาก็สามารถมองเห็นมันได้จากรูปลักษณ์ของจางเหมยเหมย ซึ่งในตอนนั้นเธอได้แต่งหน้าหนาเตอะ ต่างจากในตอนนี้ที่เธอได้เปิดเผยความงามที่แท้จริงออกมา สือเหล่ยจึงรู้สึกประหลาดใจออกมา

ความงามบนใบหน้าของเธออาจจะยังไม่สุกงอมเนื่องจากเธอยังอายุเพียง 15 หรือ 16 ปีเท่านั้น แต่มันเห็นได้ชัดว่าเธอจะสวยขึ้นอีกหลังจากที่เธอโตขึ้น สือเหล่ยต้องยอมรับในทันทีว่าเขาตื่นตะลึง

"แบบนี้ก็ดีหนิ สาวน้อย ทำไมเธอถึงตัวเองให้เป็นเหมือนคนไร้บ้านแบบนั้น?"

สือเหล่ยพูดไปเรื่อยเปื่อยเพื่อพยายามที่จะซ่อนความเขินอายของเขาขณะที่เดินเข้ามาข้างใน

จางเหลียงเหลียงเบ้ปากของเธออีกครั้งและกรอกตาของเธอ "คุณลุง คุณล้าสมัยเกินไปแล้ว คุณแก่กว่าฉันไม่เท่าไรเอง สิ่งนั้นเค้าเรียกว่าการแต่งหน้าแบบสโม๊กกี้อาย มันเป็นเทรนด์เข้าใจไหม!"

สือเหล่ยพูดด้วยความดูหมื่น "สโม๊กกี้อายงั้นเหรอ? คนอื่นอาจจะพูดเกินจริงไปบ้าง แต่เธอน่ากลัวจริงๆ แม้ว่าฉันเองยังคิดว่าการแต่งหน้าของเธอมันเหมาะกับวันฮาโลวีนเลย ไม่ว่าใครจะมองมาที่มัน พวกเขาก็คงจะคิดว่าเธอเหมือนกับผี "

จางเหลียงเหลียงหัวเราะและควงแขนสือเหล่ย หน้าอกของเธอที่ยังไม่โตเต็มที่สัมผัสเข้ากับแขนของสือเหล่ย

ราวกับถูกไฟฟ้าดูด สือเหล่ยชัดแขนกลับมาด้วยแรงทั้งหมดของเขา แต่จางเหลียงเหลียงก็ยังตามเขามาราวกับเป็นดักแด้

"เฮ้ ปล่อยฉันนะ" สือเหล่ยรู้สึกอึดอัดมาก

จางเหลียงเหลียงยังคงยิ้ม "คุณลุง คุณไม่ใช่คนหัวโบราณแบบนี้ใช่ไหม? อย่าแสร้งทำเป็นว่าคุณไม่เคยสัมผัสผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยสิ "

"เธอเป็นผู้หญิงแล้วงั้นเหรอ?" สือเหล่ยแหกปาก

จางเหลียงเหลียงยื่นหน้าอกออกมาและพูดอย่างมั่นใจ "ฉันไม่ใช่งั้นเหรอ?"

สือเหล่ยยอมแพ้ แม้ว่าหน้าอกของเธอจะไม่ใหญ่ แต่เขาก็ยังคงรู้สึกถึงมันที่อยู่บนแขนของเขาและทำให้เขารู้สึกประหม่าออกมา เขาอดไม่ได้จริงๆ แม้ว่าเธอจะเป็นเด็ก แต่สือเหล่ยก็เป็นผู้ชายที่ปกติสมบูรณ์ ทั้งเขายังบริสุทธิ์มากว่ายี่สิบปีแล้ว เมื่อเป็นแบบนี้เขาจะอดทนได้อย่างไร?

เขาพยายามที่จะคลายมือของจางเหลียงเหลียง แต่ตีหน้าเคร่งขรึม "เธอเป็นแค่เด็กน้อย จริงไหม?"

"เฮ้! ฉันอายุ 16 แล้วนะ! "

"อายุจริงๆงั้นเหรอ? ไหนบัตรประชาชนของเธอ? เอามาให้ฉันดู! "

ในที่สุดจางเหลียงเหลียงก็ยอมแพ้ ในความเป็นจริงยังอีกสองสามเดือนกว่าที่เธอจะอายุ 16 ปีเต็ม ดังนั้นเธอจึงยังไม่มีบัตรประชาชน

เมื่อเห็นว่าจางเหลียงเหลียงยอมอ่อนลงแล้ว สือเหล่ยจึงไม่ได้ว่าอะไรและและยีหัวของเธอแทน ซึ่งในตอนนี้มันเป็นปกติและไม่มีสีใดอื่นอยู่บนนั้นอีกแล้ว จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา "เข้าไปข้างในกันแล้วเริ่มการสอนกันเถอะ "

เมื่อดันจางเหลียงเหลียงเข้าไปในห้องของเธอ มันก็ทำให้เขาประหลาดใจ ห้องของจางเหลียงเหลียงเองก็ได้เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มันไม่ได้อยู่ในสไตล์พังค์ที่เลอะเทอะอีกแล้ว โปสเตอร์แปลกๆทั้งหลายได้ถูกเอาออกจากผนังไป เตียงของเธอก็ถูกจัดไว้อย่างดีพร้อมด้วยโต๊ะทำงานที่เป็นระเบียบเรียบร้อย สือเหล่ยมองไปที่จางเหลียงเหลียงอีกครังและรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

"ค่อยดูเป็นห้องเด็กผู้หญิงหน่อยตอนนี้ สไตล์ก่อนหน้านี้ไม่เหมาะกับอายุของเธอจริงๆ"

"อายุ อะไรๆก็อายุ คุณก็รู้ว่าคุณไม่ได้แก่ไปกว่าฉันมาก เมื่อฉันเรียกว่าคุณว่าคุณลุง คุณคิดว่าคุณเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ?" จางเหลียงเหลียงนั่งลงบนเตียงด้วยความไม่พอใจ ดวงตาของเธอหันไปมองเธออื่นและไม่ได้มองมาที่สือเหล่ย

"งั้นห้ามเรียกฉันว่าคุณลุง ฉันยังหนุ่มยังแน่นและยังดูดีอยู่ เธออาจทำให้จิตใจของฉันบอบช้ำได้ถ้าเธอยังเรียกฉันว่าคุณลุงอยู่!" สือเหล่ยหยอกเธอ

จางเหลียงเหลียงมองไปที่สือเหล่ยและส่ายหน้: "หน้าไม่อาย พูดมาได้ยังไงว่าคุณยังหนุ่มยังแน่และยังดูดีเมื่อคุณยังเป็นแบบนี้อยู่ คุณอาจจะยังหนุ่มยังแน่นแต่เรื่องของความดูดีนั้น มันน่าจะขี้เหร่ซะมากกว่า ...... "

"ฉันจะเป็นคนขี้เหร่ได้ยังไง?!"

จางเหลียงเหลียงลุกขึ้นยืนและมองลงมาที่สือเหล่ยอย่างจริงจังและพูดอย่างจริงจังว่า "คุณไม่ใช่คนขี้เหร่ แต่คุณหน่ะห่างไกลจากความอ่อนเยาว์ไปสักหน่อย"

สือเหล่ยรู้สึกจุกที่อก ทุกๆวันเมื่อเขามองตัวเองในกระจก เขามักจะคิดว่าเขาดูดี แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกโจมตีโดยเด็กน้อยคนนี้ในวันนี้

"เฮ้ คุณลุง อย่าบอกนะว่าคุณโกรธ?" จางเหลียงเหลียงผลักสือเหล่ย เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร เธอจึงลอบหัวเราะและนั่งลงบนต้นขาของเขาซึ่งมันทำให้เขาสะดุ้งขึ้นมา

สือเหล่ยผลักจางเหลียงเหลียงออกไป แต่มันก็แรงมากจนทำให้จางเหลียงเหลียงเกือบจะล้มลงบนพื้น สือเหล่ยรีบพุ่งเข้าไปช่วยเธอไว้แต่จางเหลียงเหลียงกลับคว้าเข้าที่คอของเขา แม้ว่าเธอจะอายุยังน้อย แต่ความสูงของเธอก็มากกว่า 160 ซม. และมีน้ำหนักอย่างน้อย 40 กก. สือเหล่ยจึงไม่ได้ตั้งตัวและถูกลากลงมาโดยจางเหลียงเหลียง

โชคดีที่เบื้องล่างของจางเหลียงเหลียงเป็นเตียง แต่สิ่งที่ไม่ดีก็คือที่จางเหลียงเหลียงได้คว้าเขาไว้แน่นเกินไป ส่งผลให้ในท้ายที่สุดสือเหล่ยต้องล้มลงมาพร้อมๆกับเธอ

ใบหน้าของพวกเขาหันเข้าหากัน ทั้งสองสามารถรับรู้ถึงลมหายใจที่อบอุ่นของกันและกันได้ ร่างกายของเขากดลงร่างกายของเธอและใบหน้าของพวกเขาก็เกือบจะสัมผัสกัน

ถ้ามีคนเปิดประตูเข้ามา พวกเขาคงจะคิดว่าสือเหล่ยกำลังคุกคามทางเพศเด็กน้อยอยู่ แต่สือเหล่ยเองก็ตกใจเช่นกันเพราะเขาไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน

จางเหลียงเหลียงกลับใจถึงกว่าสือเหล่ย เธอตระหนักได้ถึงสถานการณ์ก่อนที่สือเหล่ยจะรู้สึก ไม่เพียงแต่เธอจะไม่รู้สึกตื่นตระหนก แต่เธอยังรู้สึกตื่นเต้นด้วยเล็กน้อย

สือเหล่ยพยายามจะดันตัวขึ้นจากเตียง เขาต้องการจะลุกขึ้นแต่จางเหลียงเหลียงได้กอดเขาไว้แน่นขึ้น

จากนั้นจางเหลียงเหลียงได้เปิดเผยอริมฝีปากของเธอออกมาเล็กน้อยและหลับตาของเธอ ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อยเนื่องจากมันแสดงถึงความกระวนกระวายของเธอ

สือเหล่ยรู้สึกว่าส่วนหนึ่งในร่างกายของเขาเริ่มบ้าระห่ำขึ้นมา เขาตกใจ ถึงแม้ว่าเขาจะมีเธออยู่ในอ้อมแขน แต่ความรู้สึกผิดมันก็อยู่เหนือสิ่งอื่นๆ ภายใต้ความตกใจและตื่นตระหนก เขาใช้แรงที่มากยิ่งขึ้นเพื่อพยุงน้ำหนักของร่างตัวเองราวกับว่าเขาอยากจะปลดปล่อยตัวเองออกจากสถานการณ์เช่นนี้

แต่มือของจางเหลียงเหลียงกลับมีพลังอย่างน่าประหลาด สือเหล่ยไม่สามารถแม้แต่จะเหยียดร่างของเขาขึ้นมาได้เมื่อจางเหลียงเหลียงได้ดึงเขาลงมาอีกครั้งในตอนที่เขาพยายามจะยกร่างกายของตัวเองขึ้น สือเหล่ยลุกลี้ลุกลนพร้อมกับมือของเขาสะเปะสะปะไปมา เขาไม่สนใจอะไรอีกนอกจากการที่จะหาอะไรมาดันตัวขึ้นอีกครั้ง........

เดี๋ยว ไม่สิ ทำไมมันถึงนุ่ม?

สือเหล่ยมองลงมา

ฉิบหายแล้ว! มือของเขาอยู่บน......

ความคิดของสือเหล่ยระเบิดออกมา เขาไม่เคยแตะต้องผู้หญิงมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว และเขาจะตั้งสติอยู่กับสิ่งนี้ได้ยังไง? เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรแต่หอคอยของเขามันไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้วและได้ตั้งออกมาเต็มพิกัด

ในตอนแรกมันเป็นอุบัติเหตุ จางเหลียงเหลียงคิดว่ามันเป็นโอกาสดีที่จะได้ใกล้ชิดกับสือเหล่ย แต่เมื่อเธอถูกสัมผัสเข้าที่หน้าอกอย่างฉับพลัน เธอก็ตกใจออกมาเช่นกันเพราะเธอเป็นแค่เด็กอายุ 15 ปีเท่านั้น บทไม่ได้เป็นแบบนี้หนิ เธอคิดว่ามันจะแค่จูบ แต่มันมาไกลถึงขั้นนี้ได้ยังไง?

นอกจากนี้ยังมีอะไรแข็งๆอยู่บนหน้าท้องของเธอ จางเหลียงเหลียงเอื้อมมือซ้ายของเธอลงไป

โอ้พระเจ้า เธอกำลังทำอะไร?! - หัวสมองของสือเหล่ยราวกับโดนสายฟ้าฟาด จากนั้นเขาก็อ้าปากค้าง โอ้ จางเหลียงเหลียงเพียงแค่ต้องการขยับสิ่งนั้นออกไปเท่านั้น.......