ตอนที่ 1 - บัตรเอทีเอ็มลึกลับ

ตอนที่ 1 - บัตรเอทีเอ็มลึกลับ

 

ในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ที่ครอบคลุมสิ่งมีชีวิตทุกชนิด แต่ละคนก็เห็นว่าตนเองนั้นแตกต่าง พิเศษ หรือแม้แต่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียว เมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ

จากการมองด้วยตาเปล่า มนุษย์เจ็ดพันล้านคนที่ดำรงอยู่และมีส่วนร่วมบนดวงดาวสีฟ้าดวงนี้จริงๆแล้วไม่ได้แตกต่างไปจากกันเลย โดยไม่คำนึงถึงความมั่งคั่ง อำนาจหรือรูปลักษณ์ คนทุกคนที่อาศัยอยู่ในโลกใบนี้จะถูกย่อยสลายให้กลายเป็นเศษธุลีเมื่อเวลาผ่านไป

แต่มุมมองของกล้องจุลทรรศน์ ในทางกลับกัน มันกลับมีความถูกต้องแม่นยำอย่างน่าประหลาด จากมุมมองนี้ ในระดับเซลล์ ไม่มีคนสองคนที่ไม่สามารถจำแนกออกจากกันได้อย่างสิ้นเชิง และทำให้ทุกคนมีความแตกต่างและมีเอกลักษณ์ แม้ว่าคู่แฝดที่เหมือนกันอาจเกิดในครอบครัวเดียวกันและมีประสบการณ์ในวัยเด็กที่คล้ายคลึงกัน ความแตกต่างเล็กๆน้อยๆในดีเอ็นเอของพวกเขา มันก็ทำให้เป็นไปไม่ได้สำหรับอนาคตของพวกเขาที่จะเหมือนกัน

การมีอยู่ของคนทุกคนเป็นเรื่องที่พิเศษเป็นอย่างมาก เช่นเดียวกับนักปรัชญาชื่อดังอย่างเฮราคลีตุส(1) ที่เคยกล่าวไว้เมื่อ 2,500 ปีก่อนว่า "ไม่มีใครเคยจุ่มเท้าลงแม้น้ำเดิมได้สองครั้ง เพราะมันจะไม่ใช่แม้น้ำสายเดิมและเขาก็ไม่ใช่คนๆเดิม" ในคำกล่าวนี้ เขาชี้ให้เห็นว่าแม้น้ำมักจะไหลไปข้างหน้าในทิศทางเดียวอยู่เสมอ เช่นเดียวกับเวลา โดยไม่คำนึงว่าผู้คนต้องการมันหรือไม่ และเช่นเดียวกับสายน้ำจะยังคงมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อมันแกว่งและหมุนวน ผู้คนก็จะมีการเปลี่ยนแปลงและมีรูปร่างที่เปลี่ยนไปตามแต่ประสบการณ์ของพวกเขาที่ผ่านไปในแต่ละวัน ดังนั้นบุคคลคนเดียวกันจึงไม่สามารถจุ่มเท้าลงแม้น้ำเดียวกันได้สองครั้ง เนื่องจากทั้งสองสิ่งมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง

ในทางวิทยาศาสตร์ได้ระบุไว้ว่า โดยเฉลี่ยจะมีจำนวนเซลล์ในร่างกายประมาณ 500,000 เซลล์ที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ในร่างกายของมนุษย์ในเวลาหนึ่งวินาที ดังนั้นแม้ว่าจะไม่สนใจเวลาที่โมเลกุลเหล่านั้นจะถูกดูดซึมก็ตาม บุคคลที่ดำรงอยู่ในวินาทีที่สองก็ไม่ได้เป็นคนๆเดียวกับที่มีอยู่ในอดีตอีกแล้ว

ในพุทธภาษิตก็เช่นกัน อัตลักษณ์ของจักรวาลของเราและของมนุษย์เองเป็นที่รู้กันในนาม "หนึ่งเม็ดทรายคือโลกหนึ่งใบ" จากมุมมองของทุกคน แม้จากมุมมองของเม็ดทราย โลกก็แตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้นคำว่า "ทุกคนคือเอกลักษณ์" ก็ย่อมเป็นคำพูดที่ทรงภูมิปัญญา

***

สือเหล่ยไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน และเขาก็ไม่เคยคิดถึงคำถามเช่นนี้ ในฐานะที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยในปีที่สี่ของเขา เขาเป็นคนธรรมที่ผู้คนไม่ได้สังเกตเห็นเขายามเมื่อเขาเดินอยู่บนถนน

ในแง่ของรูปลักษณ์ เขาค่อนข้างดูดี เขาอาจจะเรียกว่าหล่อเหลาได้ หากแต่ด้วยพื้นหลังชนชั้นกลางของครอบครัวเขา มันจึงลดระดับทางสังคมลง ไม่มีใครสามารถหาเขาพบได้ถ้าเขาถูกโยนเข้าไปในฝูงชน

พ่อแม่ของเขาเป็นพนักงานออฟฟิศ ในบรรดาหัวเมืองที่มีการพัฒนามากที่สุดเช่นหัวเมืองเหอตง พวกเขามีรายได้เพียง 3,000 ถึง 4,000 หยวนต่อเดือน พวกเขาไม่ถือว่ายากจนเกินไป แต่การใช้จ่ายเงินสำหรับค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัยและค่าครองชีพเพียงอย่างเดียวของสือเหล่ยก็ใช้รายได้ของพวกเขาไปถึงหนึ่งในสาม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยได้อีก

สือเหล่ยเองก็เต็มใจที่จะเป็นคนธรรมดา เพราะเขาไม่ใช่คนที่คิดทะเยอทะยาน ตอนที่เขาเรียนจบการศึกษาระดับมัธยมปลาย เขาโชคดีเป็นอย่างยิ่งและคะแนนสอบของเขาก็สูงกว่าการสอบรอบที่ผ่านมาอยู่ประมาณ 40 หรือ 50 คะแนน เขาได้กลายเป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งของมหาวิทยาลัย และพ่อแม่ของเขาก็มีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่สือเหล่ยรู้ว่าหลังจากที่เขาเข้ามหาวิทยาลัย เขาจะเป็นนักศึกษาชั้นล่างอย่างแน่นอนและจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับสภานักศึกษา หนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัย สาวงามของมหาวิทยาลัย หรือแม้แต่ความสำเร็จหลังจบการศึกษา

ทั้งหมดที่สือเหล่ยปรารถนาคือการสามารถหางานที่ดีด้วยระดับรายได้ที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยได้ก่อนสำเร็จการศึกษา  เกี่ยวกับชีวิต เขาไม่ได้มีความต้องการใดๆมากเกินไป

เป็นเรื่องธรรมดาที่สือเหล่ยจะเป็นแบบนี้ ด้วยรางวัลใหญ่ที่สุดที่เขาเคยได้รับมาในชีวิตคือ "ขวดฟรีอีกขวดหนึ่ง" ในการชิงโชคขวดน้ำอัดลม เขานั่งอยู่บนเตียงในหอพักของเขาขณะที่เขาพบว่าตัวเองกำลังมองไปที่บัตรเอทีเอ็มสีดำในมือของเขาด้วยสมาธิอย่างแน่วแน่

บัตรเอทีเอ็มที่ดูธรรมดา ขนาดและวัสดุของมันไม่ใช่อะไรที่พิเศษ ด้านขวาของมันถูกพิมพ์ด้วยตัวเลขที่นูนขึ้นเล็กน้อยจากความแบนราบของบัตรที่มีแถบแม่เหล็กอยู่ด้านหลัง หากมีอะไรผิดปกติ นั่นคือชื่อของธนาคารที่ออกบัตรซึ่งพิมพ์อยู่ที่มุมล่างขวา สือเหล่ยไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

…

มันดูเหมือนธนาคารต่างชาติ ในฐานะที่เป็นคนที่อยู่รอดมานานกว่า 3 ปีในมหาวิทยาลัยด้วยการผ่านการสอบวัดความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษในระดับที่สี่ สือเหล่ยสามารถแปลประโยคสั้นๆในภาษาอังกฤษได้อย่างแม่นยำว่า "ธนาคารพัฒนาทาส" ด้วยความแปลกใหม่และความคิดสร้างสรรค์ของชาวต่างชาติมันอาจจะเป็นไปได้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่คนจะต้องชื่อของธนคารว่า 'ทาส' ใช่ไหม?

ในพื้นที่การลงนามด้านหลังบัตรมีตัวเลขที่เขียนด้วยลายมืออยู่หกตัว ซึ่งดูเหมือนเป็นรหัสที่ใช้ในการถอนเงินออกจากมัน แต่คนโง่แบบไหนกันที่จะเขียนรหัสผ่านเพื่อถอนเงินไว้ที่ด้านหลังจากบัตรเอทีเอ็ม? พวกเขาไม่กลัวว่ามันจะสูญหายหรือถูกขโมยเลยหรือ?

ตอนนี้ บัตรเอทีเอ็มที่ดูปกติธรรมดาซึ่งมีรหัสของมันเขียนไว้ที่ด้านหลัง เป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดยิ่งกว่าอะไร

สิ่งที่แปลกประหลาดยิ่งกว่านั้นก็คือสือเหล่ยจำไม่ได้ว่าทำไมถึงได้หยิบบัตรใบนี้ขึ้นจากพื้นดิน และทำไมมันถึงมาอยู่ในมือของเขาตอนนี้?

บัตรอาจจะมีเงินเป็นจำนวนมากใช่มั้ย? ถ้ารหัสผ่านของบัตรเป็นตัวเลขหกหลักที่ด้านหลัง บางทีเขาอาจจะมีโชคลาภอยู่บ้าง? ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของบัตรใบนี้ได้ขับรถปอร์เช่

ในขณะที่ความคิดของปอร์เช่วาบขึ้นมาในใจของเขา ความหวาดกลัวก็ระเบิดออกมาอย่างฉับพลันและครอบคลุมเขาทั้งหมด ทำให้เขาได้แต่สั่นกลัวอยู่บนเตียง เมื่อฤดูใบไม้ร่วงได้มาถึง ความหนาวเย็นของศูนย์องศาได้แพ่กระจายจากหัวใจของเขาไปทั่วทั้งร่างกาย

รถสปอร์ตปอร์เช่นั่น และสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดหลังจากนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง สือเหล่ยก็อาจจะกลายเป็นคนที่ผิดปกติ แต่ใครล่ะที่อยากจะผิดปกติ?!

…

มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ตอนกลางดึก

ปีที่สี่ในมหาวิทยาลัยเป็นปีการศึกษาที่มหัศจรรย์ ถึงแม้ว่านักศึกษายังคงต้องเข้าเรียน แต่อาจารย์ทุกคนเต็มไปด้วยความคิดที่จะยกเลิกคลาส เนื่องจากพวกเขารู้ว่าเมื่อนักศึกษาเข้าสู่ฤดูการสำเร็จการศึกษา พวกเขาจะยุ่งวุ่นวายกับการติดต่อบริษัทในการเสนอประสบการณ์ทำงาน เพื่อหวังว่าจะได้รับงานก่อนสำเร็จการศึกษา

สือเหล่ยไปสัมภาษณ์งานของรัฐวิสาหกิจ เขาได้สอบข้อเขียนในช่วงเช้า และได้รับการประกาศชื่อสำหรับการสัมภาษณ์ในช่วงบ่าย มีผู้เข้าร่วมการสอบประมาณ 100 คน แต่มีผู้สมัครเพียง 4 คนเท่านั้นที่ได้รับงานในตอนสุดท้าย การได้เข้าร่วมการสัมภาษณ์นั้นน่าจะหมายถึงผลการสอบข้อเขียนของสือเหล่ยอยู่ใน 20 อันดับแรก และเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่ได้รับการประกาศชื่อ

เขารีบวิ่งไปที่บริษัท และเข้าแถวเพื่อสัมภาษณ์ กว่าจะถึงเวลาแล้วเสร็จมันก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว แม้ว่าผู้คุมสอบจะบอกให้เขารอจนกว่าจะแจ้งผลให้ทราบต่อไป แต่เขาก็รู้ว่าเขาถูกคัดออกเมื่อเขามองไปที่ลักษณะในสายตาของพวกเขา

สือเหล่ยเดินลงมาถนนหวู่ตงด้วยความผิดหวัง ความหิวโหย และความเสียใจเป็นอย่างยิ่งหลังจากการสัมภาษณ์ ถ้าเขาสามารถเปลี่ยนแปลงคำตอบของเขาในคำถามบางอย่างได้เล็กน้อย เขาอาจจะคว้าโอกาสในการทำงานซึ่งไม่สามารถหาได้ง่าย

เวลาดูเหมือนจะเล่นตลกกับสือเหล่ย เมื่อพบว่าไม่มีใครอยู่บนถนน เขารู้ว่ามันใกล้จะถึงเที่ยงคืนแล้ว

เขาตรวจสอบเวลาในโทรศัพท์ของเขา มันเป็นเพียง 5 หรือ 6 นาทีก่อนถึงเที่ยงคืน

กระเพาะอาหารของเขาส่งเสียงด้วยความโกรธ ราวกับว่าอวัยวะทั้งหมดกำลังตำหนิเขาเพราะว่าลืมกิน ขณะที่สือเหล่ยวางแผนจะหันไปหาร้านอาหารที่อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเพื่อเติมเต็มท้องของเขา ลำแสงสองดวงจากตรงข้างหน้าของเขาก็สาดเข้ามาที่ดวงตาของเขา

เสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังก้องในหูของเขา สือเหล่ยจ้องมองไปข้างหน้า ไม่ทันตั้งตัวถึงอันตรายที่กำลังจะมาถึงอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดเมื่อสือเหล่ยเห็นสิ่งที่อยู่ข้างหลังลำแสง เขาก็ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็น แหล่งกำเนิดของเสียงคำรามที่ดังกึกก้องคือรถสปอร์ตความเร็วสูง

ความเร็วดังกล่าวต้องสูงกว่า 200 กม./ชม. และมันก็วิ่งตรงไปมายังสือเหล่ย มีเพียงระยะทาง 10 เมตรที่เหลืออยู่ระหว่างเขาและมันซึ่งไม่มีสัญญาณของการชะลอตัวลงเลย

คนขับนั่นมันบ้าไปแล้วหรือ?

 

(1) เฮราคลีตุส: ปราชญ์ชาวกรีกในตอนปลายคริสตศตวรรษที่ 6